Tagged definitions (7597)
Showing 2531-2540 from 7597

Γκέι παράφραση του «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»!

Λέγεται στην Κρήτη, συνήθως ως ερώτηση: «εφυρομυάλιασες;» που σημαίνει: «εχάζεψες;», «εμπουντάλιασες;», «εκουρκούθιανες;» κ.λπ.

Εκ του «φύρα + μυαλό».

Χορεύω άγρια σε κλαμπ μέχρι το πρωί.

Έκφραση που χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις όπου το υποκείμενο (το οποίο μπορεί να είναι τυφλίτης ή απλά ολίγον γκάου), «τσιμπάει» σε κάτι, πάει να κάνει μια αρπαχτή, αλλά στο τέλος τρώει ήττα.

Άμα αρέσει σ' έναν άνδρα μια σέξι γειτόνισσά του.

Λέμε πριζώνω - μπριζώνω, (βάζω στην) μπρίζα - πρίζα (το π- και το μπ- χρησιμοποιούνται όπως γουστάρει ο καθένας. Εγώ σε αυτές τις περιπτώσεις έχω μια αγάπη στα μπ-. Ο Παπινιώτης [sic] ας μου κάνει μήνυση).

Κυριολεκτική χρήση: Βάζω το βύσμα στην μπρίζα, βυσματώνω, v. plug in (Παρ. 1)

Μεταφορική χρήση (σλαγκικά ενδιαφέρουσα):

Μπριζώνω το δάχτυλό μου – βάζω το δάχτυλο στην μπρίζα

Μου 'χουν σηκωθεί τα μαλλιά όρθια (επί της ουσίας και για διάφορους λόγους π.χ. το ζελέ δεν κάθησε καλά, η κομμώτρια είχε έμπνευση) και κάποιος μου κάνει πλάκα γι' αυτό (έμμεση αναφορά στα αποτελέσματα του στατικού ηλεκτρισμού). (Παρ. 2 – μήδι 1)

Μπριζώνω - βάζω κάποιον στην πρίζα (ενεργητική μορφή)

• τον ξεσηκώνω (για καλό) - (Παρ. 3).

Κίνητρο: καταρχήν εγωιστικό («θέλω παρέα»), αλλά παράλληλα αλτρουιστικό («από το μπρίζωμα θα βγούμε και οι δύο κερδισμένοι»).

• τον νευριάζω - τον τσιτώνω– τον φρικάρω- του σηκώνω την τρίχα κάγκελο (βλ. και προαναφερθέν «βάζω το δάχτυλο στην μπρίζα») - τον εξαγριώνω, επιβεβαιώνοντας φόβους του ιδίου για κάποιο θέμα, ή δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση σε γνωστά προβλήματα, για τα οποία ως τότε ο προς μπρίζωμα διστάζει να πάρει μια απόφαση.

Τα κίνητρα κατά περίπτωση έχουν ως εξής:

Κίνητρο 1: αλτρουιστικό – συμπόνια, συμπαράσταση («προσπαθώ να σου ανοίξω τα μάτια, πρέπει να την παλέψεις για να κερδίσεις φίλε μου, με τις πορδές δεν βάφονται αυγά»). (Παρ. 4)

Κίνητρο 2: χαβαλές, γουστάρω να σπάσω πλάκα, για την καύλαμου –κάνω τον άλλο να φορτώσει και μετά σε φάση άραγκον κάθομαι και παρακολουθώ τις συνέπειες γελώντας. (Παρ. 5)

Κίνητρο 3: ύπουλο και υποχθόνιο. Ο υποκείμενος μπριζωτής, κατά κύριο λόγο μεγάλος χέστης και μουνόπανο χωρίς ενδοιασμούς, θέλει να πετύχει κάτι που για να γίνει απαιτεί τον σχετικό τσαμπουκά. Επειδή όμως όποιος τσαμπουκαλεύεται και πλακώνεται, όλο και κάποια ψιλή θα φάει (τουλάστιχον), ο μπριζωτής δεν θέλει να έχει τις αντίστοιχες συνέπειες. Συνεπώς, αντί να πάει να πλακωθεί αυτός, μπριζώνει τον διπλανό του, ειδικά άμα είναι και μαλακοκαύλης και δεν καταλαβαίνει ότι τον χρησιμοποιεί ο μπριζωτής. Πάει αυτός κοπανιέται, βγάζει τα κάστανα από την φωτιά, βγάζει τα φίδια από τις τρύπες κι έχει τις αντίστοιχες συνέπειες. Ο μπριζωτής κάθεται και απολαμβάνει την διαδικασία αλλά κυρίως τους καρπούς της μπρίζας του χαλαράάά. Έεεετσι! (Παρ. 6)

