Tagged definitions (21)
Showing 1-10 from 21

Επιφώνημα θαυμασμού από οπαδούς του Ηρακλή (και όχι μόνο) για τον Βασίλη Χατζηπαναγή, συνδυάζοντας τα θεία με το επώνυμο του επονομαζομένου «μάγου της μπάλας».

Χλευαστικό σχόλιο για αδικαιολόγητους πανηγυρισμούς μίας ομάδας που κέρδισε άλλη, ενώ είχαν και οι δύο τα μαύρα τους τα χάλια. Γεωργίου speaking.

Αλεφάντειος ρήση που αναφέρεται σε ενέργεια που έπιασε υψηλή απόδοση. Η φράση έχει ποδοσφαιρική καταγωγή (για πλασέ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη απέναντι στον Ολυμπιακό) όμως πλέον χρησιμοποιείται ευρέως για κάθε ενέργεια που κατάφερε να προκαλέσει πλήγμα στον αντίπαλο σε επίπεδο ισοπέδωσης και εξευτελισμού, πλέκοντας ταυτόχρονα το εγκώμιο του εκτελεστή.

Παλιά Χαρρυκλυννική ατάκα (από το «Δοξάστε Με» ή τις «Πατάτες», αν δεν με απατά η μνήμη μου), όπου οργισμένος οπαδός παροτρύνει πλήθος φιλάθλωνε να προβεί σε τσο και λο εις βάρος διαιτητή.

Η ατάκα αυτονομήθηκε εδώ και καιρό και εκστομίζεται από πάσης φύσεως αναξιοπαθούντες από το μνjημόνιο αγανακτισμένους συμπολίτες μας εις βάρος πολιτικών, δημοσιοκάφρων κ.ά. δημοκρατικών δυνάμεων.

Γηπεδικό άκουσμα, προσφώνηση-παρουσίαση των προϊόντων του κινητού κυλικείου. Παρόλο που σαν φράση ακούγεται απλή, η άρθρωσή της αποτελεί μία ιδιαίτερα επίπονη δοκιμασία. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για την έκφρασή της, σύμφωνα με το βιβλίο των 7 σοφών και του Θοδωρή Ζαγοράκη, είναι η εξής: για περίπου 2 δευτερόλεπτα τραβούμε την πρώτη λέξη της πρότασης προσέχοντας τον τονισμό (κο-κα-κόλα) και στη συνέχεια, χωρίς ανάσα, λέμε όλα τα υπόλοιπα σε χρονικό διάστημα μικρότερο του 1/2 δευτερολέπτου. Αυτή η γλωσσοδετική της ιδιότητα την κάνει ξεχωριστή αλλα και συνάμα χρήσιμη, καθώς αποτελεί μέτρο νηφαλιότητας για κάποιον οδηγό (ένας σουρωμένος είναι πρακτικά αδύνατον να την ξεστομίσει τηρώντας κατα γράμμα τις οδηγίες χρήσεως).

......Λίγα στοιχεία για τα προϊόντα......

