Tagged definitions (7330)
Showing 5461-5470 from 7330

Η φράση μπαίνει βγαίνει χιλλ προέρχεται από τη συνένωση της φράσης: «Μπένι Χιλλ», με τη φράση «Μπαίνει βγαίνει».

Η πρώτη παραπέμπει στο σόου του Άγγλου κωμικού ηθοποιού Benny Hill (Μπένι Χιλλ), το Benny Hill show, το οποίο ήταν σόου χιουμοριστικού χαρακτήρα που περιείχε πικάντικα σεξουαλικά πειράγματα. Εκεί ο Βenny Hill μηχανευόταν διάφορα τερτίπια με στόχο να γδύσει ωραίες κοπέλες.

Η δεύτερη φράση παραπέμπει στις εισαγωγές-εξαγωγές του ανδρικού μορίου κατά τη σεξουαλική πράξη.

Ας εστιάσουμε όμως λίγο και στη λέξη χιλλ. Ως σύντμηση της λέξης χίλια παραπέμπει στη φράση: με τα χίλια, που παραπέμπει στη λέξη ένταση, ενώ παράλληλα η λέξη Χιλλ (αγγλιστί Hill που σημαίνει στα ελληνικά λόφος) παραπέμπει σε κορύφωση.

Άρα η φράση Μπαίνει βγαίνει χιλλ υποδηλώνει το εντεινόμενο μπαινοβγάλσιμο του ανδρικού μορίου με στόχο τη σεξουαλική κορύφωση. Η φράση κάνοντας παραπομπές στο Benny Hill show δίνει χιουμοριστική χροιά, ενώ σαφές είναι πως ο όρος συσχετίζεται και με τον όρο επαναληπτική καραμπίνα.

Άμεση απάντηση που χρησιμοποιούμε όταν δεν πιστεύουμε κάτι, ή όταν θέλουμε να υποβαθμίσουμε την γνώμη ή τη σκέψη κάποιου...

«Επιτέλους κατάλαβες, όρνιο!»
Φράση χρησιμοποιούμενη για την επίπληξη αργονοούντος συνομιλητή.
Ο στόκος της υπόθεσης δυσκολεύται να αντιληφθεί με την πρώτη και, ως και οι παλιάς τεχνολογίας αυτόματοι πωλητές, θέλει λίγο ταρακούνημα για πέσει το κέρμα από την σχισμή στον κερματοσυλλέκτη και να πάρει μπροστά.

Η γνωστή σε πολλούς Σπατάλη Π**ατρικού **Εισοδήματος. Παρατηρείται σε όλες τις ηλικίες καθώς τα χρήματα που δεν βγαίνουν από την τσέπη μας ξοδεύονται πάντα καλύτερα...!

Τα σουβλάκια των καταστημάτων «πίτα του παππού» ξεχωρίζουν για το μεγάλο μήκος και για το γενικότερα μεγάλο μέγεθος τους και λειτουργούν ως προσομοιωτές μεγάλου πέους.

Η σημασία της πίτας του παππού που δίνεται εδώ, αφορά τη θεώρηση και την αντίληψη ενός ψωλοπερήφανου λεβεντόγερου, ενός λεβεντομαλάκα μεσήλικα, ενός πουρεϊτζερ που βρίσκεται στην αρχή του τέλους της σεξουαλικής άνθησης του για το εργαλείο του.

Επειδή τον τρώνε οι ανασφάλειες, ψάχνει ολοένα για επιβεβαίωση της πίτας του. Ακούει κάποιους να του λένε «άσπρα μαλλιά στην κεφαλή κακά μαντάτα στην ψωλή». Τους απαντά: «μαλλί μπαμπάκι, ψωλή φαρμάκι»… Ωστόσο δεν ησυχάζει. Παρόλο που έχει καβατζάρει εδώ και χρόνια τα πενήντα, όταν ακούει το τραγούδι του Ζαμπέτα, ο «πενηντάρης» φτιάχνεται. Σκέφτεται, πως ο πενηντάρης στην εποχή του Ζαμπέτα, αντιστοιχεί σε έναν εξηνταπεντάρη ++ της σημερινής εποχής. Θέμα χουπουα βλέπεις. Ακούει το τραγούδι του Μπουγά, «Έλα στον παππού» και λέει μέσα του: «Περνάει ακόμα η μπογιά μου. Δεν ξόφλησα.».

Πάει καμιά μπαρότσαρκα για να μπανίσει κανα κόμματο και να προσφέρει την πίτα του σερβιρισμένη με παππουτσοθήκη βεβαίως βεβαίως. Πίτα που κάποτε ήταν ανάρπαστη αλλά… γήρας ουκ έρχεται... μόνον κι ο ανταγωνισμός από νέους και ωραίους στους πουτσομεζέδες καλά κρατεί. Όπου δει λοιπόν πιπίνι, φτιάχνεται. Πετάει «ωχ τα πόδια…», ωστόσο πολλές φορές το καμάκι του, αντί να πιάσει το πιπίνι, πιάνει μια κρύα χυλόπιτα, όταν η τύπισσα, αφού τον σκανάρει, τον αποκαλέσει απαξιωτικά γερομπισμπίκη και ραμολί. Τότε αυτός μένει με τα παντελονόψαρα και την πίτα του παππού ανα χείρας.