Μπριζώνω – είμαι στην μπρίζα ο ίδιος (παθητική μορφή)

Με διακατέχει μια νευρικότητα. Πιθανές αιτίες: κατάθλιψη, υπερβολικός φόρτος εργασίας, η δουλειά είναι σκατένια, κανείς δεν με εκτιμάει, οικογενειακά προβλήματα, οικονομικά προβλήματα, αγαμία, προβλήματα στυτικά, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο.

Επικίνδυνη περίπτωση μπριζώματος τόσο για το υποκείμενο (λέει την τελευταία πρώτη και μετά το πληρώνει) όσο και για όσους περάσουν σε ακτίνα έως και 300m από αυτό (ακούνε την τελευταία πρώτη, μπριζώνουν με την σειρά τους και ξεκινάει ένας ατέρμονος κύκλος). (Παρ. 7).

Η εταιρεία Βαράγκη (δες επίσης) ιδρύθηκε το 1900 και από τότε εξελίχθηκε σε μια σύγχρονη βιομηχανία σχεδιασμού και κατασκευής επίπλων κορυφαίας ποιότητας. Ενώ μέχρι πρότινος δραστηριοποιείτο στο χώρο του χειροποίητου επίπλου, με το θρυλικό σλόγκαν «Δια χειρός» (Βαράγκη), για λόγους ανταγωνιστικότητας επεκτείνει περισσότερο τις δραστηριότητές της.

Εδώ βλέπουμε πως η εταιρεία εστιάζει στην ποιότητα και στην απέριττη αισθητική. Η αγάπη στο υλικό και στο ωραίο και μέσα από έμπνευση, γνώση και εκατονταετή εμπειρία στο σχεδιασμό και στην τεχνική παραγωγής του επίπλου οδήγησαν σε μοναδικές συλλογές. Ο συνδυασμός δε αυτών, με επιλεγμένα αντικείμενα οδηγεί σε μια διακοσμητική πανδαισία.

1. Όταν σλανγκιστί αναφέρουμε τον όρο, μιλάμε για χειράντληση σπέρματος. Μιλάμε όμως, άπλα για την παραγωγή του συγκεκριμένου χειροποίητου προϊόντος; Όχι ακριβώς. Η λέξη (Βαράγκη) κάνει τη διαφορά. Η λέξη αυτή παίζει διπλό ρόλο στον όρο. Αφενός παραπέμπει κι αυτή στο τάκα τάκα, αφεδύο προσδιορίζει πως η όλη διαδικασία είναι συμβατή με τις slang προδιαγραφές Βαράγκη. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε για κάποιον ψαγμένο κι ακάματο κωπηλάτη πως ακολουθεί τη βαράγκιο μέθοδο, όταν αυτός ακολουθεί τις ακόλουθες προδιαγραφές.

