Tagged definitions (21)
Showing 1-10 from 21

Η κλωτσιά, το σουτ (στον κώλο ή και στα αρχίδια).

Έτσι ονομάζουμε το κατά συρροήν (ή κατά ρυπάς) κλάσιμο σε κλειστό χώρο, με αποτέλεσμα τη δημιουργία αφόρητης ατμόσφαιρας, που ομοιάζει με θάλαμο αερίων.

1. Οι φανατικοί θαυμαστές του Σταμάτη Γονίδη. Η αρρώστια είναι κληρονομική, αλλά και κολλητική. Δηλ. ένα παιδί που μεγαλώνει σε λαϊκό περιβάλλον και οι γονείς του είναι ευαίσθητοι, ευνταλγκάδωτοι κ.τ.λ. είναι πιθανό να πάρει τα γονίδια από τους γονείς του.

2. Οι τραγουδιάρηδες που έχουν ζηλώσει την δόξα του Σταμάτη Γονίδη. Το πιο χαρακτηριστικό: Δεν τραγουδάνε, αλλά ουρλιάζουν στο μικρόφωνο με όλη τους τη δύναμη. Επίσης είναι ευαίσθητα καλά παιδιά του λαού μας. Και, καθώς, όπως είπε συνονόματος του συσλαγκιστή μας «ουκ εγένετο μαθητής μείζων του διδασκάλου αυτού», οι μιμητές αυτοί δεν είναι παρά «γονίδια» και όχι the real stuff!

Χαιρετισμός. Ουσιαστικά σημαίνει τα «χαμπάρια».

Χρησιμοποιείται ως υπεραπλουστευμένη και υπεσυντομευμένη έκφραση του χαιρετισμού «γεια, τι χαμπάρια;». Εμπεριέχει και τον χαιρετισμό, αλλά και την ερώτηση.

Προφέρεται βαριεστημένα και αδιάφορα, χωρίς ερωτηματικό.

Συνήθως περιμένει απάντηση από τον χαιρετιζόμενο («καλά εσύ;») αλλά και να μη απαντήσει, δεν τρέχει τίποτα.

Παλαμίδι είναι το χαστούκι, η μπάτσα με την παλάμη.

Στραβοπαλαμίδι είναι η ανάποδη, το χαστούκι όχι με την παλάμη, αλλά με το καπάκι του χεριού ή/και το παλαμίδι (με την παλάμη ή το καπάκι) που δεν πετυχαίνει ακριβώς μάγουλο, λόγω πολύ μεγάλης ορμής και δύναμης, και γι' αυτό πονάει και ταπεινώνει υπέρμετρα, αφού εξ ορισμού γίνεται στα πλαίσια χτυπήματος combo. Το «στραβό-» δλδ. μάλλον δηλώνει εδώ ότι πρόκειται για το «ανορθόδοξο» παλαμίδι.

Τοπικός ιδιωματισμός από Δυτική Κρήτη μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Μυθικό και υπέρτατο χτύπημα στους τσαμπουκάδες της Κρήτης. Πρόκειται για το λεγόμενο και κουτουλίδι, με το κεφάλι στο κεφάλι του αντιπάλου, το οποίο σύμφωνα με τον θρύλο έχει σταθεί σε ξυλίκια όχι μόνο αναγκαίο, αλλά και ικανό να επιφέρει νοκ άουτ.

Καύκαλο ή μάλλον καυκί λέγεται το κρανίο (στην Κρήτη πιο ειδικά το πίσω μέρος του κρανίου, αλλά αυτό δεν αφορά εδώ). Σύμφωνα με τον Τριανταφυλλίδη:

καύκαλο το [káfkalo] O41 : 1. το όστρακο της χελώνας. || (επέκτ.) το κέλυφος των οστρακοδέρμων 2. (λαϊκότρ.) απογυμνωμένο κρανίο. [μσν. καύκαλον < αρχ. καῦκ(ος) `κύπελλο΄ -αλον].

Την εμβληματική της σημασία στους τσαμπουκάδες, η κεφαλιά την αντλεί από το ότι, για να έχει αποτέλεσμα ως χτύπημα, προϋποθέτει κτηνώδη δύναμη αλλά και θάρρος, θράσος και μεγάλη αυτοπεποίθηση - λόγω έκθεσης του κρανίου σε κίνδυνο - από την πλευρά του πλήττοντος.

Ειδικά στην Κρήτη και γενικά σε αγροτοκτηνοτροφικές περιοχές, οι κουτουλιές ή τα κατακαυκαλίδια είναι το χαρακτηριστικό χτύπημα στις συγκρούσεις των κριαριών, συγκρούσεις που είναι χαρακτηριστικές για τη βαρβατίλα, την συντριπτικότητα των πληγμάτων και την αυτοκαταστροφική άγνοια κινδύνου των μαχητών. Αρκετές φορές το κρανίο των κριών ανοίγει και φαίνεται μυαλό, ενώ αν βρεθεί άνθρωπος ή ζώο μεταξύ κεφαλιών έχει πάει στο διάολο.

