Tagged definitions (397)
Showing 321-330 from 397

Ο ηγέτης που προβάλλεται όχι από τον λαό, αλλά από το κόμμα ΛΑΟΣ, με λίγα λόγια όλη η πάνιδα στο στυλ Άδωνι Γεωργιάδη, Θάνου Πλεύρη και Έφης Σαρρή με ηγήτορα τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Και «λαοσπρόσβλητος», επειδή προσβάλλουν τη νοημοσύνη του λαού.

Ασίστ: Χανκ.

Μια έκφραση που κατοχύρωσε ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης γύρω στον Ιούνιο 2001 μετά το φιάσκο της κυβέρνησης με το ασφαλιστικό. Αναφερόταν συγκεκριμένα στην επιθετική αντιπολίτευση που άρχισε να κάνει εναντίον του η ΝΔ.

Φυσικά η έκφραση αν και μάλλον άστοχη (τι σχέση έχει το ροκ με το να επιτίθεσαι σε κάποιον;) ήταν πολύ πιασάρικη με αποτέλεσμα να γίνει σωβρακολάστιχο από τα ΜΜΕ για μέρες.

Κατά την Ευγενία Μανωλίδου, ο Ελληναράς Άδωνις Γεωργιάδης. Γνωστός και ως μπιφτεκάκι, λουλούκος, μωρουλίνι, μαϊντανός και μικρούλης (μικρούλης και στην π...α δεν ξέρω, ρωτήστε την Ευγενία στη στιγμή της αλήθειας). Για όλους τους άλλους, είναι γνωστός ως Άδης (χωρίς το Γεωργι-). Μπουμπούκος είναι γενικά όποιος συμπεριφέρεται στη γυναίκα του όπως ο Άδωνις στην Ευγενία.

Κοροϊδευτικά το ΠΑΣΟΚ. Πολύ πιθανό να βγήκε λόγω της υπόθεσης της δολοφονίας του Καλτεζά το '85 (επί ΠΑΣΟΚ).

Κοροϊδευτικά ο ΣΥΡΙΖΑ, για κάποιον που θεωρεί την ιδεολογία του κουκουρούκου.

Μια που πιάσαμε τις διαφημίσεις, αυτό είναι το σλόγκαν της πιο ρατσιστικής διαφήμισης έβερ. Ένας και καλούα Έλληνας ρουμάνος (όχι με την καλή έννοια, όπως ο δικός μας) χτυπούσε στην πλάτη έναν μετανάστη και τον συμβούλευε πώς να ακολουθήσει τις συμβουλές της κυβέρνησης για να μείνει νόμιμα στην χώρα. Αρχές 00ς. Ο Έλληνας πολύ ευπροσήγορος κι ο ξένος, με όνομα Χασάν, λέτσος. Η πλάκα ήταν ότι την ίδια εποχή ήθελε να (επαν-)εγκατασταθεί στην Ελλάδα ο τέως βασιλιάς μας Κωνσταντίνος, οπότε του έβγαλαν το παρατσούκλι «Χασάν».

1. Στις δεκαετίες του '60 και του '70 ο ψαγμένος κουλτουριάρης αριστερός. Ύστερα από τα σοβιετικά putz στην Βουδαπέστη και την Πράγα, οι διανοούμενοι ντρέπονταν πια να πουν ότι γούσταραν την ΕΣΣΔ, κι επειδή ο Μάο Τσε Τουνγκ τα 'σπασε με τους Σοβιετικούς, προσέφερε «μίαν κάποιαν λύσιν», κατά Καβάφη, στους διανοούμενους της γενιάς του Μάη του '68, όπως και το «Κίνημα των Αδεσμεύτων» (Νεχρού, Τίτο, Νασέρ). Το φαινόμενο περιγράφεται στην ταινία του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ: «Η Κινέζα». Οι επικριτές τους ονομάζουν αυτήν την γενιά «γενιά του Μαρξ και της κόκα κόλα», αλλά ο μαοϊστής δεν παύει να είναι ο ψαγμένος updated αριστερός (εκείνης της εποχής) με την τραγιάσκα και την γιαλούμπα.

2. Ύστερα από το αρκτικόλεξο Μ.Α.Ο, που παράγεται από το ROFLMAO= Rolling on Floor Laughing My Ass Off, εν ολίγοις «ξεκωλώνομαι στο γέλιο», ο ''μαοϊστής« είναι ο ψαγμένος αστειάτορας, αυτός που λέει αστεία που προκαλούν έκρηξη γέλωτα! Και πάλι ο »μαοϊστής« είναι ο ψαγμένος διανοούμενος αστειάτορας της ιντελιγκέντσιας, όχι ο προλετάριος πλακατζής της ΚΝΕ. Είναι ο αιρετικός εναλλακτικός αστειάτορας που ξεφεύγει από την χιουμοριστική ορθοδοξία του Κ. Κόμματος.

3. Φευ, ελλοχεύει μια παρεξήγηση καθώς καθ' αυτό, το Μ.Α.Ο. σημαίνει απλώς »My Ass Off«, δηλαδή ξεκωλώνομαι. Μήπως »μαοϊστής« είναι και ο ξεκωλιάρης; Βέβαια, παρόμοιες παρεξηγήσεις ελλοχεύουν και στα »Γανυμήδης«, »σπέκια για το μύδι«, »Αρχιμύδεια«, κ.τ.ό. (βλ. εδώ), και θεωρώ ότι αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίσει να τα χρησιμοποιούμε.

Σλανγκασίστ: Mes, Dirty Talking, Vrastaman.

Αντίστροφα προς το «φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι», η παροιμία αυτή δείχνει ότι από μικρές διαρροές σε μια κοινοβουλευτική ομάδα μπορεί και να πέσει η κυβέρνηση. Εκφράζει το άγχος κομμάτων που έχουν ισχνή αυτοδυναμία και δεν έχουν περιθώριο να τιμωρούν «αντάρτες» βουλευτές με αυτονομία λόγου και δράσης, αλλά πρέπει και να τους γλείφουν κιόλας. Αν πάλι καρατομηθούν, τότε αρχίζουν να ζώνουν τα φίδια. Ο λόγος βέβαια για τον βουλευτή Αρκαδίας Πέτρο Τατούλη, την κριτική του στον Καραμανλή και την μοίρα του.

Σλανγκασίστ: Hank.

Ιαχή σκληροπυρηνικού Νεοδημοκράτη οπαδού της Ντόρας Μπακογιάννη, που θεωρεί ότι ο Καραμανλής δεν τράβαει άλλο, έχει πρόβλημα να ολοκληρώσει και χρειάζεται μια Ντόρα «εδώ και τώρα» να αναλάβει τα ηνία. Ειρωνικό και ως προς το «εδώ και τώρα» του Ανδρέα Παπανδρέου στα '80ς. Λέγεται βέβαια και με αντίστροφη έννοια απ' τους επικριτές της Ντόρας.

Ο δήμαρχος Νικήτας Κακλαμάνης, κατά το «Ομέρ Βρυώνης», επειδή πριονίζει δέντρα. Βλ. για clopyright το λήμμα Νικηταράς ο Δενδροφάγος.

Ceci n\'est pas Ομέρ Πριόνης. (από Hank, 14/02/09)