Tagged definitions (7597)
Showing 1291-1300 from 7597

Εκ του αγγλικού normal που σημαίνει «φυσιολογικός». Αφορά οποιοδήποτε φυσιολογικό άτομο, αντικείμενο, μέρος ή ακόμα και συμπεριφορά κάποιου, σε βαθμό που να χαρακτηρίζεται αξιόπιστος απ' την πλειοψηφία του κόσμου.

«Μου βγαίνει η Παναγία», εντελώς συνώνυμο του «μου βγαίνει η πίστη», παραπλήσιο με το «μου βγαίνει το λάδι» (υπεν. της βάφτισης) και σχετικό με το «μου βγαίνει η ψυχή»: Κουράζομαι, ταλαιπωρούμαι, βασανίζομαι, τυραννιέμαι, τραβάω πίκρα, μέχρι σημείου αγανάκτησης.

Η βαθιά ριζωμένη πίστη του Χριστιανού Ορθόδοξου δεν βγαίνει εύκολα, όπως συχνά ακούσαμε στο σχολείο κυρίως στη γιορτή της 25ης Μαρτίου πριν τα ποιματάκια. Εγώ γραικός γεννήθηκα, γραικός θε να πεθάνω, δεν προσκυνώ τον Αλλάχ. Άμα όμως πέσω σε μετακόμιση και κουβαλήσω όλη την οικοσκευή της γκόμενάς μου ή του κολλητού εντός τετραώρου πάνω κάτω πέντε ορόφους, ε, το ξανασκέφτομαι και παίζει και να αλλαξοπιστήσω, να μου βγει η Παναγία από κει βαθιά που την έχω στην καρδιά μου. Φαντάσου δηλαδή ταλαιπώρια.

Για πιο έντονο χρώμα η Παναγία μπορεί να μου βγει και ανάποδα.

Ο αρχιδοσίλογος.

Τελευταία προσάπτεται στο σύνολο των μνημονιακών πολιτικών που οδήγησαν στην (και στήριξαν την) κυβέρνηση Παπαδήμιου, θεωρώντας ότι οι τροϊκανοί είναι οι μόνοι φίλοι μας την διαβολεμένη περίοδο που διανύουμε.

Εκ του Στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου: το μπουμπούκι που την 21η Απριλίου 1941 υπέγραψε την παράδοση της Ελλάδας στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής και στην συνέχεια διορίστηκε πρωθυπουργός μέχρι το 1942, όταν τον διαδέχτηκε ο Ιωάννης Ράλλης (πατέγας του «δεν θέλω ου»).

Αγγλιστί, quisling.

The original Çolakoğlu. (από Vrastaman, 05/04/12)

Η πραγματοποίηση ερωτικής συνεύρεσης χωρίς τη χρήση προφυλακτικού. Δηλαδή, όπως παλιά.

Το ξυλίκι, το βρωμόξυλο, το street fighting αγγλιστί.

Το ενδιάμεσο διάστημα από το ένα μεθύσι στο άλλο, στο οποίο τηρείται περισσότερο ή λιγότερο αυστηρά μία κατάσταση ημινηφαλιότητας ή, σε πιο χάρντκορ καταστάσεις, ημιαποχής από αλκοόλ και λοιπά ξιδιάσματα. Όπως και με την περίπτωση των τροφίμων, το υποκείμενο εισάγεται σε μία ιδιότυπη κατάσταση ψύξης, έτσι ώστε να καεί ολόφρεσκο και με ηρωικό τρόπο όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες ή επιθυμητές.

