Tagged definitions (7597)
Showing 3411-3420 from 7597

Έχω το πάνω χέρι (γονιός στο παιδί, προϊστάμενος στον υφιστάμενο, αξιωματικός στον φαντάρο κ.λπ.). Σου ζητάω (ή σου δίνω εντολή, ή σε διατάζω, αναλόγως ποιοι από τους προαναφερθέντες είμαστε) να κάνεις κάτι. Εσύ δυσφορείς έως και διαμαρτύρεσαι. Με πιάνει το πείσμα. Εξηγώ τους κανόνες: Θα το κάνεις. Είπα. Κι επειδή με τσάντισες επιπλέον, όοοχι μόνο θα το κάνεις αυτό που λέω, αλλά θα το γουστάρεις κιόλας. Θα κάνεις και χαρές. Θα αρχίσεις και τα τραγούδια και τους χορούς. Υποχρεωτικά.

Έχει ήδη διατυπωθεί ωραιότατος συσχετισμός με αγγλιά από εξαιρετικό μαθητή μου (εύγε τέκνο), εντός άλλου ορισμού: «Θυμίζει το εκμηδενιστικό αμερικάνικο: «Do it and like it» (=θα κάνεις την αγγαρεία και θα πεις κι ένα τραγούδι δηλ. υποχρεούσαι να το ευχαριστηθείς κιόλας!), δηλαδή στερεί απάνθρωπα από τον φανταράκο, ακόμα και τη δυνατότητα να στενάξει...».

Άλλες μορφές: Θα το κάνεις και θα χορέψεις.
*Θα το κάνεις και θα πηδήξεις (ή *θα πηδήκεις στα πελλοπονjησιακά - όπως άκουσα από μια Ζαχαρέα μαμά).

Μπαμπαδίστικη, μην πω μαμαδίστικη έκφραση - παίζει πολύ στον γυναικείο λόγο. Οι άντρες το 'χουν με τα περισσότερο σκληρά, βλ. τελευταίο παράδειγμα με τις κατσίκες.

Στο Ελληνικό Δημόσιο είχε δημιουργηθεί και εφαρμοζόταν με θρησκευτική ευλάβεια, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, μια ιδιάζουσα κινητή αργία, αυτή για χάρη του Αγίου Ενδιάμεσα. Ο συγκεκριμένος Άγιος ετιμάτο με άδεια από την εργασία σε εργάσιμη μέρα που παρεμβάλλονταν μεταξύ δυο αργιών. Π.χ., αν η Πρωτομαγιά έπεφτε Πέμπτη, η επαύριο Παρασκευή παρεμβαλλόταν μεταξύ δυο αργιών και ο δημόσιος υπάλληλος αποκτούσε το δικαίωμα να λείψει από τη δουλειά του, τιμώντας τον Άγιο Ενδιάμεσα. Μάλιστα, ο Άγιος μπορούσε να τιμηθεί και περισσότερες από μια φορές ετησίως, και άλλοτε άλλες φορές κάθε χρόνο, ανάλογα με τη συγκυρία των λοιπών εορτών και αργιών.

Συνώνυμο: άδεια απ' τη σημαία.

Ας θεωρήσουμε το μυαλό κάποιου ως κινητήρα (π.χ, αυτοκινήτου) που μπορεί να πάρει γρήγορα μεγάλων αριθμών στροφών.

Στροφάρω αναφέρεται σε όποιον:

1. Διακρίνεται για την ταχύτατη αντίληψη του. Το μυαλό του μπορεί (ως επεξεργαστής Η /Υ) να επιτυγχάνει ταχύτατη επεξεργασία των δεδομένων που διεγείρουν τις αισθήσεις του, με απώτερο στόχο να ευρεθεί η κατάλληλη λύση για:

• την αντιμετώπιση μιας σύνθετης κατάστασης,

• την ανακάλυψη ενός δυσεπίλυτου γρίφου.

  Για την περίπτωση αυτή, βλ. παρ. 1.