   **Προδιαγραφές**

• Αγάπη και μεράκι για σχεδιασμό και υλοποίηση «επίπλων» μιας χρήσης.
• Ατέλειωτη εμπειρία σε σχεδιασμό (φαντασίωση) και σε τεχνική (τρόποι παλινδρόμησης), αφού 40 χρόνια...
• Επίγνωση αναγκών πελάτη. Ο δημιουργός ξέρει καλύτερα από τον καθένα τις ανάγκες του εαυτού του, αφού πελάτης και δημιουργός είναι το ένα και το αυτό πρόσωπο. Γιαυτό και από αυτοσεβασμό στον εαυτό του φτιάχνει και γαμώ τα «έπιπλα». Φτιάχνει «έπιπλα» που τον κάνουν περήφανο. Έτσι αισθάνεται πως οι κόποι του δεν πήγαν χαμένοι. Αισθάνεται πως επιτέλους βγήκε και σε κάτι ασπροπρόσωπος!
• Προσαρμοστικότητα της βαράγκιου μεθόδου από άτομο σε άτομο ώστε ο σχεδιασμός και η υλοποίηση να εξυπηρετεί τις ανάγκες ενός ατόμου σε συγκεκριμένη περίσταση. Γι 'αυτό ο καθένας, προκειμένου να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα, πρέπει να προσπαθεί να βγάλει τον Βαράγκη από μέσα του, προκειμένου το αποτέλεσμα να ικανοποιεί τις προσδοκίες του.
• Ποιοτικός σχεδιασμός (φαντασιώσεις εμπνευστή βασισμένες σε παλιές ή νέες, πραγματικές ή όχι, παρουσίες. Ακόμα η έμπνευση μπορεί να βασιστεί σε ταινίες Μπεν Χουρ, σε περιοδικά για χρήση τουαλέτας, σε διαδικτυακό υλικό (αντί να μπερδέψει τα μπούτια του δημιουργώντας δίκτυο με το εκάστοτε έτερο ήμισυ... προσπαθεί να την βρει με την Πουλχερία). Και σκηνοθετεί τη φαντασίωση, στην οποία φυσικά δίνει στην εικονική παρτενέρ του, ό,τι ρόλο θέλει αυτός. Δικό του το πεπόνι, δικό του και το καρπούζι.
• Πάντρεμα του κύρους του κλασσικού και πατροπαράδοτου με τη γοητεία του μοντέρνου.
• Αξιοποίηση επιστημονικών θεωριών (π.χ:μελέτη επίτευξης μέγιστου βεληνεκούς κατά τη σπερματοχυσία) και ανάπτυξη της εφευρετικότητας (π.χ: σκότωμα μύγας από απόσταση).
• Χειροποίητη κατασκευή για οποιοδήποτε χώρο (σπίτι, εργασία, κλπ), κατά την οποία δοξάζεται η χούφτα (εξομοιωτής αιδοίου). Έχει μια βαθιά γραμμή ζωής ο τύπος, με τόσο λίπασμα που χει ρίξει στη χούφτα του... Βάλε έναν σπόρο και θα δεις!. Απ' τη συχνή χρήση δε, η γραμμή αυτή προσεγγίζει όλο και περισσότερο τη γραμμή ψωλής του. Λέμε τώρα!
• Ποιοτική κατασκευή εργόχειρου(δες και σχόλια), όσον αφορά την πυκνότητα και την υφή του παραγομένου προϊόντος, ώστε όπως στο εργόχειρο δεν πρέπει να βγαίνει πόντος, έτσι και εδώ δεν πρέπει να υπάρχει κατασκευαστική ατέλεια.
• Συμβολή στη διακόσμηση. Π.χ: βάψιμο τοίχων, ταβανιών, κ.λπ.
• Συνεχής εξέλιξη της μεθόδου. Ο καλός ο Βαραγκιέρος στη μαλακία φαίνεται. Γι 'αυτό δεν εφησυχάζει ποτέ. Μονίμως ψάχνεται, μονίμως ερευνά, μονίμως δοκιμάζει. Επίπονος ο δρόμος προς τη προσωπική απόλαυση.
• Απόλυτα συμβατή της βαράγκιου μεθόδου, με το δόγμα: σαν πετύχει η μαλακία τύφλα να χει το γαμήσι και φυσικά με το δόγμα στήριξης της μαλακίας.

• Ανεξαρτητοποίηση της βαράγκιου μεθόδου από τον τόπο. Δεν απαιτείται η υλοποίηση να γίνει πάνω σε έπιπλα Βαράγκη. Δουλεύει παντού. Όπου γης και Βαράγκη.

  Η Βαράγκιος μέθοδος θεωρούμενη ως εταιρική διαδικασία

• Αντίθετα με τη Βιομηχανία Βαράγκη, εδώ όλες οι ανάγκες διεκπεραιώνονται από ένα άτομο (σχεδιασμός, κατασκευή, κλπ).

