Tagged definitions (276)
Showing 1-10 from 276

Αναφέρεται και σε περιπτώσεις όπου προσπερνάμε ένα θέμα, το κάνουμε γαργάρα ή κάνουμε ότι δεν το είδαμε.

Λεμονής (ο)(κυρ. ονομα): ο τύπος/η τύπισσα που λειτουργεί σαν μαξιλαράκι, παρηγοριά ή/και πρόθυμος σεξουαλικός σύντροφος μετά από χωρισμό. Το ερωτικό αποκούμπι.

Κουμπώνω το παιχνίδι: ποδοσφαιρική σλανγκιά για το «στήσιμο» ενός παιχνιδιού.

Δράττομαι της ευκαιρίας να αναπαράγω αυτολεξεί to γλωσσάρι στη αργκούς των στημένων παιχνιδιώνε (από εδώ):

• Κύκλωμα: Με τη λέξη αυτή αποκαλούσε ο Μάκης Ψωμιάδης τους διαιτητές που πίστευε ότι ήλεγχε ο Αχιλλέας Μπέος.
• Σύστημα: Με τη λέξη αυτή αποκαλούσε ο Μπέος τους διαιτητές που πίστευε ότι μπορεί να είχαν σχέση με τον Νίκο Πατέρα.
• Θάνατος: Ο διαιτητής που παίζει για να καθαρίσει τον αντίπαλο.
• Μεσαίος: Ο πρώτος διαιτητής. Πρόκειται για νεοεισερχόμενη λέξη, αφού οι βοηθοί του αποκαλούνται πλαϊνοί.
• Χημικοί: Εκείνοι που βγάζουν τις αποδόσεις των αγώνων
• Τα σπόρια: Ευνοώ τη μια ομάδα. Προέρχεται από τη φράση «κόβει το καρπούζι στη μέση και δίνει τα σπόρια στη μια ομάδα».
• Κοίμισμα: Η τακτική να δίνουν υποσχέσεις και να δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι θα γίνει η δουλειά.
• Ξεθαρρεύω: Αφορά τους παίκτες που αρχίζουν να κάνουν του κεφαλιού τους.
• Βγάζω καφέ: Δίνω ποσοστά επί των κερδών σε αυτόν που «έτρεξε» τη δουλειά.
• Παίρνω εργολαβία: Αναμένω αποστολή.
• Ανακατεμένος: Αυτός που περιμένει κλήση από τη Δικαιοσύνη.
• Κατηφόρα: Η πτώση της απόδοσης σε έναν αγώνα.
• Μπούμερανγκ: Η ανατροπή του αποτελέσματος.
• Κάνω τη ζημιά: Κάνω την έκπληξη ή τη νίκη εκτός έδρας.
• Γίνεται κέντα: Άσχημη εξέλιξη ενός αγώνα.
• Ασφάλεια: Ο άνθρωπος που θα εγγυηθεί πως ό, τι συμφωνήθηκε θα γίνει στο γήπεδο.
• Πρώτη δημοτικού: Σημαίνει ότι κάποιος δεν γνωρίζει τον χώρο των διαιτητών.
• Μαρμίτα: Το κέρδος από κάθε παιχνίδι.
• Νηστικός: Αυτός που έχει χάσει αρκετά χρήματα.
• Υλικό: Τα αναβολικά.
• Κελαηδούν τα ράδια: Θα γίνει ντόρος.
• Θα σου φέρνω τσιγάρα: Θα μπεις στη φυλακή.
• Τρώω παπά: Μου λένε ψέματα.
• Μπροστινός: Επιθετικός
• Πισινός: Αμυντικός.

Η ιαχή «Παύλο θεέ πάρε την ΠΑΕ» ακούστηκε για πρώτη φορά προ τριακονταετίας, από τους γενάρχες της φυλής των Πούλα-Πούλα. Απευθυνόταν στον Παύλο Γιαννακόπουλο, τον θεωρούμενο μεσσία της μπάλας που και καλά θα λύτρωνε τον Παναθηναϊκό από την οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Τελικά ο Γιαννακόπουλος επικεντρώθηκε στο μπάσκετ, αλλά η κραυγή ριζώθηκε βαθιά στη συνείδηση του λαού. Μεταλλάχτηκε σε πιο σκληρά συνθήματα όπως «Τζίγγερ μπινέ πούλα την ΠΑΕ», αυτονομήθηκε από την μπανάθα, υιοθετήθηκε κι απ' το αεκάκι («Τίγρη Θεέ πάρε την ΠΑΕ») και μοιραίως απέκτησε ξεχωριστή υπόσταση εκτός αθλητισμού.

Έχοντας διατελέσει ναϊντίλα ολκής, χρησιμοποιείται πλέον κυρίως ως ad hoc χαριτωμενιά θαυμασμού ή ειρωνείας.

Ευχαριστώ τον Jonas για την Δημόσια Πάσα.

