Tagged definitions (41)
Showing 11-20 from 41

Μεταφορά στα ελληνικά του αγγλικού όρου golden boy, κυρίως με την οικονομική έννοια του λαμόγιου χρηματιστή.

Ο προλετάριος των παραλιών που δεν έχει ή δεν θέλει να πληρώσει ομπρέλα και ξαπλώστρα σε σχετική επιχείρηση και κάθεται στην άμμο με την πετσέτα του.

Φαυλιστικό ενάντια στους ομογενείς Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, χρησιμοποιείται κυρίως από Συριζαίους ενάντια στο δικαίωμα των ομογενών να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές.

Ορισμός : Ο φανατικός άθεος που προσπαθεί με τη δύναμη της πυγμής να επιβάλει τα πιστεύω του.

Ετυμολογία : Πρόκειται για συνθετικό επίθετο. Προέρχεται απο ένωση δύο λέξεων. Πρώτη είναι το επίθετο άθεος και δεύτερη το δανεικό ουσιαστικό ταλιμπάν.

Προέλευση της λέξης : Πρώτη λέξη είναι το επίθετο "άθεος". Το επίθετο άθεος είναι και αυτό με τη σειρά του σύνθετο. Τα συνθετικά του είναι το στερητικό α και η λέξη Θεός. Υποδηλώνει κάποιο πρόσωπο που δε πιστεύει στην ύπαρξη καμίας ανώτερας δύναμης.

Σπανιότερα χρησιμοποιείται απο θρησκευόμενους ανθρώπους για να χαρακτηρίσει μια κατάσταση

Ο άθεος αρκετά συχνά συγχέεται με τον άθρησκο ο οποίος μπορεί να πιστεύει σε κάποια ανώτερη δύναμη αυτό που στα αγγλικά συχνά αναφέρεται ως spiritual but not religious η τον απαθεϊστή τον οποίο δεν τον ενδιαφέρει η ύπαρξη η μη του Θεού.

Δεύτερο συνθετικού του όρου είναι η δανεική λέξη ταλιμπάν. Προέρχεται απο τα Παστούν στα οποία είναι δανεική απο τα Αραβικά. Στα νέα Ελληνικά ερμηνεύεται ως μαθητής. Διεθνώς έγινε γνωστή λόγο των πολέμων στο Αφγανιστάν. Αυτό το όνομα έχει δοθεί σε μια ομάδα φανατικών ισλαμιστών που απο το 1994 πολεμούν σε εκείνη τη περιοχή. Σχηματίστηκαν απο πυρήνα 50 μαθητών του Μουλά Μοχάμεντ Ομάρ στη πόλη Κανταχάρ. Αρχικά επρόκετω κατά βάση για Παστούν αλλά και για μερικούς Τατζίκους καθώς και Ουζμπέκους. Έχοντας ήδη καταφέρει να πάρει την εξουσία δύο φορές στα χέρια της το 1996 και το 2021 φημίζονται για τις βιαιοπραγίες , τις αποστολές αυτοκτονίας , τις καταστροφές πολιτιστικών θησαυρών και τη σκληροπυρηνική ερμηνεία του Ισλαμικού νόμου έχουν γίνει συνώνυμα του φανατισμού.

Ως εκ τούτου ο όρος Ταλιμπάν έχει γενικευτεί καθώς δε χρησιμοποιείται μόνο για τη συγκεκριμένη ομάδα φανατισμένων Ισλαμιστών αλλά και για οτιδήποτε έχει να κάνει με άτομα τα οποία είναι φανατικά. Τέτοια είναι η κουλτούρα των γηπέδων, η θρησκεία και η πολιτική.

Ενίοτε μπορεί κάποια λέξη που χαρακτηρίζει την ομάδα αυτή να συντεθεί με το ουσιαστικό ταλιμπάν με αποτέλεσμα τη δημιουργία σύνθετης λέξης π.χ. χριστιανοταλιμπάν. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας σύνθεσης αποτελεί και το επίθετο αθεοταλιμπάν.

