Tagged definitions (1647)
Showing 481-490 from 1647

Προκαλώ εκνευρισμό και σύγχυση.

Ασχήμια, σαβουροκατάσταση, δεν βλέπομαι, έχω τα μαύρα μου τα χάλια.

Η σύγχρονη βερζιόν του γένους των μοχθηρών αντιπάλων των προγονών μας Τιτάνων, που σήμερα, παρά τις γονιδιακές τους προσμίξεις με τους νωχελίμ, διατηρούν κάποιες από τις παναρχαιές τους δυνάμεις. Οι σύγχρονοι άτλαντες κυκλοφορούν ανάμεσά μας και με τα προσωνύμια τίγκας και κάργας, και βέβαια καταφέρνουν να φέρουν εις πέρας εξαιρετικά δύσκολες αποστολές με ακατανόητο τρόπο.

Μάγκικος αναγραμματισμός της φράσης «γελάς, μουνάκι».

Δεν αποτελεί υποχρεωτικά μέρος διαλόγου. Απαντάται και σε ρητορικούς μονολόγους όπου ο ευρισκόμενος σε κλητική πτώση εν τη αγνοία του γελά ανέμελος προ κάποιας επικείμενης ενέδρας. Ο δε τονισμός της φράσης κλιμακώνεται όπως ακριβώς και στην επική φράση του ταξίαρχου Θεοχάρη «...σκουλήκι...», διατυπωμένη από αμφότερους τους δύο τρισμέγιστους διδάσκαλους Βασιλείου και Σεφερλή.

Ο αναγραμματισμός ακολουθεί την πεπατημένη του δήθεν εξευγενισμού γνωστών παλιοκουβεντών του τύπου τσαπού, λακαμάς κλπ.

Ειπώθηκε σε τηλεφωνική φάρσα στην εκπομπή του Κακλαμάνη. Βασικά ήταν και το μόνο που ειπώθηκε. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία, είναι μια λέξη που κολλάει πάντα και παντού. Δείτε το μήδι για να νιώσετε.

Δεν αναφερόμαστε σε κλασικές κυριούλες αλλά ούτε και σε τσατσάδες ντέλων.

Μαντάμ αποκαλείται χαϊδευτικά από την υποκουλτούρα των ρέιβερ η μεθυλενεδιοξυμεθαμφεταμίνη (MDMA), το κύριο συστατικό του ναρκωτικού ecstasy.

Πρόκειται για άκρως ελληναρίστικη έκδοση του όρου MSN.

Χρησιμοποιείται κυρίως για να θίξει άτομα που είναι κολλημένα με αυτή την «βερσιόν» της ελληνικής γλώσσας, που τείνει να προσθέτει περιττά φωνήεντα (π.χ. -ε), ή και καταλήξεις (π.χ. -νε) σε λέξεις οι οποίες στα φυσιολογικά ελληνικά, τελειώνουν σε -α, -εν κ.α.

Παραδείγματα τέτοιας (εσφαλμένης) χρήσης της γλώσσας αποτελούν οι εκφράσεις για μένανε, για σένανε, γι' αυτόνανε, αλλά και το πλέον χαρακτηριστικό μότο, «τα μάτια σου με καίνε γιατί 'σαι μανεκένε».

Αν και η χρήση αυτής της μορφής της ελληνικής γλώσσας είναι, να μην την πω παρωχημένη, να μην την πω άκρως εκνευριστική, να την πω όμως κιτς και παρακμιακή, συναντάται ακόμα ορισμένες φορές στον προφορικό λόγο. Η χρήση τέτοιων εκφράσεων προδίδει άτομα χαμηλής ή ανύπαρκτης γλωσσικής καλλιέργειας, τα οποία και κατά κύριο λόγο συχνάζουν σε μέρη κοινωνικής συναναστροφής όπως σκυλάδικα (από 8 γαβ και πάνω όμως), όχι ότι έχω κάποιο πρόβλημα με αυτούς τους ανθρώπους, προς Θεού δηλαδή...

Τόνοι μελάνι, θα χυθούν αν πρέπει να γράφεται με «η» ή με «ι». Αλλά, το προσπερνάω, γιατί είναι σλανγκ, και η σλανγκ πρωτογενώς έχει να κάνει με τον προφορικό λόγο.

Γαμιστής είναι ο τόσο γαμαωδέρνουλας, που το έχει κάνει επάγγελμα, για αυτό κερδίζει και την κατάληξη σε -ης. Όπως, ταξιτζής, μπογιατζής, φορτηγατζής, μπανιστιρτζής, κομμουνιστής, καπιταλιστής (άσχετα εντελώς τα τρία τελευταία, αλλά κάνουν ρίμα). Είναι αυτός που καταφέρνει να γοητεύει κατά συρροή τα θηλυκά, και ακολούθως να τα ικανοποιεί σεξουαλικά, λες και το χρωστάει στην ανθρωπότητα.

Δευτερεύουσα σημασία του όρου, έχει να κάνει και με αυτόν που χαλάει μια κατάσταση, γαμάει τα πράγματα δηλαδή.

Μονάδα ποσοτικοποίησης και μέτρησης θαυματουργής ενέργειας. Ισοδυναμεί με θεραπεία τυφλότητας σε ακτίνα 4,32 Km.

Ισχύουν και πολλαπλάσια Kihv = healing horn = θαυματουργόν κέρατον = επάνοδος εκπορνευμένης καραπουτανάρας από την ίδια περίμετρο επί 1000. Σαφώς και υποπολλαπλάσια.

Μειωτικός και χλευαστικός χαρακτηρισμός που αναφέρεται:

• Στον συμπαθή αλλοδαπό της γείτονος (και όχι μόνο) ώστε να τον μειώσουμε και να του υπενθυμίσουμε την ανωτερότητα του Ελληνάρα.
• Σε αντιπαθή ημεδαπό, ο οποίος με την αισθητική και συμπεριφορά του είναι άξιος υποψήφιος για το κλειδί της πόλης των Τιράνων.