Tagged definitions (86)
Showing 1-10 from 86

Στη αργκό των μπουρδελιάρηδων περιγράφει υπηρεσία κατά την οποία το πέος του πελάτη τρομπάρεται παλινδρομικά από την επαγγελματία μέχρι να παραχθεί το ζητούμενο σπερμώδες γάλα. Το τρομπάρισμα γίνεται συνήθως χειρωνακτικά και ενίοτε στο πόδι (βλ. ποδοφραπέ).

Για τους θαμώνες των στριπτιζάδικων, πρόκειται για τον υπέρτατο βαθμό περιποίησης που μπορεί να προσφέρει μια χορεύτρια σε ένα στριμωγμένο και συνωστισμένο «πριβέ» χώρο.

Για τους πελάτες οίκων απωλείας, αντιθέτως, το φραπέ είναι το πιο κοινότοπο και απέριττο συστατικό μιας μισθωτής ξεπέτας.

Την τρίχα πολλοί εμίσησαν και κυρίως οι άντρες (για τις γυναίκες).

Όποιος έχει καΐλα να μάθει α-πευ-θεί-ας τι θα πει το λήμμα, να πάει εκεί που λέει ΟΡΙΣΜΟΣ - ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ άμεσα. Εκτιμάται ότι είναι απαραίτητη μια εισαγωγή, γιατί οι κύριοι αν δεν τα ακούσουν εδώ, ποτέ δεν θα δείξουν κατανόηση στις μπαγαποντοξούρες των γυναικών και αυτό επιβάλλεται.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Η τρίχα στους άντρες και για τους άντρες:
Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες ανδρών: 1. Οι νορμαλότριχοι, 2. Αυτοί που διαθέτουν δασύτριχο στέρνο ή / και πλάτη κουβέρτα ή / και γεννητικά όργανα τόσο φουντωτά που καθιστούν τον στοματικό έρωτα μια τραυματική εμπειρία, που μπορεί και να αποβεί (εκτός από γελοία, δεδομένου του άθλιου γκούχου γκούχου που χαλάει την μαγεία), ακόμα και μοιραία, αν η τρίχα καθίσει στον φάρυγγα. Επίσης κάποιοι διαθέτουν και τρίχες στα ρουθούνια και στα αυτιά οι οποίες ξεφεύγουν αυθάδικα και είναι μια αηδία και μισή γενικώς.

Το κοινό που έχουν και οι δύο κατηγορίες είναι ότι τους απωθούν (σε γενικές γραμμές) οι τρίχες στις γυναίκες.

Η τρίχα στις γυναίκες και για τις γυναίκες:
Τρίχα οι γυναίκες διαθέτουν σε γενικές γραμμές σε γάμπα, μασχάλη και αιδοίο. Σε ειδικές γραμμές παίζουν και μουστάκι, στήθος, κοιλιά. Σε ακόμα πιο ειδικές γραμμές παίζει και μούσι. Το φρύδι δεν το κατηγοριοποιώ, έχουν όλες και δεν τίθεται θέμα τριχοφυΐας εκεί, είναι περισσότερο θέμα αρμονίας σχήματος, θέμα μόδας κ.λπ.

Το κοινό που έχουν όλες αυτές οι γυναίκες είναι ότι θέλουν να αρέσουν στους άντρες.

Τι δεν θέλουν οι άντρες:
*Γάμπα: Δεν θέλουν να τους αγγίζει γάμπα κάτω από το τραπέζι, καλοκαίρι και να κάνουν ξουτ για να φύγει η γάτα (που νομίζουν ότι πέρασε)
*Μασχάλη: Δεν θέλουν μασχάλη φούντα, με ασημένιες σταγόνες ιδρώτα να κρέμονται από τη κολλημένη τρίχα έξω από το σέξι, κολλητό, τιραντέ μπλουζάκι. Καλά αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός - που είναι άντρας βεβαίως.
*Αιδοίο: Εδώ παίζεται. Είναι κάποιοι που γουστάρουν τις μαλλιαρές, το χω δει στο νετ αυτό - περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Πάντως σε γενικές γραμμές οι άντρες δεν θέλουν να αντιμετωπίζουν ρέιν φόρεστς, ενώ μεγάλο ποσοστό επιθυμεί έως και την πλήρη καραφλότητα.