- Κοκακόλα: Μαύρο πόσιμο υγρό, χωρίς ίχνος φυσαλίδας και σε θερμοκρασία περίπου 25 βαθμών. Αποτελεί μακρινό απόγονο του γνωστού αναψυκτικού Coca- Cola και χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ότι το μπουκάλι-περιέκτης ανοίχθηκε 1-2 εβδομάδες πριν την κατανάλωσή του.
- Καφεδάκι: Με τον όρο αυτό εννοείται κάθε είδος καφέ που κυκλοφορεί στην αγορά. Φραπές γλυκός, μέτριος, με γάλα, χωρίς γάλα, ελληνικός, καπουτσίνο, γαλλικός, εσπρέσσο, φρέντο, φρεντοτσίνο, νες με ζάχαρη, με ζαχαρίνες, ακόμα και σκέτοι κόκοι καφέ αντιπροσωπεύονται από αυτή τη λέξη, καθώς σε περίπτωση ζήτησής τους ο καταναλωτής-φίλαθλος θα πάρει θετική απάντηση απ'τον πωλητή. Το χαμόγελο όμως του πρώτου θα παγώσει γρήγορα αφού, ανεξαρτήτως της παραγγελίας του, θα παραλάβει έναν φραπέ σκέτο, σχεδόν αχτύπητο. Εάν μάλιστα τολμήσει να ζητήσει το λόγο θα εισπράξει τον εξοργισμό όχι μόνο του πωλητή αλλά και των υπολοίπων φιλάθλων, αφου η αγωραπωλησία καθυστερεί και τους κρύβει τη θέα του ματς.
- Σποράκι: το γνωστό σε όλους μαύρο σποράκι για τσακατσούκα. Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα που το καθιστά μέλος της φράσης όμως έιναι η αντιστοιχία ποσότητας- τιμής. Έτσι ένα σακουλάκι των 48 σπορίων, εκ των οποίων τα 12 είναι κούφια, πωλείται στην τιμή του 1 ευρώ (= κέρδος για τον πωλητή 1200%). Σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες, η συγκεκριμένη αγοραπωλησία διδάσκεται ως παράδειγμα αισχροκέρδιας στο London School of Economics.
- Ροξάκι: αποτελεί guest star της πρότασης καθώς δυστυχώς η εμφάνισή του γνωστού γλυκίσματος στα γήπεδα τείνει να μηδενιστεί, όπως περίπου συνέβη και με την εξαφάνισή του από τα ζαχαροπλαστεία, το τραπέζι της κας. Πόπης και των μνημοσύνων. Σύμφωνα με καταξιωμένους αναλυτές η συνεχόμενη μείωση των ροξακίων από τα γήπεδα δεν οφείλεται στην άνθηση της αγοράς των πτι-φούρ ( ή αλλίως πιτί-φουράκια) αλλά στα πολλαπλά κρούσματα γαστρεντερίτιδας που προέκυψαν από ανάμειξή τους με πιτόγυρα και Τouba-Libre.

Γίνομαι / έγινα γκολ: έχω λιώσει στο μεθύσι.

Φράση από τον κόσμο του ποδοσφαίρου που παρεισέφρησε σε ευρύτερα κοινωνικά πεδία. Η σημασία του όρου βασίζεται στο πέταγμα της μπάλας (ενός σημαντικού θέματος, π.χ. μιας καυτής πατάτας) από κάποιον, εκτός του γηπέδου του (χώρου δραστηριοποίησης, ευθύνης και αγώνα του), στην εξέδρα (οι άλλοι).

Όταν εκφέρουμε τον όρο αναφερόμαστε σε κάποιον που στην ουσία δε θέλει να αναλάβει ένα μπαλάκι. Αυτός μπορεί να:

• Αποποιείται την ευθύνη και την αρμοδιότητα του για κάποιο θέμα. Το παίζει πως είναι αλλού γι' αλλού. (βλ. παρ. 1). Ετσι εστιάζει σε συγκεκριμένα πρόσωπα, ή γενικά κι αόριστα στην εξέδρα. Μακριά απ' τον κώλο του κι ας είναι 5 πόντοι. Επίσης, μπορεί με υπεροψία και βεντετιλίκι (βλ. παρ.2), ή θράσος (βλ. παρ. 3) να προσπαθεί να το φορτώσει σε άλλον. Επίσης, μπορεί να προτείνει άλλους, ως πιο ειδικότερους για την περίσταση. (βλ.παρ.4).
• Είναι αναρμόδιος πράγματι. (βλ. παρ. 5).
• Λέει πως για την όποια ολιγωρία του, φταίνε οι προηγούμενοι χειριστές του συγκεκριμένου θέματος. (βλ. παρ. 6). Ενδεχομένως να μην ψεύδεται... αλλά έλα που τώρα αυτός είναι ο υπεύθυνος χειρισμού της κατάστασης. Πολλές φορές δε διστάζει να συκοφαντήσει κόσμο για να δικαιολογήσει την καθυστέρηση μιας κατάστασης.
• Μετέχει χαλαρά σε ένα θέμα αναγκάζοντας εμμέσως άλλους να αναλάβουν τις ευθύνες του. Μέτοχος αμέτοχος. (βλ. παρ. 7).
• Αποπροσανατολίζει την κουβέντα, π.χ: περιπλέκοντας θέματα (βλ. παρ. 8), αλλάζοντας θέμα (βλ. παρ. 9), τουκανίζοντας σε λεπτομέρειες (βλ. παρ. 10), κλπ με στόχο να μην ανταποκριθεί.

• Ξέρει πράγματα, αλλά δε μιλάει και κάνει την πάπια. Πιστός στο δόγμα: μούγκα στη στρούγκα, ενώ θέλει να λυθεί ένα πρόβλημα, προτιμά να απέχει. (βλ. παρ. 11).

  Πώς εξηγείται μια τέτοια συμπεριφορά;

Φοβάται να πάρει θέση, έχει έλλειψη υπευθυνότητας, αδιαφορεί, ή έχει συμπτώματα δυοξύνης.

Τι προσπαθεί να πετύχει υιοθετώντας μια τέτοια στάση;

Προσπαθεί να μην εμπλακεί στο θέμα. Κρατώντας αποστάσεις γειώνει καταστάσεις. Αν είναι biri biri maker.

Σημείωση: Η λέξη εξέδρα μπορεί να αντικατασταθεί με τη λέξη κερκίδα.

Γεωργίου ράιτινγκ. Κατά πάσα πιθανότητα, δεν έχει ακουστεί ποτέ on air αλλά έχει γραφεί παμπόλλως στην πάλαι ποτέ κραταιά στήλη του Καφενείου των Φιλάθλων (στον πάλαι ποτέ κραταιό Φίλαθλο).

Η στήλη είχε ως αντικείμενο τα σχόλια αναγνωστών που μιλούσαν στο τηλέφωνο με τον αναλυτή (ξάδερφο της Κάκιας - όπως ισχυρίζεται ο ίδιος) ποδοσφαίρου Γιώργο Γεωργίου.

Το λήμμα έρχεται ως επιδοκιμαστική απάντηση σε εξυπνακίστικη ατάκα αναγνώστη.

Κλασική ατάκα προπονητών, πραγματικών ή της κερκίδας. «Βλέπω γήπεδο» σημαίνει έχω καλή αντίληψη του χώρου σε ένα ομαδικό παιχνίδι. Δηλαδή, ξέρω ανά πάσα στιγμή πού είναι οι συμπαίκτες μου (γιατί δεν βλέπω μήπως σκουντουφλήσω με την μπάλα) και επίσης ξέρω σε ποιο σημείο και με τι δύναμη πρέπει να πασάρω, ώστε να μην ξελιγώσω τον συμπαίκτη προς τον οποίο πασάρω.

Χαρακτηριστικό κάποιου που βλέπει γήπεδο είναι η ικανότητά του να βγάζει τυφλές μπαλιές. Πάσες ή σέντρες, χωρίς να έχει άμεσα οπτική επαφή με τον συμπαίκτη. Και όχι κατά τύχη στα κουτουρού (όπως καμιά φορά συμβαίνει στον Βύντρα)! Να τις θέλει.

Η ικανότητα (να βλέπει γήπεδο) που έχει κάποιος παίκτης είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που ανήκουν στην αθλητική ιδιοφυΐα (για ομαδικά αθλήματα). Χαρακτηριστικά παραδείγματα παιχταράδων με τεράστια αντίληψη χώρου είναι (ή ήταν) ο Κρόιφ, ο Φραντσέσκο Τότι και προσφάτως ο Κακά (στη μούρη σου). Στην Ελλάδα ένας παίκτης που, εκτός όλων των άλλων χαρισμάτων του (πολλά κιλά μπάλα), έβλεπε και γήπεδο, ήταν ο Βάσια. Μετά από πέντε ή έξι τρίπλες, με κάτω το κεφάλι, έβγαζε συμπαίκτη τετ α τετ με το τέρμα, και το μόνο που είχε να κάνει (ο συμπαίκτης) ήταν να φυσήξει την μπάλα μέσα.

Τώρα, η έκφραση εκτός αθλητικής σλανγκ, χρησιμοποιείται και:

• για να χαρακτηρίσει εργαζόμενους /-ες σε μπαρ. Δλδ ένας μπάρμαν γατόνι είναι αυτός που βλέπει γήπεδο, ξέρει πότε να πλησιάσει τον πελάτη, δεν αφήνει ποτέ τον πελάτη να περιμένει και πάντα βέβαια τσεκάρει με το κεφάλι ψιλά τι γίνεται γύρω από την μπάρα. Έχει δλδ τον έλεγχο.
• για να χαρακτηρίσει γκόμενες και γκόμενους που παίζουν με τα μάτια.

α. βυντρα δεν πρεπει ποτε να παιζει λιμπερο διοτι πρωτον δεν βλεπει γηπεδο, δευτερο ειναι ατσαλος και καντεμης και τριτον δεν εχει διαρκεια ...

Ιστορική φράση παρμένη από ιστορικό σύνθημα των 80ιζ μετά από ιστορικές μάχες του εν λόγω ιστορικού ποδοσφαιριστή με τελικό προορισμό την ιστορική κατάκτηση του πρωταθλήματος από την ΑΕΛ το 1988, ομάδα στην οποία ο ίδιος ήταν αρχηγός. Ο ποδοσφαιριστής υπήρξε μπαλαδότερος των μπαλαδοτέρων και χάρη στην υψηλή, αέρινη σχεδόν τεχνική του κατατάχθηκε ανάμεσα στους αγαπημένους της κερκίδας οι οποίοι τον έκαναν σύνθημα. Και κανονικά έπρεπε να λεχθεί πως «οι οπαδοί με καλλιτεχνικές φλέβες τον έκαναν σύνθημα», αλλά σιγά την πρωτότυπη ρίμα που εμπνεύστηκαν εδώ που τα λέμε.

Από τότε το εύληπτο αυτό σύνθημα ξεπέρασε τα στενά (πολύ στενά όπως με ενημερώνει ένας φίλος μου Βολιώτης) όρια των οπαδών της Λάρισας και έγινε σύνθημα στα στόματα όλων («ούλων» όπως μου θύμισε ένας φίλος Λαρισαίος ότι είπε ο Βολιώτης). Και φυσικά οι υπόλοιποι χρήστες της έκφρασης δεν την χρησιμοποιούσαν οπαδικά αλλά για χίλιες τρεις άλλες χρήσεις που τις αφήνω για τους μάστερς των λιστών.

Για να δώκω όμως ένα γενικό πλάνο χρησιμοποιείται μόνο όταν πρόκειται να ακολουθήσουν μεγάλες στιγμές για κάποιον/την ανθρωπότητα/μέρος της ανθρωπότητας:

• Προ χεσίματος γιατί ο τύπος παραλίγο να σκάσει/ο τύπος είναι ιδιοφυΐα και θα ανακαλύψει φτηνές πηγές ενέργειας/ο τύπος έχει τρελάνει τους δίπλα του στο κλάσιμο.
• Προ μεγάλης απόφασης που πρέπει να λάβει κάποιος γιατί δεν γίνεται να είναι συνέχεια καληνυχτάκιας/γιατί είναι ο πλανητάρχης και δεν δέχεται χυλόπιτες/γιατί έχει ζαλίσει τα αρχίδια στην παρέα του για την Κικίτσα που δεν-είναι-σαν-τα-άλλα-τα-κορίτσα.
• Προ πράξης που ανέβαλλε συνεχώς αλλά κάποτε έπρεπε να γίνει γιατί δεν γίνεται να αποφεύγει για πάντα την περίεργη μαγειρική/γιατί είναι πρέσβης της Γης σε ειρηνευτική αποστολή στον πλανήτη Γκρουνξτς και πρέπει να δοκιμάσει τοπικές γεύσεις/γιατί οι γεύσεις είναι τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής.