Tagged definitions (7331)
Showing 6241-6250 from 7331

Ατάκα παραδοχής, δήλωσης και διαδήλωσης της ανικανότητας τέλεσης μιας ολοκληρωμένης πράξης. Χρησιμοποιείται κυρίως σε καταστάσεις στων οποίων τις απαιτήσεις ο ομιλών γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, αλλά δεσμεύεται φιλότιμα να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί.

Από το τουρκικό düzen (= αρμονία), σημαίνει είμαι στα κέφια μου, βρίσκομαι στην καλύτερή μου φάση.

Το αρωμάτισμα του σώματος με αποσμητικό ή / και με άρωμα, προκειμένου να αποφευχθεί (λόγω στάσης ζωής, βαρεμάρας ή έλλειψης χρόνου) το πραγματικό ντους με νεράκι και σαπουνάκι.

Λέγεται και σκέτο γαλλικό.

Προέρχεται από την ιστορικά γνωστή απλυσιά των Γάλλων οι οποίοι, το πάλαι ποτέ (περίπου 400 χρόνια πριν θα πρέπει να ήταν), εφηύραν τα αρώματα για να σκεπάσουν τη μπόχα της απλυσιάς τους. Πρέπει να ήταν πολύ ωραία τότε. Ίσως και τώρα ακόμα.

1. Χρησιμεύει ως έκφραση απόγνωσης και εγκατάλειψης. Καθιερώθηκε στον Ε.Σ.

2. Απευθύνεται σε κάποιον που έχει παράλογες απαιτήσεις / συμπεριφορά.

Περιπαικτικό άδολο σχόλιο στην παρέα, για κοπέλα που ετοιμάστηκε για έξοδο και εμφανίστηκε μπροστά μας.

Θα μου πείτε γιατί πρέπει να τη σχολιάσουμε; Ντύθηκε και... νά 'την! Ντύθηκε αλλά τι έβαλε! Η κοπέλα-λατέρνα χαίρεται τις Απόκριες όοοολο το χρόνο. Μαύρα, κόκκινα, χρυσά, ασήμια, λαμέ, σκουλαρίκια, βλεφαρίδες, νύχια ψεύτικα, ψηλοτάκουνα, φουλάρια, καπέλα, την Άρτα, το Σούλι και τα Γιάννενα!... Όλα αυτά βέβαια, ανάκατα και μπερδεμένα το ίδιο, για πρωί, μεσημέρι, ή βράδυ...

Και το μαλλί; Ααααχ το δράμα το μαλλί! Του Δράμαλη ο χαμός!
Τη μια ξασμένο, την άλλη πλατινέ, τη μια κατσόμαλλο, την άλλη φουντωμένο μέχρι εκεί πάνω, σαν το λιοντάρι της Νεμέας... Αυτά για βάση, ύστερα κορδέλες, κοκαλάκια, τσιμπιδάκια με καρδούλες και το αρχικό της, φουντίτσες χρωματιστές και ό,τι άλλο είχε μέσα ο συρτάρης!...

Πάντως ετοιμάστηκε! Να σκεφτούμε τώρα που θα... «πάει», γιατί το να «πάμε» μάλλον χλωμό το βλέπω...

O πιο μικρός, ο πιο ασήμαντος, η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Ο οποίος, παρόλαυτα, επιμένει να έχει άποψη και επιμένει να τη λέει, συνήθως σε ακατάλληλες στιγμές. Αν το μιλάνε όλοι, μιλάνε και οι κώλοι είναι μια φορά απαξιωτικό, το να σε πούνε πορδή του κάβουρα είναι δέκα και βάλε. Διότι, τι κώλο έχει ο κάβουρας; Ή αλλιώς, τι είν' ο κάβουρας, τι ειν' η πορδή του;

Λέγεται και χαϊδευτικά σε πιτσιρίκια - ας πούμε, αν έχουμε να κάνουμε με καμμιά Σουρπουήτσα που είναι μικρομέγαλη.

Άσχημη κατάσταση! Κάνω μανούρα, κάνω φασαρία, ζητάω τον λόγο, χειρονομώ και φωνάζω, μπλέκομαι σε καυγά.....

Στρατοπεδεύω, κατασκηνώνω, την πέφτω, αράζω. Στην ποδοσφαιρική (της αλάνας, όχι την κανονική που έχει οφσάιντ) στήνω τσαντίρι σημαίνει περιμένω κοντά στην εστία της αντίπαλης ομάδας την πάσα ή τη σέντρα για να το χώσω το γκολάκι.

Χρησιμοποιείται για να δείξει ότι ο τσαντιρούχος δεν είναι και εντελώς ευπρόσδεκτος...

Μία μάλλον δυσάρεστη κατάσταση για την πλειοψηφία των ανθρώπων, αλλά πάλι όρκο για κανέναν δεν παίρνω.

Ο ποιητής εννοεί προφανώς το βραστό αυγό και μάλλον αυτό που μόλις βγήκε από το μπρίκι. Αν το μέγεθος (ειδικά αν είναι δίκροκο), η θερμοκρασία και η πιθανότητα ατυχήματος από τα τσόφλια συνδυαστούν, το αποτέλεσμα είναι άσ 'τα να παν.

Στα αυγά μάτια και στην ομελέτα τα πράγματα είναι βέβαια ευκολότερα λόγω της απουσίας του προβλήματος του μεγέθους και της σκληρότητας, αλλά η θερμοκρασία συνεχίζει να προβληματίζει.

Ο έχων το αυγό στον κώλο μεταφορικά (δεν συζητάω καν το κυριολεκτικόν του πράγματος) έχει καθήσει στον άξονα των ψ, στον άξονα του z, είναι στον λάκκο με τα κωλοδάχτυλα, γενικώς ο κώλος του δουλεύει υπερωρίες και δεν τις πληρώνεται.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η έκφραση έχει εφαρμογή καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά κατά τις άγιες μέρες του Πάσχα η χρήση της καλό θα ήταν να συνοδεύεται από επεξήγηση του τύπου mit porden nicht vafen avgen για να μην υπάρχει παρανόηση για το λόγο εισαγωγής του αυγού στον κώλο.

Εμπνευσμένη έκφραση του γνωστού θρύλου της αθλητικής δημοσιογραφίας Γ. Γεωργίου. Στη συνηθέστερη μορφή της ακολουθεί την ανακοίνωση του ονόματος Σάββας. Γενικά, θεωρείται έκφραση απόλυτης απαξίωσης προς τον συνομιλητή ή αδιαφορίας για την έκβαση μίας συζήτησης, αφού το άτομο που την χρησιμοποιεί προτιμά να κάνει χαβαλέ με το όνομα του συνομιλητή, παρά με την ουσία της συζήτησης.