Βλ. και λήμματα: γκλάβα, ξύπνιος, ξεφτέρι, γάτος, γάτα, γατόνι, μάνα της καραβίδας, πιάνω πουλιά στον αέρα, αϊτός είσαι, τσακάλι.

2. Αξιοποιεί πλήρως τις διανοητικές του ικανότητες. Αυτό σημαίνει πως:

• είναι υγιής (βλ. παρ. 2),
• δεν έχει το ακαφελόγιστο (βλ. και λήμματα:ξυπνάω με τον κώλο ανάποδα, καφαρχίδης, αγγουροξυπνημένος) (βλ. παρ. 3).
• έχει περάσει από διαδικασία αναζωογόνησης (βλ. λήμματα: γρασάρισμα, φουλ σέρβις) (βλ. παρ. 3),
• βρίσκεται σε καλή μέρα, οι διανοητικοί βιορυθμοί είναι θετικοί, οι πλανήτες επιβοηθούν και καλά τη διανοητική του διαύγεια (βλ. παρ. 2),
• δεν κολλάει το μυαλό του από άγχος στο χειρισμό ορισμένων θεμάτων, στην επικοινωνία του με ορισμένα άτομα, κλπ (βλ. παρ. 4).

(από GATZMAN, 21/10/09)

Άλλη μία φράση που ξέφυγε από τα ενδότερα του ένδοξου ελληνικού στρατού, για να ακολουθήσει αυτόνομη καριέρα. Στον Ε.Σ., μόλις συναντηθείς με κάποιον ανώτερο ιεραρχικά, υποτίθεται ότι πρέπει να χτυπήσεις με δύναμη προσοχή και να χαιρετήσεις στρατιωτικά, (βλ. παράδειγμα 1, το λήμμα στην κυριολεξία του).

Στην «πολιτική» ζωή της, η φράση σημαίνει τα παρακάτω:

1. Αποδίδω σεβασμό σε κάποιον που το αξίζει (βλ. παράδειγμα 2), ή

2. Συμπεριφέρομαι δουλοπρεπώς, κοινώς γλύφω κάποιον ιεραρχικά ανώτερο ή γενικά σε ισχυρότερη θέση από εμένα, προσδοκώντας την εύνοιά του, (βλ. παράδειγμα 3).

Βλ. σχετικά λήμματα τσανακογλείφτης, φιλάω κατουρημένες ποδιές, φιλάω την παντόφλα.

Συχνότερη η χρήση με την 2η έννοια. Θλιβερό το φαινόμενο κάποιοι να βαράνε προσοχές στο έτερό τους ήμισυ.

Είναι ιατρικώς περίεργο ότι αυτοί που βαράνε συνέχεια προσοχές, καταλήγουν να πάσχουν από καραμπινάτη οσφυοκαμψία.

Διαφωνία: Ο ένας περιγράφει το ίδιο πράγμα σαν να είναι δύο αντίθετα, ο ένας το λέει μακρύ και ο άλλος κοντό. Ο καθένας λέει τα δικά του και οι δυο μαζί λένε ό,τι να 'ναι και τεσπά δεν υπάρχει συνεννόηση.

Συνήθως, εκτός από την διατύπωση διαφορετικών απόψεων, ο καθένας από τους διαφωνούντες προσπαθεί να πείσει κάποιον τρίτο για την ορθότητα των λεγομένων του. Σε πιο προχώ περιπτώ, σου ζαλίζουν, είτε γιατί δεν σε ενδιαφέρει το θέμα και δε γουστάρεις ηχορύπανση και βαβούρα (παράδειγμα 1), είτε (ακόμα χειρότερα) γιατί σου θέτουν ένα επιπλέον πρόβλημα από όσα σε έχει φορτώσει η ζωή για να λύσεις: να σκεφτείς και να αποφασίσεις ποιος έχει δίκιο (παράδειγμα 2).

Και δηλαδή γιατί όχι «το χοντρό και το λιγνό του», «το άσπρο και το μαύρο του», «το φωτεινό και το σκοτεινό του» (λέμε τώρα...) που είναι κι αυτά αντίθετα; Εικάζεται ότι πρόκειται για αναφορά στα παιδικά παιγνίδια, όπου σε περιπτώσεις που πρέπει να γίνει επιλογή, το μακρύ και το κοντό μας βοηθούν να αποφασίσουμε ποιος «κερδίζει»:

Πρόκειται για την γνωστή πρακτική (εναλλακτική του αμπεμπαμπλόμ) για να επιλεγεί αυτός που «τα φυλάει» στο κρυφτό, που κυνηγάει στο κυνηγητό, που τρώει τις μπάτσες στο μπιζ, που κάνει την τυφλόμυγα, που είναι μάνα στην μακριά γαϊδούρα κ.λπ.: παίρνουμε δυο ξυλάκια διαφορετικού μήκους, ένα κοντό κι ένα μακρύ / τα δίνουμε σε έναν να τα κρατάει και να τα δείξει στους άλλους από την αντίθετη πλευρά έτσι ώστε οι άκρες να φαίνονται ίσες / διαλέγουν και τραβάει ο ένας το μακρύ κι ο άλλος το κοντό. Αυτός που τράβηξε το κοντό χάνει συνήθως, η ζωή είναι σκληρή, όπως γνωρίζουν τα κορίτσια και όσοι έχουν το κοντό, αλλά κάποιος μπορεί να αντιπαραθέσει ότι σημασία έχει το πάχος και όχι το μήκος, σο δεν κλαίμε εκ των προτέρων α-α.

Η ουσία, το φλέγον θέμα, η απάντηση που μας καίει.

Η ταμπακιέρα είναι όρος της πολιτικής slang. Νονός της έκφρασης ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο γέρος), γνωστός για τα τσιτάτα και την ευστροφία του, και λιγότερο για την πολιτική του (θυμηθείτε και τον «ανένδοτο»). Είναι γνωστό το πόσο καλαμπουριτζής και ετοιμόλογος ήταν, με αποτέλεσμα να έχουν μείνει πολλά ιστορικά ανέκδοτα με πρωταγωνιστή τον ίδιο.

Η έκφραση λέγεται και με τις εξής μορφές:
-Ούτε λέξη (ή κουβέντα) για την ταμπακιέρα.
-Για την ταμπακιέρα τίποτα.
Η σημασία των εκφράσεων έχει να κάνει με την αποφυγή κάποιου να θίξει την ουσία. Δηλαδή ως πολιτικάντης, κάποιος υπεκφεύγει, αλλάζει θέμα, παραπλανά, ώστε να αποφύγει να πάρει θέση επί της ουσίας (δηλαδή για την ταμπακιέρα).

Ανηφόρα, βίτσα, πούτσα και στενά παπούτσα. Ανυπέρβλητα δύσκολη και στριμόκωλη κατάσταση! Τόσο φρικτή που να σε πιάνει «μαύρη απελπισία» και μόνο στη σκέψη της.

Κατά το λαογράφο Ηλία Πετρόπουλο η φράση συναντάται ως: γαμήσι δίχως σάλιο, στενό παπούτσι κι ανήφορο.

• Μετανάστης στην Αθήνα.
• Εναερίτης με 15 μποφόρ.
• Ρευματικός στην Κέρκυρα.

Όταν ο μαλάκας μάς φορτώνει το πρόβλημά του, ή όταν είμαι εγώ τόσο ψυχαναγκαστικός (και καλά ευαίσθητος) ώστε να φορτωθώ το ξένο πρόβλημα από μόνος μου, λες και δε μου φτάναν τα δικά μου.

Τα κωλογαμήσια, ως γνωστόν, είναι δύσκολη ιστορία (όσο και ευχάριστη για όσους τό 'χουν), είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα. Άρα ισοδυναμεί, μεταφορικά, με πρόβλημα. Τα κωλοντέρτια είναι το άμεσο επακόλουθο... σωματικά και μεταφορικά πάλι.

Παρόμοια έκφραση: «ήμασταν μέσ' τα σκατά, μας ήρθαν κι απ' το Πέραμα».

Όπως και να το δει κανείς τα πράγματα που μπορεί να κάνει στο κρεβάτι του (και εννοώ το σεξ) είναι λίγο πολύ περιορισμένα. Θα κάνεις αυτό, θα κάνεις αυτό, θα κάνεις το άλλο και το παράλλο και ίσως και το τελευταίο. Παραδόξως το ίδιο συμβαίνει και οπουδήποτε αλλού προσπαθήσετε να ολοκληρώσετε την σχέση σας, όπως με παρακάλεσε μια φίλη μου να γράψω. Αν αυτός ο ορισμός είχε γραφτεί λίγο νωρίτερα, η παραπάνω, ψιλοεξαντλητική εδώ που τα λέμε ρε μικροαστοί, γραφιάδες και υπάλληλοι με τρομερά ενδιαφέρουσες δουλειές, λίστα θα περιείχε και το συγκεκριμένο λήμμα.

Το πλοπ είναι η προσπάθεια της γυναίκας (ή του άντρα, ή του άντρα. Ποιος σας εμποδίζει να είναι άντρας;) να γλείψει με τέτοιο τρόπο τη βάλανο ώστε να κλειδωθεί συγκεκριμένη ποσότητα αέρα στο στόμα και με την έξοδο της βαλάνου από το στόμα να ακουστεί ο συγκεκριμένος ήχος. Για να το καταλάβετε καλύτερα φαναστείτε πως το δάχτυλό σας -- ή, καλύτερα, μη φανταστείτε τίποτα και απλά βάλτε το δάχτυλό σας στα πλάγια του εσωτερικού του στόματός σας και βγάλτε το με σφιχτά αγκαλιασμένα τα χείλη στη βάση του δαχτύλου σας. Φαντάζομαι θα ακολουθήσουν πολλά media που να απεικονίζουν την συγκεκριμένη τεχνική αλλά το καθήκον έπρεπε να γίνει και η παρουσίαση της συγκεκριμένης ενέργειας έγινε όσο το δυνατόν πιο παραστατική χρησιμοποιώντας λέξεις.

Δεν χρειάζεται να αναφερθεί ότι το πλοπ αποτελεί και γαμώ τις διεγέρσεις εφάμιλλης ίσως αξίας με το δάγκωμα και το γλείψιμο του αυτιού αλλά χρειάζεται να αναφερθεί ότι το λήμμα είναι ηχομιμητικό οπότε μπορεί και να ακουστεί με διάφορους τρόπους. Απλά έτυχε ο γράφων να ακούσει την ρηματική μορφή του «με πλόπαρε κιόλας μαλάκα, άσε τα είδα όλα, μαστόρισσα στο τσιμπούκι σου λέω, δεν κρατιέται με τίποτα η αχόρταγη» οπότε το καταγράφει ως έχει. Και επειδή η τελευταία πρόταση σας ιντρίγκαρε οι άλλοι είναι ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Ναπολέων και ο Μάρλον Μπράντο. Άντε, ίσως και ο Αλέφαντος.

Ένα φανταράκι υπηρετεί παραμεθόριο στον Έβρο... Και πήηηηηζει... Οι δείκτες του ρολογιού σέρνονται... Παίζει με τις τάπες των βαρελιών περιμένοντας να περάσει ο χρόνος και ωριμάσει η μετάθεση για κάπου πιο κοντά στο σπίτι του, την πολυπόθητη μέρα της απονΕΒΡΟσης... Ο καιρός συνεχίζει να περνάει... Η απονέβρωση έρχεται! Ο φανταράκος τα μαζεύει και όπου φύγει-φύγει, Τομπούλογλου!!

Στο μεταξύ, η ντροπαλή εποπίνα εξομολογείται τον κρυφό της έρωτα στον αυστηρό λοχία που έχει όμως καρδιά μικρού παιδιού... Εκείνος την αγκαλιάζει στα στιβαρά του μπράτσα και της χαρίζει υποσχέσεις αιώνιας αγάπης...

(HAPPY END)

Δες και το έργο: «Ακριβή μου απολήμνωση» (2009 [38 κσ!]).