Tagged definitions (7331)
Showing 5391-5400 from 7331

Αποτελεί μετεξέλιξη της γνωστής παροιμίας «ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον εβγάλαμε» και χρησιμοποιείται όταν κάποιος καταλήγει σε εντελώς πρόωρα συμπεράσματα βάσει καθαρά θεωρητικών και επινοημένων σεναρίων. Η έκφραση προέρχεται από παλιό ανέκδοτο που ακολουθεί.

Ρητορική ερώτηση με προφανή απάντηση που τίθεται με χαρακτηριστικό ειρωνικό μορφασμό και εκφράζει προβληματισμό στην περίπτωση που, χωρίς να υφίσταται ιδιαίτερος λόγος, μπορεί να γίνει μια εξαίρεση, να δοθεί μια διάκριση, να απονεμηθεί ένας τίτλος, να δοθεί ένα βραβείο, να κερδηθεί ένας μειοδοτικός διαγωνισμός, να γίνει μια πρόσληψη, να εγκριθεί μια αύξηση κλπ.

Και αν η απόφαση για μια συγκεκριμένη ενέργεια δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τα επισήμως ανακοινωμένα κριτήρια και τις προβλεπόμενες διαδικασίες για τις ισχύουσες συνθήκες, τότε δικαίως κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει την χρήση αθέμιτων μέσων, κρυφών μηχανισμών, διευκολυντικών οδών, πλάγιων μεθόδων, παρασκηνιακών ενεργειών, μυστικών συνεργασιών, διαπλοκής, μπαγαποντιάς κλπ, προκειμένου να νομιμοποιηθεί μια μη νόμιμη περίπτωση (βλ.παράδειγμα 1).

Σημείωση: Πολλές φορές μια τέτοια ερώτηση-προβληματισμός, δίνει στον άλλο νέα στοιχεία προκειμένου κάποιος να επανεκτιμήσει τη στάση του (βλ.παράδειγμα 2).

Το στόρι για τη συγκεκριμένη ατάκα βασίζεται στο ζευγάρι Θάνου και Παγώνας Παγιαυλή, που ζούσε στην παλιά περιοχή της Αγίας Παρασκευής, περιοχής που βρισκόταν παλιά κοντά στο Θησείο. Το ανδρόγυνο δημιουργούσε την εικόνα ενός πολύ αρμονικού ζευγαριού, ζευγαριού που αποτελούσε πρότυπο προς μίμηση. Όλοι ήθελαν να τους μοιάσουν.

Μόνο που κάποια στιγμή το μουσαντό φάνηκε και έτσι ο μύθος κατέρρευσε. Ήταν πολύ καλό αυτό που φαινόταν ότι συνέβαινε, για να ήταν αληθινό. Η αλήθεια ήταν πως, ενώ η κοπέλα ξυλοφορτωνόταν κάθε βράδυ, το πρωί το ζευγάρι κυκλοφορούσε μέσα στις γλύκες και τα σορόπια για να ξεγελάει τον κόσμο.

Η έννοια του συγκεκριμένου όρου, αναφέρεται σε ένα ζευγάρι που υποκρίνεται πως είναι δεμένο και αγαπημένο, εξαιτίας κάποιου κοινού συμφέροντος (οικονομικοί λόγοι, κοινωνική καταξίωση, κλπ). To ζευγάρι προσπαθεί να περάσει την εικόνα μιας υποτιθέμενης αρμονικής σχέσης.

Ορισμένες σχετικές περιπτώσεις αναφέρονται ακολούθως:

α) Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να μιλήσουμε για ανδρόγυνο που έχει δικιά του επικερδή επιχείρηση και τα 'χει σπάσει ανεπανόρθωτα σε σημείο που τόσο ο άνδρας, όσο και η γυναίκα σκέφτονται τις δυσμενείς συνέπειες που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν αν δημοσιοποιηθεί η κατρακύλα της σχέσης τους.

β) Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε, για ζεύγος διάσημων από διαφορετικούς χώρους που για λόγο εκμετάλλευσης των δημοσίων σχέσεων που ανοίγονται από μια τέτοια ένωση, το παίζουν πως έχουν σχέση χωρίς όμως να παίζει τίποτα.

γ) Θα μπορούσαμε ακόμα να μιλήσουμε για υποτιθέμενο ζευγάρι ντιγκιντάγκα - ετεροφυλόφιλης από τον καλλιτεχνικό χώρο, με στόχο τη δημιουργία συνεργασιών (βλ παράδειγμα 1). Αποτελεσματικός αρωγός σε αυτό, το αναμενόμενο κους κους.

