Tagged definitions (1647)
Showing 331-340 from 1647

Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν τύπο, ο οποίος έχει φοβερό ψυχαναγκασμό με λεκέδες, μικρόβια, σκόνη κτλ.

Αν πέσει κάτι στο παντελόνι του, παθαίνει κατάθλιψη, γιατί πρέπει όλα να λάμπουν και να είναι ατσαλάκωτα πάνω του. Αν πας σπίτι του, πρέπει οπωσδήποτε να βγάλεις τα παπούτσια, σαν να μπαίνεις σε τζαμί. Θυμάσαι δεκαετία 80-90 στην Αθήνα, που η θεία σου περπατούσε σε πατάκια για να μη χαλάσει το παρκέ; Ε, αυτός το βιώνει μόνιμα.

Αγαπάει χλωρίνη και όλα τα καθαριστικά. Αν αφήσει πιάτο άπλυτο το βράδυ στον νεροχύτη, έχει εφιάλτες στον ύπνο του. Το χιούμορ του είναι φάση Μουτσινάς, οπότε σίγουρα θα ανακαλύπτει συνέχεια κάποιο καινούριο σου ψεγάδι, ή θα κολλήσει σε μια τελείως ασήμαντη λεπτομέρεια στα λεγόμενά σου, με την οποία μπορεί να γελάει 3-4 χρόνια.

Σαφώς μαμάκιας, μίζερος και ενδεχομένως επαρχιώτης. Κρύβει βαθιά μέσα του μια γυναικεία προσωπικότητα, παρόλα αυτά κράζει τους γκέι. Αποκλείεται να σε φιλήσει μετά από στοματικό, πας καλά; Θα πλύνεις δόντια και θα κάνεις 8 γαργάρες με στοματικό διάλυμα.

Αγαπημένη του διαφήμιση: τη στιρέλλα, τη στιρέλλα!
Αγαπημένο του τραγούδι: είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά
Αγαπημένη του ατάκα: τα κάνει αόρατα!

Χαριτωμενιά για τα SMS άκα χεσεμές άκα στέλνω μηνυματέισον. Η αποστολή σουμουσού υπήρξε το πρώτο «έξυπνο» απλικέησιο τση κινητούμπας, όταν αυτή ήτο ακόμη ιουράσιος παντόφλα και ουχί εξυπνόφωνο, οι δε χρήστες αυτής homines erecti και ουχί cyborgii.

Αν και παρωχημένο και ακριβό την εποχή των τζαμπέ μουσουνού, σκάϊπ, τσίου και δε συμμαζεύεται, το ταπεινό σουμουσού παραμένει δημοφιλέστατο εργαλείο επικοινωνίας, καμακίου τσε μάρκετινγκ.

Ο καμένος μικρομπλογοτέχνης που ξημεροβραδιάζεται με το εξυπνόφωνο ανά χείρας τουιτάροντας δίχως αύριο. Πρόκειται για πρόσφατο φαινόμουνο, καθώς το πρώτο κελάηδισμα έβερ τοιουτίστηκε το 2006 εν είδει σουμουσού. Έκτοτε οι τουιτεράδες αυξήθηκαν και πλήθυναν εκθετικά και πλέον ευθύνονται για το τιττύβισμα και το τιττιττύβισμα (re-tweet) εκατομμυρίων πληροφοριώνε και παραπληροφοριώνε σε όλο τον γλόμπο σε πραγματικό χρόνο. Πέραν της ψώρας που τα διακρίνει, τα τσίου έχουν εξελιχθεί σε σημαντικό εργαλείο μάρκετινγκ, προπαγάνδας, δημοσίων σχέσεων αλλά και κοινωνικών εξεγέρσεων (βλ. αγανακτίστας, αραβικές ανοίξεις, Ιράν, Κίνα και δεν συμμαζεύεται).

Οι τουιτεράδες βρίσκονται στην μπούκα όχι μόνο απολυταρχικών καθεστώτων (π.χ. το 2010 η κινεζούλα τουιτερού Cheng Jianping καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα για κάποιο ατυχές της κρα) αλλά και δυτικοευρωπαϊκών τοιούτων (το 2011 ο David Cameron ως νέος Δημήτρης Μαρούδας απείλησε να μπλοκάρει το τιτιβιστήριο κατά την διάρκεια ταραχώνε).

Α, ας προβώ και στο αναμενόμενο νεοφιλελέ τσίγκλισμά μου (όχι Βράστα, μηηηηη!!!): η εταιρεία Twitter έχει περίπου 2.256 λιγότερους υπαλλήλους από την παλιά ΕΡΤ· #diedwste.

Μαθητική σλανγκιά: θέματα που θεωρούνται απίθανο να πέσουν σε εξετάσεις και ωσεκτουτού δεν αποτελούν αντικείμενο μελέτης ή σκονακοποίησης. Το αντίθετο δηλαδή των σος.

Υπερθετικό: αντισοσάρα.

Ασίστ: Βράσταγκιρλ.