Τι κάνουν οι γυναίκες - και πώς το κάνουν:
Βάσει των ανωτέρω και μέσω συνεπαγωγής, έχει κηρυχθεί ένας αμείλικτος πόλεμος στην τρίχα. Ψάχνουν απελπισμένα το καλύτερο τρόπο αποτρίχωσης, δοκιμάζουν να πετύχουν το πιο λείο και βελούδινο, άτριχο δέρμα για να χαρεί ο κύρης τους και να τις επιθυμήσει.

Μια συνήθης πορεία στην αναζήτηση του τέλειου όπλου οδηγεί στα εξής συμπεράσματα:

**Αποτριχωτικό κερί - χαλάουα - ηλεκτρική συσκευή ξεριζώματος*: ξεριζώνουν. Παίρνει πολύ χρόνο, κόπο και πόνο, αλλά τα αποτελέσματα κρατάνε κανα δεκαπενθήμερο. Κι άντε να ξεριζώσεις την γάμπα. Ο απίστευτος πόνος κλιμακούται επικίνδυνα όταν πλησιάζεις σε εδάφη όπως η μασχάλη και ακόμα περισσότερο το αιδοίο, όπου το δέρμα είναι ιδιαίτερα λεπτό και ευαίσθητο. Πονάει. Αρκετές μένουν εδώ γιατί η τρίχα κάνει κανα δεκαπενθήμερο να βγει. Αυτές λένε ότι ο πόνος συνηθίζεται (όντως μέχρι ένα σημείο). Τι τραβάμε ρε πούστη μου, ήθελα να δω μερικούς απ' αυτούς να ξεριζώνουν την τρίχα στα μούτρα τους...

**Αποτριχωτικοί αφροί, κρέμες, ζελέ*: καίνε την τρίχα μέχρι λίγο κάτω από το δέρμα. Γρήγορος τρόπος, κρατάει ελάχιστα (καμιά - δυο μέρες), ενώ μετά την εφαρμογή το δέρμα μυρίζει σαν καψαλισμένο κοτόπουλο, δεν πα να χουν βάλει οι επιστήμονες μέσα εσάνς τριαντάφυλλου και εξωτικών ανθέων.

**Λέιζερ*: αλλάζει τα φώτα στις τρίχες πάνω και κάτω από το δέρμα. Κρατάει πολύ, πονάει πολύ (α, αυτό δεν το λένε στις διαφημίσεις, ποιος να το λεγε...) και κοστίζει απίστευτα.

and the winner is:

Ξυράφι*: all time classic, σταθερά δοκιμασμένο (και από τους άντρες), κρατάει μια μέρα, οι τρίχες μετά βγαίνουν σαν τα αγκάθια του αχινού, αλλά προτιμάται στο μεγαλύτερο ποσοστό γιατί είναι φτηνό και κυρίως είναι γρήγορο και εντελώς αποτελεσματικό (έστω και για λίγο). Α, **και δεν πονάει.

Που λέει ο λόγος, είσαι μέσα στην τρίχα, σου κάθεται η φάση η καλή, λες σόρυ να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου - να πουδράρω την μύτη μου - να βγάλω τους φακούς μου ή κάποια άλλη ηλίθια δικαιολογία πριν, κλείνεσαι στο μπάνιο, πλακώνεσαι χρατς χρουτς στο στεγνό τσακ μπαμ, βγαίνεις κι ο άλλος δεν παίρνει μυρωδιά για το προηγούμενο δράμα σου.

Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι, κυρίες που είχαν τραβήξει πολύ πόνο με άλλες μεθόδους στην προσπάθειά τους να αποφύγουν το σύνδρομο του αχινού, ξανακύλησαν στο ξυράφι σε κάποια επείγουσα φάση - τσάμπα όλο το νταβαντούρι, η τρίχα έγινε πάλι αγκινάρα και το ξυράφι μπήκε πάλι στην ζωή τους.

