Tagged definitions (19)
Showing 1-10 from 19

Το κόμμα τού Πάνου, άκα οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες».

Συνθέτει, μαζί με το ΣφΥΡΙΖΑ, τα Χρυσά Αυγά και Το Κόμμα, ένα αρραγές αντιμνημονιακό μέτωπο που θα στειλει τους τροϊκανούς πίσω στην Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία και θα μάς φέρει την ισότης.

Ο Λουκάνικος (ή Θοδωρής) είναι ο διάδοχος του Κανέλλου, συνεχιστής μιας μακράς παράδοσης που θέλει τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου να είναι εχθρικός προς τους απάνθρωπους και απρόσωπους ΜΑΤατζήδες και ασφ-αλήτες. Έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις στην εξέγερση του Δεκέμβρη το 2008 στην Αθήνα και από τότε βρίσκεται πάντα στο πλευρό των διαδηλωτών που τον περιβάλλουν με αγάπη, σε αντίθεση με τους μπάτσους που τον περιβάλλουν ενίοτε με κλωτσιές και γκλομπιές.

Αυτό το τετράποδο σύμβολο αντίστασης έχει δημιουργήσει αίσθηση σε ολόκληρο τον κόσμο, γνωστός στη διεθνή του καριέρα ως Loukanikos ή Louk ή ακόμα και Sausage. Έγινε ήδη φίρμα στο BBC, στο TIME Magazine (όπου μπήκε και στη λίστα με τις προσωπικότητες της χρονιάς για το 2011) και απέκτησε και τραγούδι δικό του, γραμμένο από τον Αμερικάνο μουσικό Davis Rovics (βλέπε βίντεο).

Για τους πιστούς του φατσοβιβλίου, εδώ και το fan page του Λουκάνικου (κι από αυτήν έχει, και όχι μόνο μία)!

Η πολιτική αναμέτρηση με τη μορφή τηλεοπτικής μονομαχίας, η τηλεμαχία δηλαδή.
Από το αγγλικό debate.

Γράφει ο Ν. Σαραντάκος:
Σε κάποιο διαδικτυακό βήμα συζητήσεων, κάποιος υποστήριζε, και μάλιστα με ύφος χιλίων καρδιναλίων, ότι: Στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπάρχει η λέξη δίβατον < δύο + βήμα (ομιλίας)=δύο βήματα (βάθρα) ομιλίας. Από τη λέξη αυτή προήλθε το ξενόγλωσσο debate (ντιμπέιτ). Συνεπώς η συζήτηση, η συνομιλία περισσοτέρων των δύο ατόμων κακώς χαρακτηρίζεται ως debate. Φυσικά, όλη αυτή η «εξήγηση» είναι για τα πανηγύρια.

Το αγγλικό debate ετυμολογείται προφανέστατα από το γαλλικό debattre που έχει την ίδια σημασία, συζητώ, αλλά αρχικά σήμαινε ‘παλεύω’ (αν έχει δει κανείς μερικά ντιμπέιτ βρίσκει διάφανη την ετυμολογία) και είναι από το λατινικό battere, χτυπάω κάποιον. Εκτός αυτού, λέξη δίβατον δεν υπάρχει στα αρχαία ελληνικά. Όταν τα υποστήριξα αυτά στο Διαδίκτυο, ο συντάκτης μου απάντησε με στόμφο ότι υπάρχουν και λέξεις που δεν τις κατέγραψαν τα λεξικά. Απάντησα ως εξής:
Λέξη δίβατον, έγραψα και επιμένω, δεν παραδίδεται στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Μπορεί να υπήρξε και να είναι αμάρτυρος τύπος, αλλά δεν έχετε καμιά απόδειξη γι' αυτό. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό εξασθενίζει απελπιστικά την πρότασή σας.

Όπως καταλάβατε, αυτό είναι το πρόβλημα με τις ωραίες και άπιστες ετυμολογήσεις: ρίχνει ο παλαβός μια πέτρα στο πηγάδι, και μετά πρέπει ο γνωστικός να πέσει μέσα για να τη βγάλει· δηλαδή, πρέπει να αφιερώσεις χρόνο και κόπο για να ανασκευάσεις μια άποψη που ο άλλος βγάζει από την κοιλιά του στο πι και φι.

Τηλεμαχία λοιπόν, αλλά έλα που του Αλέφα το γλωσσικό κριτήριο έχει διαφορετική γνώμη!
Ελληνοποιήθηκε έτσι και ηχητικά, το ντιμπέιτ σε ντιμπέη.

Απορία: Γιατί έγινε ντιμπέη κι όχι ντιμπέι;

Τα γεννητικά όργανα. Η λέξη έγινε γνωστή απο ομιλία του κ. Ζουράρι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η λέξη «μέζεα» είναι αρχαία, και σημαίνει τα γεννητικά όργανα, ιδίως του ζώου. Ακριβέστερα, πρόκειται για παράλληλο τύπο του μήδεα που είναι τα γεννητικά όργανα του άντρα. Στην Οδύσσεια, όταν ο Οδυσσέας βρίσκεται ολόγυμνος ναυαγός στο νησί των Φαιάκων και αντιλαμβάνεται τη Ναυσικά με τις φίλες της, κόβει ένα κλωνάρι φουντωτό, «ως ρύσαιτο περί χροΐ μήδεα φωτός» -να κρύψει τ’ αχαμνά του όπως μεταφράζει ο Ζ. Σίδερης. (https://sarantakos.wordpress.com)

Το αριστερό μνημόνιο. Λεξιπλασία που αποδίδει την παράδοξη ντεκαφεϊνέ κατάσταση να είναι μια αριστερή κυβέρνηση αυτή που υποστηρίζει ένα μνημόνιο.

