Tagged definitions (7597)
Showing 3361-3370 from 7597

«Πνίγομαι» επειδή στραβοκατάπια ή επειδή κάποιος είπε κάτι και με έκανε να γελάσω, τρομάξω κτλ. Συνήθως ακολουθείται από βήχα και καθάρισμα λαιμού.

Ντιπ κρητική έκφραση και πολύ συνηθισμένη στο νησί.

Χακεύω, εξελληνισμένη η αγγλική λέξη hacking ή πιο μόρτικα hackin'.

Αν και hacking σημαίνει α) η ψυχαγωγική απασχόληση με τον υπολογιστή και β) η παράνομη πρόσβαση σε υπολογιστή χωρίς την άδεια του κατόχου, επειδή ο άνθρωπος (γενικά) είναι και πολύ κλαψομούνης, με την καλή έννοια, έχει επικρατήσει μόνο το δεύτερο σκέλος.

Έτσι χακεύω σημαίνει το να «μπαίνω» παράνομα στον υπολογιστή κάποιου και να του αλλάζω τα φώτα.

Η φράση λέγεται όταν, από την απροσεξία κάποιου, πέφτουν τα κέρματα του πορτοφολιού του ή τα ψιλά που κρατά στα χέρια του και σκορπίζονται σε διάφορα σημεία του χώρου.

Τα κέρματα, λόγω του μικρού μεγέθους τους, της μικρής αξίας τους και του γεγονότος πως ακροβολίστηκαν στα ποιο απίθανα σημεία, παρομοιάζονται με σκουπίδια που δημιουργήθηκαν κατά την ενασχόληση κάποιου ατόμου με κάποια εργασία και σκόρπισαν από 'δω κι από κει.

Η φράση παρόλο που έχει χιουμοριστικό χαρακτήρα, προσδίδει έκπληξη στην ήδη υπάρχουσα έκπληξη που έχει ήδη αισθανθεί ο απρόσεχτος από την ακούσια απόδραση των κερμάτων του. Η όλη φάση τον ξυπνάει κιόλας, ειδικά, αν η απροσεξία του, βασίζεται σε συσσωρευμένη κούραση.

Η καλπουζανιά είναι η ανέντιμη/πονηρή πράξη, η απάτη, η μπαγαποντιά, η βρομοδουλειά. Αυτός (-ή) που την ασκεί (... λέγε με απατεώνα) λέγεται καλπουζάνος (-α). Mεσαιωνικά: καλπαζάνης.

Ετυμολογία: από το τούρκικο kalpazan = παραχαράκτης. Aυτό προέρχεται από το περσικό qalbzan = το κάλπικο κέρμα, το οποίο με τη σειρά του είναι σύνθετη λέξη από το αραβικό qalp = αλλαγή, μεταβολή, αντιστροφή [τούρκικα kalp = ψεύτικο, ελληνικά: κάλπικο, ο κάλπης (= απατεώνας), η κάλπισσα] και από το πέρσικο zan = κέρμα

Ασίστ: Mes από το Δ.Π.

1. Επεξηγώ μετά λεπτομερειών προηγούμενη φράση μου. Συναφείς εκφράσεις: κάνω νιανιά, δίνω μασημένη τροφή, το καταλάβατε ή να κάνω και κακά;

Αναγκαζόμαστε να κάνουμε φραγκοδίφραγκο κάτι που είπαμε, συνήθως όταν ο συνομιλητής μας είναι κάπως αργόστροφος, γκαφάλι, δεν τα πιάνει με τη μία, λειτουργεί με χρονοκαθυστέρηση, το μυαλό του δουλεύει με μανιβέλα, του λείπουν καναδυό βίδες, έχει κάψει (κάποια) εγκεφαλικά κύτταρα, η σκούφια του κρατάει από Μογγολία μεριά, πήγαινε στο ΠΙΚΠΑ με το γνωστό πουλμανάκι κλπ κλπ.

Γενικώς δεν είναι και η καλύτερη φάση να αναγκάζεσαι να κάνεις φραγκοδίφραγκο. Τη στιγμή που προσπαθείς να εξηγήσεις τα αυτονόητα, αισθάνεσαι τη νοημοσύνη σου να συρρικνώνεται καθώς προσπαθείς να κατέβεις στο επίπεδο του βλακέντιου συνομιλητή σου.

