Tagged definitions (844)
Showing 71-80 from 844

Εμβληματική φράση της μεταπολίτευσης που παραπέμπει φορέβα στο «εδώ και τώρα αλλαγή», το κεντρικό σύνθημα των εκλογών του 1981 που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε με ποσοστό 48,1% και ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός της χώρας. (εδώ).
Η φράση, που ο Αντρέας φαίνεται να έφερε στις αμερικλάνικες βαλίτσες του (ο ιδιωματισμός "here and now" καταγράφεται απ' τα early 1800s -δες εδώ), έχει τόσο αφομοιωθεί στην καθημερινή φρασεολογία που νομίζω οτι πολλοί δεν γνωρίζουν το ξεκίνημά της.

Ουκ έστιν αριθμός των αναφορών στα τραγούδια, τις εκπομπές, τις ομιλίες, τα ανέκδοτα, κλπ.
Ενδεικτικά δείτε παρακάτω τίτλους τραγουδιών που έχουν αυτούσια τη φράση (ή την αντίθετή της- ά ρε Ρασούλη αθάνατε!)

Τίτλος τραγουδιού /Στιχουργός /Συνθέτης /Πρώτη εκτέλεση /Έτος
Εδώ και τώρα /Βασίλης Μπαμπανιάρης /Βασίλης Μπαμπανιάρης /Βασίλης Μπαμπανιάρης /2011
Εδώ και τώρα /Βασίλης Γιαννόπουλος /Κυριάκος Παπαδόπουλος /Κώστας Καραφώτης /2006
Εδώ και τώρα /Πέτρος Ίμβριος /Πέτρος Ίμβριος /Πέγκυ Ζήνα /2003
Εδώ και τώρα /Γιώργος Θεοφάνους /Γιώργος Θεοφάνους /One /2000
Εδώ και τώρα /Νίκη Παπουλάκου /Ζακ Ιακωβίδης /Σπύρος Χαλκιάς
Είμαι γυναίκα του εδώ και τώρα /Σώτια Τσώτου /Χρήστος Νικολόπουλος /Πόλυ Πάνου
Σε θέλω εδώ&τώρα /Νικόλας Νικολάου /Γιώργος Παπαδόπουλος /Γιώργος Παπαδόπουλος /2012
Εδώ και τότε /Μανώλης Ρασούλης /Ανδρέας Μικρούτσικος /Μανώλης Ρασούλης /1985
Ξέχνα το πριν και το μετά /Σάκης Ρουβάς /2008

stixoi.gr

Εις -ιά μειωτικός χαρακτηρισμός που σημαίνει τον κατώτερο, από διάφορες απόψεις, κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική κ.ά., τη μπασκλασαρία, τον/την τελευταία. Στον προφορικό λόγο, δέον να προφερθεί με αριστοκρατίζοντα επιτονισμό καταφρόνησης επιβοηθούμενο από τις κατάλληλες γκριμάτσες αηδίας του προσώπου για την ξευτίλα της κατωτεριάς.

Η Πλατεία Ομονοίας στα καλιαρντά από τις κάνουλες εκτόξευσης ύδατος που είχε η πλατεία. Για την Ιστορία της Πλατείας Ομονοίας δες εδώ, όπου βλέπουμε ότι στη δεκαετία του 1960 άρχισε η υγρή εποχή της πλατείας:

Η Κανουλού στη φάση με τους μεγάλους πίδακες

Η μεγάλη αναδιάταξη της πλατείας πραγματοποιείται το 1960, όπου η φυσιογνωμία της αλλάζει κατά πολύ. Τα λουλούδια, τα περίπτερα, τα κιγκλιδώματα και οι πάγκοι των ανθοπωλών ξηλώνονται και οι πεζοί αποκλείονται εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή. Η επιφάνεια της πλατείας μετατρέπεται σε τεχνητή λίμνη με συντριβάνια, ενώ υπογείως διαμορφώνεται μια δεύτερη, πολύ πιο αποπνικτική. Το κοσμικό παρελθόν της Ομόνοιας έχει ήδη αρχίσει να ξεθωριάζει στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του κέντρου που δίνει προτεραιότητα στο αυτοκίνητο, μετατρέποντας την περιοχή σε κυκλοφοριακό κόμβο αποκλείοντας την πρόσβαση στους πεζούς.