Ιντερνετικό μιμήδιο που φοριέται αρκετά τελευταία. Πρόκειται για λολοπαίγνιο στο σύνθημα «πρώτη φορά Αριστερά» της «κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας» των ΣΑΝΕΛ.

Ο παρά φύσιν τσιπροκαμμένος συνασπισμός αριστεριάρηδων και ψεκασμένων εθνικοφρόνων από τις πρώτες κιόλας ώρες της συνδιακυβέρνησης τροφοδότησε τους απανταχού αστειάτορες με λολαδερά και εισέτι αχαρτογράφητα φασίστ για κακεντρεχή χαβαλέ: τους πανηγυρισμούς τση LePen(is) για την νίκη του Αλέξη, τα σέλφι Καμμένου και Δούρου πάνω από τα Ίμια, τις καυλάντες Κωνσταντοπούλου - χρυσών αυγώνε στη βουλή, και ταλιμπάν.

Εν κατακαυλείδι: ΕΑΜ και ΕΔΕΣ, τώρα όλο αγκαλιές <3

Απαξιωτική αναφορά στα μέλη, τους γερμανοτσολιάδες, τα έργα και τις ημέρες των κυβερνήσεων Νέας Δημοπρασίας - ΘΑΣΟΚ (2012 - 2015).

Το βαθύ ΠΑΣΟΚ που έχει μετακομίσει στο Σύριζα. Ή οι Συριζαίοι που θυμίζουν Πασόκους.

Μπανεύκολο λολοπαίγνιο για το Μνημόνιο που λέγεται συχνά σαχλοποιώντας μια κατά τα άλλα δραματική συζήτηση για την οικονονομικοπολιτική κατάσταση της χώρας μας.

Επίσης, αυτός που θεωρεί ότι το Μνημόνιο δεν είναι και τόοοοσο κακό πράγμα, ότι έχει και καλές ρυθμίσεις, και ότι εν πάση περιπτώσει το Ελλαδιστάν για να γίνει Μεταρρυθμιστάν χρειάζεται να γίνει πρώτα Μνημονιστάν. Γενικότερα, εφόσον το μνημόνιο- αντιμνημόνιο είναι ο νέος διχασμός της χώρας μας (μετά τα Πασόκ-ΝΔ, Δεξιός- Αριστερός, παλαιοελλαδίτης- τουρκανάκατος, βασιλικός- βενιζελόμουτρο, κάτω ή πάνω απ' το αυλάκι, κλεφταρματολός ή ψαλιδόκωλος, ενωτικός ή ανθενωτικός και ταλιμπάν), έχουν εφευρεθεί και οι αντίστοιχες πολιτικές σλανγκιές. Λ.χ. οι μνημονιακοί λέγονται μνη στα πολιτικά κομμέ (θυμίζει μνι βασικά, μάλλον όχι τυχαία), ή πιο υβριστικώς μνημονόπανα και μνημούνια. Το τελευταίο σημαίνει ότι είναι και μουνιά / μουνάκια (τ. λαμο-γελάς, μουνάκι;). Θεωρούνται, επίσης, ως οι νέοι ενωτικοί στο νεο-βυζαντινιστάν. Από τους αντιπάλους τους συμφύρονται με τους νεοφιλελέδες, αν και οι αυθεντικοί φιλελέδες μάλλον θα ήταν εναντίον του τρόπου με τον οποίο πραγματώθηκαν (#not) οι μεταρρυθμίσεις από τους σαμαροβενιζέλους (ή και τους τσιπροκαμμένους ίσως στο μέλλον), ενώ και αντιστρόφως πολλά μνημούνια θέλουν ισχυρό κράτος και κράζουν τα φιλελέδια ως αιθεροβάμονες. Σε κάθε περίπτωση, λίγοι είναι αυτοί που θα πανηγυρίσουν το ότι είναι μνημονιακοί, παρόλο που υπάρχουν κι αρκετοί τέτοιοι τσεκουράτοι που τα λένε έξω απ' τα δόντια. Οι περισσότεροι θα αυτοχαρακτηριστούν ως ευρωπαϊστές. Από την άλλη, είναι οι αντιμνή στα κομμέ, αυτοί που πουλάνε αντιμνημόνιο, αυτοί που στο δίλημμα μνημούνια ή κομμούνια μάλλον θα προτιμούσαν το δεύτερο σκέλος, οι ανθενωτικοί του νεορωμιοσυνιστάν.

Μειωτικά- υβριστικά ο νεοφιλελεύθερος. Αρχικά είχαμε το νεοφιλελές που είναι κάτι σαν κομμέ του νεοφιλελεύθερος με ένα κάπως αμυδρό πλην υπάρχον λολοπαίγνιο με το λελές- φλώρος κιέτσ', εβέντσουαλι όμως οι μάσκες πέφτουν και αυτοί που ήθελαν να κράξουν τους νεοφιλελέδες ή φιλελέδες (το ίδιο κάνει) ως λελέδες το κάνουν πιο ευθαρσώς και ρητά με το νεολελές, που έχει το πλεονέκτημα αφενός ότι παραπέμπει στο νεοφιλελές με σαφήνεια, και αφεδύο ότι έχει ένα γελοίο γκροτέσκο ζενεσεκουά, ένα kitsch-value, σαν το να είσαι λελές να είναι ιδεολογία, η οποία μάλιστα να επιδέχεται και επικαιροποίηση ώστε να έχουμε διάκριση μεταξύ κλασικών λελέδων και νεολελέδων νέας κοπής.