1. Όταν όμως κάποιος σου πετάξει τη φράση «δε σε πιάνω, για κάντο φραγκοδίφραγκο αυτό που είπες», δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: α) όντως δεν κατάλαβε διότι καίει κάρβουνο (οπότε ισχύουν όσα είπαμε πιο πάνω)
   β) έχει καταλάβει πολύ καλά τι του είπες, δεν του πολυάρεσε, και σε αναγκάζει να το επαναλάβεις πιο ξεκάθαρα για να σε φέρει σε δύσκολη θέση και να οργανώσει στο μεταξύ την αντεπίθεσή του. Συναφής έκφραση, το κλασικό «δεν κατάλαβα, τι είπες;», που λέγεται σε άκρως μαγκιόρικο στυλ, με απειλητική διάθεση και με το απαραίτητο στραβοστόμιασμα.

Το βυζί ή βυζούνι, ή, επίσης, η κύστη κόκκυγα.

Η έκφραση αποτελεί συνήθως κατάρα ή / και χαρακτηρισμό κάποιου που μας σπάει τ' αρχίδια, που μας γίνεται τσιμπούρι, βδέλλα, κεχαγιάς στ' αρχίδια μας κλπ.

Παραπέμπει δε -πιθανόν- και στο αγγλικό pain in the ass, που λέγεται για τον ενοχλητικό τύπο (έκφραση που περιγράφει μεταξύ άλλων και τις αιμορροΐδες).

Όχι, δεν μιλάμε εδώ για φαρμακαποθήκες (εταιρείες που λειτουργούν ως μεσάζοντες, μεταξύ φαρμακευτικών βιομηχανιών και φαρμακείων, προμηθεύοντας τα φαρμακεία με φάρμακα).

Ο συγκεκριμένος όρος ενέχει το στοιχείο της υπερβολής και αναφέρεται στα σπίτια που, λόγω υπερεπάρκειας φαρμάκων, θυμίζουν και καλά φαρμακαποθήκες.

Πολλά άτομα διπλογράφουν και τριπλογράφουν φάρμακα στο ΙΚΑ, για κάθε ιατρικό πρόβλημα (οσοδήποτε απλό) που αντιμετωπίζουν ή που νομίζουν πως αντιμετωπίζουν, ή απλά για να μην αντιμετωπίσουν μελλοντικά, μ' αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου να 'χουν συγκεντρωθεί στο σπίτι τους (σε επίπεδο οικογένειας) τα... φάρμακα. Πολλές φορές πολλά από αυτά τα φάρμακα έχουν λήξει, αλλά τίποτα δεν τα εμποδίζει να κάνουν παρέα με τα άλλα.

Μιλάμε για ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο στη βάση του οποίου κρύβεται η συσσωρευμένη ανασφάλεια για τη ζωή κάποιου, καθώς και η αξιοποίηση της συγκυρίας (ευκολία γράψιμου φαρμάκων στο ΙΚΑ).

Όσο μεγαλώνει βέβαια ο άνθρωπος, τα προβλήματα υγείας πληθαίνουν και το άγχος για τη διατήρηση της ζωής του μεγαλώνει, μ΄αποτέλεσμα, το στοκ των φαρμάκων να μεγαλώνει κι αυτό. Στα σπίτια των συνταξιούχων... χαμός γίνεται.

Το φαινόμενο χτυπάει κόκκινο σε περιπτώσεις που αφορούν άτομα που πάσχουν από ανίατο πρόβλημα υγείας, άτομα που είναι έτοιμα για cut paste στην τελευταία κατοικία τους περιμένοντας το ΦΕΚ, κλπ.

Αυτός που οσονούπω θα τα τινάξει, που έχει κλείσει ραντεβουδάκι με το Χάρο, που έχει μπει σε λίστα αναμονής για τον αγύριστο, που του σώθηκε το λάδι στο καντηλάκι του, που τα ψωμιά του είναι μετρημένα, που είναι με το ένα πόδι στον τάφο, που θα πάει διακοπές στα εξωτικά Θυμαράκια, που θα βλέπει τα ραδίκια να φυτρώνουν ανάποδα, που θα παίζει τάβλι με τον άγιο Πέτρο (στην καλύτερη περίπτωση) κλπ κλπ.

Ανακεφαλαιώνοντας: το λέμε για κάποιον που πρόκειται να πεθάνει λίαν συντόμως, έχοντας πλήρη επίγνωση του γεγονότος αυτού. Μη σου πω ότι ξέρει και τη μέρα στο περίπου. Συνήθως οι γιατροί του έχουν πει π.χ. ότι του μένουν 3 μήνες, 6 μήνες ή ένας μήνας. Ο μελλοθάνατος έχει λοιπόν την άνεση, στο διάστημα που του απομένει, να κάνει τα κουμάντα του, κυρίως να τακτοποιήσει διάφορα θέματα κληρονομικά και διαδοχής.

Η έκφραση έπαιξε πολύ τον καιρό που ήταν για να μας αδειάζει τη γωνιά ο Αρχιεπίσκοπας Χριστόδουλας (sic). O Aρχιεπίσκατος (έτσι τον έλεγε τρυφερά ο Ζακύνθου) εκτός απ' το να μοιράζει χρυσά μανικετόκουμπα και άλλα εκκλησιαστικά μπιχλιμπίδια σε φίλους και συγγενείς, μεθόδευσε προσεκτικά και τη διαδοχή του, αλλά τελικά δεν του έκατσε.

Ο όρος προφανώς οφείλει την πατρομητρότητά του σε κάποιον που θα πρέπει να μπήκε τυχαία σε ένα οποιοδήποτε χασάπικο και, χωρίς να ψάξει τι είδους κρέας και από ποιο σημείο του ζώου θέλει να αγοράσει, καθώς και τι ποσότητα χρειάζεται να αγοράσει, θα πρέπει να 'δωσε λεφτά στον χασάπη λέγοντας: δως μου τόσο κρέας, όσο βγαίνει με τα λεφτά που σου δίνω, ή μ' άλλα λόγια: πάρε λεφτά και δως μου κρέας.

Ε... όταν ακούει τέτοια πράγματα ένας χασάπης, τι θα περίμενε κανείς πως θα έδινε στον πελάτη; Ε... ναι θα του δίνε ό,τι χειρότερο. Θα του 'δινε τέτοιο κρέας που θα το αγνοούσε επιδεικτικά κι ένας τρελά πεινασμένος σκύλος.

Ο όρος αναφέρεται σε κάποιον που δεν έδωσε καμία σημασία και δεν έκανε σχεδόν κανένα έλεγχο σε μια αγορά.

Ο τύπος, μπορεί να λειτουργεί:
- μόνιμα έτσι.
- σε ορισμένες κατηγορίες αγορών (όπου είναι άσχετος και δε γνωρίζει τίποτα για το θέμα αλλά και δεν πολυνοιάζεται για το αποτέλεσμα).
- κάτω υπό συνθήκες βιασύνης (οπότε μπαίνει να ψωνίσει, με κλειστά μάτια στο πρώτο μαγαζί που θα βρει μπροστά του).

Η φράση λέγεται ειρωνικά ή / και με αγανάκτηση, όταν π.χ: δούμε τι μάπα πράγμα πήρε κάποιος, ή όταν μάθουμε πόσο ακριβά το πλήρωσε (βλ. παρ.1). Μπορεί να λεχθεί επίσης κι από μας για μια μάπα αγορά που κάναμε, ή για κάποια αγορά, που προτιθέμεθα να κάνουμε, ζητώντας πληροφορίες, θέλοντας να αποφύγουμε ενδεχόμενη πατάτα (βλ. παρ. 2).

(βλ. και λήμμα ψώνισε καβάλα)

Παρεμφερής φράση: γουρούνι στο σακί.

Ή αλλιώς ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ή και μηχανή του κιμά.

Και στον πόλεμο όλα παίζουν (βάλε την πιο άρρωστη φαντασία σου να δουλεύει και ούτε στο μικρό νυχάκι σου δεν θα είσαι μέσα στο τι συμβαίνει σε μια πολεμική σύρραξη).

Είναι εκεί που στέλνονται οι αγαθοί το μυαλό αλλά ντοπαρισμένοι με εθνικό χασίς -και οι έξυπνοι στο μυαλό που ούτε στον χειρότερο εφιάλτη τους θέλουν να πάνε- και η μηχανή γυρίζει γυρίζει και αλέθει όνειρα, προσδοκίες, ζωές.

Το αστείο είναι ότι εάν επιζήσει κανείς τις πρώτες 2-3 μέρες αρχίζει να αναισθητοποιείται και να μη υπολογίζει πολλά πολλά.

Αν πεθάνει πέθανε, εάν τραυματιστεί -εκεί είναι το δύσκολο,
να τα δώσεις όλα για την ελευθερία της πατρίδας των ιδανικών και της ελευθερίας σου ΝΑΙ, να σκοτωθείς για άλλων συμφέροντα ΟΧΙ.
Τελικά είναι για τα συμφέροντα άλλων, τίποτα άλλο. Οι μάζες είναι αναλώσιμες, όπως πάντα.