Tagged definitions (12)
Showing 1-10 from 12

Το ταπεινό «την ευλογία σου παπά μου», έγινε το «Ευλόγησον Δέσποτα» της νεορθοδοξίας, που το πήραν εξυπνακιστές διάφοροι και χρησιμοποιώντας δήθεν βυζαντινή γραμματοσειρά,

το αποτύπωσαν ως το πομπώδες ΕΥΛΟΓΗCON, το πομποδέστερο +ΕΥΛΟΓΗCON+, το παιγνιώδες +ΑΝΑΡΙΓΗCON+ και +ΕΥΛΟΓΗCON+, ακόμα και το ψεκασμένο ΕΥΛΟΓΗCON VENCEREMOS!

Μετά άρχισε ατελείωτο τζέρτζελο κάθε είδους: πολιτικό, γηπεδικό, καφρικό εν γένει.

Η πρωτοκαθεδρία όμως είναι πάντα στα θρησκευτικά θέματα, κι έτσι, επειδή η νέα κυβέρνηση τΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ επιδεικνύει αξιοσημείωτη δραστηριότητα στον τομέα, το κράξιμο έχει πληθύνει με άφθονο ΕΥΛΟΓΗCON.

Παραλλαγή του γέροντα Παϊσίου. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος από το φατσοβιβλίο, για τα κακώς κείμενα του χριστιανισμού και όχι μόνο, τον οποίο παραλίγο να τον κλείσουν και φυλάκα και να του βουλώσουν το στόμα, στη μητέρα της Δημοκρατίας στην οποία έχουμε εμείς όλοι την τύχη να ζούμε.

Από τότε συναντάμε διάφορες μορφές του όπως Γέρων Μαϊπρίσιους, Γέρων... Κολοκύθιους κλπ κλπ.

Προέρχεται από τον όρο Δαλάι Λάμα. Ο Δαλάι Λάμα είναι ηγέτης του Λαμαϊσμού (Θιβετιανού Βουδισμού) και αντιπροσωπεύει τη ζωντανή ενσάρκωση μιας μορφής του Βούδα (της μορφής του ελέους).

Ο Σπαγκάι Λάμα αποτελεί έναν από τους Δαλάι Λάμα των τσιγκούνηδων. Έναν από τους οδηγούς και γκουρού τους δηλαδή. Παρόλο που οι καβούραμεν αναγνωρίζουν την αξία του δεν τον αποκαλούν έτσι, αφού ο όρος αποτελεί ειρωνική προσφώνηση. Ποιος τσιγκούνης δέχεται πως είναι σπάγκος;

Αντίθετα με τον Σπαγκάι που αναγνωρίζεται από τις ικανότητες του, ο συνάδελφος του ο Δαλάι επιλέγεται μετά τον θάνατο του Δαλάι - Λάμα ως εξής: ο διάδοχός εκλέγεται στο πρόσωπο του παιδιού που, την ώρα του θανάτου του Δαλάϊ Λάμα, γεννιέται και που, στο πρόσωπό του, αναγνωρίζονται από τους Λάμα μερικά σημάδια που πιστοποιούν τη νέα ενσάρκωση της μορφής του Βούδα, για την οποία γίνεται λόγος παραπάνω.

Όταν αποκαλούμε κάποιον έτσι, δεν αναφερόμαστε απλά, στο γλίνα, στον καβουράκια, στον αυγοζύγη, στον Σταρένιο, στο σπαγκόραμα και στον Σκρούτζ. Μιλάμε για κάποιον που ενσωματώνει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά πάει ακόμα πιο πέρα. Μιλάμε για τον τσιγκούνη, που έχει συνειδητοποιήσει πως οι ευκαιριακές αποταμιεύσεις, οι ασυστηματοποίητες ενέργειες και οι ευρέως γνωστές μέθοδοι δεν οδηγούν στο επιθυμητό κατ' αυτόν αποτέλεσμα. Μιλάμε για κάποιον που έχοντας δει ζεστά το θέμα, έχει ανάγει την τσιγκουνιά σε επιστήμη.

Αυτός εργάζεται άοκνα, συστηματικά και μεθοδικά προσπαθώντας, πρώτον, να βρει τα ελάχιστα εκείνα πράγματα για τα οποία πρέπει να γίνονται έξοδα και κατά δεύτερον στύβει το μυαλό του προσπαθώντας να επινοήσει νέους τρόπους αποτελεσματικότερης διαχείρισης των εξόδων. Εργάζεται και στο θεωρητικό πεδίο, αλλά και στο πεδίο της υλοποίησης. Είναι ένας Κύρος Γρανάζηςτης οικονομικής διαχείρισης. Θεωρεί πως η προσπάθεια για επινόηση νέων τρόπων ελαχιστοποίησης των εξόδων τον κάνει σοφότερο. Ή, μ' άλλα λόγια, τον κάνει λαμότερο ή και λαμογιότερο ακόμα.