• Η ανάληψη πολλών διαφορετικών ρόλων από ένα πρόσωπο (σχεδιασμός, σκηνοθεσία, παίξιμο ρόλου, υλοποίηση, κλπ) συμβάλλει στον συντονισμό των διάφορων δραστηριοτήτων.

• Οι ρυθμοί παραγωγής του κάθε ατόμου (της καθεμιάς ατομικής μονάδας) μπορεί να είναι μικροί σε σχέση με την αντίστοιχη της Βιομηχανίας Βαράγκη, άλλα ωστόσο είναι συνυφασμένοι με τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Τόσον... όσον. Ωστόσο ο συνολικός ρυθμός παραγωγής όλων των ελληνικών ατομικών μονάδων είναι σαφέστατα μεγαλύτερος από το ρυθμό της βιομηχανίας Βαράγκη. Ώρα λοιπόν να συνεταιρισθούν αυτοί οι ατομικοί παραγωγοί σε κοινή εταιρεία που θα μπει και στο χρηματιστήριο!

  **Συνέπειες από τη χρήση της μεθόδου**

• Οι βαραγκικές μέθοδοι σκοτώνουν την ανία, ενώ προσφέρουν μοναδική γυμναστική στον καρπό, στο ποντίκι και στους ενδοπαλαμιαίους μύες. Λέμε τώρα.

• Οι 29 καλύτεροι ορθοπεδικοί, συνιστούν και καλά, τη βαράγκιο μέθοδο για πρόληψη προβλημάτων που σχετίζονται με καρπό, ποντίκι και ενδοπαλαμιαίους μύες. Αυτοί ξέρουν!
• Η μέθοδος συμβάλλει τεχνητά στη βελτίωση της ορθοπεϊκής ικανότητας. [Λέμε τώρα].
• Κι αν κάποιος, αδυνατεί λόγω κουλαμάρας να φτιάξει το «έπιπλό» του, τότε... ναι ...ναι μπορεί να ελπίζει πως θα βρεθεί κάποιος να τον βοηθήσει. Λέμε τώρα.
• Η μέθοδος αντενδείκνυται όταν υπάρχει πονοκέφαλος γιατί, η όλη υλικοπνευματική δραστηριότητα (σκέψη-δράση) φορτώνει εξτρά το σύστημα, μ' αποτέλεσμα να επαυξηθεί ο πονοκέφαλος.Για την εκδοχή που παρουσιάστηκε παραπάνω, βλ. παράδειγμα 1.

1. Επίσης μπορούμε να εκφέρουμε με νόημα την έκφραση και για κάποιον που θεωρούμε πως by default είναι μαλάκας, ή για κάποιον που περιστασιακά κάνει μαλακία.

Για την εκδοχή που μόλις αναφέρθηκε, βλ. παράδειγμα 2.

Μεταξύ της φράσης «Δια χειρός» και της λέξης «Βαράγκη» συνίσταται για λόγους επιφάσεως και εκφραστικότητας, να γίνεται κάποια παύση, συνοδευόμενη από παλινδρομική κίνηση του χεριού για να υποδηλωθεί πιεστικότερα, το γεγονός πως κάποιος είναι μαλάκας, πως κάποιος περιστασιακά κάνει μαλακία, ή πως κάποιος φτιάχνει την «προίκα» του.

Κλείνοντας αποστέλλω τις ευχαριστίες μου στον Vrastaman για αυτό το θέμα, το οποίο αποδείχτηκε κρουνός ιδεών. Αν συνέχιζα να γράφω φοβάμαι πως θα υπήρχε περίπτωση να εξαντληθούν οι αποθηκευτικές ικανότητες των σκληρών δίσκων του slang.gr και να θεωρηθώ ως σαμποτέρ. Γι 'αυτό αατα!

Πολύ κοινή έκφραση που δηλώνει ότι κάτι δεν λέει, ότι η ποιότητά του είναι από επιεικώς μέτρια έως και κακή. Όταν κάτι είναι απολύτως άθλιο, τραγικό, λέμε ποοολύ μάπα το καρπούζι.

