Tagged definitions (17)
Showing 1-10 from 17

(κρητική διάλεκτος)
Χθες αργά το βράδυ.

Αυτός που εμφανίστηκε πρόσφατα από το πουθενά, ο ουρανοκατέβατος, αυτός που δεν έχει παρελθόν, η εμπειρία του είναι μικρή, η αξία του αμφίβολη.

Ο χαρακτηρισμός χτεσινός είναι απαξιωτικός και ως τέτοιος εστιάζει αποκλειστικά στα μειονεκτήματα του νέου (τα «ο νέος είναι ωραίος» δεν αφορούν στην προκείμενη). Τι να μας πει ο χτεσινός από τη ζωή του, εδώ έχουμε παλιούς, καθιερωμένους επαΐοντες που το ‘χουν χτίσει το μαγαζί, που όλοι ξέρουν την αδιαμφισβήτητη αξία τους, που είναι λίρα εκατό.

Η αίσθηση υπεροχής που έχουν οι παλαίουρες, που βεβαίως τους κάνει να χαρακτηρίζουν τους άλλους απαξιωτικά και αγενέστατα με αυτό τον τρόπο, μπορεί τους φέρει προ εκπλήξεων όταν ο υποτιμημένος χτεσινός αποδειχτεί γατόνι.

Μερικές ακόμα μόρτικες κι αλανιάρικες εκφράσεις για τα γνωστά χρονικά επιρρήματα χθες, προχθές κλπ.

Χρονικό επίρρημα που, σε δεδομένη σλανγκ χρήση, σημαίνει το εντελώς τελείως αντίθετό του και συντάσσεται με ενεστώτα. Σημαίνει δηλαδή ότι καθυστερήσαμε / καθυστερούμε / απαράδεκτα ή παραλείψαμε αδικαιολόγητα να διεκπεραιώσουμε κάτι το οποίο έπρεπε ήδη να έχει γίνει προ πολλού.

Τίθεται δε συχνά και ως ερώτημα -ειρωνικά ή κωμικά διατυπωμένο- και τότε χρειάζεται μορφασμό από τον ερωτώντα σα να παίζει σε αμερικανικό κωμικό σήριαλ με ηχογαφημένα γέλια.

Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει την ακριβώς χθεσινή μέρα. Ίσα-ίσα, αναφέρεται στο απώτερο παρελθόν.

Βλ. και προχθεσμία, καθώς και το σχετικοάσχετο εχθεσήμερα.

Παλαιάς κοπής, από τότε που το «χαλώ» αναφερόμενο σε ..κόρη, σήμαινε «ξεπαρθενεύω».

Αντανακλά σαφέστατα τα ήθη μιας ολόκληρης εποχής που ευτυχώς θεωρείται πλέον απ’ την συντριπτική πλειοψηφία οριστικά ξεπερασμένη, τουλάχιστον εδώ στη Δύση.

Η σχέση του ωμέγα με τον κώλο είναι γνωστή απ’ στον Dirty Talking στο σάιτ (εδώ) και χρόνια.

Προφανέστατα λοιπόν η φράση ισοδυναμεί με το «ξεπαρθενεύω κι από πίσω κι από μπρος».

Κατά συνέπεια απομένει στο θήτα ο ρόλος του μουνιού και δη του παρθένου τοιούτου. Κι αν το πεζό ωμέγα αναμφισβήτητα αποτελεί ακριβή οπτική αναπαράσταση του κώλου (..κυριολεκτώ), δεν συμβαίνει το ίδιο με το θήτα που, παρότι δεν είναι παρόμοια όλα τα παρθένα μουνιά, αρκεί να το προφέρει κανείς και γίνεται σαφέστατο πως αποτελεί άψογη αναπαράσταση του συνδυασμού χειλιών και γλώσσας.

Όμως το μουνί τα έχει αμφότερα πακέτο αφού και τα μουνόχειλα παίζουν και για το γλωσσίδι του μέχρι κι άσμα έχει γραφεί!!

Τώρα για το συνέβη ..ετυμολογικά…

Άλλες δυο ζόρικες, εναλλακτικές εκφράσεις για το γνωστό χρονικό επίρρημα τότε.

Αρχικά, χρονικό επίρρημα. Στην μπαμπαδοσλάνγκ εκδοχή του, επίκληση παρελθόντος νεωτερισμού, προοδευτικότητας, ευμάρειας και εν τέλει αποστασιοποίησης του πατρικίου ομιλούντος από τους συνχνωτιζόμενους πληβείους. Βασικά, περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.

Τοποθετείται εμφατικά στο τέλος της πρότασης.

Άτομο που κατείχε μία πλέον απολεσμένη ιδιότητα, πρώην. Η λέξη, απολειφάδι παλαιοελληνικών, χρησιμοποιείται είτε στα τυπικά ελληνικά (όπου πολλά απολειφάδια των παλαιοελληνικών κρατάν ακόμα γερά), είτε στην καθομιλουμένη, με μεγάλη δόση ειρωνείας.

Τυπικά παραδείγματα είναι τα εξής: (α) σε ερωτικά συμφραζόμενα, το τέως έτερον ήμισυ (β) σε πολιτικά συμφραζόμενα, ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ, ο τέως βασιλεύς της ελλάδος, (γ) σε γλωσσολογικά συμφραζόμενα, ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης, ο τέως πρύτανης του Αθήνησι Εθνικού τε και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.

[i]Προσοχή[/i]: σε τυπικά ελληνικά δέ θα πείς τέως το πρώην άλλο σου μισό, όπως ούτε Κώστα Γλίξμπουργκ τον πρώην βασιλιά, ούτε και Γιώργο Μπαμπινιώτη τον πρώην πρύτανη!... (Ασυνεπής χρήση παλαιοελληνικών, θα τιμωρείται με επίπληξη από τον εντεταλμένο μας συγχρήστη, κύριο κύριο Γιώργο Ζάκκη.)

Όρος της νεοελληνικής μεταγραμματικής. Ο χρόνος που χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε γεγονότα που συνέβησαν πρόπερσι, και πιο γενικά στο απώτερο παρελθόν.

Το λένε άνθρωποι, όπως οι παρουσιαστές στο «Τηλεφώς», που νοσταλγούν παλιές ρομαντικές εποχές με νιες και παλληκάρια.

Επίσης, το λέμε όταν περιμένουμε από κάποιον να αντιδράσει και κανείς πούστης δεν κουνάει το δαχτυλάκι του.

Επίσης, όταν κάποιος επιζητεί λιγότερο την Τόσκα του Πουτσίνι και περισσότερο την Πούτσα του Τοσκανίνι.

Από τραγούδι της πάνιδας.