Tagged definitions (7331)
Showing 5141-5150 from 7331

Με την «κυριολεκτική» έννοια, είναι η μέρα που είναι όλα άσπρα, δηλαδή που έχει πέσει πολύ χιόνι και το έχει στρώσει.

Ατάκα που βγήκε από την ταινία «Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο» (βλ. παράδειγμα 1) και χρησιμοποιείται σήμερα με χιουμοριστική διάθεση (βλ. παράδειγμα 2).

Ρούφα ή ρούφα το/τη. Είναι εκδικητικό επιφώνημα που φανερώνει τη χαρά του υποκειμένου για κάτι που έπαθε το αντικείμενο και του άξιζε. Χρησιμοποείται πολύ στα σπορ από φιλάθλους και παίχτες, καθώς και σε περιπτώσεις πολύ πετυχημένης τάπας.

Η πουστιά. Αλλά το «πουστρηλίκι» φανερώνει μια λίγο πιο μόνιμη ιδιότητα (κατά τα «προεδριλίκι», «παραγοντιλίκι»), είναι τουρκογενής λέξη, οπότε παραπέμπει στα έθιμα της οθωμανικής περιόδου, και είναι κάτι που το ασκεί ως οιονεί εξουσία ο γκέης.

Η συμπαθής ομάδα εκ Πατρών συνήθιζε να ακούει πολλά μπινελίκια από ανθρώπους που ήθελαν να αποφύγουν την εξύβριση στο πρόσωπο της Αειπαρθένου Παναγίας, και έτσι τά 'χωναν σε αυτή λόγω της ακουστικής σχετικότητας μεταξύ των λέξεων. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΕΛΟΣ ΕΔΩ! Γιατί τα ηνία της ομάδος πλέον ανέλαβε γνωστός ποινικολόγος (ονόματα δε λέμε) και η εξύβρισις του συγκεκριμένου συλλόγου τιμωρείται από το νόμο. Έτσι η ποινή θα είναι ή τακούνι στο κεφάλι ή πτώση από μάντρα ή εξοστρακισμένος πυροβολισμός. Διαλέχτε και πάρτε.

Παράφραση της επιθανάτιας ρήσης του Ιούλιου Καίσαρα, όταν είδε τον στενό φίλο και προτεζέ του Βρούτο μεταξύ των δολοφόνων του.

Λέγεται από μάτσο, ομοφοβικό άντρακλα, όταν ανακαλύπτει ότι ένας υπεράνω πάσης υποψίας επίσης μάτσο και άντρακλας φίλος του, τελικά την σηκώνει την χλαμύδα. Ο πρώτος φίλος είναι φυσικό να αισθάνεται προδομένος, καθώς μαζί είχαν φάει ψωμί κι αλάτι, είχαν πιει το ίδιο κρασί, καψουρεμένοι για τα ίδια γκομενάκια, και τώρα πέφτει απ' τα σύννεφα, γιατί όλα τα κοινά τους οράματα αποδεικνύονται ένα ψέμμα...

Ένας ακόμη χαρακτηρισμός που ξεκίνησε από ανέκδοτο και αυτονομήθηκε. Το άτομο που το εκφέρει εννοεί ότι είναι σε θέση να φέρει την αποστολή του εις πέρας παρ' όλες τις αντιξοότητες, χωρίς να πτοείται, επιδεικνύοντας ευελιξία, εφευρετικότητα, αντοχή κτλ.

Το ανέκδοτο, που πρέπει να εξιστορηθεί με καταιγιστικό ρυθμό, έχει ως εξής:

Νοικοκυρά με χαλασμένη τέντα ψάχνει στον χρυσό οδηγό έναν τεντά και βλέπει την καταχώριση του Μπάμπη.
-Ντρι-! (το κουδούνισμα κόβεται στο πρώτο χτύπημα)
Μπάμπης: Μπάμπηςτεντάςλέγετε!
Κυρά Μαρία: Ξέρετε, για μία τέντα...
Μπάμπης: Διεύθυνσηόνομα;
Κυρά Μαρία: Πόντου 46, Παλουκίδη-
Ντζζζζζζζζζζζζζζζ! (Θυροτηλέφωνο)
Κυρά Μαρία: Λέγετεεεε;
Μπάμπης: Μπάμπηςτεντάςόροφο;
Κυρά Μαρία: Στον τρί-
Ντλιγκ Ντλογκ! (Πόρτα), η Κυρα Μαρία ανοίγει..
Μπάμπης: Μπάμπηςτεντάςφραπέγλυκόγάλα!Πουναιητέντα;
Κυρά Μαρία: Εδώ στο σαλόνι, πάω να σας κάνω τον καφέ σας
Ντζζζζζζζζζζζζζζζ! (Θυροτηλέφωνο)
Κυρά Μαρία: Λέγετεεεε;
Μπάμπης: Ο Μπάμπης είμαι, έπεσα!

Συναφή: Μαγκάιβερ, γουίνστον γουλφ, ισμπιτιριτζής

Η κυριολεξία της φράσης παραπέμπει προφανώς στον πεοθηλασμό. Αλλά η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά για κάθε κακό, που οι συνέπειες και η έκτασή του δεν έχουν φανεί ακόμη, αλλά είναι απλώς θέμα χρόνου και δεν έχουμε παρά να περίμενουμε παθητικά την εκδήλωσή τους. Λέγεται και ειρωνικά για τους ανθρώπους που περιμένουν με στωική απάθεια κι έτσι συμμετέχουν ή συναινούν έμμεσα σε μια ανεπιθύμητη κατάσταση.

...είναι ο πούστης αλλά σε υπερθετικό βαθμό.

Η επαναληπτική καραμπίνα: ηχοποίητος όρος που προκύπτει από το χαρακτηριστικό ήχο κατά την επαναγέμιση. Απαντά και ως «χράπα χρούπα».

Όπλο γαμαωδέρνουλων (βλ. και επαναληπτική καραμπίνα) αγαπημένο κατά χοιρινών θηραμάτων, στην ύπαιθρο και την πόλη, ειδικά στην, πριονισμένη ή όχι κοντόκαννη, εκδοχή της.

[