Δεν το κάνει επίτηδες. Του προκύπτει φυσιολογικά ίσως λόγω υπερθερμασμένων συνάψεων αντί πλήρους απευθυσμένου. Δεν είναι που τον ενοχλεί η συζήτηση και θέλει να τη στρέψει αλλού. Ίσα-ίσα. Δεν είναι μόνο το πως δεν μπορεί ν’ ανταπεξέλθει στο όποιο επίπεδό της, που έχουν θέσει οι άλλοι. Δεν του περνά απ’ το μυαλό, ούτε πουλά τρελίτσα. Ούτε ίσως, πως ο νους του δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στην αλληλουχία επιχειρημάτων, παραδειγμάτων, προφανών και μη προεκτάσεων και διανοητικών αλμάτων που αναπτύσσονται, διασταυρώνονται και υπονοούνται ενίοτε κατά ριπάς. Εκτός του ό,τι συνήθως συζητούν συνάδελφοι και κολλητάρια κι όχι ο Derrida κι ο Wittgenstein με τον Kierkegaard, είναι βέβαιος πως το 'χει πιάσει το νόημα. Ούτε κωλώνει στο σλανγκικό ή μη της ορολογίας που χρησιμοποιείται. Ίσως να θέλει όλα τα λέιζερ επάνω του, ή να έχει κόλλημα με μερικά πράγματα, ή να αγαπά τη φωνή του περισσότερο απ' όσο πρέπει, ή και κοινωνικοσυναισθηματικά να μην είναι γατόνι, αλλά άντε να βρεις γιαλόμα να στο καρατσεκάρει.
Και είναι βέβαιο πως δεν το κάνει από την πεποίθηση πως δεν θα βγει άκρη όσο κι αν τραβήξει η κουβέντα.
Δημοσίως, το κάνουν ασύστολα, ανέκαθεν και με σκοπό να κάνουν προπαγάνδα, να στρέψουν το ενδιαφέρον μακριά από άλλα σκατά, να θολώσουν τα νερά και να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα, πονηροί πολιτευτές, πετυχημένοι δικηγόροι, διαφημιστές, πωλητές, ανεξάρτητοι μη χέσω-δημοσιογράφοι, πανελίστες, τρολ και πλείστοι άλλοι ή και συνδυασμοί αυτών, με IQ και EQ κάθε άλλο παρά ραδικιού, εκμεταλλευόμενοι την αναντάμ παπαντάμ έλλειψη διαλογικής –κι όχι μόνο– παιδείας ενός βουβού κοινού, ενίοτε με ολίγην από κλακαδόρους και εφαρμόζοντας ευρήματα μιας επιστήμης που γιατρεύει, πολύ λιγότερους απ' όσους βοηθά να χειραγωγούνται ή να βασανίζονται μεθοδικά.
Απαντώντας με ερωτήσεις, κλισέ, ατάκες, ιστορικές αναδρομές και γυριστές, φλομώνοντας με πίπες και κουγιές, φάσκοντας κι αντιφάσκοντας με ρυθμούς τύφλα να 'χει λαμπάκι σε χριστουγεννιάτικο δέντρο, φορώντας ύφος πατρικό, καρδιναλικό, εισαγγελικό, πατριωτικό ακόμη και κλαψομουνικό ανάλογα με την περίσταση κι αντίστοιχα ντεσιμπέλ, παρουσιάζονται το μαύρο πράσινο, το μπλε άσπρο και τα λιμά αθώο ντεκόρ.
Λέγεται με ακριβώς την ίδια σημασία και το «χέζω κουβέντα» αλλά κυκλοφορούν και τα «γαμάω συζήτηση / κουβέντα».
Τα προτρεπτικά ή αγανακτισμένα «Μη χέζεις / γαμάς τη συζήτηση», «Μη χέζεις / γαμάς την κουβέντα» στην προσπάθειά τους να τη σώσουν μπορούν να τινάξουν την παρέα στον αέρα ενώ, αν και θα έπρεπε, δεν λέγονται στον αέρα από ντεμέκ συντονιστές συζητήσεων που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία αντί λειτουργήματος.
Τελικά και αυτή τη φορά τα κατάφερε κάποιος να μας αποπροσανατολίσει. Η συζήτηση ήταν για την αντίδρασή μας στη νομιμοποίηση του Καρατζαφέρη από διάφορους. Το θέμα είναι γενικότερο. Πρέπει να αντιδράσουμε σε τέτοια φαινόμενα. Χθες στο ALTER ήταν δίπλα - δίπλα σε παράθυρα Καρατζαφέρης και Ζουράρις. Ας μην αφήσουμε τον κάθε αργόσχολο - στην προκειμένη περίπτωση και αντιδραστικό - να χέζει τη συζήτηση.
Δεν αξίζει να ανοίγει κανένα νήμα εδώ μέσα. αφού μπαίνουν φαντάσματα και νοσταλγοί του εμφυλίου πολέμου και χέζουν τη συζήτηση.
Αν θέλεις να κάνεις διάλογο εδώ μέσα δεν θα την χέζεις την κουβέντα. Ουδέποτε έγραψα ότι προκαλεί καρκίνο το φυσικό αέριο!
Το θυμάται το παιχνιδάκι με τις συνεχείς ερωτήσεις που γαμάνε την κουβέντα. Παλιά το έπαιζαν οι μπάτσοι, τώρα το έμαθαν όλοι καθώς φαίνεται.
(Όλα απ' το δίχτυ. Για κάτι πιο φρέσκο, καθημερινά, σ' όλα τα κανάλια.)
