Tagged definitions (1644)
Showing 1411-1420 from 1644

Ο τζέντλεμαν, σύμφωνα με την κλασσική έννοια του όρου, είναι αυτός που έχει κομψή και περιποιημένη εμφάνιση, λεπτούς και ευγενικούς τρόπους, καθώς και συνέπεια και αξιοπρέπεια στις κοινωνικές του σχέσεις.

Σύμφωνα με το σαβουάρ βίβρ, ή ένδειξη καλών τρόπων επιβάλλει να σηκώνεται άμεσα κάποιος όταν βλέπει μια κυρία, κάτι που είναι απόλυτα αποδεκτό από έναν τζέντλεμαν.

Εδώ μιλάμε για το ανδρικό μόριο, το οποίο λόγω «ευγενείας» διακόπτει την περίοδο αγρανάπαυσης και σηκώνεταιάμεσα στη θέα μιας καλλίγραμμης καλλονής, που περνά από μπροστά από τα μάτια του κατόχου του.

Ενώ ο κλασσικός τζέντλεμαν, αφού σηκωθεί κάθεται μετά από λίγο, το ανδρικό μόριο, κάθεται αρκετά αργότερα. Σχετικά δε με το χρόνο που το πέος, θα παραμείνει κατάρτι, εξαρτάται από τον σωματότυπο της γκόμενας, την κίνησή της, το ντύσιμό της, καθώς κι από την έμπνευση που θα δημιουργήσει την ερωτική φαντασίωση.

Ακόμα θα πρέπει να πούμε πως το πέος των γεροντότερων ανδρών είναι λιγότερο «ευγενές» από το πέος των νεότερων ανδρών, γιατί εγείρεται δυσκολότερα, αφού το πέος μοιραία ακολουθεί το δρόμο της παρακμής.

Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι που, πάρα την πάροδο του χρόνου συνεχίζουν να έχουν «καλούς τρόπους», ως ντούρασελ, εκεί που οι συνομήλικοί τους έχουν παραδώσει πινακίδες από καιρό. Βέβαια κάποια στιγμή, λόγω φθοράς, η αντίληψη περί «ευγενείας», θα πάρει και για αυτούς την άγουσα για τ' αποδυτήρια.

Το «εγέρθητοι- εγέρθητος» είναι στρατιωτικό παράγγελμα-μαργαριτάρι, που αποτελεί καραβανάδικη παραφθορά του λόγιου «εγέρθητι» στον Ενικό, ή «εγέρθητε» στον Πληθυντικό, που σημαίνουν «σήκω - σηκωθείτε». Λόγω μη κατανόησης από τον καραβανά, η Προστακτική «εγέρθητι» θεωρείται ως πληθυντικός «εγέρθητοι» και από εκεί πλάθεται κατά αναλογία ο Ενικός «εγέρθητος». Αυτή η τροπή φανερώνει το κράμα από αμορφωσιά και τάση για λόγια επίδειξη που χαρακτηρίζει τον στρατό γενικότερα και τους καραβανάδες ειδικότερα. Κυκλοφορεί σαν αστείο μεταξύ φαντάρων (μάλλον εδώ και δεκαετίες), ενώ απαθανατίστηκε και από τον Χάρρυ Κλυνν.

1. Αυτός που διάγει βίο παρόμοιο με του Kώστα Καραμανλή. Ως γνωστόν, ο πρωθυπουργός μας είναι διάσημος για το πώς αυτός και η σύζυγός του ζούνε σεμνά και ταπεινά. Και ο Γιώργος Αυτιάς επιμένει ότι η σωστή έκφραση είναι «ασκητικά». Λ.χ. ενώ οι περισσότεροι υπουργοί του προκαλούν με τον χλιδαίο βίο τους εν μέσω οικονομικής κρίσης, ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να βρίσκεται κοντά στον λαό, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της μέρας του βλέποντας DVD απ' το βιντεάδικο της γειτονιάς, και τρώγοντας στον Μπαϊρακτάρη και σε ταβέρνες της Ραφήνας. Ο «ασκητικός» είναι επομένως ο Έλληνας που περιορίζεται στις ταπεινές απολαύσεις της ζωής, τα σουβλάκια, τα κοκορέτσια, τα κοντοσούβλια, τις μπριζόλες κ.ο.κ.