Και μετά από αυτή την συγκεντρωτική και πλούσια ενημέρωση περί μεθόδων αποτρίχωσης, εδώ είμαστεεεεεεεεεεε:

ΟΡΙΣΜΟΣ - ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ:

Μπαγαποντοξούρα είναι η μυστική (εντελώς μπαγαπόντικη) χρήση του ξυραφιού του κυρίου από την κυρία, για να ξυρίσει αυτή τα φανερά ή / και απόκρυφα μέρη της που εκ του φυσικού καλύπτονται από τρίχες. Το ξυραφάκι επιστρέφεται χαλαρά και μπαγαμπόντικα στην συνηθισμένη του θέση και η κυρία σφυρίζει αδιάφορα, όταν ο ανυποψίαστος κύριος το αντιλαμβάνεται. Γιατί βέβαια το αντιλαμβάνεται, επειδή είναι πολλές οι τρίχες της κυρίας Άρη, και το ξυράφι δεν πα' να 'ναι μαχτρία, στομώνει κανονικά.

Αιτία του φαινομένου: η μία και αυτή - ξέμεινε από δικά της ξυραφάκια και πρέπει να ξυριστεί επειγόντως.

Ενδεχόμενες συνέπειες του φαινομένου - για τον κύριο:

1. Ταλαιπωρείται γενικώς κατά το επόμενο ξύρισμα και ενδεχομένως κόβεται αν δεν πάρει χαμπάρι εγκαίρως την κατάσταση. Επίσης είναι θέμα κόστους, το ξυραφάκι το πανάκριβο το μαχτρία που κανονικά του κρατάει ένα τρίμηνο, τώρα πρέπει να το αντικαταστήσει, αίσχος (ου ρε τσιφούτη, μήπως την βάζεις να σου πληρώνει και τον καφέ;).

2. Συχαίνεται όταν πάρει χαμπάρι την κατάσταση (γιατί λέει, μπορεί να κολλήσει τίποτα, ίου, αηδία, το 'βαλε η άλλη στο πράμα της και τώρα εγώ στα μούτρα μου, σταφυλόκοκκοι και δεν ξέρω γω τί άλλο έχω ακούσει). Εμένα αυτά μου φαίνονται τρίχες κατσαρές, δεν σε νοιάζει ρε φίλε που το πηδάς, σε νοιάζει που το ακούμπησε το ξυραφάκι σου, αλλά πάλι εγώ δεν καταλαβαίνω καν το θέμα που υπάρχει με το τσιμπούμεραγκ, οπότε μάλλον δεν δικαιούμαι δια να ομιλώ. Το Παράδειγμα μάλλον απαντάει στα ερωτήματα αυτά και δεν μπορώ παρά να το δεχτώ.

3. Απολαμβάνει τα βελούδινα μέλη της κυρίας χωρίς πρόβλημα αν δεν πάρει χαμπάρι την κατάσταση (δηλαδή και λίγο στόκος να είναι τόσο το καλύτερο, όλα τα προβλήματα λύνονται αφ' εαυτών).

Ενδεχόμενες συνέπειες του φαινομένου - για την κυρία:

1. Αυτό το αφροδίσιο / την ηπατίτιδα / το AIDS που διαθέτει ο κύριος (που δεν τον ξέρει καλά ή που είναι πχ ο σύζυγός της αλλά έχει ξενοπηδήξει την ρωσίδα ένα βράδυ μεθυσμένος λέμε τώρα...), το γλύτωσε λόγω του προφυλακτικού, αλλά το κολλάει χαλαρά από το ξυραφάκι (κύριος ξυρίζει μούρη - κύριος κόβεται - αίμα στην λεπίδα - κυρία ξυρίζει πόδι - κυρία κόβεται - ιός στην φλέβα - καληνύχτα). Καλό ε;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Εμ κοπέλα μου κινδυνεύει η ζωή σου για να μην ακουμπήσει ο λεβέντης καμιά τριχίτσα και του κακοφανεί, εμ είσαι κι από κάτω και σε κακολογούν για τις μπαγαποντοξούρες. Σαν να λέμε τούμπα τα μπιφτέκια. Άμα σου ξαναπεί τίποτα σχετικά:

1. Κάνω την κινέζα - δεν χρησιμοποίησες το ξυράφι του που να κοπανιέται. Ρίξε και ένα κλάμα γιατί δεν σε εμπιστεύεται (ρουά - ματ).

2. Άσε την τούφα να του βρίσκεται. «Ξέμεινα από ξυραφάκια και δεν με αφήνεις να χρησιμοποιήσω το δικό σου». Έτσι. Διαφάνεια. Μπορεί να στο δώσει μόνος του και την επόμενη να δεχτεί το φαινόμενο με την στωικότητα που του αρμόζει. Ρισκάρεις να ξενερώσει και να πάει να βρει άλλη, αν αυτό το γεγονός συνδυαστεί και με άλλα ξενερώματα, αλλά η εκδίκησή σου είναι ότι, και με την επόμενη πάλι μπαγαποντοξούρα θα πέσει.

Ασίστ: Βράσταμαν

Βρακί [sic] αυτοκινήτου / εσώρουχο με τρύπα: αποκαλείται το εσώρουχο με τρύπα στο επίμαχο σημείο (βλ.μήδια).

Η σχετική τρύπα προσφέρει εύκολη πρόσβαση χωρίς να χρειαστεί να ξεβρακωθείς εντελώς σε αυτό το τόσο άβολο (αλλά και τόσο ερεθιστικό κατά περίπτωση) χώρο διεξαγωγής σεξουαλικών περιπτύξεων.

Απλά σηκώνεις το μινάκι και γίνεται η δουλειά όπως πρέπει.

Βεβαίως το ίδιο εσώρουχο μπορεί να φορεθεί παντού, στο σπίτι, στο γραφείο, στην εκδρομή και προσφέρει την αβάντα της άμεσης αρπαχτής.

Ας σημειωθεί ότι οι κυρίες καλύτερα να το δοκιμάζουν πρώτα, δεδομένου ότι η τρύπα του βρακιού δεν είναι απαραίτητο ότι θα συμπέσει με την τρύπα του αιδοίου. Αν διαθέτουμε μεγάλο κώλο ή είμαστε ψηλές, μπορεί η τρύπα να βρεθεί στο ηβικό οστό, οπότε τσάμπα τα λεφτά.

Η φραπομούνα, η νέα -μούνα, που, αν δεν την είχε ανακαλύψει ο Vrastaman, θα έπρεπε να την εφεύρουμε, συνδυάζει δύο από τις μεγαλύτερες εποποιίες του σάιτ μας: Την saga του φραπέ και την saga της -μούνας. Πρόκειται για μια ιδεώδη σλανγκική σύνθεση, μια σλανγκική Dream Team, που θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με μια *λολομούνα, ένα *λολοφραπέ, ή ένα frappé dentatum, τα οποία δεν μπορούν να υπάρξουν, οπότε την καθιστούν μοναδική.

Νιώθω μικρός για να περιγράψω τοιαύτη σλανγκική οντότητα. Οπότε περιμένοντας να συμπληρωθώ ή και να διαψευστώ από έτερο Σλάνγκο επιθυμώ ως νύξη μονάχα να εισαγάγω μια ρεβιζιονιστική υπόθεση εργασίας.

Αν ως φραπεδιάρα εννοούμε την επαγγελματία του φραπέ και φραπαιδοιάρα (κατά Γκατσάνδρα) την μουνάρα τοιαύτη, τότε η φραπομούνα είναι ο generic term, που περιλαμβάνει και τις ερασιτέχνιδες και ίσως κυρίως αυτές.

Κι έρχομαι στον ρεβιζιονισμό: Μια περίπτωση φραπομούνας παρουσιάζει ο Luis Bunuel (Ισπανός, άρα μεσογειακή διαστροφή) στην ταινία του «το Ημερολόγιο μιας Καμαριέρας» (Le Journal d' une Femme de Chambre) με Μισέλ Πικολί και Ζαν Μορώ (ή Μωρό;). Εκεί η φραπομούνα είναι μια θεούσα, που δεν θέλει να κάνει σεξ με τον άντρα της σε περίοδο νηστείας, και ο εξομολόγος της την συμβουλεύει να κάνει φραπέ για το καλό και των δύο. Καθότι το φραπέ (εφόσον γίνεται αλτρουιστικά) σε αντίθεση με το γαμήσι δεν είναι θανάσιμο αμάρτημα. Φραπεδιασθείς ήταν ο Μισέλ Πικολί, αναπληρωματική φραπεδιάρα το Ζαν Μωρό, κύρια φραπομούνα η Françoise Lugagne.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι γενικά εφόσον το φραπέ: α) Αφενός είναι κάτι εξαιρετικά αλτρουιστικό που δεν προσπορίζει ηδονή στην γυναίκα. β) Αφεδύο, είναι κάτι που δεν χαρακτηρίζει μια πιο τελειωμένη κοπέλα (με την καλή έννοια), όπως το στοματικό και το πρωκτικό.

Τελικά, το φραπέ χαρακτηρίζει μια κατά βάση συντηρητική γυναίκα, η οποία είναι ενσωματωμένη σε πατριαρχικές δομές, αλλά χωρίς να γίνεται σκλάβα του σεξ. Θέλει να παρέχει ηδονή στον κύρη του σπιτιού και να τον οδηγήσει στην ολοκλήρωση. Αυτό φαίνεται και σε περιπτώσεις, όπου λόγω περιόδου, προχωρημένης εγκυμοσύνης, ίσως πένθους, ή κάποιου ψυχολογικού λόγου, ή λόγου υγείας, η φραπομούνα δεν μπορεί να κάνει κολπικό σεξ, αλλά δεν είναι και έτοιμη να πει στον παρτενέρ της μεγαλόψυχα κι αν έχω και περίοδο, έχω και άλλη δίοδο ή να γίνει τίγραινα για χάρη του έρωτά τους. Είναι όμως πρόθυμη να παράσχει απλόχερα το καφέ της Χαράς.

Οπότε την φραπομούνα την αντιλαμβάνομαι βασικά ως μια παραδοσιακή μορφή της καλής νοικοκυράς, που είναι δούλα και κυρά, μιας ευμενούς δέσποινας που ξέρει να τηρεί τις ισορροπίες για να στηρίξει το σπιτικό της.

Βεβαίως, ίσως αδικώ το φραπέ παρουσιάζοντας το ως γινόμενο μόνο εξ ανάγκης (περίοδος, εγκυμοσύνη, λόγοι υγείας). Μπορεί να γίνεται και στα πλαίσια μερακιών στα προκαταρκτικά ή και στα άφτερ, ή από τον πρώτο γύρο στον δεύτερο και το νιοστό στα πλαίσια ορθοπεϊκής ασκήσεως. Ή όταν οι παρτενέρ ροντάρουν κι είναι σαν δυο παιδιά που ανακαλύπτουν τον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση πάντως η φραπομούνα μου κάνει για χειρώναξ και μου θυμίζει αυτές τις δυνατές Ελληνίδες της παράδοσής μας, που ήξεραν να στηρίξουν το σπίτι τους, το νοικοκυριό, τον Ελληνισμό. (Άλλωστε, όταν οι άλλοι δεν είχαν ακόμη ανακαλύψει τον καφέ, εμείς είχαμε αναγάγει σε τέχνη το ανασεισιφαλλίζειν).

Τα πράγματα αλλάζουν με τις επαγγελματίες φραπομούνες. Αφενός είναι οι φραπεδιάρες των ευαγών ιδρυμάτων. Που κι αυτές στο κάτω κάτω είναι συγκριτικά αξιοπρεπείς παρουσίες. Όπως και οι φραπομούνες διαφόρων στυλ peep show (όχι απαραίτητα πιπ σόου), ιδίως στο εξωτερικό, που κι αυτές μπορεί να είναι πτωχές πλην τίμιες βιοπαλαίστριες, όπως έδειξε πρόσφατη αγγλική ταινία. Αφεδύο, πρωταγωνίστριες τσόντας που ρίχνουν τον φραπέ είτε για λόγους ορθοπεϊκής, είτε στην τελική διασπερμάτευση, κατά το διαφημιστικό σλόγκαν μην τα πιείτε, λουστείτε.

Ενδιάμεση κατηγορία μπορεί να αποτελέσουν οι παιγνιώδεις φραπομούνες, που το εξασκούν σε λάθος ώρες, λ.χ. κατά την οδήγηση, αντί ξυπνητηριού, για να σου αποσπάσουν την προσοχή από την δουλειά ή από την λημματογράφηση στο slang.gr κ.τ.λ. Σε φραπομούνες αποδίδονται πολλά από τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα εν Ελλάδι.

Συνώνυμο: αυνανισμός à deux (κατά το ναρκισσισμός à deux).
Υπερθετικό: φραπομούνα με ρόζους.
Αντίστοιχο του vagina dentata: φραπομούνα με νύχια, vagina unguita.

