Tagged definitions (1575)
Showing 51-60 from 1575

Η Μεσσήνη (πόλη του νομού Μεσσηνίας, Πελοποννήσου).
Αναφέρεται έτσι, κυρίως από τους ντόπιους και δη τους Καλαματιανούς. Η λέξη πιθανώς προκύπτει από το βούρκος + βουκόλος, επειδή παλαιότερα η πόλη είχε πολλά νερά (βούρκους) καθώς και κτηνοτροφικές μονάδες.

Βουρκόλοι, αναφέρονται και οι οπαδοί του Μεσσηνιακού, από αυτούς της Καλαμάτας -της πιο γνωστής ομάδος του νομού (υποτιμητικό σχόλιο, φυσικά).

Χαρακτηρισμός που απαντάται κυρίως στις δυτικές συνοικίες Θεσσαλονίκης για τον ολοστρόγγυλο, πεταχτό, σφιχτό γυναικείο κώλο.

Το σωστό είναι: τι είναι φτούνα φτού... (αυτούνα αυτού κανονικά)... αυτούνα / φτούνα = αυτά
αυτού / φτού = εκεί

Άχρηστος άγιος που δεν υπάρχει. Στη Θεσσαλονίκη πιστεύεται ότι καλύτερα να μην υπάρχει για το δικό του το καλό καθώς θεωρείται τσιράκι του Κόκκαλη και ερυθρόλευκος ιπτάμενος καραγκιόζης, και αν τον πετύχει κανείς θα του σπάσει το έλκηθρο γιατί έχει αθηναϊκές πινακίδες. Επιπλέον, η Θεσσαλονίκη έχει και Άι Δημήτρη που είναι και δικό μας παιδί, που είναι και ΠΑΟΚ.

«Καρντάσης» και «καρντασάκι»:αδελφός, αδελφάκι απ' το τούρκικο kardash.

Χρησιμοποιείται στη Μακεδονία μεταξύ φίλων.

Καθόλου. Λέξη τουρκικής προελέυσεως (Hic). Χρησιμοποιείται ευρέως από υπερήλικες βορειολλαδίτες προσφυγικής καταγωγής και όχι μόνο.

Φαγητό, ποτό ή οτιδήποτε αναλώσιμο, νοθευμένο ή σάπιο, γενικώς αυτό που προκαλεί απλά αηδία ή χειρότερα δηλητηρίαση.

Χρησιμοποιείται ευρέως στην Ικαρία.

Προέρχεται από τη λέξη αρουραίος, δηλ. ποντικός. Υποδηλώνει αναφορά σε τυπάκι - αλάνι - κάτοικο Ζαρουχλέικων Πατρών.

Ο Ισθμός της Κορίνθου.

Οι κάτω από το αυλάκι = οι Μωραΐτες, οι Πελοποννήσιοι.

Ρεζίλι, ρεζιλίκι (λέγεται στην Κρήτη).