Tagged definitions (7331)
Showing 1321-1330 from 7331

Λέγεται με υποτιθέμενη γύφτικη προφορά σε περιπτώσεις που αν και κάτι είναι κοινωνικά επιθυμητό, η εφαρμογή του έχει μια παράπλευρη ανεπιθύμητη συνέπεια.

Αυτονομημένο από το κλασικό ανέκδοτο:
Ένας γύφτος παρουσιάζεται στο δημοτικό που πάει ο γιος του και ζητά να δει τη δασκάλα. - Το παιντί ματαίνει εντώ κακά πράματα! Της λέει εξαγριωμένος.
- Σας παρακαλώ ηρεμήστε. Τι είναι αυτά που λέτε! Καλά δεν τα πάει καλά στα περισσότερα μαθήματα, αλλά το παιδάκι είναι φανερό ότι έχει ένα φοβερό ταλέντο στη ζωγραφική.
- Γι' αυτό, ντειρ το, ντειρ το. Ντειρ το σε λέω!
- Μα γιατί να το δείρω; Να το δείρω για το μόνο σωστό πράγμα που κάνει!
- Σε λέω, ντειρ το, ντειρ το! Χτες τη νύχτα έκανε σκέδιο μουνί πάνω στο σόμπα και πήγε ο παππούς να… ξέρεις (κινεί τους γοφούς του μπρος-πίσω) και έκαψε το πουλί του. Γιαυτό ντειρ το, ντειρ το! Σε λέω.

1. Πουλάω τρέλα. Ενοχλώ με τη συμπεριφορά μου. Μπλοφάρω, προσπαθώ ανεπιτυχώς να ψαρώσω τον άλλο. Εγείρω υπερβολικές απαιτήσεις ενώ δε με παίρνει. Πουλάω μούρη, μαγκιά, έχω υφάκι. Προκαλώ. Έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου και δυστυχώς προβάλλω την εσφαλμένη αυτή ιδέα στην κοινωνική μου συμπεριφορά. Νομίζω –εσφαλμένα- ότι κάποιος είμαι, ενώ είμαι ένα τίποτα.
2. Κάνω το δύσκολο στα πλαίσια ενός φλερτ ή μιας σχέσης. Απαντά και ως: το παίζω ιστορίας.

Ψαγμενίστικο συνώνυμο του άσε με να νομίζω.

Ο όρος φαντασιακή αυτοθέσμιση ανήκει στον φιλόσοφο, κοινωνιολόγο κ.ά. Κορνήλιο Καστοριάδη. Πολύ χοντρικά σημαίνει μια φαντασία, μία φαντασιακή κατασκευή με την οποία αυτο-ορίζουμε την θέση μας μέσα στον κόσμο, είτε ως άτομα, είτε ως συλλογικότητες. (Εδώ για τα περαιτέρω). Μερικές σπουδαίες φαντασιακές αυτοθεσμίσεις είναι λ.χ. η αντίληψη κάποιου ότι ανήκει στον περιούσιο λαό του Θεού, ή και η ίδια η έννοια του Θεού, η πεποίθηση ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι φυσικά ή και η ίδια η έννοια της φύσης, η διάκριση Έλλην- βάρβαρος, η θεώρηση ότι το πολίτευμά μας είναι δημοκρατία. Κάποιες πιο τρίβιαλ φαντασιακές αυτοθεσμίσεις μπορεί να είναι λ.χ. ότι η γκόμενά μου είναι θεόμουνο, ότι είμαι γκρηκ λόβερ και αρέσω στις Σουηδανές κ.ο.κ.

Ευτυχώς ή δυστυχώς, υπάρχει αυτό το αηδιαστικό και μοχθηρό είδος ανθρώπων που λέγονται γειωτές, (όπως φαίνεται παραστατικά και στον κνάσειο ορισμό του άσε με να νομίζω) οι οποίοι σε χρόνο ντετέ μπορούν να ανιχνεύσουν ποια ακριβώς είναι η ιδιαίτερη φαντασιακή σου αυτοθέσμιση και να κάνουν ό,τι μπορέσουν για να σου την γαμήσουν. Οπότε η φράση λειτουργεί ως άμυνα απέναντι σε αυτούς τους γειωτές, όπως και τα άσε με να νομίζω και μη μου το γαμάς.

Ως προς την ιστορία της φράσης, στην δεκαετία του '80 κυρίως, αλλά και λίγο νωρίτερα και λίγο αργότερα, ο όρος φαντασιακή αυτοθέσμιση ήταν πολύ της μοδός και χρησιμοποιείται σαν μια πασπαρτού και πασπαντού καραμέλα, που όλοι οι κουλτουριαρέοι χρησιμοποιούσαν χωρίς να ξέρουν όλοι τι ακριβώς σήμαινε. Έτσι το μη μου γαμάς την φαντασιακή αυτοθέσμιση χρησιμοποιήθηκε εντός τέτοιων κουλτουριάρικων παρεών για να διακωμωδήσει αυτήν την πασπαρτουζοποίηση του Καστοριάδη, αλλά και για τον λόγο ότι επρόκειτο για εποχές γεμάτες από ουτοπικές φαντασιακές αυτοθεσμίσεις αλλά και τους συναφείς γειωτές που τις ισοπέδωναν. Σήμερα, νομίζω, η έκφραση έχει περισσότερο μουσειακή αξία ως μία από τις πλέον τιραμισουρεαλιστικές εκδοχές του νεοελληνικού σχήματος γαμώ + αντικείμενο, ήτοι του τι μπορεί να γαμήσει ο Νεοέλληνας.