Ωστόσο, ο όρος θα μπορούσε να αναφέρεται και σε ένα πραγματικά αρμονικό ζεύγος, όπου κάποιοι άλλοι για δικούς τους λόγους, είτε τους ζηλεύουν, είτε θέλουν να τους διαβάλουν.

Ακόμα ό όρος θα μπορούσε να αναφερθεί από τύπους που τους ξενίζει η εικόνα ενός πραγματικά αρμονικού ζεύγους που ζει στον ρομαντικό κόσμο του. Έτσι ως συνωμοσιολόγοι σκαρώνουν σενάρια.

Θα μπορούσαμε ακόμα να μιλάμε και για ζεύγος, που χωρίς να υποκρίνεται, ζει μέσα στα μέλια και στα σορόπια σχεδόν αποκομμένο μέσα στον κόσμο του.

Σημείωση:

1) Το ζεύγος αυτό δεν είναι απαραίτητο να είναι ανδρόγυνο. Μπορεί να αναφερόμαστε σε άνδρες (βλ. παράδειγμα 2), ή σε γυναίκες.

2) Η δεύτερη λέξη του όρου, εκτός από ζευγαράκι, μπορεί να αναφερθεί, είτε ως ζεύγος, είτε ως ζευγάρι, είτε ως αντρόγυνο (εδώ εξαιρείται φυσικά η περίπτωση ατόμων του ιδίου φύλου).

Χλαπακιάζω λαίμαργα τεράστιες μπουκιές φαγητού ωσάν φαταούλας.

Χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα τηλεπαιχνίδια από τους παρουσιαστές όταν θέλουν να ρωτήσουν αν ο παίχτης είναι σίγουρος για την απάντηση του και αν η τελική του απάντηση είναι η βλακεία που του ξέφυγε πριν.

Το λέμε ως αντίστοιχο του «Είσαι σίγουρος για την απάντηση σου;». Επίσης, το χρησιμοποιούμε όταν κάποιος λέει κάτι και θέλουμε να το αντικρούσουμε χωρίς να του πούμε κατάμουτρα ότι λέει μαλακίες ή όταν δεν είμαστε σίγουροι ποιος λέει τη μεγαλύτερη μαλακία –εμείς ή αυτός.

Διαχρονικό και επίκαιρο σύνθημα της μεταπολίτευσης.

Η μακαρονάδα. Λέγεται έτσι επειδή μπορεί να παρασκευαστεί με μεγάλη ταχύτητα και χωρίς να απαιτούνται μαγειρικές γνώσεις. Αυτή η ευκολία εξυπηρετεί τις πουτάνες, λέει, οι οποίες, εκτός από πολυάσχολες, είναι, στη μαγειρική τουλάχιστον, ανεπρόκοπες και ακαμάτρες, όπως θα έλεγε και η Μαλβίνα.

Η μακαρονάδα ως «μακαρονάδα» είναι πολύ νόστιμο αλλά «παιδικό» (κι ως ωσεκτουτού αντισέξ) φαγητό κι ας είναι το φαγητό της πουτάνας -είναι μάλλον η αντισέξ πλευρά της). Μπορεί όμως να καταστεί πολύ δήθεν και γκουρμέ αν την περιποιθούμε (τη μακαρονάδα) αναλόγως και βάλουμε μέσα κάτι άλλο εκτός από τυρί, ντομάτα ή κιμά.

Ο ορισμός που συνήθως χρησιμοποιείται για να καταδείξει καταστάσεις αμφίβολου αισθητικής και ομοιογένειας.
Με άλλα λόγια αντικατοπτρίζει ένα αλαλούμ αντικρουόμενων πραγμάτων που δεν δένουν μεταξύ τους κ αποδίδουν ένα αποτέλεσμα που στην τελική είναι για γέλια όπως και ο καραγκιόζης πίσω από τον μπερντέ!

Το χαρακτηριστικό χνουδάκι που αφήνουν σημάδι στον ομφαλό τα εσώρουχα και μας ενημερώνει πως το μπλουζάκι, ή το κασκορσεδάκι για τους μερακλήδες, ήταν μάλλινο. Αν φανταστήκατε κάτι σε «Minerva Was Here» είστε μέσα. Ανήκει στην κατηγορία από βρωμιές που όλοι μας βλέπουμε ότι υπάρχουν αλλά ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε μιας και νομίζουμε πως μόνο σε εμάς συμβαίνει. Έτσι η φυσιολογική ηλικία που κανείς μαθαίνει την (διαβάστε αν είστε τύποι «Αν έχω εγώ να έχουν όλοι») ανακουφιστική/ (διαβάστε αν είστε τύποι «Καλύτερα κανένας παρά όλοι») πικρή, αλήθεια είναι στην πρώτη μεγάλη σχολική εκδρομή του. Για την ιστορία, οι υπόλοιπες βρωμιές αυτής της κατηγορίας είναι, και μη περιοριστικά, τα ταρζανίδια, το περιστασιακό σουσαμάκι στα αρχίδια, το χλίπι χλίπι στα δάχτυλα των ποδιώνε και το ξεραμένο σάλιο γύρω από τα χείλη που ασυναίσθητα μασουλάμε αγουροξυπνημένοι.