Συνήθως, η έκφραση κρύβει και μια απογοήτευση -ότι, δηλαδή, καλύτερα τα περιμέναμε τα πράγματα, αλλά οι προσδοκίες και οι ελπίδες μας διαψεύσθηκαν. Ενίοτε, βέβαια, όταν οι προσδοκίες μας ήταν ούτως ή άλλως χαμηλές και επαληθεύθηκαν, η έκφραση λέγεται και ως αυτο-επιβεβαίωση και, ίσως, και με μια διάθεση χαιρεκακίας -εγώ το ήξερα και σας τό 'χα πει ότι θα ήταν μάπα το καρπούζι.

Η διάδοση της έκφρασης οφείλεται, φυσικά, στο γεγονός ότι μας περιβάλλουν όλο και περισσότερο πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που είναι κατά τεκμήριο μάπα - αλλά, διάφοροι πι-αρ-τζήδες προσπαθούν να μας πείσουν περί του αντιθέτου και η απογοήτευση που ακολουθεί ζητά διέξοδο. Συμβάλλει, όμως, στην διάδοση της έκφρασης και ότι είναι πασπαντού: ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, το i-Phone, η αμερικλανιά που κακώς ενδώσαμε και πήγαμε να δούμε χτες, το φαγητό στην ταβέρνα μετά όπου μας έριξαν κι ένα καζίκι, το γλυκό γκομενάκι απ' το τσατ που απεδείχθη γκραν πιριπιτσόλι εκ του σύνεγγυς -σε όλα αυτά κάλλιστα κολλάει το μάπα το καρπούζι.

Κάποιες φορές, εννοείται, αναφερόμαστε και σε καρπούζια, από κείνα που βγαίνουν στα μποστάνια. Όταν το καρπούζι βγει άγουρο και άγλυκο λέμε ότι είναι σα μάπα, δηλαδή σα λάχανο. Και ποτέ δεν μπορείς νά 'σαι σίγουρος τι καρπούζι ψώνισες. Τα διάφορα του είδους «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» και άμα το χτυπήσεις το καρπούζι κι ακουστεί καμπανιστό είναι ώριμο και νόστιμο -ε, είναι γνωστό ότι δεν λειτουργούν. Ο μόνος εγγυημένος τρόπος να καταλάβεις αν το καρπούζι είναι καλό είναι να δεις αν πηδάει.

Η υπερβολικά ακραία μορφή του «είστε όλες ένα μάτσο / τσούρμο καριόλες». Δηλαδή, ενώ συνήθως ο σωστός Ελληνάρας λέει «όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες, εκτός από την μάνα μου και την αδερφή μου», ο εκφωνητής της παραπάνω έκφρασης έχει φτάσει σε τέτοια ακραία υπαρξιακή απελπισία, ώστε να συμπεριλάβει και την μάνα του στις καριόλες! Τι να πω; Σ' αυτό το στάδιο το επόμενο που μπορεί να πει ο εν λόγω άνδρας είναι «ούτε μαλακία δεν μπόρεσα να τραβήξω από την πίκρα» και εντέλει «βάζω το μικρό μου δάχτυλο στον κώλο και αυτοκτονώ».

Αρχαιότατη φράση που έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς φιλοσόφους. Προέρχεται από τον μύθο «Ανήρ Κομπαστής» του Αισώπου, κατά τον οποίο ένας αθλητής που βρισκόταν στην Αθήνα καυχιόταν συνέχεια ότι σε αγώνες στην Ρόδο είχε πραγματοποιήσει ένα τεράστιο άλμα. Καθώς δεν τον πίστευε κανείς, αυτός έλεγε στους Αθηναίους να πάνε στη Ρόδο και να ρωτήσουν τους θεατές των αγώνων. Τότε ένας Αθηναίος πήγε στο σκάμμα και με το χέρι έγραψε πάνω στην άμμο τη λέξη «Ρόδος». Μετά γύρισε προς τον καυχησιάρη αθλητή και του είπε: «Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα», το οποίο έχει μείνει ως «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». Το προφανές νόημα είναι ότι ο καθένας έχει οποτεδήποτε την δυνατότητα να αποδείξει τις δυνατότητές του και δεν χρειάζεται η επίκληση μυθικών προγόνων, κατορθωμάτων κτλ.