2. Ο φανατικός οπαδός του σεξολόγου Θάνου Ασκητή. Αυτός που παίρνει σε Ντι-Βι-Ντι τις ομιλίες του γνωστού σεξολόγου για το πώς να βελτιώσουμε την σεξουαλική μας ζωή και κάνει φιλότιμες προσπάθειες να τις εφαρμόσει μπας και δει χαρά στα σκέλια του. Χαρακτηρίζεται από μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά στο σεξ, να πετύχει οπωσδήποτε έναν καλό οργασμό για να μην πάνε στράφι οι συμβουλές που αποστήθισε από τον δάσκαλο- ίνδαλμά του, καθώς και από μπόλικο ακαδημαϊσμό στην προσέγγιση του σεξ. Η ασκητική γυναίκα είναι ένας τύπος Γιαλόμας επί το σεξουαλικότερον, που σε πρήζει με θεωρίες, αλλά ευτυχώς σχετιζόμενες με την μεγιστοποίηση της σεξουαλικής απόλαυσης.

Ζευγάρι ασκητικών βλέπει το Ντι-Βι-Ντι του Ασκητή πριν την εξ-άσκηση. (από Hank, 10/01/09)

Παρωδία που έμεινε να χαρακτηρίζει τις ταινίες και βιβλία με ήρωα τον μάγο Χάρρυ Πόττερ, οι τίτλοι των οποίων κατασκευάζονται με παρόμοια τεχνική που σύντροφος σλανγκιστής εντόπισε στην κατασκευή τραγουδιών του Φοίβου, ήτοι με title-generator και film-generator. Γενικότερα δηλώνει κάθε παραπλήσια αμερικλανιά. Οι τίτλοι σχηματίζονται με το όνομα του υπερήρωα, κι ένα μυθικό-χιμαιρικό-μυστικιστικό υπεραντικείμενο που θα σαγηνεύσει το μαγικό ενδιαφέρον του Χάρρυ μέχρι το επόμενο μπεστ-σέλλερ. Το μόνο βέβαια γνήσιο ταχυδακτυλουργικό είναι πώς έχουν καταφέρει να βγάλουν τόσα λεφτά από την τσέπη μας και να τα βάλουν στην δική τους. Στην σλανγκική παρωδία, το ενδιαφέρον του μαθητευόμενου μονοπωλείται από το δοχείο νυκτός του, ήτοι το καθικάκι του. Ο παρωδιακός τίτλος κυκλοφορεί με δύο παραλλαγές, είτε Πρώκτερ για να συμφωνεί με το «δοχείο νυκτός», είτε Πόττερυ για να συμφωνεί με το «πήλινο». Θέμα της ταινίας είναι η δυσκοιλιότητα του σφιχτομούρη Χάρρυ Πρώκτερ, αλλά και κάποια ευκοίλια απρόοπτα. Μια ταινία με σασπένς για όλη την οικογένεια.

Σημειωτέον ότι το «Χάρρυ Πρώκτερ» αποτελεί και υπαινιγμό ότι ο Χάρρυ μπορεί τελικά και να το υψώνει το μαγικό ραβδάκι... Ή τέλος πάντων να είναι καθηλωμένος στο «πρωκτικό στάδιο» ανάπτυξης.

Η λιγούρα για ευρωπαϊκά κονδύλια. Παράγεται από το «λόρδα» και τον πολιτικό Jacques Delors, γνωστό για την διοχέτευση των ομώνυμων «πακέτων Ντελόρ». Το φαινόμενο ήταν παλιότερο κυρίως στην Ελλάδα, γιατί τώρα με την κρίση είναι σκούρα τα πράγματα. Αλλά σαν νοοτροπία, αίσθημα, αλλά και πρακτική ακόμη, παραμένει.

Η σλανγκενεργός έκφραση χρησιμοποιήθηκε και ως τίτλος επιθεώρησης.

Ορθογραφική παρατήρηση (αφιερωμένη στον Πάνο Β'): Ίσως το «λόρδα» προέρχεται ετυμολογικά από το «λωρίδα», που σημαίνει την ταινία, το παράσιτο των εντέρων. Γι' αυτό λέμε και «με κόβει λόρδα». Οπότε σε αυτήν την περίπτωση, που είναι πάντως αβέβαιη, η σωστή ορθογραφία θα ήταν «λώρδα» και «ντελώρδα».

