Tagged definitions (1575)
Showing 611-620 from 1575

Η μελαμψή οικιακή βοηθός στην Κύπρο.

Χαστούκι, σφαλιάρα. Εις την αργκό της συμπρωτευουσιάνικης ημι-trash οπαδικής τηλεόρασης (Μαρμίτα).

Κυπριακή καθομιλουμένη που χρησιμοποιείται αδιάκριτα για τον αλλοδαπό εργάτη και μετανάστη, όποιας φυλής και να είναι· μάλιστα, συμβαίνει να αναφέρεται συνηθέστατα σε βαλκάνιο. Δεν λέγεται για τον ελλαδίτη, ούτε για τον τουρίστα.

Χρησιμοποιείται όπως θα μπορούσε κάποιος στην ελλάδα να πει «έβαλα τρεις αλβανούς και μου 'καναν το σπίτι τζιτζί με εκατό πενήντα ευρώ», αδιαφορώντας αν οι εργάτες προέρχονται πράγματι από την αλβανία ή όχι. Μόνο που προσωπικά δεν έχω υπόψη αν το αλβανός έχει εδραιωθεί στην ελλάδα μ' αυτήν την περιληπτική σημασία τόσο όσο το αράπης στην κύπρο.

Τσούλα, πουτάνα, κοκότα.

Λέξη σλάβικης καταγωγής και όχι από το «κυρτός» όπως αναφέρθηκε εδώ, μετά το ηπειρώτικο τραγούδι, στα σχόλια, ούτε από τα λατινικά που το θέλει και η Βίκυ...

Στα ρωσικά η λέξη курва (προφέρεται «κούρβα») σημαίνει τσούλα, πουτάνα, προέρχεται από το кур (προφέρεται «κουρ» = κοτόπουλο) και είναι παρόμοια περίπτωση με το γαλλικό сосоt(t)е (κοκότα, το λέμε και μεις, σημαίνει όμως καταρχήν κότα, και μετά πουτάνα).

Κурочка (κούροτσκα) στα ρώσικα είναι η κότα και η πουτάνα επίσης.

Άρα πρόκειται περί παραφροράς λέξης που στα ρωσικά σημαίνει «κότα». Το βρίσκουμε στα ουκρανικά, ρώσικα, σέρβικα, βουλγάρικα, σλοβένικα, πολωνικά, και δεν ξέρω πού αλλού.

Προφ μας ήρθε από κει λοιπόν, πιθανολογώ από τα βουλγάρικα. Προφ λέγεται μόνο σε ιδιόλεκτους και μάλλον βορειοελλαδικές, όποιος ξέρει συγκεκριμένα ας το καταθέσει.

Παρόλ' αυτά όμως, το θέμα περί κυρτού, κάπου ισχύει για τη λέξη: λέμε μεν «κούρμπα» κανονικά, αλλά όπως διαπίστωσα, μια τάση εξελληνισμού της την έχει καταστήσει «κούρβα» -όπως λέμε Χάυδν, ένα πράμα... (βλ. παρ. 2 και 3).

Πάντως αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η σημασία «πουτάνα», μόνο αυτή είναι η αληθινή κούρβα, το άλλο είναι φτιαχτό.

πάσα: Πειρατίνα από το καζαντζίδης και πάλι.

Από την πελοποννησιακή αργκό και σε μακρινή αντιστοιχία με το αμερικάνικο maverick, σημαίνει κατά κυριολεξία το νεαρό μοσχάρι που:

• είτε δεν μπορεί να σταθεί καλά στα πόδια του και κουτουλάει όπου βρει,
• ή / και έχει το σπιρτόζο βλέμμα του ροφού.

Μεταφορικά σημαίνει τον ανερμάτιστο άνθρωπο που δε σκέφτεται καθόλου πριν μιλήσει ή πράξει και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τα δεινά που θα του συμβούν.

Το αμερικανικό maverick αντίστοιχα έχει ανάμεικτο connotation, αφού πρόκειται για το αμαρκάριστο μοσχάρι που δημιουργεί, σαφώς άθελά του, προβλήματα - κυρίως κυριότητας - ενώ το γεγονός ότι δεν ανήκει σε κανέναν, συνεπάγεται ότι δεν ακολουθεί και τη συμπεριφορά του κοπαδιού κι έτσι σημαίνει - κι εδώ βρίσκεται η ενδιαφέρουσα αντιστοιχία με το μπουζάκι - τον ανορθόδοξο άνθρωπο, του οποίου οι μέθοδοι ενδέχεται να του βγουν σε καλό.

Απαντάται και ως αρχιδοκούμπι, αρχιδοακούμπι.

Προκειται για το «δυο δάχτυλα και κάτι», το περίνεο στα χιώτικα... αλλά πόσες φορές και σε ποιο context θα χρησιμοποιήσεις τη λέξη περίνεο, για να τη θυμάσαι τη στιγμή που θα τη χρειαστείς; Είναι άλλωστε συνήθειο να μεταλλάσσουμε τους ιατρικούς όρους στο περιγραφικότερό τους. Άσε που υπάρχει και όρος Πελιναίο στη Χίο κι αντί για ανατομία μπορεί να καταλήξεις να συζητάς για γεωγραφία (βλ. Ερωτογενείς Ζώνες) και να νομίζει ο συνομιλητής σου ότι πήγες ξεβράκωτος για αναρρίχηση.

