Tagged definitions (1641)
Showing 201-210 from 1641

Το μουνύσταξες είναι κατά βάσιν μια περιπαικτική απάντηση σε κάποιον νυσταγμένο.

Μπορεί να είναι εντελώς αθώο όταν απευθύνεται από άντρα σε άντρα, μια ακόμα κρυάδα απ' αυτές που λένε τα κολλητήρια μεταξύ τους.

Από γυναίκα σε γυναίκα δεν έχει παρατηρηθεί.

Από άντρα σε γυναίκα όμως η ερμηνεία του θέλει προσοχή γιατί τα πράγματα περιπλέκονται λίγο λόγω του πρώτου συνθετικού μουνί και του δευτέρου «έσταξες» που παραπέμπει ευθέως στην ερωτική διέγερση.

Έχει διαπιστωθεί ότι πολλές φορές ο χρήστης της λέξης δεν χιουμορίζει απλά και άδολα αλλά έχει κακό στο νου του. Προσπαθεί να διώξει τον Μορφέα που του γυροφέρνει τη γκόμενα και υποσυνείδητα να της βάλει ιδέες για σεξουαλικές πράξεις.

Πολυετείς έρευνες στο πανεπιστήμιο του Μασατσούτσες απέδειξαν ότι αυτό το κόλπο δεν πιάνει ποτέ.

Δημοσιογραφική αργκό που χρησιμοποιούν κυρίως οι αρχισυντάκτες μέσων. Αναφέρεται στο κείμενο που παραλαμβάνουν από έναν συντάκτη το οποίο ζητούν μονοσέλιδο αλλά τελικά καταλήγει να είναι μικρότερο σε μέγεθος και κακογραμμένο.

Εκ του άμα τη εμφανίσει (με την εμφάνιση, μόλις εμφανίστηκες)... Σημαίνει λόγω της «γαμάτης» εμφάνισης. Γιατί είσαι ωραίο μωρό Hot λόγω Φατσέα!

Χαρακτηρισμός μιας άκρως βαρετής καταστάσης, πληκτικής και κοψοφλεβίτικης φάσης, που λίγο πολύ έχουμε όλοι μας συναντήσει. Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει και μια κακή ταινία.

Ξενερουά ματ: δίνουμε έμφαση στην ξενέρα, όταν μάλιστα ακολουθείται από απανωτά και όχι τόσο ευχάριστα γεγονότα!

Πολιτικό μπινελίκι σε βάρος αναρχικών, αυτόνομων αριστερών και αντιφάδων. Εκφέρεται κυρίως από χρυσαύγουλα, εθνίκια και πάσης φύσεως ακροδεξιούς.

Ανήκει στην μεγάλη συνομοταξία λεξιπλασιώνε και λολοπαιγνίωνε πουστηρίζονται στο γαμοσλανγκοτέτοιο -αρχίδι, παραπέμποντας εις τα υποκοριστικά της αρχής μας (βλ. δειγματοληπτικά: κλαψαρχίδι, ξυσαρχίδι, πρηξαρχίδι, σπαμαρχίδι, σπασαρχίδι, [σπουδαρχίδι][1] και ταλιμπάν).

Άλλες σλανγκιές και μπινελίκια για τον συγκεκριμένο χώρο: άπλυτος, γκαζάκιας, κουκούλια, μπαχαλάκης, μπαχαλάκιας, μπάχαλος, σπασιματίας, συλλαλητήριος και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Το ξέκωλο που αλλάζει οικοσύστημα ανάλογα με τις εποχές, το χειμώνα πηγαίνει στην Αράχωβα και το καλοκαίρι στη Μύκονο.

Ισπανικά και κλαρίνο, δηλαδή, βυζομαλακία και τσιμπούκι, είναι το δίπτυχο μόρφωσης και καλλιέργειας των θηλέων νέας κοπής που βρίσκεται στον αντίποδα του «γαλλικά και πιάνο» (ενώ είναι συνώνυμο του σλανγκοπολιτογραφημένου ειρωνικού με γαλλικά και πιάνο). Στα διαδίχτυα η φράση κυκλοφοράει κυρίως σε συμφραζούμενα μιζερομίζερων ανδρών που ξιφουκλούν επειδή τα καλά κορίτσια όταν μεγαλώσουν εξελίσσονται εις πουτάνας.

Αυτό που μου αρέσει στην έκφραση είναι ότι ακόμα κι αν αφαιρέσεις τα σεξουαλικά νοήματα μια χαρά στέκει ως περιγραφή ενός λατέρνατιβ λαϊφο-στάιλ.

Φεϊσμπουκικό λολοπαίγνιο: Ξεκάνω φίλο, αφαιρώ δηλαδή κάποιον από τη λίστα των φίλων μου στο Φέισμπουκ. Προφ το λολοπαίγνιο αναφέρεται στον καφέ Freddo, σαν δηλαδή να κερνάω έναν πικρό καφέ ή καφέ της παρηγοριάς στον μέχρι πρότινος φεϊσμπουκικό φίλο μου.

Ο άντρας που κάνει αυτό που παλιά θεωρούσαν γυναικείες δουλειές του σπιτιού, μαγείρεμα, καθάρισμα, πλύσιμο, μπουγάδα, παιδιά-σκυλιά. Δεν είναι ο νοικοκύρης ή ο νοικοκυραίος, είναι ο καλός νοικοκυρός που είναι δούλος και κυρός, ο househusband. Πολλοί το έχουν για παρακμή, αλλά κάτι με την ισότητα κάτι με την ανεργία, διαδίδεται.

Το Βερολίνο στα αστειατόρικα, επειδή, ως γνωστόν, οι Γερμανοί έχουν τη φήμη ότι πίνουν πολλές μπίρες.