Η αρώστεια των φανατικών του Πλεύρη του Πρεσβυτέρου. Καθώς έχουν «ιδεολογία για άρρωστους» για να παραφράσω την παλιά διαφήμιση του Θέμου για τον «Πρωταθλητή».

Η πλευρίτιδα είναι κολλητική αρώστεια, αν και πρέπει να υπάρχει και προδιάθεση αφού κληρονομείται και στους επιγόνους, όπως φαίνεται από την παρουσία του Πλεύρη του Νεωτέρου ως βολευτή στο Κοινοβούλιο και τα παραθύρια...

Το ban (μόνιμη απαγόρευση εισόδου) που τρώει κάποιος από ένα chatroom, site κλπ. επειδή δε συμμορφώθηκε με τους κανόνες, ή απλά επειδή ο admin δε γουστάρει τη φάτσα του και θέλει να τον πετάξει εκτός.

Επίσης, υπάρχει και το συνώνυμο «μπάνιο» (ή banιο).

Κάθε χρόνο, βρωμιάρες μέρες, οι νεοέλληνες καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες πατροπαράδοτης (ειδικά εάν είσαι ερυθρόδερμος) γεμιστής ψητής γαλοπούλας.

Οι παλαιότεροι βουβά αναρωτιούνται: «αυτό δεν είναι το εορταστικό μου τραπέζι… αυτό δεν είναι το νόστιμο μου γουρουνόπουλο… Θεέ μου, μα πως βρέθηκα εδώ; Same as it ever was… same as it ever was, κ.λπ.». Αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα μας.

Tου όχι-και-τόσο-λουκούλλειου αυτού γεύματος προηγείται πάντα η επίσκεψη της κυρα-περμαθούλας νοικοκυράς σε super market για να προμηθευτεί το περί ου ο λόγος κατεψυγμένο πτηνό. Εκεί υφίσταται κάθε χρονιά το ίδιο εθνικό κλονισμό. Διαπιστώνει με απόλυτη φρίκη ότι, όλες οι εισαγόμενες γαλοπούλες αναγράφουν με κεφαλαία γράμματα την ειδεχθή λέξη Turkey! Αναθεματίζοντας την μοίρα της– οι εγχώριες γαλοπούλες είναι πανάκριβες! – και αφού ρίξει μια ματιά τριγύρω για τον φόβο των άλλων εχθρών του Ελληνισμού, των Ιουδαίων, κάνει την καρδιά της πέτρα και χώνει την γαλοπούλα Τουρκίας στο καλάθι της. Οι καλεσμένοι δεν θα μάθουν ποτέ το ένοχο μυστικό της.

Κοροϊδευτικά το συγκρότημα Active Member, προφανώς λόγω του εύσωμου(;) τραγουδιστή τους.

Ταβερνιέ ή ταβερνιόν (Tavernier-Tavergnon) είναι το εκλεκτό βαρελίσιο κρασί που διαθέτουν οι ταβέρνες και ο τύπος που μας παίρνει παραγγελία το προτείνει πάντα. Είναι σαφώς ανώτερο από όλα τα γαλλικά-ιταλικά-λατινοαμερικάνικα νερά με γεύση που κυκλοφορούν στην αγορά (και που φυσικά τα διαθέτει η ταβέρνα αλλά ο σερβιτόρος μας έκοψε για έξυπνα παιδιά για να χαραμιζόμαστε με τέτοια ποτά) και τις περισσότερες φορές το έχει φτιάξει ο ξάδερφος του ιδιοκτήτη στο χωριό του.

Σερβίρεται συνήθως σε κόκκινο τσίγκινο καραφάκι «αυτοπλυνόμενο» αφού «ποιος ανώμαλος θα πιει κατευθείαν από την κανάτα (για το νερό) ή από το καραφάκι για να το πλύνουμε;». Φυσικά έχει την ιδιότητα να γίνεται ό,τι προστάξει ο πελάτης: Μπρούσκο; Μπρούσκο! Ημίγλυκο; Ημίγλυκο! Γλυκό; Γλυκό! Κάτι-ελαφρύ-γιατί-εγώ-θα-οδηγήσω-και-δε-θέλω-να-πιω-πολύ; Όλο αυτό! Ακόμη δεν έχει εφευρεθεί μείγμα που να γίνεται αυτόματα κόκκινο και λευκό αλλά πού θα πάει, θα γίνει κι αυτό.