Όταν λοιπόν το υποκείμενο βρίσκεται στη συντήρηση, τότε επιδεικνύει αυτοσυγκράτηση επιλέγοντας ποτά που είναι χαμηλού βαθμού αλκοόλ (π.χ. μπύρες ή κρασιά) τα οποία καταναλώνει σε μικρές ποσότητες ημερησίως, έτσι ώστε, ωσάν άλλος Προμηθέας, να μπορέσει να επουλώσει για λίγο καιρό τα συκώτια του προκειμένου να μαζέψει δυνάμεις και όταν θεωρήσει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, να ξαναγίνει καραγκιόζης χωρίς άμεσο σωματικό κόστος (το θέμα της δημόσιας εικόνας και της υπόληψης του υποκειμένου εξ ορισμού δεν απασχολεί). Η άλλη άποψη υποστηρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο καλλιεργείται ένας μιθριδατισμός απέναντι στο αλκοόλ, έτσι ώστε κάποιος ή κάποια να μπορεί να επωφελείται από το μπουστάρισμα της κοινωνικότητας που επιφέρει η πόση αλκοολούχων, χωρίς να ξεφεύγει σε ακραίες καταστάσεις. Τα άμεσα πειραματικά δεδομένα επιβεβαιώνουν και τις δύο τάσεις. Αρκεί, βέβαια, να μπορεί κανείς να βαστήξει τις αντιστάσεις του, γιατί όπως λέει και το τραγούδι από λίγο-λίγο γίνεται πολύ.

Η συντήρηση ενδείκνυται σε περιπτώσεις όπου το υποκείμενο διάγει έναν ενάρετο και υπεύθυνο επιφανειακά βίο (δουλειά, οικογένεια και λοιπά μικροαστούλικα) τον οποίο θα δυσχέραινε το καθημερινό χανγκόβερ. Τέλος, η συντήρηση δεν αφορά τους περιστασιακούς πότες, αλλά τους συνειδητοποιημένους ξιδάκηδες.

Αφιερωμένο στον Χάρη Π., που μας την έκανε αλλά μούτρα δεν του κρατάμε. Requiescat in pace.

Το επόμενο στάδιο από το φλόκι (την κατάσταση δηλαδή του μη ώριμου τυριού), είναι το κασέρι! Φλόκια δύναται να χύσει κάποιος σε μια χρονική περίοδο 1-3 εβδομάδων. Από εκείνο το σημείο αρχίζει η ωριμότητα του τύρου και η σχεδόν ολοκληρωτική στερεοποίηση του σπέρματος στην επιδιδυμίδα. Επαγγέλματα μοναχικά όπως ναυτικοί, μοναχοί, ασκητές κτλ. είναι πιο επιρρεπή στο να χύσουν κασέρια, από έναν άνθρωπο στην πόλη. Το φλόκι πλέον από πηχτό λευκό χρώμα έχει αρχίσει να παίρνει την ελαφρώς κίτρινη όψη και υφή του κασεριού.

Ετυμολογία: ‹ γάνα (=επίχρισμα) + κατάλ. -ιάζω.
Επίσης για τη γάνα: η σκουριά που σχηματίζεται στα χάλκινα σκεύη που δεν τα έχουμε γανώσει, η καπνιά που κάθεται στα μαγειρικά σκεύη από τη φωτιά. Γάνωμα = κασσιτέρωμα, γυάλισμα.

Μεταφορικά: φωνάζω δυνατά λόγω αγανάκτησης, λόγω θυμού. Αλλιώς, δείχνει ταλαιπωρία, υπερβολική κουρασεμπορική Α.Ε., μανούρα που έχει προκληθεί χωρίς να εμπλέκεται ο θιγόμενος.

Πιο γενικά, δηλώνει μια κατάσταση σύγχυσης και δυσαρέσκειας που προκαλεί γκρίνια και μεταφέρεται μέσα από αυτό το πολυχρηστικό ρήμα. Ίσως να προέρχεται από την πολλαπλή χρήση της λέξης γάνα που συνήθως δίδει μια αρνητικότητα στα πράματα.

Ακόμα μερικοί ορισμοί με παραδείγματα (από εδώ):
1. η γλώσσα μου είναι καλυμμένη από λευκή επίστρωση εξαιτίας της δυσπεψίας ή άλλης αρρώστιας και γι' αυτό αποχτά άσχημη γεύση 2. για σκεύη, καλύπτομαι από σκουριά: «γάνιασε ο τέντζερης» 3. (συνεκδ.) διψώ πολύ: «γάνιασα μέχρι να βρω νερό» 4. (μτφ.) ταλαιπωρούμαι τρομερά: «γάνιασα να τρέχω για να σε προλάβω» 5. (μτφ.) μαυρίζω: «το παιδί γάνιασε απ το κλάμα» 6. για ασπρόρουχα, λερώνω: «τα γανιασμένα ρούχα δύσκολα καθαρίζουν στην πλύση». Συνώνυμο: γαριάζω.

Το Mojo αποτελεί στοιχείο της Αφροαμερικανικής κουλτούρας και πρόκειται για μια μικρή υφασμάτινη τσάντα που περιέχει μαγικά αντικείμενα και λειτουργεί ως φυλαχτό ή και ως γούρι. Η Βικούλα το ορίζει ως «προσευχή στο τσαντάκι» (prayer in bag) και το ετυμολογεί από την δυτικοαφρικανική λέξη mojuba, που σημαίνει «προσευχή τιμής και αινέσεως». Τα mojo είναι έτσι φτιαγμένα, ώστε το άτομο να μπορεί να τα φέρει διαρκώς πάνω του, κρύβοντάς τα κάπου στα ρούχα, σε εσωτερικά ρούχα ή προσαρτώντας τα και στο ίδιο το σώμα του. Πρόκειται, επομένως, για ένα μαγικό προστασίας που συνοδεύει διαρκώς το άτομο ως ένας δεύτερος εαυτός του, που του δίνει δύναμη και αποτελεί την καλή του τύχη. Εδώ θα βρείτε έναν κατάλογο από εξειδικευμένα μότζο στα ελληνικά, όπως λ.χ. το «μότζο ξεσταυρώματος», το «μότζο ακολούθα με αγόρι μου», ή το «μότζο σταθερής εργασίας», που μόνο από αυτό περιμένουμε να μας σώσει στην εποχή της ευελφάλειας ή ασφιξίας (ελληνικές εκδοχές της flexicurity).

Οπότε χάνω το μότζο μου σημαίνει χάνω το γούρι μου. Η έκφραση λέγεται όταν αρχίζουν όλα να πηγαίνουν στραβά και χάνω την τύχη μου. Περισσότερο, όμως, σχετίζεται με το ότι έχω χάσει ένα μέρος του εαυτού μου, ή ένα μέρος ενός εναλλακτικού εαυτού μου, που σε ορισμένες περιφτώσεις μπορεί να σχετίζεται και με άλλο ή άλλα πρόσωπα. Οπότε θα το μετέφραζα και ως έχω χάσει την αύρα μου, έχω χάσει τον τσαμπουκά μου, το τσαγανό μου, τη μπάλα, κυρίως όταν κάποιος χάνει τους δικούς του εσωτερικούς πόρους δύναμης τους ιδιάζοντες σε αυτόν, που μπορεί και να είναι η καταβύθιση σε βαθιά στρώματα του εαυτού ή και κάποια σχέση με ένα άλλο πρόσωπο που αποτελεί το γούρι του. Αυτός που χάνει το μότζο του εμφανίζεται ως κατηφής, ματιασμένος, κατσιασμένος, ακηδής, και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι έχει φταίξει και περιήλθε αίφνης σε αυτήν την κατάσταση, εξ ου και ψάχνουμε πού είναι το μότζο, οέο.

@Γερμανός μεταφραστής: Λίγα παραδείγματα στον γούγλη, χρησιμοποιείται περισσότερο ως ψαγμενιά από αλτέρνια που αγαπάνε αφροαμερικανούς τε και αφροαφρικανούς, από κοελογκόμενες , από λαϊφστιλάτα περιοδικά τ.Πουτσοπόλιταν, και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Ομάς για τον πούτσο, το αντίθετο της Ντρημ Τημ.