Χαιρετισμός που απευθύνεται σε συναντήσεις καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας, εμπνευσμένος από την ανεπανάληπτα προσεγμένη παραγωγή της σειράς «Xena» (Ζήνα).

Αυτή που με το κουτσομπολιό διαβάλλει, βάζει φιτίλια, παροτρύνει ύπουλα κάποιον εναντίον κάποιου άλλου.

Η Κατίνα κοινώς, αλλά με επιπλέον προτερήματα... να συκοφαντεί, να διαλύει ζευγάρια και φιλίες. Το σούχλιμα σημαίνει στην ουσία όταν μια μαγείρισσα καίει (χαλάει) το φαγητό (εις την Κρητική διάλεκτο).

Διαβάλλω, βάζω φυτίλια, παροτρύνω με ύπουλο τρόπο κάποιον να στραφεί εναντίον κάποιου άλλου. Επηρεάζω κάποιον ενεργώντας παρασκηνιακά. Συκοφαντώ, διαλύω ζευγάρια ή φιλίες. Δραστηριότητα προσφιλής σε κατίνες και δολοπλόκους. Πρώτος διδάξας θεωρείται ο διάβολος –που συγγενεύει κιόλας ετυμολογικά.

Αρχαιοπρεπές επίρρημα που απλώς σημαίνει πολύ.

(Σημειωτέον πως δεν είναι σωστοί οι τύποι ταμάλα, όπως λανθασμένα το γράφουν πολλοί, ούτε βεβαίως τα μάλλα! Πρόκειται για ένα ακόμα επίρρημα του στυλ τα μείζω, τα κρείττω, τα χείρω, κλπ.)

Οι νεότερες γενιές το ανακάλυψαν και το κατέστησαν σλανγκ της καθομιλουμένης, χάρη στον πασίγνωστο τηλεοπτικό καθηγητή Κωνσταντίνο Καντακουζηνό, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία για να διατρανώσει το διανοουμενιλίκι του μέσα από απαρχαιωμένο πλέον λεξιλόγιο που μοιάζει ακατάληπτο στους φυσιολογικούς ανθρώπους του περίγυρού του.

Αυτόματα λοιπόν η έκφραση τα μάλα παίρνει μια ειρωνική χροιά, όταν χρησιμοποιείται από μη διανοούμενο, στον καθημερινό λόγο. Μια τέτοια διάθεση ειρωνείας φανερώνει το αιώνιο χάσμα μεταξύ της λόγιας και καθομιλουμένης ελληνικής που ακόμα και σήμερα είναι ένα θέμα.

(με κάποιον) Τα τσουγκρίζω, τσακώνομαι, χωρίζω τα τσανάκια μου. Χαλάω, διαλύω τη σχέση, τη συνεργασία.

Οριστική και αμετάκλητη άρνηση εξόφλησης χρέους. Σε ευρύτατη χρήση στα Χανιά.

Ο Πιστολάκης ήταν χρηματοδότης και μεγολοπαράγοντας του Κόμματος των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου. Οι κρητικοί που κατέβαιναν από τα χωριά για να συμμετάσχουν στις γιγαντιαίες συγκεντώσεις του κόμματος στα Χανιά δικαιούντο και ένα γεύμα σε συγκεκριμένο εστιατόριο στην πλατεία της Αγοράς που το πλήρωνε το γραφείο του Πιστολάκη στα Χανιά. Οι δε ερίτιμοι πελάτες μετά το γεύμα έλεγαν στον εστιάτορα: Μανόλης Δασκαλάκης από το Μπρόσνερο (π.χ.), να πας να πληρωθείς από του Πιστολάκη το γραφείο. Με τον καιρό όμως κατέληξε να γίνει ρήση των κακοπληρωτών, με την έννοια ότι οριστικά και αμετάκλητα ο οφειλέτης δεν πρόκειται να πληρώσει.

Ο γιος του παλαιού κομματάρχη Πιστολάκη στη δεκαετία του 1970, ήδη σε προχωρημένη ηλικία, κοντός και χοντρός , κυκλοφορούσε τα καλοκαίρια στα Χανιά με μια λευκή ντεκαποτάμπλ κουρσάρα με οδηγό, φορώντας λευκό κοστούμι και καπέλο Παναμά. Ήταν μια σκέτη αναχρονιστική καρικατούρα αποικιοκράτη.

Όταν οι κιτρινιάρηδες παίζανε με θλιβερά σταγονόμετρα, το Ελληνικό jardin des délices περιελάμβανε πρωτοπόρες μέθοδες όπως την φάλαγκα, το παλάγκο, το γκλομπ στον κώλο, το στρίψιμο αρχιδιώνε και βυζιώνε, το μαστίγωμα με βοϊδόπουτσα, το δέσιμο σε παγοκολόνα με ταυτόχρονη χορήγηση ρετσινόλαδου, το γαμήσι με αμμοχάλικο.

Στο Πάνθεο αυτό, δεσπόζουσα θέση κατείχε η τοποθέτηση αναξιοπαθούντων υποκειμένων, δεμένων χειροπόδαρα, σε τσουβάλια από λινάτσα παρέα με ευέξαπτους κεραμιδόγατους. Η φιλική συμμετοχή του οργάνου περιοριζόταν στον αρχικό κλότσο, για να αρχινίσει το παραμύθι.

Τώρα πια ας όψονται η μεταπολίτευση και το WWF το τσουβάλι με την γάτα εκφέρεται μόνον εν είδει κίνκι χαριτωμενιάς.