Το ρητό είχε μεγάλη πέραση στην λατινική γραμματεία, όπου μεταφράστηκε ως «hic Rhodus, hic saltus» και χρησιμοποιήθηκε μεταξύ άλλων απ' τον Κικέρωνα. Το ξαναέκαναν επίκαιρο ο Χέγκελ και ο Καρλ Μαρξ σε συμφραζόμενα για τον Λόγο και την Επανάσταση αντιστοίχως. Πλην ο Χέγκελ, που δεν φαίνεται να είχε καταλάβει την αρχική ιστορία, το μετέφρασε ως «ιδού το ρόδο, πήδα το», κι ο Μαρξ ακολουθώντας τον από μνήμης, το μετέφρασε «ιδού το τριαντάφυλλο, χόρεψε γύρω του». Αμφότεροι έγιναν ρόμπες, καθώς αποδείχτηκε η έλλειψη κλασικής παιδείας τους, αλλά το ρητό των προγόνων μας βοήθησε να γίνουν κάμποσα πηδήματα στην Ρωσία αφενός, στην Γερμανία των ναζιάρηδων οπαδών του Εγέλου αφεδύο, και απανταχού της γης αφετηρία.

«Πού είναι η σλανγκ; Οέο;» θα ρωτήσει ο συνήθης σλανγκαρχίδης, ενοχλημένος για την μακρά ιστορική ανασκολόπηση. Η σλανγκική τροπή έγκειται στο γεγονός ότι από όταν η λέξη πήδημα ταυτίστηκε στη νέα ελληνική με την γαμική συνάφεια, η φράση πλέον χρησιμοποιείται για τους γκραν γαμάω, που περιαυτολογούν για τις επιδόσεις τους στο σεξ. Μας λένε, δηλαδή, τι γαμήσια έχουν κάνει στην Ρόδο με τους σύγχρονους Κωλοσσούς της Ρόδου ή σε άλλα νησιά με θεϊκές τουρίστριες Σουηδανές ή του ξανθού γένους, ενώ στην Αθήνα είναι μπακούρηδες. Οπότε ο σπάστης φίλος λέει το ρητό εννοώντας «μην μας μιλάς για καλοκαίρια, για ακρογιαλιές και αστέρια», εδώ στην Αθήνα, «στο διά ταύτα», τι κάνεις.

Επιπλέον η έκφραση έχει γνωρίσει πλείστες παραλλαγές, είτε σημαίνουσα το πήδημα με την στενή έννοια, είτε την οποιαδήποτε πρόκληση. Σταχυολογώ τις εξής τρεις μεταξύ μύριων όσων:

- Ιδού η Μήλος, ιδού και το πήδημα!: ταινία του Νίκου Περάκη στα 80ς. Το πήδημα εννοείται με την στενή έννοια. Υπόθεση: Η κόρη ενός Γερμανού αρχαιολόγου φτάνει στη Μήλο αναζητώντας ένα πολύτιμο άγαλμα της Αφροδίτης. Τις έρευνές της παρακολουθούν ένας Γάλλος τυχοδιώκτης και οι πράκτορες μιας πολυεθνικής, μέχρι που ο καφετζής του χωριού παίρνει τα πράγματα στα χέρια του! Ιδού το βιντεοκλάμπ της γειτονιάς σας, ιδού και το πήδημα!

- Ιδού η Τήλος, ιδού και το πήδημα, κατά το λήμμα που φιλοτέχνησε το Ντέρτι, ορμώμενο θαρρώ από τον Περάκη. Είναι η γκέι εκδοχή, ύστερα από την ηρωική πρωτοβουλία του δημάρχου Τήλου, δεν υπάρχει πια δικαιολογία για έναν γκέι να μην εκφράζεται, να μην βγαίνει από τη ντουλάπα, να μην παρελαύνει, να μην πανηγυρίζει, ιδού η Τήλος, ιδού και το πήδημα.

- Ιδού η Χάγη, ιδού και το πήδημα: έκφραση που συνηθίζουμε να λέμε στους Τούρκους σχετικά με την επίλυση των διαφορών μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Προς το παρόν δεν έχουμε φτάσει στην Χάγη, αλλά έχουμε φτάσει στο πήδημα...