Παραφρασμένο το γνωστό σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», σύνθημα που ακούγεται σε συγκεντρώσεις ορισμένων κομμάτων, σε πορείες εργατικών σωματείων κλπ. Το σύνθημα αυτό υποδηλώνει πως, ανεξαρτήτως της νομοθεσίας που ψηφίζεται από την κουστωδία των λαμογιών του κοινοβουλίου (με στόχο να εξυπηρετηθούν τα ντόπια και ξένα συμφέροντα), ο νόμος είναι αυτό που επιζητεί η πλέμπα. Είναι όμως, γνωστό τοις πάσι, πως δεν παίζουν έτσι τα πράγματα. Το φωνάζουν όμως οι συνδικαλισταράδες, μπας και το πιστέψουν τα πλήθη.

Οι συνδικαλισταράδες χειραγωγούν τις μάζες μέσω των υποτιθέμενων διεκδικήσεων. Επιζητούν τις πορείες μπας και καταφέρουν να γίνουν βολευτές και έτσι να μπουν κι αυτοί στη λαμογιοοικογένεια της συλλογικής μάσας. Το σύστημα βέβαια, δεν έχει πρόβλημα από τέτοιες ελέγξιμες καταστάσεις. Τουναντίον ο κόσμος παραμυθιάζεται, εκτονώνεται, τσιμπάει «λίγο παραπάνω» ψιλικό οξύ (που νομίζει ότι κέρδισε μέσω των διεκδικήσεων), ενώ στην ουσία αυτό ήταν προαποφασισμένο να τους δοθεί μετά τις πορείες.

Το λήμμα ενώ παραπέμπει στο όνομα του μεγάλου φιλοσόφου, εντούτοις, αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.
Το λήμμα αναφέρεται στο μεγαλολαμόγιο Σωκράτη Κόκκαλη και εκφράζει τη στυγνή διαπίστωση της παρείσφρησης του συγκεκριμένου κυρίου στα θέματα που αφορούν τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, ώστε να στηριχθούν τα συμφέροντά του.

Αυτό το σύνθημα βγήκε από δυσαρεστημένους οπαδούς κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων, βλέποντας τον Ολυμπιακό στην κορυφή του ποδοσφαίρου. Ωστόσο όμως, σε άλλες δραστηριότητες, βλέπουμε να δραστηριοποιούνται κι άλλα μεγαλολαμόγια (Πατέρας, Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, Λαμπράκης, κλπ). Στην τελική, τα διάφορα μεγαλολαμόγια μοιράζουν τις διάφορες μπίζνες μεταξύ τους. Στην προσπάθεια προώθησης των συμφερόντων τους, αξιοποιούν τη δύναμη των καναλιών στα οποία είναι στις περισσότερες φορές μεγαλομέτοχοι (όσοι δεν είναι, έχουν τα κατάλληλα κονέ).
Την προσπάθεια αυτή επιτυγχάνουν μέσω της αρωγής των δημοσιοκάφρων. Δυστυχώς λοιπόν, νόμος είναι το δίκιο των απανταχού οικονομικά ισχυρών (είτε μιλάμε για ντόπια είτε για ξένα λαμόγια). Τελικά οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα τα λαμόγια μένουν.

Σύντμηση του γηπεδικού συνθήματος «Πούτσο και ξύλο στον πουσταρά τον Θρύλο».

Από το νετ μαθαίνουμε ότι σε επίσημο αγώνα του πρωταθλήματος βόλεϊ γυναικών, μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, οι αθλήτριες του Παναθηναϊκού, αφού κέρδισαν τον αγώνα και το πρωτάθλημα, εμφανίστηκαν στο γήπεδο για να πανηγυρίσουν, φορώντας μπλουζάκια, δώρο των οργανωμένων οπαδών της Θύρας 13, τα οποία είχαν τυπωμένο στην πλάτη, το σεξιστικό σύνθημα της εξέδρας «ΤΣΟ ΚΑΙ ΛΟ», το οποίο μεταφράζεται σε «ΠΟΥΤΣΟ ΚΑΙ ΞΥΛΟ».

Παραγγελιά: allivegp

Παραλλαγή του οέο με συμπερίληψη και του κλασικού ολέ.

Προφάνουσλυ για ποδοσφαιρική χρήση, αλλά όχι μόνο.

Στην Αλεφάντειο διάλεκτο, μαντουμαδόρος καλείται ο αμυντικός ποδοσφαιριστής που διακρίνεται για την ικανότητά του στο μαν-του-μαν παιχνίδι, δηλαδή στο στενό μαρκάρισμα του αντιπάλου παίχτη σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Φοβερή ατάκα του Νίκου Αλέφαντου. Σημαίνει «κάν' τη δουλειά σου», «συμμαζέψου». Λέγεται σε περιπτώσεις που κάποιος υπερβαίνει τα εσκαμμένα, που παίρνει παραπάνω αέρα απ' όσο του δώσαμε.

Ποδοσφαιρική αργκό. Η τακτική του να στήνεσαι κοντά στην αντίπαλη εστία εκτός φάσης περιμένοντας πάσα, ώστε, ελλείψει αντίπαλων αμυντικών, να βάλεις εύκολο γκολ.

Αυτό φυσικά, στο κανονικό ποδόσφαιρο, οδηγεί συνήθως σε οφσάιτ, οπότε και αποφεύγεται. Στις σχολικές αυλές και στις αλάνες ωστόσο τέτοιες παραβάσεις είναι ψιλά γράμματα.

Ρηματικός τύπος: στήνω περίπτερο