Ο ομφάλιος βρώμος λοιπόν δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε. Ίσα ίσα. Αναδεικνύει την περιοχή των κοιλιακών, μιας και τα βλέμματα στρέφονται απευθείας εκεί. Σας χαρίζει 2 λεπτά απόλυτης ηρεμίας αφού όταν τον βγάλουμε από τη θέση του τον κοιτάμε αποσβολωμένοι με εντελώς κενό μυαλό και τέλος αποτελεί απόδειξη πως φοράτε βαμβακερά εσώρουχα, δείγμα γνώσης της ποιότητας.

Επειδή πολύ συχνά θεωρείται εξαιρετικά ντεκαβλέ καλό θα ήταν να παραθέσετε το λινκ για να πειστεί και ο πιο δύσπιστος ότι συμβαίνει σε όλους και είναι υγεία! Άρα δικαιολογίες «Θεέ μου, τι είναι αυτό; Ξενέρωσα τελείως...» ισοδυναμούν με την αντίστοιχη «Έχω πονοκέφαλο». Δηλαδή είναι τελείως αβάσιμες.

Το να πετά κανείς πέτρες (εναντίον μη ζωντανού στόχου) είναι μια πανάρχαια, αλλά και κατασυκοφαντημένη ανθρώπινη συνήθεια. Ας ξεκινήσουμε διευκρινιστικά:

Αν και ανεπίκαιρο, φανταστείτε τον εαυτό σας ωραίο σαν Έλληνα, στην ομορφότερη και ερημικότερη παραλία της Ιφκίνθου (ας την ονομάσουμε Αλιθιές***) να σουρουπώνει ονειρικά, κι εσείς στην παραλία να πετάτε ανέμελα **βοτσαλάκια στο περιγιάλι, να πετυχαίνετε 15 γκελάκια, ενώ από την καβάτζα να ακούγονται τα χάχανα των δύο άψογων εξωτικών ψωλέτων με τα οποία περνάτε τις καλύτερες μέχρι τώρα διακοπές της ζωής σας, μοιραζόμενοι τα πάντα (προσαρμόστε το παράδειγμα στις προτιμήσεις σας, προσθαφαιρώντας γκελάκια και γελάκια). Το φανταστήκατε;
Καμία Σχέση

Με εξαίρεση την παραπάνω κατάσταση, το πέταγμα πέτρας ήταν και είναι η πλέον ταπεινή δραστηριότητα, μια εκτόνωση χωρίς νόημα αφού προσφέρει: - είτε τον πιο δειλό και απελπισμένο εξορκισμό αρνητικών συναισθημάτων και προσωπικών δαιμονίων, όταν κάθε άλλη αντίδραση έχει αποκλειστεί
- είτε την πιο ανούσια διασκέδαση της πλήξης, όταν κάθε άλλη έχει αποκλειστεί, εννοείται.

Εξ ου και το «πετραδίζειν» όπως λέγεται στην Δ. Κρήτη είναι η πλέον παλιά έκφραση για την περιγραφή της κατάστασης του κωλοβαρέματος ή ψώλινγκ, της σαπίλας, ειδικά του αργόσχολου και του... κουτού. Έτσι, αν και πέτρες στα αστικά κέντρα δεν υπάρχουν πια, στη σλανγκ με πετσακο-επιρροές, η ερώτηση «πετραδίζεις;» είναι συνώνυμη του «πάλι ψωλαρμενίζεις/κωλοβαράς/κοπρίζεις; Ή, πιο σωστά, είναι απόκριση σε κάποιον που εμφανώς τον παίζει και από πάνω λέει και μαλακίες (βλ. παράδειγμα).

Ειδικά στο Ν. Χανίων, το πετραδίζειν έχει συνδεθεί με ανθρώπους συγκεκριμένης καταγωγής, αλλά δε χρειάζεται να εμβαθύνουμε τόσο.

*εκ του: «αναληθείς λίθοι», με καθίζηση.