Εξωτερικά χαρακτηριστικά : Πρόκειται συνήθως για άντρα ηλικίας απο 15 ως 30. Σπανιότερα υπάρχουν και γυναίκες καθώς και μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι. Τα μουσικά του γούστα μπορεί να περιλαμβάνουν τα πάντα απο ρεμπέτικα ως hip hop αλλά πολλές φορές ακούει ροκ , κάποιο υποείδος η κάποια εξέλιξη της. Η εμφάνιση του συνήθως είναι απλή. Δε του αρέσει να τη τονίζει , προτιμάει τα απλά ενδύματα. Πολιτικά , παραδοσιακά έτεινε προς τα αριστερά αλλά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η είσοδος απολιτικ καθώς και δεξιών ατόμων.

Στέκια : Διαδικτυακά σε διάφορες ομάδες στα κοινωνικά δίκτυα , forum , blogs. Στη πραγματική ζωή συνήθως θα τον βρείτε τη μεγάλη Παρασκευή εν μέσω νηστείας να τρώει κρέας σε κάποια ταβέρνα πιστεύοντας ότι θα θίξει τους πιστούς ενώ τις υπόλοιπες μέρες οπουδήποτε.

Επι μέρους χαρακτηριστικά : Τα επι μέρους χαρακτηριστικά του είναι τα ίδια με τα υπόλοιπα είδη φανατισμένων.

1. Θα σου πει ότι είναι άθεος πολύ πριν το καλημέρα. Όπως και όλοι οι υπόλοιποι φανατικοί έχει όρεξη απο νωρίς το πρωί για να συζητήσει το κακό που κάνει η θρησκεία. Δε σέβεται το γεγονός πως ο συνομιλητής του μπορεί να έχει κάθε είδους προσωπικά προβλήματα οπότε να μη βούλεται εκείνη τη στιγμή να μιλήσει για θεωρητικά.
2. Πιστεύει πως είναι εξυπνότερος απο άλλους ανθρώπους μόνο λόγο των δικών του πιστεύω. Πολλές φορές χαρακτηρίζει τους χριστιανούς και γενικά τους πιστούς ως άτομα μειωμένης ευφυίας και αντίληψης.
3. Κάνει τους ανθρώπους γύρω του να νιώσουν αποστροφή προς αυτόν. Είναι ικανός με τη συμπεριφορά του να διώξει ακόμα και άτομα που ήταν πολύ καιρό δίπλα του. Ως εκ τούτου η παρέα του να αποτελείται απο άτομα ίδια με αυτόν με αποτέλεσμα τη δημιουργία circlejerk.
4. Τον διακατέχει μία πλήρως εσφαλμένη αντίληψη πως ο ίδιος δεν έχει κάνει σχεδόν ποτέ λάθος επιλογές. Προτιμάει αντί να βρει τη ρίζα των προβλημάτων του με τη βοήθεια κάποιου ειδικού να δημιουργήσει έναν εχθρό και να τα βάλει με αυτόν , ουσιαστικά εθελοτυφλώνεται.
5. Υποστηρίζει οποιαδήποτε ιδεολογία θα τα βάλει με τους δικούς του εχθρούς ακόμα και άμα αυτή την ιδεολογία χαρακτηρίζουν παράλογες και πολλές φορές επικίνδυνες πεποιθήσεις.

Περισσότερο διάβασμα :

Για τον Αθεϊσμό

Για τους ταλιμπάν

Πολιτικός χαρακτηρισμός για τον Ναιοέλληνα που θέλει να μείνουμε στην Ευρωζώνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάση θυσία, -θα πει (σύμφωνα πάντα με τους χρησιμοποιούντες την έκφραση) πάση ανθρωπο-θυσία ή πάση θυσία των άλλων-, για τον ευρωμαϊντανό.

Ο όρος εγκαινιάστηκε στα συλλαλητήρια του Ιουνίου και Ιουλίου 2015 υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, επέζησε όμως πέραν αυτών για να δηλώσει κάποιον που οι πολιτικές του θέσεις διαμορφώνονται υπό το βάρος της απόλυτης προτεραιότητας του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Ελλάδας, ακόμη και εις βάρος άλλων σημαντικών προτεραιοτήτων. Κατά κανόνα χρησιμοποιείται από ιδεολογικούς αντιπάλους ως ελαφρός μειωτικός χαρακτηρισμός. Οι μενουμευρώπηδες κατηγορούνται από τους χρησιμοποιούντες την έκφραση ως ανήκοντες σε δύο μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων: Είτε πρόκειται για ευρωπανηλίθιους που καίτη ευρωπαλαιστές λατρεύουν με φανατισμό ως ευρωταλιμπάν το [ευρωπέος]8 την ιδιότητα του να είσαι Ευρωπαίος. Είτε για λαμόγια που κρύβουν υπό τον μανδύα του φιλοευρωπαϊσμού τα ταξικά τους συμφέροντα. Οι μενουμευρώπηδες έχουν βέβαια διάφορες απαντήσεις, αλλά τέσπα εδώ μας ενδιαφέρουν τα γλωσσικά έως και ρητορικά στοιχεία της πολιτικής, μην επεκταθούμε.