αριστεροφιλελές, αναρχοφιλελές

Εναλλακτικές ταμπέλες για τους φιλελέφτ.

Πρόκειται για συνομοταξία φιλελέδων με αριστερές ανησυχίες (αντικληρικοί, ελευθεριακοί, διεθνιστές, φουντικοί, φίλοι των ΛΟΑΤ) και δεξιές τσέπες (υπέρμαχοι του ελεύθερου ανταγωνισμού και της ιδιωτικής περιουσίας, πολέμιοι του κολεκτιβισμού και σφόδρα αντικρά). Προξενούν αποτροπιασμό σε κάθε συντηρητικό, δεξιό τε και αριστερό.

Αριστεροφιλελέδες ή αναρχοφιλελέδες θα βρείτε εκεί που γαμιένται τα αναρχίδια με τσι βλαχοφιλελέρες.

Libertarian anarchists που λένε και στο χωριό μου.

Ο όρος Άλμα Μάτερ χρησιμοποιείται διεθνώς ως συνώνυμο του πανεπιστημίου στο οποίο φοίτησε κάποιος. Στα λατινικά σημαίνει κυριολεκτικά «η θρέφουσα μητέρα». Προσδιορίζει το ινστιτούτο στο οποίο κάποιος απέκτησε τα εφόδια για την ακαδημαϊκή και επαγγελματική του καριέρα. Δηλαδή ο σταθμός ορόσημο της ακαδημαϊκής πορείας.
Σλανγκικά, ταυτίζοντας το «άλμα» με το «πήδημα», ο όρος αποτελεί το σημείο μηδέν της σεξουαλικής εκμάθησης. Δηλαδή τη γυναίκα η οποία πήρε την παρθενιά του προσδιοριζόμενου προσώπου και του έδωσε τα πρώτα εφόδια στον αιώνιο αγώνα σεξουαλικής βελτιστοποίησης.

(Κινηματογραφική αργκό): Στην παραγωγή πορνό (κν. τσόντες), οι ανάφτρες είναι επιφορτισμένες με το να προκαλούν στύση στους άντρες ηθοποιούς πριν ξεκινήσει το γύρισμα της σκηνής, συνήθως με τσιμπουκώματα αλλά και ό,τι άλλο χρειαστεί. Η χρησιμότητα της ανάφτρας τελειώνει εκεί και η ίδια δεν εμφανίζεται ποτέ στο πλάνο: είναι μέλος του συνεργείου και όχι του καστ.

Ο σκοπός είναι να εμφανίζονται οι άντρες ηθοποιοί κατευθείαν πύρκαυλοι και όχι με το πουλί πεσμένο (θέαμα μάλλον ντεκαυλέ) και να μη χάνεται άσκοπα χρόνος και φιλμ μέχρι να τους σηκωθεί επιτέλους.

Σημ.: Παρ' όλο που το ουσιαστικό ανάφτρα είναι θηλυκό, μπορεί κάλλιστα να αναφέρεται σε άντρα ή ο,τιδήποτε ενδιάμεσο, όπως συχνά γίνεται κατά το γύρισμα γκέι τσόντας (ή απλώς τσόντας όπου ο πρωταγωνιστής τυγχάνει γκέι).

Ετυμ.: Εκ του ρήμ. ανάβω < αρχ. ανάπτω < ανά + άπτω (= βάζω φωτιά). Ο συνειρμός, προφανής.

Τι ρομαντική λέξη! «Ήτανε εκείνη τη νυχτιά, που φύσαγε ο Βαρδάρης», που λέει κι ο ποιητής. Αυτά είναι!

Καμία σχέση όμως.

Νυχτιά, στην επαγγελματική διάλεκτο των (ελληνίδων) πορνών, είναι το να φορτωθείς ένα πελάτη για όλο το βράδυ. Δεν σημαίνει και ότι θα του κάνεις όλα τα γούστα, αυτό είναι πάντα θέμα διαπραγμάτευσης και συμφωνίας, κατά τους αιωνίους νόμους της αγοράς.

Παρόλο που πληρώνεται καλά, οι πουτάνες το αποφεύγουν γιατί το θεωρούν πιο κουραστικό από το να ξεπετάξουν δέκα – είκοσι πελάτες τη βραδιά, ανά πεντάλεπτο. Βλ. και λήμμα περιποίηση, για τις κοπέλες που και καλά «δεν βιάζονται».

Συντάσσεται με το ρήμα παίρνω, «παίρνω κάποιον νυχτιά» ή «με παίρνουν νυχτιά».

Για τους μαραγκούς και τους μηχανικούς, η σφήνα έχει μια καθωσπρέπει έννοια, την οποία όλοι γνωρίζουμε και γω βαριέμαι να αναπτύξω εδώ. Θα ασχοληθώ με τις σλανγκ σφήνες, τουτέστιν:

1. Το να φυτρώνεις εκεί που δεν σε σπέρνουν, το να χώνεσαι ανάμεσα στο νταραβέρι δύο ανθρώπων μπλοκάροντάς τους, ακριβώς όπως μια σφήνα χώνεται πχ κάτω από ένα παραθυρόφυλλο και το ακινητοποιεί, παρόλο τον αέρα.

2. Στο οδήγημα, το να κάνεις σφήνες είναι το να χώνεσαι με ευελιξία και ταχύτητα ανάμεσα στα άλλα εν κινήσει αυτοκίνητα. Ακόμα καλύτερα είναι να το καταφέρνεις ήσυχα (όσο και γοργά), χωρίς να αναβοσβήνεις τα φλας ή τα προβόλια. Κάνοντας σφήνες ελίσσεσαι πολύ γρηγορότερα απ' όλους που πήζουν στην κίνηση. Βρίσκεσαι σε κατάσταση μόνιμου στοιχήματος με τον εαυτό σου και με τους άλλους: βάζεις σημάδι κάποιο ευδιάκριτο όχημα και κοιτάς αν πράγματι προχωράς μες τον χάος ή αν ο μύθος με τον λαγό και τη χελώνα έχει βάση (και έχει, πολλές φορές).

Το οδήγημα αυτό χαρακτηρίζει τους καυλοτίμονους εν γένει, αλλά δεν είναι πάντα γοητευτικό. Είναι καταστροφικό αν είσαι άπειρος οδηγός ή ηλίθιο καυλόγκαζο. Είναι επίσης εκνευριστικότατο όταν γίνεται από ταξιτζή. Ο καλός οδηγός δεν είναι ντε και καλά ο καυλιάρης, είναι αυτός που με το γάντι υπερέχει όλων, χωρίς να έχει προκαλέσει ατύχημα σε ανθρώπους ή ζώα και χωρίς να το κάνει σκόπιμα ώστε να εκνευρίσει τους άλλους. Ανάλογα με το ποιον της σφήνας κρίνεται και ο οδηγός.

1. Εξάρτημα που χρησιμοποιούν οι κιθαρίστες (pin)

2. Αξεσουάρ σεξουαλικής διέγερσης για πρωκτικό σεξ.

Τα παλιά χρόνια, τότε που υπήρχαν ακόμη Αξίες και Ιδανικά στον τόπο αυτό, πριν εκχυδαϊστεί εντελώς το σύμπαν δηλαδή, ακόμη και στους οίκους ανοχής υπήρχε μία αξιοπρέπεια στον τρόπο με τον οποίο η τσατσά διαφήμιζε τις παρεχόμενες υπηρεσίες στους εν δυνάμει πελάτες.

Περιποίηση ήταν (και είναι ακόμα στα παραδοσιακά μπουρδέλα) το γνωστό, πολυαγαπημένο και χιλιοτραγουδισμένο τσιμπούκι. Την εποχή που ο όρος χρησιμοποιείτο κατά κόρον, το στοματικό σεξ ΔΕΝ ήταν στάνταρ στο μενού, οπότε υπήρχε η ανάγκη να διαφημισθεί με ιδιαίτερη αναφορά, ώστε ν' αποτελέσει τον καταλύτη για την καταφατική απάντηση του πελάτη στο τελικό ερώτημα της τσατσάς «θα περάσει κανείς;».

Η περιποίηση πήγαινε πακέτο με τον όρο «ελεύθερα πιασίματα». Χρήσιμη πληροφορία για τον εκλεκτό πελάτη διότι ελεύθερα πιασίματα σήμαινε ότι αν άπλωνε τα ξερά του να πιάσει κανα βυζάκι ή κανα μουνάκι πάνω στην τρελή γκάβλα, δεν θα 'πεφτε καμιά αδέσποτη σφαλιάρα.

Στην προαναφερθείσα εκθείαση των παρεχομένων υπηρεσιών υπήρχαν και υπάρχουν και άλλες στάνταρ εκφράσεις, οι οποίες παρατίθενται παρακάτω σε μία μικρή και σίγουρα μη εξαντλητική λίστα, αν και δεν συνιστούν σλανγκ, έτσι για την ιστορία:

• Καθήστε, μη στέκεστε όρθιοι: Για κάποιο περίεργο λόγο, δεν υπάρχει τσατσά στην ελληνική επικράτεια η οποία να ανέχεται να στέκονται όρθιοι περιμένοντας την κοπέλα οι πελάτες. Στον αντίποδα, οι μπουρδελοτσαρκαδόροι θέλουν να είναι πάντα κοντά στην έξοδο διότι έτσι όταν έχει πολλή κίνηση η περιοχή τη βγαίνουν πιο μπροστά από άλλους συναδέλφους, κερδίζοντας καλύτερη θέα ή μικρότερο χρόνο αναμονής στην περίπτωση που τελικώς αποφασίσουν να ενδώσουν.
• Η κοπέλα είναι... Είναι πολύ καλή στο δωμάτιο, δεν βιάζεται...: Η εν λόγω έκφραση συνήθως βρίθει ανακριβειών, γεγονός που εν μέρει γίνεται αντιληπτό διά γυμνού οφθαλμού και εν μέρει (και μετά από το μπετσάλεν) αφού μασήσει ο θύμας. Συνήθως ο όρος «κοπέλα» χρησιμοποιείται μάλλον υπό την ευρεία έννοια, ότι δηλαδή είναι γένους θηλυκού, αλλά ηλικιακά παίζει να είναι από θείτσα μέχρι γιαγιούμπα. «Πολύ καλή στο δωμάτιο»... Νταξ, ρώτα και τον θείο μου τον ψεύτη... «δεν βιάζεται»... Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο. Ιδανικά θέλουν ο πελάτης να τελειώσει πριν μπει στο δωμάτιο, ένοντας κάνει το 1.7% αυτών που η τσατσά υποσχέθηκε. Άστα να παν...
• Περιποίηση, ελεύθερα πιασίματα, πισωκολλητό: Self explanatory - πλέον;)
• Ποιός θα περάσει;: Εξελιγμένη μορφή του «θα περάσει κανείς» υπό την έννοια ότι δεν αφήνει περιθώρια για αρνητική απάντηση και δημιουργεί μία αίσθηση κάτσε-να-προλάβω-πριν-μπει-ο-μαλάκας (ευγενής συναγωνισμός).
• Έχει ωραίο στήθος: Απάντηση στην ερώτηση «έχει μεγάλο στήθος η κοπέλα;», ενδεικτική της σκληρής δουλειάς και ενδελεχούς εκπαίδευσης που λαμβάνει χώρα στις σχετικές σχολές για τσατσάδες. Ρωτάει ο δύσμοιρος για να μην περιμένει τζαμπαντάν αν το φετίχ του είναι το μεγάλο στήθος για παράδειγμα και αντί για μία μονολεκτική απάντηση τύπου Ναι / Όχι παίρνει την προαναφερθείσα, η οποία τον καθηλώνει στον προθάλαμο για να μορφώσει ιδίαν απόψιν μόλις η κοπέλα βγει από το δωμάτιο.

DISCLAIMER
Το παρόν αποτελεί αποκλειστικά προϊόν (α) επιστημονικής έρευνας του γράφοντος στο διαδίκτυο και (β) προσωπικών συνεντεύξεων με θαμώνες των εν λόγω οίκων. Ο γράφων δηλώνει εν γνώσει των συνεπειών του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως ότι ουδεμία σχέση διατηρεί με οίκους ανοχής, διευθύντριες των οίκων αυτών, εργαζόμενες / εργαζόμενους των οίκων αυτών, μη σου πω ότι δεν έχει περάσει ούτε καν απ' έξω, το φελέκι μου μέσα.