Αν θεωρήσουμε την ακρίβεια πόλεμο, τότε το έργο του μοιάζει σαν την έρευνα που κάνουν τα κράτη σε χαλεπούς καιρούς για να αντεπεξέλθουν (γι' αυτόν βέβαια οι καιροί είναι πάντα χαλεποί). Όπως μια πραγματική ανάγκη οδηγεί σε νέα γνώση, έτσι η αντίληψη τής ανάγκης από τον φραγκοκίλλερ (είτε είναι πλούσιος, είτε όχι) μπορεί να οδηγήσει κατά τη γνώμη του, σε νέα επιτεύγματα.

Ωστόσο άλλοι τον θεωρούν γραφικό και φυλακισμένο σε μια χρυσή φυλακή (στην περίπτωση που είναι πλούσιος) κι άλλοι πως έχει ευέλικτο και δημιουργικό νου και πως είναι φωστήρας των απανταχού «οικονόμων» (τσιγκούνηδων) και πεφωτισμένος ηγέτης τους.

Φράση που χρησιμοποιείται αντί για το «γαμώ το σταυρό μου». Γενικά εμείς οι Έλληνες έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία να μπινελικώνουμε με τα Θεία, αλλά μερικές φορές για να μην πάμε στην κόλαση χρησιμοποιούμε παρεμφερείς φράσεις όπως:
Γαμώ το σταυρίδη μου (αντί για γαμώ τον σταυρό μου)
Γαμώ την πανακόλα/παναχαϊκή μου (αντί για γαμώ την παναγία μου)
Γαμώ τον χριστόφορό μου (αντί για το γαμώ τον χριστό μου, αν και μερικοί το χρησιμοποιούνε αντί για το γαμώ τους Αμερικάνους τους καριόληδες).

Προβαίνω σε ταλιμπανιές ήτοι, μεταξύ άλλων:

• Τα λέω χύμα, δεν μασάω τον πούτσο μου, δεν καταλαβαίνω Χριστό -- είμαι ζηλωτής αλλά με την καλή έννοια (βλ. ταλιμπάν).

• Είμαι πάρα πολύ εργατικός και αφοσιωμένος στην δουλειά μου, σε εκνευριστικό μάλιστα βαθμό (βλ. ταλιμπάν).

• Είμαι φονταμενταλιστής θεούσος (πιχί χριστιανοταλιμπάν, κ.ά.) ή πολιτικός φανατίκλας (πιχί συριζοταλιμπάν, κ.ά.) και μένομαι ως ταύρος εν υαλοπωλείω, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών μου (βλ. ταλιμπάν).

• Είμαι υπέρ το δέον πυροβολημένος, ψυχάκιας ή σπασίκλας (βλ. ταλιμπάν).

Κλείνοντας, πέον να καταγραφούν και οι ασόβαρες λολοπαιγνιώδεις αναφορές κυρίως ωσαννά φορά στο ταλιμπανιστήρι (εκ του ταλιμπάν και του μπανίζω).

Βλάσφημη ευχή για το Πάσχα που έχω πετύχει ως λογοπαίγνιο μεταξύ νεοφιλελέδων. Ως λολοπαίγνιο, ιδίως στον γραπτό Διαδικτυακό λόγο, έχει το πλεονέκτημα ότι έχει πολλαπλά αντικείμενα αναφοράς:

α) Αναφέρεται στο αγγλικάνικο Happy Easter, οπότε ταιριάζει σε αμερικανόπληκτους νεοφιλελέρες που είναι εξοικειωμένοι με ανάλογες αμερικλανιές και τις διασπείρουν και στον αγνό ελληνικό λαό. Το happy easter θεωρείται γενικά ως μια πολύ άχρωμη ευχή σε σχέση με τις ελληνικές.

β) Είναι λογοπαίγνιο με τα υστερία/ υστέρω, οπότε σατιρίζει τους Ελληναράδες ότι το Πάσχα βρίσκουν αφορμή να υστεριάσουν με υπερβολικά έθιμα, όπως τα βεγγαλικά, τα δυναμιτάκια, το μαζικό σφάξιμο αρνιών και φεστιβάλ χοληστερίνης και όλες οι άλλες υπερβολές, που για έναν πιο ορθολογικό νεοφιλελέ φαντάζουν υστερικά. Η ευχή θα μπορούσε δηλαδή να σημαίνει «χαρούμενη υστερία».

γ) Ταυτόχρονα με το χάπι, υποδηλώνει ότι η θρησκεία λειτουργεί ως φαρμακευτική ουσία, όπιο που έλεγε κι ο Μαρξ, ή έστω κάποιο μαζικό αναλγητικό ή ψυχοφάρμακο/ ψυχοτρόπο κ.τ.λ., πρβλ. και χάπι end.

δ) Κυρίως όμως αποτελεί λογοπαίγνιο με το χάπι ύστερα , το χάπι της επόμενης μέρας. Πέρα από το λολαδερό χαρακτήρα λόγω της χωριάτικης προφοράς (ὐστερ' αντί για ύστερα), εδώ έγκειται και η κυρίως βλασφημία, καθώς η Ανάσταση θεωρείται από τους χριστιανούς ως μια αναγέννηση, ως μια νέα γέννηση, οπότε η ευχή για αντισύλληψη σημαίνει λίγο πολύ μια εξάμβλωση αυτής της γέννησης από πεπεισμένους αθέους που επιθυμούν να αντιστρέψουν τις χριστιανικές ευχές (παράβαλε και το γκράφιτι «δεν θα αναστηθούμε ποτέ κουφάλα παπά» που τρέπει το «δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη»).