Ο υπερβολικά μεθυσμένος. Προέρχεται από το κώλος, αλλά εκφράζει ένα πολύ χειρότερο μεθύσι.

Έτσι, όπως το πορνίδιο είναι πιο υποτιμητικό από το πόρνη, όταν είσαι κωλίδι είσαι χειρότερα κι από κώλος.

1. Όπως αναφέρει σε άλλον ορισμό ο acg, πρόκειται για απαξιωτικότατο χαρακτηρισμό – βρισιά για ψωλαρπάχτρες τσούλες από πεποίθηση, κυρίως από ομόφυλές τους, είτε λόγω συγκρουόμενων συμφερόντων, είτε απλώς επειδή χαλάν την πιάτσα.

Δεν γεμίζουν απαραίτητα το μάτι, αλλά στο κρεβάτι σπανίως παίζουν σόλο ή μονίμως με τον ίδιο παρτενέρ ο οποίος δεν χολόσκασε που δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ.

2. Υποτιμητικότατος χαρακτηρισμός για μικροτσούτσουνο κατά το σχήμα ψωλή > ψωλίδιο > ψωλίδι.

Οφείλει να εκτοξεύεται με σύνεση, αφενός γιατί δεν είναι υπεύθυνος ο ατυχής για τα γονίδιά του, αφετέρου η πληροφορία πάντα προκαλεί απορίες για την δημοσιογραφική ..πηγή της.

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: η Βικούλα απαιτεί πολλαπλές επιστημονικές μετρήσεις για να αποφανθεί κάποιος με ασφάλεια και θέτει ένα όριο 7cm κάτω απ’ το οποίο ο γιαννούκος αξίζει το χαρακτηρισμό όντας ντούρος όσο δεν πάει.

3. Το γαμήσι. Αλλά όχι όποιο κι όποιο. Μιλάμε για το πολύ και πολύ παθιασμένο γαμήσι κατά το οποίο ο γαμιάς, έχοντας αφήσει κατά μέρος τρυφερότητες και χαδάκια, αχαλίνωτος, εκτονώνει την καύλα του στην όποια οπή, με συνεχώς επαναλαμβανόμενες, ταχύτατες, δυνατές, εντονότατες γαμιές για λεπτά ολόκληρα δίχως να τελειώνει!!

Σαφώς, το πισωκολλητό κι οι παραλλαγές του, εξυπηρετεί περισσότερο επιτρέποντας μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων.

Δεν είναι για τον πάσα ένα, αφού απαιτεί μέση φορμαρισμένου, ντούρασελ αθλητή, μια άλφα εμπειρία κι ανάλογο ταμπεραμέντο, σε συνδυασμό με μεγάλα ..κέφια.

Αποτελεί σκληρό crash-test για την κατάσταση των αναρτήσεων από ορθοπεδική σκοπιά, την αντοχή τόσο των επίπλων -παντός τύπου- που διαπλέκονται, όσο και των ελαστικών που άμα λάχει υπεισέρχονται στην όλη φάση. Αν κι ενίοτε έχουν αναφερθεί περίεργες παρενέργειες, πέρα από φθονερά παράπονα γειτόνων για ηχορύπανση, από κάποιες περιστασιακές εξαρθρώσεις, ξεχαρβάλωμα σομιέδων και σπανιότερα, παράξενη μυρωδιά καμένου, σαν συνέπεια επέρχεται μια τάση για σύσφιξη των σχέσεων.

Εννοείται πως:
συχνότατα συντάσσεται με τα «ρίχνω», «τρως», «βαρύ», «τρελό» και όλα τα γνωστά σχετικά,
μεταφορικά υπονοεί και τη βαρύτατη ήττα οπότε παίζει και σε αθλητικές, πολιτικές συζητήσεις.

Προφανώς κατά το πιστολίδι, μπουνίδι και τα συναφή.

Η βουτιά, ιδίως από ψηλά, που πετάει άπειρο νερό. Είθισται να τρώγεται, εναλλακτικά συντάσσεται με επιφώνημα και την λέξη πασπαρτού, μαλάκα.

Κατά κύριο λόγο δεν λέγεται όταν η βουτιά αποσκοπούσε στο να πετάξει άπειρο νερό (με τα γόνατα μαζεμένα στο στήθος, η λεγόμενη μπόμπα ή μπομπίδι), αλλά όταν έγινε από άτσαλο πέσιμο, οπότε πονάει. Πολύ.

Πάσα: ο τύπος που έφαγε σκασίδι τερματ'στός στον αηνγκίτα σήμερα.

1. Το μουνοράπισμα, με την κυριολεκτική (σεξουαλική) ή μεταφορική (μουνοθυελλώδη) έννοια. Στη πρώτη περίπτωση, παίζει και το «μουνιά».

2. Υβριστικό μπιλενίκωμα, αντίστοιχο του «ρε αρχίδι!».

3. Λατέρνατιβ τοπωνύμιο του προσφιλούς Μενιδίου.