Η πασπαλισμένη-με-μητσοτακόσκονη άτυχη στιγμή (και διηγώντας την να κλαις). Όταν δηλαδή κάτι πολύ απλό πάει θεαματικά στραβά, προσφέροντας κωμικοτραγικό θέαμα. Μιμήδια που απαθανατίζουν πάσης φύσεως επικά φέιλ — πιχί αεροπλάνα που προσγειώνονται σε λεωφόρους, καράβια που βγαίνουν στη στεριά, ξανθιές που παρκάρουν τα τουτούνια τους κι όποιον πάρει ο χάρος, γεροντομπεμπέκες που κάνουν ντάκφεϊς, κλπ — κυκλοφορούν καθημερινά από οθόνη σε οθόνη.

Εκ της αμερικλανιάς epic fail. Βλ. επίσης: επικό, fail.

Ακριβής μετάφραση του αγγλικού γνωμικού «every dog has its / his day» που, συνδυάζοντας μοιρολατρία και φλέγμα, δηλώνει πως κι ο πάσα ένας κάποια στιγμή, έστω και για λίγο, απολαμβάνει μια κάποια επιτυχία.

Πασίγνωστο στους εγγλέζους αναντάμ παπαντάμ (καρατσεκαρισμένο πως το χρησιμοποιούσε η Μπέτυ η Ι της Αγγλίας όταν ήταν ακόμη πριγκιποπούλα το 1550 μ.Χ. –άρα έπαιζε από καιρό), νοηματικά είναι κοντά στο επίσης ελπιδοφόρο αλλά ασύγκριτο ως προς την ανατρεπτική επαναστατικότητα δικό μας «θα γυρίσει ο τροχός, θα γαμήσει κι ο φτωχός».

Λίγο του ό,τι ακούγεται σαφώς λιγότερο μπρουτάλ, λίγο του ό,τι απηχεί μια τριβή με τη βρετανική κουλτούρα, έχει σκάσει μύτη εδώ και καιρό προτρέποντας σε υπομονή, επιμονή και ...καρτερία περνώντας στο ντούκου ό,τι υποτιμητικό πάει απανταχού πακέτο με το «σκυλί» (ή το «σκύλος»), ιδιαίτερα σε μια κοινωνία σαφώς λιγότερο ζωόφιλη της βρετανικής.

Είναι πλέον γνωστό τοις πάσοι το λογοτεχνικό έργο «Αι πεντήκοντα αποχρώσεις του χρώματος γκρί», έργο ύμνος εις τον διαστροφικό έρωτα και το ξυλοφόρτωμα των γυναικών. Ο κεντρικός ήρως λοιπόν, αναφέρει εις την συμβίαν του (αφού δεν έχει αποθάνει από το ξυλοφόρτωμα και ημπορεί αν τον ακούει ακόμη) ότι η ψυχικήν του κατάστασις χαρακτηρίζετο και ως «»fucked up« κοινώς γεγάμικέ τα ή άστα να πάνε και μάλιστα οριοθετεί και την έντασις τοιαύτης κατάστασις. . Άθελά του λοιπόν, ο εν γυναικείο κοινό Ντοριάνος Γκραίιος (Dorian Gray) ήπλασε μία νέα λέξη, δια της οποίας χαρακτηρίζεται τόσο η ιδιότητα του »fucked-up« όσο και η έντασις δια το πόσον »fucked-up« είναι κάποιος. Ούτη ελληνοποιημένη λέξη είναι: fucked-up-αλίκι, ή αλλιώς: φακταπαλίκι.

Επίμετρο: Αποτελεί άξιον απορίας διατί αι γυναίκαι προτιμούν άνδρες με φακταπαλίκι μεγίστου βαθμού αντί φυσιολογικόν ανθρώπων, αλλά δυστυχώς ο Φροϊντ δεν ευβρίσκεται ανάμεσά μας ίνα απαντήσει. Οξύμωρον σχήμα: όσο πιο fucked-up τόσο καλλίτερος...

Χασισλανγκιά για μπάσταρδη ποικιλία φούντας από σπόρους σκανκ που καλλιεργείται στην ελληνική και αλβανική ύπαιθρο ανεξέλεγκτα και χωρίς προδιαγραφές πχοιότητας.

Οι γευσιγνώστες χασίστες και φουντικοί, όταν ακούν σκανόφουντα κρατάν μικρά καλάθια, γιατί συχνά έτσι πλασάρονται στην αγορά μπαμπάνες αίσχιστου είδους τ. Albanian Haze. Άλλωστε τι να κλάσει ή όποια σκανόφουντα μπροστά σε παραdédéγμένα Προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης από την Καλαμάτα, τον Ψηλορείτης, τον Ταΰγετο...

Α, και όποιον δεν το το γνωρίζει, σχεδόν το σύνολο των δασικών πυρκαγιώνε μετά τα ενενήνταζ οφείλεται σε κάψιμο χασισοφυτειώνε. Κοινό μυστικό της αστυνομίας και των δασικών υπηρεσιώνε.

Όταν κάποιο έδεσμα είναι τόσο καλό που δε θες να το μοιραστείς με κανέναν.

Το κορόιδο για τα θελήματα, το μόνιμο θύμα, ο δουλοπάροικος.

Αναφέρεται κυρίως σε προβληματικές επαγγελματικές καταστάσεις, κατά τις οποίες το υποκείμενο, εκτός από τα στενά καθήκοντά του αναλαμβάνει και πάσης φύσεως βρωμοδουλειές και θελήματα.

Επίσης περιγράφει την ιδιόμορφη συγκατοίκηση-παγίδευση σε οικογενειακό περιβάλλον όπως αυτή του σώγαμπρου.