Όπως λέμε κεριά και λιβάνια, εεε αυτό... Για όσους περνάνε κρίση ηλικίας ή δε γουστάρουν τα κυριλίκια ("κύριε/κυρία τάδε")!

Ο φέρων πλεξίδες ράστα.

Υπάρχουν τέσσερεις μεγάλες κατηγορίες ραστοφόρων:

• Οι θρησκευόμενοι ρασταφαριανοί, όσοι δηλαδή πιστεύουν ότι ο Ρας Ταφάρι Μακόνεν, το κατά κόσμον όνομα του μακαρίτη Αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ, αποτελεί θεία ενσάρκωση και πίνουν γκάντζα για του λόγου το αληθές,
• Οι μουσικοί ή φίλοι της ρέγκε,
• Όσοι αυθεντικά αγαπούν το συγκεκριμένο λουκ,
• Βικτιμάδες της μόδας και της πολιτικής.

Φτηνό λολοπαίγνιο με τον ρασοφόρο.

Εκ των Τσικνοπέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή με λίγο από Κυριακή του Πάσχα. Ήθος και έθιμο αντιεξουσιαστών, οι οποίοι σουβλίζουν αρνί και τρώνε τα λοιπά κρεατικά, λ.χ. κοκορέτσια κ.τ.ό., όχι την Κυριακή του Πάσχα μετά την Σαρακοστή ή την Τσικνοπέμπτη πριν, αλλά κατά την Μεγάλη Παρασκευή που αποτελεί την μεγαλύτερη νηστεία στην χριστιανική παράδοση. Προφ θέλουν να αποδομήσουν έτσι την διάκριση νηστίσιμου και αρτύσιμου, την οποία αντιλαμβάνονται ως καθεστωτική. Η Τσικνοπαρασκευή γιορτάζεται δίκην λαϊκού πανηγυριού σε αντιεξουσιαστικούς χώρους πέριξ της Πλατείας Εξαρχείων και σε διάφορους άλλους χώρους που τελούν υπό κατάληψη από αντιεξουσιαστές καθιστάμενη στοιχείο της αναρχικής κουλτούρας.

Βεβαίως, υπάρχει και η πιο δόκιμη Τσικνοπαρασκευή, δηλαδή η Παρασκευή αμέσως μετά την Τσικνοπέμπτη, την οποία πολλοί επιλέγουν για τσίκνισμα, καθώς είναι πιο βολικό. Ωστόσο, δεν μας απασχολεί αυτή, και εξάλλου ούτε αυτή είναι απολύτως δόκιμη, καθώς δεν προβλέπεται από την παράδοση, αλλά γίνεται για λόγους ευκολίας, όπως η γαμοβάπτιση. Επίσης, στον γούγλη δίνεται κι άλλη μια σημασία: Δηλώνει κάποιον που δεν τρώει μόνο την Τσικνοπέμπτη τον αγλέουρα αλλά κάθε μέρα. Κάθε μέρα Τσικνοπέμπτη δηλαδή, σαν τον Πάγκαλο ένα πράμα. Τέλος, είναι ευνόητο ότι ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από άλλους αντιχριστιανούς με διάθεση βλασφημίας, και επέκεινα της αναρχικής κουλτούρας.

Πάσα: Χαλικούτης.

Όπως φαίνεται κι εδώ, ο Δαλάι Λάμα είναι ηγέτης του Λαμαϊσμού (Θιβετιανού Βουδισμού) και αντιπροσωπεύει τη ζωντανή ενσάρκωση μιας μορφής του Βούδα (της μορφής του ελέους).

Ο όρος για τον οποίο συζητάμε εδώ, προέρχεται από παράφραση του ονόματος του Δαλάϊ Λάμα. Ποιον θα μπορούσαμε να αποκαλούμε έτσι;

Θα μπορούσαμε να αποκαλούμε ειρωνικά κάποιον ψωλοπερήφανο, που την έχει δει... και καλά πεφωτισμένος γκουρού, Μέγας Μαγίστρος και Δαλάι λάμα του έρωτα.

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε έτσι σε κάποιον που έχει μεγάλη ιδέα για τις σεξουαλικές επιδόσεις του, που λέει πως τον έχει βουκεφάλα, που λέει πως έχει την... επαναληπτική καραμπίνα, που λέει πως έχει τον... πηδάριθμο, που λέει πως έχει ρίξει τις καλύτερες (γιατί έχει τη... μεθοδολογία), που λέει πως μπορεί να κάνει κάποιον χυλοπιτολήπτη, Δον Ζουάν, κλπ.

Για κάποιον που θεωρεί πως είναι και ο κρότος, ενώ μπορεί, να είναι ο... πρωταθλητής στη χυλόπιτα, κι όσα κι αν λέει να 'ναι ένα παιχνίδι φαντασίας και ματαιοδοξίας.