Χαρακτηρίζει αυτόν που είναι φανατικός με το Ευρώ, την Ευρωζώνη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ένταξη ή παραμονή σε αυτές, και γενικότερα με την ευρωπαϊκή ιδέα. Κυρίως, όμως, με το Ευρώ και την Ευρωζώνη. Ο φανατισμός του φτάνει σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί ταλιμπάν, δηλαδή φανατικότατος έως τα όρια του θεούσου, ή και ασυλλόγιστος σταρχιδιστής πρόθυμος για κάθε ταλιμπανιά (βλ. και λοιπές σλανγκικές σημασίες του ταλιμπάν). Για τους ορίτζιναλ ταλιμπάν (<αραβικό tālib= μαθητής, επειδή ήταν αρχικά ιεροσπουδαστές σε πακιστανικές θρησκευτικές σχολές) δες εδώ.

Ο όρος είναι ειρωνικός, ιδίως γιατί η ευρωπαϊκή ιδέα έχει συνδεθεί με τα ιδεώδη του Διαφωτισμού, της ορθολογικής σκέψης και της εκκοσμίκευσης στους αντίποδες του θρησκευτικού φανατισμού. Οι χρησιμοποιούντες ειρωνικά τον όρο θίγουν ακριβώς το ότι ορισμένοι έχουν φανατική σχέση με την ευρωπαϊκή ιδέα όντας σε εσωτερική αντίφαση με τα πιστεύω τους, αφού τα πιστεύουν ακριβώς με τρόπο που αντιφάσκει προς το περιεχόμενό τους. Παρόμοιες χρήσεις είναι βεβαίως πολύ συνήθεις σήμερα, αφού ο φανατισμός των υποτιθέμενων ορθολογιστών και ευρωπαϊστών ή δυτικόφιλων που ταλιμπανίζουν ασύστολα είναι πολύ σύνηθες θέμα σε παρόμοιες λεξιπλασίες. Έχει θιγεί και στα λήμματα διαφωτιστάν, μουτζαχεντίν, μεταρρυθμιστάν, ευρωπαϊστάν, εκσυγχρονιστάν, φωταδιστής κ.ά.

Plot twist ινσέψιο: Ο συριζοταλιμπάν που είναι πλέον ευρωταλιμπάν.

Πάσα (Δ.Π.): Σφυρίζων.

Στο μπαχάλικο μαγαζάκι "Η Σουργελλάς", στο ράφι με τη λίστα του ντου και συγκεκριμένα στο συρτάρι "μπαχαλάκης, μπάχαλος", βρίσκουμε και την υποπερίπτωση του σταλινομπάχαλου, σε κατοπτρική συμμετρία με τον αναρχοσταλίνα.
Αυτή η λέξη κανονικά δεν υπάρχει. Έχει μέσα της θανάσιμη (χρωματική) αντινομία (δες την παρακάτω φωτό).
εδώ
Όμως, κυκλοφορεί, (κόντρα στην επιστήμη) και λέγεται, προφανώς ως ποιητική μεταφορά για πρακτικές ατόμων ή ομάδων με μπαχαλορεά στο να τα κάνουν όλα πουτάνα, όχι όμως στο βωμό τίποτα ελευθεριακών ονειρώξεων, αλλά για γειδικότερες, "ταξικές" (αχαχαχαχ) καταστάσεις τ. "όχι στις Σκουριές", υπεράσπιση του Δημόσιου φορέβα, χτίσιμο πόρτας πρυτάνεος άμα λάχει, επίθεση στον νομπελίστα Τζέιμς Γουότσον (αυτόν ντε που ανακάλυψε την διπλή έλικα του DNA), τα "Βοήθεια, φέρτε τον Εισαγγελέα" της Ζωής και της Ραχήλ στην ΕΡΤ κ.ο.κ.

Ο υπουργός της κυβέρνησης στα καλιαρντά. Από το ιταλικό ministro και το πουρό της ρομανί.

Αυτός του οποίου η δίαιτα, -με τη διπλή (αρχαία ελληνική) σημασία της διατροφής και του (πολιτικού) τρόπου του βίου-, βασίζεται στο σουβλάκι. Όπως και το σουβλακοφάγος χρησιμοποιείται ως:

• οιονεί χαρακτηριολογική τυπολογία

• ως εθνικό τυπολογικό χαρακτηριστικό

• και, ασφαλώς ως παρατσούκλι του Κώστα Καραμανλή (ανηψιού).

Απόδοση στα ελληνικά της γαλλικής και πλέον μάλλον διεθνοποιημένης έκφρασης Gauche Caviar με τρόπο που είναι κττμγ πετυχημένος, ίσως πιο πετυχημένος κι απ' το πρωτότυπο καθώς δημιουργεί λέξη τύπου Port-manteau. Ορισμένες φορές λέγεται και χαβιαροαριστερά, αλλά ρε πστ πιο ωραία ακούγεται το πορτμαντώ. Ο χαβιαριστερός είναι ένας αριστερός που ζει με τρόπο χλιδαίο, ο οποίος θεωρείται ότι αντιφάσκει με τις αρχές της Αριστεράς.

Η Βικούλα μας δίνει τις εκφράσεις που δηλώνουν κάτι παρόμοιο σε διάφορες γλώσσες (βεβαίως υπάρχει απόσταση μεταξύ των διαφορετικών σημασιολογικών αποχρώσεων, άλλο αριστερός κι άλλο λίμπεραλ): champagne socialist, Hampstead liberal, Chardonnay socialist, Bollinger Bolshevik στα αγγλικά, Limousine liberal στις Η.Π.Α., Salonkommunist στα γερμανικά, Radical Chic στα ιταλικά, esquerda caviar στα πορτογαλικά, Kystbanesocialist στα δανικά, αναφερόμενο σε πολυτελή περιοχή.

Από τα ελληνικά μπορούμε να αναφέρουμε τις παραπλήσιες (όχι βέβαια ταυτόσημες) εκφράσεις: αριστεροκράτης, προλεφτάριος, αριστερός της δεξιάς τσέπης, σοσιαληστής.

Το γαλλικό πρωτότυπο χρονολογείται από το 1980 και επιθέσεις στον François Mitterand και μέλη της κυβέρνησής του. Ως σημαντικές στιγμές της χρήσης του όρου μπορούν βεβαίως να αναφερθούν οι επιθετικές κριτικές στον Dominique Strauss-Kahn για τα σεξουαλικά του μεράκια που πλήρωσε ακριβά από κάθε άποψη, στο σώγαμπρο Bernard Kouchner με τις διάφορες Μπίζνες Καλά Οργανωμένες, στη Ségolène Royal για τη φοροδιαφυγή της. Μπορούμε πλέον να προσθέσουμε και τον François Hollande, που στα απομνημονεύματα της πρώην ερωμένης του Valérie Trierweiler παρουσιάζεται να έχει περιφρόνηση για τους φτωχούς που αποκαλούσε σύμφωνα με τη συγγραφέα ξεδοντιάρηδες (les sans-dents). Τα απομνημονεύματα της Trierweiler Merci pour ce moment παρουσιάζουν γενικότερα τον Γάλλο Πρόεδρο ως τυπικό χαβιαριστερό: Έναν άνθρωπο με εκλεπτυσμένο ουρανίσκο που δεν ανέχεται τα γεύματα ή φαγητά που δεν είναι ό,τι πχοιοτικότερο έχει να προσφέρει η γαλλική γαστρονομία, έναν άνδρα που περιφρονεί την ερωμένη του για την ταπεινή κοινωνική της καταγωγή και την απατά με την Julie Gayet όχι μόνο επειδή η τελευταία ήταν ηθοποιός και τρελό μουνέτο, αλλά και επειδή ήταν ταξικώς αρχοντομούνα καίτη πουτανάκι, όλα αυτά ενώ ταυτοχρόνως έκανε μεγαλόστομες δηλώσεις για τα σοσιαλιστικά του πιστεύω τα οποία μάλλον τα είχε ως μια μορφή ψαγμενιάς όχι και τόοοσο διαφορετικής από τα εκλεπτυσμένα εδέσματα και ποτά.