Αυτεπεξηγηματικό δίστιχο, μότο των απανταχού ξυσταρχίδηδων που επίστανται της διαφοράς μεταξύ τσουγκράνας και γκασμά. Γιατί εκεί ξεχωρίζει ο επαγγελματίας.

Πρόκειται για χιουμοριστική και συνάμα πικάντικη ερώτηση που αναφέρεται σε άνδρα και έχει σαν στόχο την ανακάλυψη της βασικής εικόνας της σεξουαλικής κατάστασης κάποιου. Μέσω της ερώτησης προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε τον κωδικοποιημένο προορισμό ενός εικονικού ταξιδιού σε μια περιοχή (που το όνομα της παραπέμπει στη ζητούμενη πληροφόρηση).

Παρακάτω παραπείθονται τα νούμερα λεωφορείων (1-6) στο ΚΤΕΛ διαδρομών του άνδρα, υπό τη μορφή: 3 περιοχές κι ο κούκος

Α. Περιοχές κουκολαλήματος 1. Μαλακάσα, Πορθμός Μαλάκα 2. Καβάλα, Γαμισιανά, Μουνότρυπα (για τα τελευταία 2 μέρη βλ. φωτογραφίες) 3. Κερατέα (προαιρετικό δρομολόγιο)

Β. Περιοχές που ο κούκος δεν κάνει κούκου, ή δυσκολεύεται 4. Δράμα 5. Βουλιαγμένη

C. Περιοχές μακαρίας κουκοαναπάυσεως
6. Κυπαρισσία, Σταυρούπολη, Ουρανούπολη, Παράδεισος Αμαρουσίου παραλίες Paradise της Μυκόνου, παραλία Golden Paradise της Κω, Νεκρά Θάλασσα κι όσες άλλες παραπέμπουν σε νεκρά φύση και ουράνια κατοικία, άμα λάχει ναούμ

Σημείωση 1: Η ερώτηση γίνεται με πονηρεμένο κλείσιμο ματιού σε κάποιον που ξέρει τον κωδικό χαρακτήρα της ερώτησης
Σημείωση 2: Σε κάθε νούμερο λεωφορείου εμφανίζονται ενδεικτικά ορισμένες περιοχές.Μπορούν να υπάρξουν φυσικά κι άλλες τοποθεσίες συμβατές όμως με τις υπάρχουσες σε κάθε νούμερο
Σημείωση 3: Η ερώτηση θα μπορούσε να αναφέρεται και σε γυναίκα, αρκεί να δοθεί κατάλληλο όνομα τοποθεσίας (βλ. παράδειγμα)
Σημείωση 4: Ως γίνεται εύκολα κατανοητό στην περιοχή Β, όπου ο κούκος έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί, κι ο κούκος αηδόνι να σου στοιχίσει, ο κούκος δε θα φέρνει την άνοιξη. Για την περιοχή C δεν μιλάμε.

Σομπρέρο είναι στην πολιτική –με μεγάλη χρήση στην ακρο/αριστερή και αναρχική– αργκό ο υπερθετικός του καπελώματος, το πολύ μεγάλο καπέλο (κινηματικά το Μεξικό είναι γενικά πηγή έμπνευσης). Είναι σχετικά πρόσφατος όρος με τάσεις γλωσσικού καπελώματος απέναντι στο παραδοσιακό καπέλο (το μεγάλο καπέλο άλλωστε καλύπτει το μικρό), λόγω και της υπερβολής που χαρακτηρίζει τα πολιτικά ήθη.

(Καπέλωμα αφενός είναι η μονοπώληση και ο σφετερισμός από ένα συγκεκριμένο κομμάτι ενός κινήματος, οργάνωσης κλπ του πολιτικού οφέλους (ή της ορατότητας) μιας κίνησης, εκδήλωσης και γενικά πολιτικής πράξης με ευρύτερη στήριξη. Αφεδύο είναι η λεγόμενη πολιτική εργολαβία, να αυτοπροβάλλεται δηλαδή μια πολιτική πλευρά ως η μόνη που ασχολείται ή που δικαιούται να ομιλεί για κάποιο κοινωνικό ζήτημα. Σε τρίτο gestalt, και πιο πολύ το βάζω ως αρχικό νόημα-προέλευση του όρου, σύμφωνα με τον ηλεκΤριανταφυλλίδη, σημαίνει: «επιβάλλω τις απόψεις μου σε μια οργανωμένη ομάδα, με το πρόσχημα της προστασίας ή της υποστήριξης».

Ακολουθεί διπλή πολιτική διαφήμιση:
α) Καπέλωμα είναι μια καραμέλα που όλοι τη μασάνε, αλλά και όλοι την κερνάνε (όλοι καπελώνουν εκτός από την ΚΝΕ, η οποία δεν καπελώνει, αλλά πρωτοπορεί). β) Με αυτό το βιολί, αν η αριστερά καταφέρει κάτι σε τούτη τη ζωή, εγώ θα φάω το καπέλο μου (ας το φάω δηλαδή...).

Ο αρχικός ορισμός φυσικά αφορά τις τοιχοκολλημένες ανακοινώσεις που αναγγέλλουν την κηδεία κάποιου αποδημήσαντα από τον μάταιο τούτο κόσμο φουκαρά.

Ο μετεξελιγμένος ορισμός είναι απείρως πιο μακάβριος: παραπέμπει στα φρικιαστικά έως σπλατερικά συνθήματα που υποχρεωτικά αναγράφονται στα πακέτα τσιγάρων με σκοπό να κλάνει πετούγιες ο κάθε καπνιστής: τού προαναγγέλλουν έναν βίο αβίωτο εν μέσω μυριάδων ολέθριων παρενεργειών, με αθωότερη την στυτική δυσλειτουργία και τον αργό και βασανιστικό θάνατο τόσο του ιδίου, όσο και των παθητικών εκείνων θυμάτων που έχουν την ατυχία να συγκαταλέγονται στους φίλους και συγγενείς του.

Επίσης αποκαλείται κηδειόσημο.

Γιατί να κόψω το τσιγάρο; Υπάρχει λόγος; Γιατί ζω; Οι καπνιστές, λέει, πεθαίνουν πρόωρα, σύμφωνα με το σημερινό κηδειόσημο του Old Holborn. Η κρητικιά γιαγιά μου πως πέθανε με το φουγάρο στο στόμα σε ηλικία 110 ετών από ατύχημα; (από forum)

Στα βυζαντινά σχολειά, ο δάσκαλος που μάθαινε γραφή στους μαθητές έπαιρνε την πλάκα του μαθητή κι έγραφε με όλη του την καλλιγραφική τέχνη, στην αρχή τα γράμματα κι αργότερα τις λέξεις και τις φράσεις. Αυτό ήταν το υπόδειγμα, ο τύπος. Στη συνέχεια τραβούσε μια γραμμή κάτω από τον τύπο, για να συνεχίσει κατόπιν ο μαθητής. Γι' αυτό, το όλο δημιούργημα του δασκάλου ονομαζόταν τύπος και υπογραμμός. Επειδή λοιπόν το δημιούργημα του δασκάλου θεωρείτο τέλειο κι άξιο για μίμηση, η φράση τύπος κι υπογραμμός κατέληξε να δηλώνει τον άνθρωπο που ζει και φέρεται άψογα.

Με μια μικρή παράφραση προκύπτει η φράση τύπος και υπογαμός. Η λέξη υπογαμός παραπέμπει στη λέξη γάμα τα. Η φράση δηλαδή τύπος και υπογαμός παραπέμπει στον τύπο που είναι για κλάματα και αποτελεί την ακριβώς αντίθετη ερμηνεία της φράσης «τύπος και υπογραμμός». Ο τύπος και υπογαμός δεν είναι ο τύπος προς μίμηση, αλλά ο τύπος προς αποφυγή. Είναι ο άνθρωπος που ζει και φέρεται ανόητα.

Σημείωση 1: O τύπος και υπογραμμός μεταβάλλεται συναρτήσει των κοινωνικοπολιτισμικών συνθηκών.

Σημείωση 2: Πολλές φορές υπεισέρχονται υποκειμενικές θεωρήσεις τόσο στον ομιλητή όσο και στον ακροατή, αναφορικά με τον τύπο και υπογραμμό.

Σημείωση 3: Σε άτομα σαν το Ράλλη που είχαν πρόβλημα να πουν το «ρ», η εκφορά του όρου μπορεί να σημαίνει αυτό μπορεί να σημαίνει το αντίθετό του. Εκεί χρειάζεται εμπειρία ή χαϊφιντελιτιάρικο αυτί ώστε να πιάσει αυτές τις λεπτές ηχητικές διαφορές στο χρόνο dt που εκφέρεται ένα γράμμα.

Σημείωση 4: Η λέξη υπογαμός συνηθίζεται να λέγεται αργά και με στόμφο, ώστε αφενός να μη νομίσει κάποιος ότι είπαμε υπογραμμός, αφετέρου να δίνεται έμφαση στον μπαχαλώδη τρόπο ζωής κάποιου και στη μεγάλη απόκλιση του από τον τύπο και υπογραμμό.