Κατά τον προ Σιφρέντι σέβεντιζ ορισμό –που στερείται φαντασίας– «είτε επισκεφτείς το μπρος είτε το πίσω, εκεί θα ακουμπήσεις τ' αρχίδια σου». Στη μετά Ρόκκο εποχή, με τα ανάποδα ψαλίδια και τα γεφυράτα ροντέα (και με πλήθος άλλων αντισυμβατικών ερωτικών στάσεων), γίνεται κατανοητό ότι έχει κι άλλα μέρη να τα ακουμπήσεις, οπότε το λήμμα αποκτά έναν μάλλον ρετρό χαρακτήρα.

Αντιγράφω από το μπλογκ του sarant:

κουφουτούρτουρου (το) = χαρακτηρισμός του φλύαρου, που κωφεύει στις συμβουλές των άλλων (Θεσσαλικό ιδίωμα Αντιχασίων).

Κάποιος παρακάτω συμπληρώνει ότι δεν είναι μόνο Θεσσαλικό. Αυτό το διαπιστώνουμε και από το παρακάτω παράδειγμα, όπου τη λέξη τη χρησιμοποιεί μια Κατερινιά.

Το παιδί σου που δεν σε νοιάζεται ή που θέλει να σε ξεφορτωθεί, όταν γεράσεις, αντί να σε φροντίζει και να σε προστατεύει, θα κάνει τα πάντα για να σε ξεκάνει καταλάθος ή ξεπίτηδες. Αντί να σε καθίζει στη σκιά να δροσίζεσαι, θα σε παρατά στον ήλιο να τα τινάξεις μια ώρα αρχύτερα. Και άλλα παρόμοια.

Το άκουσα από Καλάβρυτα μεριά και υποτίθεται ότι το λένε κι άλλοι κειδαπανά.

Δηλαδή «όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι», αλλά στο πιο νησιώτικό του... Τα στοιχήματα και τα παχιά λόγια σε σχέση με την κολύμβηση, τις αποστάσεις και τις αντοχές ήταν και είναι πολύ κοινά στα νησιά.

Ο χρήστης αρνείται να πειστεί στα λόγια κάποιου που υπόσχεται πάρα πολλά, αλλά ακόμα δεν έχει δείξει τίποτα.

«Για’δε» = Για δες, άκου, πρόσεξέ με.

Ο «κολυμπητής» εν προκειμένω δεν είναι απλά κάποιος που κολυμπάει, αλλά τίτλος τιμής που απονέμεται σε αυτόν που έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει πράξη, άρα εννοεί αυτά που υπόσχεται περί κολυμβητικών επιδόσεων. Δεν είναι «λογάς», δεν «παίζει» και γι’ αυτό διαφοροποιείται από τους υπόλοιπους που λένε ότι είναι κολυμβητές, αλλά στην ουσία παίζουν.

Αντίστοιχα, ο «ψαράς» στα νησιά δεν είναι απλά κάποιος που αγόρασε ένα καλάμι, αλλά αυτός που έχει επενδύσει χρόνο και χρήμα στο χόμπι του, το έχει πάρει σοβαρά και θα μπορούσε να ζει απ’ αυτό. Κοινώς έχει πιάσει το νόημα.

«Άμαν έβγει απέ τη θάλασσα» = αφού ολοκληρώσει το task κι εξακολουθεί να είναι σε καλή κατάσταση. Το άμαν είναι επίσης ενδιαφέρον. Κατά παρέκκλιση του κανόνα για τη χρήση του τελικού «νι» που αφορά σε άρθρα κτλ εδώ εφαρμόζεται σε σύνδεσμο. Πολύ κοινό στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

«Τον εβλέπεις» = τον παραδέχεσαι, του αναγνωρίζεις την αξία που ισχυρίστηκε ο ίδιος ή άλλοι ότι έχει.

Πέος (εδώ δε διαφωνούμε με τον προλαλήσαντα)

Η λέξη, ως έκφραση, είναι παραπεμπτική (δλδ λέμε κάτι για να αντιληφθεί ο συνομιλητής μας τι εννοούμε χωρίς να το αναφέρουμε κυριολεκτικά).

Από το λατινικό vilis - vilis - vile (επίθετο τριγενές και δικατάληκτο είναι) = ποταπός, χωρίς αξία, ουτιδανός, διαδεδομένο ανά τη Μεσόγειο με τη συγκεκριμένη σημασία από τους βενετσιάνους εμπόρους και τους οκσιτανούς και καταλανούς ναύτες.

Η λέξη είναι πρακτικά άγνωστη στην κυρίως Ελλάδα. Εν τούτοις έχει χρησιμοποιηθεί όπως θα φανεί από το παράδειγμα που παρατίθεται (παραμύθι)