Αναφέρθηκα εκτενώς στα γαλλικά παραδείγματα για τον λόγο ότι διαμορφώνουν νομίζω τρόπον τινά ένα πρότυπο χρήσης του όρου. Στα γαλλικά ο όρος αναφέρεται κυρίως σε σοσιαλιστή, όχι και τόσο σε καθαυτό κομμουνιστή ή ριζοσπαστικό σοσιαλιστή. Ο χαβιαριστερός είναι de gauche, είναι της Αριστεράς γενικώς και αορίστως, αλλά μην τον πάρετε και για κανέναν κομμουνίσταρο. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του χαβιαριστερού είναι νομίζω ότι θέλει πρώτη ποιότητα σε όλα του και αυτό αφορά και στα φαγητά που τα θέλει σπάνια κι εκλεπτυσμένα, και στη σεξουαλική του ζωή όπου διάγει βίο bon viveur, και μέσα σ' όλα θέλει να έχει και τις πιο ψαγμένες πολιτικές ιδέες και θέσεις, οπότε επιλέγει να είναι σοσιαλιστής που ακούγεται πιο επιπέδου. Εν ολίγοις διαλέγει την Αριστερά με παρόμοια κριτήρια που διαλέγει και το χαβιάρι, ως κάτι το ταυτόχρονα ποιοτικό και εξωτικό.

Πάμε τώρα στη μεταφορά στην Ελλάδα. Κατ' αρχήν, ένας συνοπτικός ορισμός της χαβιαριστεράς φέρεται να έχει δοθεί από τον γνωστό σλανγιώτατο Κώστα Ζουράρι.

Τώρα, η εντύπωση που έχω είναι ότι στην Ελλάδα ο όρος χρησιμοποιείται περισσότερο εναντίον των εξής: α) Αυτού που ονομάζουμε Πολιτισμική Αριστερά κατ' αντιδιαστολή προς την καθαυτό Αριστερά (να την πούμε κομμουνιστική;) που είναι περισσότερο οικονομοκρατική, ταξική και εντέλει μαρξιστική. Η πολιτισμική Αριστερά υπερασπίζεται δικαιώματα, λ.χ. μειονοτήτων, ομοφυλοφίλων, προσφύγων, δεν μπαίνει όμως στο βάθος της ταξικής διάστασης των προβλημάτων, αλλά μένει σε ένα επίπεδο πολιτισμικού εποικοδομήματος. β) Σχετικοάσχετα, χρησιμοποιείται από ορισμένους αριστερούς οι οποίοι είναι φιλικοί προς τον (όπως θέλετε πείτε το) πατριωτισμό ή εθνικισμό ή ελληναρισμό και οι οποίοι κατηγορούν ως χαβιαριστερούς την Κοσμοπολίτικη Αριστερά ή την διεθνιστική Αριστερά με την αφηρημένη έννοια. Τους προσάπτουν ότι είναι εθνομηδενιστές και, εδώ είναι το κρίσιμο, ότι δεν νιώθουν τις ευαισθησίες του πραγματικού λαού, του λαένιου λαού, μέσα στις οποίες μπορεί να περιλαμβάνονται και στοιχεία, όπως το να είναι κανείς ελληναράς (με την αριστερή έννοια) ή η ορθόδοξη πίστη μας, τα ήθη και έθιμα του τόπου και τα ρέστα σημαιούλες. Οι χαβιαριστεροί κατηγορούνται συναφώς ως άνιωθοι, ως αποκομμένοι από το λαό, ως προτιμώντες το χαβιάρι από το ψωμί, το σουβλάκι και το Γιάνη Βαρουφάκη, και εντέλει ως παραχωρούντες όοολα τα παραπάνω στη Χρυσή Αυγή και τα δεξιά εθνίκια, ως μη έδει. γ) Επίσης χρησιμοποιείται εναντίον ντεκαφεϊΚνέ κεντροαριστερών, οι οποίοι αν και αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, στην ουσία είναι κατά τους χρησιμοποιούντες την έκφραση στην καλύτερη φιλελέφτ, αριστεροφιλελέδες, χιπστέρια, ενώ στη χειρότερη πασοκόψυχοι χιπστεροναζί σοσιαληστές. Νομίζω ὀτι περισσότερο εννοείται με την έκφραση το α), μετά το β) και μετά το γ).

Βεβαίως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και εναντίον οποιουδήποτε διάγει χλιδαίο βίο προδίδοντας τις αριστερές αρχές. Ορισμένα παραδείγματα ακόμη: