Στο γλωσσάρι του το Κόμματος, η διαγραφή και απομάκρυνση παραστρατημένων μελών.
Η δυνατότητα ανακαταγραφής από τα κομμουνιστικά κόμματα «μικροαστικών στοιχείων» που «αναπόφευκτα τρυπώνουν σ’ αυτό» τέθηκε σαν όρος από τον Λένιν για την αποδοχή τους στην Κομιντέρν (βλ. παράδειγμα 1 και εδώ). Ο τρόπος ανακαταγραφής παραμένει στην διακριτική ευχέρεια του κόμματος, βεβαίως βεβαίως.
Το πρώτο κύμα ανακαταγραφής έγινε μετά την ήττα του ΔΣΕ δίκην εμφυλίου μέσα στον εμφύλιο, όταν η ηγεσία Ζαχαριάδη εκκαθάρισε ευρύτατο φάσμα μελών (από φτωχομπινεδιάρησες μπουκλιώτες μέχρι υψηλόβαθμους τ. Πλουμπίδη) με χαρακτηρισμούς όπως «χαφιές», «πράκτορας», «προδότης» κ.ά. (βλ. εδώ). Τελικά ο Ζαχαριάδης δεν απέφυγε κι ο ίδιος την ανακατάταξη, eaten by his own dinner που λένε κι ο καλλιτέχνης.
Απόσπασμα από το «Γιατί με σκοτώνεις σύντροφε;» του Θωμά Δρίτσιου (βλ. εδώ):
Στη διάρκεια της «κρίσης» των αγωνιστών από τις συνελεύσεις, ανασκαλεύτηκαν όλες οι γνωστές και «άγνωστες» πτυχές της προσωπικής και αγωνιστικής ζωής τους, στιγμιαίες αδυναμίες, πραγματικά και φανταστικά παραπτώματα!
- «Πώς δεν βγήκες... Ελασίτης στην Εθνική Αντίσταση;», ρωτούσανε οι βαλτοί, που πάνω στον ζήλο τους να υπηρετήσουν την ηγεσία, δεν πέρασε, από το ξερό τους πως τότε ήσουνα παιδαρέλι...
- «Γιατί δεν βγήκες εθελοντής στο Δημοκρατικό Στρατό, και χρειάστηκε να σ' επιστρατεύσουν;», ρωτούσε άλλος κι ας μην ήξερε, πως με τον πατέρα και τον μεγαλύτερο αδερφό στη Μακρόνησο, ήσουνα ο μοναδικός προστάτης της φαμίλιας.
- «Εσύ βγήκες στο βουνό... Το γιο σου όμως τον άφησες να τον πάρουν οι μοναρχοφασίστες...».
- «Σκόπιμα βραδυπορούσες... Ζητούσες ευκαιρία να λιποτακτήσεις...».
- «Περνώντας κάποτε από τα Βοδενά ξέκοψες από το τμήμα, μπήκες στα περιβόλια και μάζεψες φρούτα...».
- «Δεν πληγώθηκες στις μάχες, είσαι αυτοτραυματίας...».
- «Πες μας εδώ στη συνέλευση... Τι σκοπεύεις να κάνεις:... Θα την πάρεις την Αγγέλα, αφού της υποσχέθηκες γάμο;...».
- «Έξυνες το τραύμα σου για να μην κλείσει η πληγή, για να μείνεις έτσι περισσότερο στο νοσοκομείο...».
Τέτοιες κι άλλες ερωτήσεις γίνονταν από «βαλτούς», που «δουλεύονταν» κατάλληλα από την τοπική καθοδήγηση. Κι ήταν έτσι στημένη η «ανάκριση» και τόση η πίεση, που οι «επανεξεταζόμενοι» κομμουνιστές για να δώσουν τέλος στο ψυχικό μαρτύριο -«στο θέατρο», όπως έλεγαν μετά- αναγκάζονταν να παραδεχτούν και πράγματα που δεν έκαναν και «κουβέντες» που δεν είπανε.
Το Κόμμα εσχάτως επανέφερε την δοκιμασμένη αυτή μέθοδο στο αναθεωρημένο του καταστατικό (βλ. παράδειγμα 2).
1.
Τα Κομμουνιστικά κόμματα των χωρών εκείνων, όπου οι κομμουνιστές δρουν νόμιμα πρέπει να κάνουν περιοδικές εκκαθαρίσεις (ανακαταγραφές) των μελών των κομματικών οργανώσεων, για να ξεκαθαρίζουν συστηματικά το κόμμα από τα μικροαστικά στοιχεία που αναπόφευκτα τρυπώνουν σ’ αυτό.
(Λένιν, Άπαντα, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, τόμος 41, σελ. 209)
2.
Με Απόφαση Συνεδρίου, το Κόμμα μπορεί να κάνει ανακαταγραφή των μελών του. Ο χρόνος και η διαδικασία καθορίζονται από την ΚΕ.
(Καταστατικό ΚΚΕ, αρθ. 4 παρ. η)
3.
Κανοντας την ανακαταγραφή (διαδικασία που επέβαλλε σε όλα τα μέλη του ΚΚΕ ο τιμημένος Ζαχαριάδης) όπως ζητάνε οι σύντροφοι επώνυμοι να σας εξομολογηθώ ότι εν έτει 1983 τα είχα με μία Κνίτισσα ονόματι Λίτσα που αποδείχτηκε μακρύ χέρι της ασφάλειας...το 1984 έσπειρα το λικβινταρισμό στην οργάνωση σπέρνοντας αυτάπάτες στη συντρόφισσα καθοδηγήτρια την Αλέκα ότι τη γουστάρω...εγώ όμως ήθελα τη Κατερίνα από το γραφείο της ΟΒας...Συνεχίζοντας τον παράλογα έκλυτο βίο μου που δεν αρμόζει σε στέλεχος του ΚΚΕ το 1989 τα έφτια ξα με καμιά δεκαριά μπορεί και 13 συντρόφισσες (13 μάλλον γιατί ήθελα να είναι συμβολικό εφόσον ερχόνταν το 13ο Συνέδριοτου ΚΚΕ)...που αποτέλεσαν τον πυρήνα να διασπάσω την Κομματική Οργάνωση Αθήνας....
4.
ΚΚΕ: Με τακτικές του παρελθόντος, στο δρόμο προς το Συνέδριο
Την περίφημη τακτική της «ανακαταγραφής», που είχε επιστρατεύσει το ΚΚΕ το 1953, θα εφαρμόσει ο Περισσός, ενόψει του Συνεδρίου του επόμενου χρόνου.