Γελοιογράφοι της εποχής σχολιάζουν καυστικά τη λίμνη, βάζοντας μέσα τη γοργόνα που ρωτά τον τροχονόμο αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Ο Μποστ σε μια γελοιογραφία του που φιλοξενήθηκε στο εξώφυλλο του Ταχυδρόμου στις 25 Ιουλίου 1959, την περίοδο δηλαδή όπου γίνονταν τα μεγάλα έργα για την ανακατασκευή της πλατείας και την διάνοιξη της οδού Κοραή, γράφει χαρακτηριστικά: «Να ιδώ του βάλτου τα χωργια από ψηλή ραχούλα- να δω κε την ομονηα με τα νερά τα κρεια»

Εδώ

Μέσα σε μια δεκαετία τα συντριβάνια ανακατασκευάζονται σε διάφορες μορφές για να αντικατασταθούν εν τέλει από υδάτινους πίνακες. Οι πεζοί παραμένουν αποκλεισμένοι από την επιφάνεια της πλατείας και οι μόνοι που την επισκέπτονται κατά περιόδους είναι οι των ομάδων που καθιερώνουν τις βουτιές ύστερα από κάθε νίκη της ομάδας τους.

Εδώ

Η έκφραση, επομένως, αφορά πιθανότατα στη μορφή που είχε πάρει η Πλατεία Ομονοίας στη δεκαετία του 1960 με τις κάνουλες ύδατος. Σήμερα που είναι τίγκα στο τσιμέντο και στη χειρότερη φάση της έβα χρησιμοποιείται μόνο από ρετρό καλιαρντογράφους/λόγους.

Δοκίμως αφορά στην παρασκευή λαδιού από τις ελιές, στο λιοτρίβι. Αποτελεί όμως και ελαφρό σλανγιωτατισμό στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων, για να δηλώσει το μασατζίδικο, όπου προσφέρεται μασάζ με ειδικά έλαια από τις λαδοκόρες, και εν συνεχεία λειτουργεί και ως ελαιοκωλοτριβείο, όπου προσφέρονται διάφορες σεξουαλικές "υπηρεσίες". Συνώνυμα: λαδάδικο, λαδομάγαζο.

χιπστεράδικο, χιψτεράδικο

Το μέρος όπου συχνάζουν χιπστεράδες, ἠ που βγάζει μια χίπστερ αισθητική, ένα χίπστερ ζενεσεκουά.

Για να αποφευχθεί βεβαίως ένας στατικός και ωσεκτουτού αυτοαναιρούμενος ορισμός του εν λόγω -άδικου οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι: 1. Ένας χίπστερ που σέβεται τον εαυτό του δεν θα παραδεχτεί ότι είναι χίπστερ. Κατά συνέπεια και το σωστό χιπστεράδικο δεν θα παραδεχτεί ότι είναι χιπστεράδικο. 2. Τα χιπστέρια χαρακτηρίζονται από νομαδισμό, οπότε το χιπστεράδικο του χθες δεν θα είναι αενάως χιπστεράδικο, ενώ ένα καινούργιο έως πρότινος υπέρ άνω κάθε υποψίας χιπστερισμού μέρος μπορεί να καταστεί χιπστεράδικο σε χρόνο ντετέ. Συνέπεια των ως άνω είναι και το ότι ο όρος χιπστεράδικο ενδέχεται να μην δοθεί από τους ίδιους τους χίπστερς, που αν σέβονται τον εαυτό τους, δεν θα παραδεχτούν ότι είναι χίπστερς, αλλά από τους εκτός, ή από τους συμπαθούντες, λ.χ. από δημοσιοκάφρους και άλλους άσχετους.

Για να μην το κουράσω άλλο, ορισμένα παραδείγματα.

Εν ολίγοις, εμείς οι έξω τείνουμε να χαρακτηρίσουμε ως χιπστεράδικο ένα μέρος με βίντατζ αισθητική, που θα μπορούσε λέμε τώρα να διαδραματιστεί μια παρόμοια σκηνή χωρίς να δημιουργηθεί αναστάτωση:

Ή ένα μέρος, όπου διάφορα αντικείμενα θα έχουν υποστεί ένα désoeuvrement που λέμε και στο χωριό μου δηλαδή μία εγκατάλειψη της καθαυτό χρηστικής τους σημασίας και μια απόκτηση άλλης αναπάντεχης (μετα-)χρηστικής αξίας. Εν ολίγοις, εννοώ ότι σε ένα χιπστεράδικο μπορεί να σου σερβίρουν το φαγητό:

με τελική λογική κατάληξη:

ή σε δόση κατάλληλη μόνο για ανορεξικά χιπστέρια:

Πάντως, μία βόλτα στον γούγλη δείχνει ότι πιο συνηθισμένο είναι γενικά το επίθετο χιπστεράδικος,-η,-ο, από το οποίο το ουσιαστικοποιημένο επίθετο χιπστεράδικο ως -άδικο δεν είναι παρά μια μάλλον μικρή υποπερίπτωση. Λ.χ. παραδείγματα του χιπστεράδικου ως επιθέτου:

Με βάση τη σημασία που έχει το τσαρδί, όπως μας τη δίνει ο Κρεψίνης στον άλλο ορισμό, στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων, τσαρδί είναι το παρακμιακό σπίτι, ο παρακμιακός οίκος ανοχής, το ντέλο, όπου οι σεξουαλικές "υπηρεσίες" αρχίζουν από πολύ χαμηλές τιμές, ξερωγώ 10-20 γιούρια, και το σκηνικό έχει μια ανάλογη παρακμίλα, λ.χ. σοβάδες να πέφτουν από το ταβάνι, μπαζόλες εκδιδόμενες και ακόμη χειρότερες τσατσάδες, καταστάσεις που συνιστούν ακόμη περισσότερο τον ηρωισμό του μπουρδελιάρη. Καταχρηστικώς χρησιμοποιείται και για κα(υ)λύτερους οίκους ανοχής μέχρι και στούντιο.

Ένα από τα εις -στάν τοπικά φαυλιστικά ή και εθνικά αυτοφαυλιστικά που παρουσιάζει την Ευρώπη ή την Ελλάδα ως μέρος της Ευρώπης με τα μελανά χρώματα ενός τριτοκοσμικού -σταν. Η ρητορική αυτή κατασκευή παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί συνήθως τα διάφορα -σταν είναι το ακριβές αντίθετο της Ευρώπης, η Ευρώπη είναι αυτό ακριβώς που δεν είναι -σταν. Αυτοί, λοιπόν, που χρησιμοποιούν τον όρο Ευρωπαϊστάν επιδίδονται σε μια ακραία υπονόμευση της κυρίαρχης αντίθεσης Ευρώπη- Τρίτος Κόσμος ή Ευρώπη- Ανατολή εκδεχόμενοι την Ευρώπη ως τον κατεξοχήν Τρίτο Κόσμο ή ως την κατεξοχήν Ανατολή. Ας δούμε όμως μερικές ιδιαίτερες περιπτώσεις:

1. Κατ' αρχήν, οι χρησιμοποιούντες τον όρο είναι οι νέοι ανθενωτικοί. Αυτοί δηλαδή που πιστεύουν ότι η Ελλάδα έχει μία ιδιοπροσωπία η οποία δεν πρέπει να χαθεί μέσα στον ευρωπαϊκό μουνόδρομο

ή και ότι ο πολιτισμός της Ευρώπης έχει ο ίδιος σοβαρά προβλήματα. Εδώ συμβαίνει ο εξής ρητορικός αγών: Οι νέοι ενωτικοί καταγγέλλουν τον οπισθοδρομικό χαρακτήρα της Ελλάδας με εις -σταν εθνικά αυτοφαυλιστικά, όπως λ.χ. Ελλαδιστάν, Γιουνανιστάν, βυζαντινιστάν, βυζαντιστάν, ορθοδοξιστάν κ.τ.ό., στα οποία οι ανθενωτικοί απαντούν κάνοντας celebrating & undermining που λένε και στο χωριό μου πλάθοντας μια σειρά από -σταν με α΄ συστατικό τα πρωκτάγματα των ενωτικών, όπως λ.χ. εκσυγχρονιστάν, διαφωτιστάν, μεταρρυθμιστάν, μνημονιστάν κ.τ.ό. Το Ευρωπαϊστάν δεν είναι παρά η ακραία κατάληξη αυτού του ρητορικού παιγνίου. Από τη μια δηλαδή αναλαμβάνεται ότι τα ανατολίτικα -σταν είναι το συνώνυμο της υπανάπτυξης, από την άλλη όμως η Ευρώπη θεωρείται ως ο κατ' εξοχήν υπανάπτυκτος ή ανατολίτικος με την κακή έννοια πολιτισμός. (Προϋποτίθεται βέβαια μια μεγάλη συζήτηση για το αν είναι αυταξία η νεωτερική αξία της ανάπτυξης, καθώς ακόμη και η αποανάπτυξη προβάλλεται πλέον ως αίτημα). Εν προκειμένω, πάντως, οι νεο-ανθενωτικοί το τερματίζουν στη ρητορική τους.

Βεβαίως, ενδέχεται ο όρος να χρησιμοποιείται όχι για να καταγγείλει τον σύνολο ευρωπαϊκό πολιτισμό ή την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους θεσμούς ως υπανάπτυκτους, αλλά για να θίξει κάποια ιδιαίτερη κατάσταση ή συνθήκη λόγω της οποίας η Ευρώπη αποκτά ένα ανατολίτικο ζενεσεκουά.

Ή για να στηλιτευτεί ο φανατισμός των Ευρωπαίων ή Ευρωπαϊστών, που μετατρέπονται σε άκριτους και ανορθολογικούς ταλιμπάν της Ευρώπης ή μουτζαχεντίν της κυρίαρχης μο(υ)νοτροπίας.

2.Συχνά, εξάλλου, ο όρος Ευρωπαϊστάν φεύγει από τα χέρια των νεο-ανθενωτικών που κυρίως τον χρησιμοποιούν, και λέγεται από ανθρώπους που θίγουν την -στανοποίηση της Ευρώπης για μια σειρά από διαφορετικούς λόγους. Λ.χ. συνεπείς νεοφιλελέδες μπορεί να θεωρούν ότι και η Ευρώπη είναι ένας τεράστιος γραφειοκρατικός μηχανισμός που επιβάλλει με κεντρικό σχεδιασμό τις επιλογές του στα άτομα και υποβαθμίζει την ατομική πρωκτοβουλία καθιστάμενη αυτή μια νέα τερατώδης υπερ-Σοβιετία.

3.Από μια εντελώς άλλη σκοπιά, οπαδοί της εθνοφυλετικής καθαρότητας μπορεί να δυσανασχετούν με την έλλειψη πρόληψης ώστε να διαφυλάσσεται ο αμιγής εθνοφυλετικός χαρακτήρας της Ευρώπης και να χρησιμοποιούν τον όρο για να περιγράψουν μια Ευρώπη με μεγάλους πληθυσμούς από Ασιάτες, μουσουλμάνους και άλλες ετερότητες.

4.Τέλος, ως Ευρωπαϊστάν μπορεί να χαρακτηριστεί και η εναλλακτική Ευρώπη, η "Ευρώπη που αλλάζει", την οποία οραματίζονται λ.χ. οι Συριζαίοι, αλλά και άλλοι αριστερίζοντες (ή και λαϊκοδεξίζοντες) ομοϊδεάτες τους στην Ευρώπη, από τους αντιπάλους αυτού του οράματος.

Δεν αναφερόμαστε στις διάφορες σχετικά δόκιμες σημασίες που μπορεί να έχει το λαδάδικο, όπως λ.χ. κατάστημα που πουλάει λάδι ή λάδια αυτοκινήτων, ή το δεξαμενόπλοιο μεταφοράς λαδιών (δες), ούτε στα ιστορικά Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης, αλλά στη σημασία που έχει η λέξη στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων, όπου σημαίνει το μασατζίδικο, δηλαδή το γαμαζί, που προσφέρει και καλούα μασάζ με χρήση σχετικών ελαίων του μασάζ, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να λειτουργεί και ως φραπενείο, τσιμπουκάδικο, ακόμη και μπριζολάδικο, να προσφέρει δηλαδή διάφορες σεχουαλικές υπηρεσίες στη ζούλα. Συνώνυμα: λαδομάγαζο, ελαιοτριβείο (σλανγιωτατιστί).

Ως γνωστόν, την ώρα που οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς στο Τζατζικιστάν διοργανώναμε οργιώδη φεστιβάλ χοληστερίνης.

Η παράδοση συνεχίζεται και στις μέρες μας στην Πλατεία Χοληστερίνης, τόπος προσκυνήματος στα Καλύβια Αττικής όπου μπορείτε κι εσείς να κατεβάζετε γατοκέφαλα συνοδεία ταβερνέ sauvignon σε επικά μπριζολάδικα όπως το Τρίγωνο, ο Μουρούζης, και ταλιμπάν. Οι χιπστεροκάγκουρες την αποκαλούν και Πλατεία Hollister.

Σλανγκασίστ: GATZMAN.

Περιοχές, περιμετρικώς του «κλεινού άστεως», όπου αφθονούν οι ταβερνοψησταριές (κοινώς κτηνοφαγεία): Βάρη, Καλύβια, Παιανία, Βαρυμπόμπη, Φυλή κλπ.