Tagged definitions (23)
Showing 1-10 from 23

Σερβίρω φραπέ σε άλλον, ή στην παθητική φωνή, «φραπεδιάζομαι», μου σερβίρουν φραπέ. Υπάρχει και το αυτοπαθές «αυτοφραπεδιάζομαι», που είναι κυριολεκτικά σκέτη μαλακία. Επειδή το φραπέ είναι σχετικώς ξεφτίλα, υπάρχει και το «άει φραπεδιάσου», που είναι χειρότερο από το «άει γαμήσου», όσο το φραπέ είναι χειρότερο απ' το γαμήσι. Και πολύ σεξιστικά- προσβλητικά για μια γυναίκα (ή γκέι): «Ούτε για φραπέ δεν κάνει!».

Είδος ψαρέματος επιφανείας το οποίο εξασκείται πάνω σε βάρκα. Πρόκειται για κωδικοποίηση της προτροπής σε γενετήσια πράξη (κοινώς γαμήσι ή καλαφάτισμα), προκειμένου να μην αντιληφθούν τίποτα περί τούτου οι τυχόν παρευρισκόμενοι.

Καλό είναι να χρησιμοποιείται σε μέρη παραθαλάσσια ή παραλίμνια ή παραποτάμια, μιας και η πρόσκληση σε ψάρεμα σε κάποιο ορεινό θέρετρο ή κατά την διάρκεια του χειμώνα και του ψύχους θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα (κοινώς, θα καρφωθείτε στους υπόλοιπους).

Aυτή η φράση λέγεται, όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος είναι πούστης.

Εμπνεύστηκε από την πετυχημένη σειρά πρίζον μπρέικ, όπου, στην φόξ ρίβερ, τα αγοράκια που γαμούσε ο τι-μπαγκ του έπιαναν την τσέπη.

Το γνωστό και ως πιο βρωμερό μέρος στο σώμα του άνδρα.

Πρόκειται για την περιοχή ανάμεσα στο πέος και τον πρωκτό και, ειδικά το καλοκαίρι, χρειάζεται ειδική περιποίηση με το σφουγγάρι στο μπάνιο.

Το αιδοίο.

Η συσχέτιση προέρχεται από τη δήλωση της Βάνας Μπάρμπα πως ό,τι κατάφερε, το κατάφερε με το σπαθί της, σε συνδυασμό με την πληροφόρηση από το παρασκήνιο, που πληροφορούσε πως ό,τι κατάφερε, το κατάφερε με την αξιοποίηση του αιδοίου της. Αυτή η πληροφόρηση ανεκδοτοποιήθηκε και παρατίθεται στο παράρτημα.

Εκ των παραπάνω υποδηλώνεται πως όταν τα απαιτούμενα προσόντα για την κατάκτηση ενός στόχου είναι ανεπαρκή, τότε άλλα όπλα πρέπει να επιστρατευθούν, προκειμένου να καταστεί δυνατή η επιτυχία. Μ' άλλα λόγια, εκεί που το σπαθί (απαιτούμενα προσόντα) δεν αποδεικνύεται κοφτερό, το αιδοίο αποδεικνύεται γιαταγάνι.

Σχετικό λήμμα το άνοιξε τη βάνα, Μπάρμπα.

Τα σουβλάκια των καταστημάτων «πίτα του παππού» ξεχωρίζουν για το μεγάλο μήκος και για το γενικότερα μεγάλο μέγεθος τους και λειτουργούν ως προσομοιωτές μεγάλου πέους.

Η σημασία της πίτας του παππού που δίνεται εδώ, αφορά τη θεώρηση και την αντίληψη ενός ψωλοπερήφανου λεβεντόγερου, ενός λεβεντομαλάκα μεσήλικα, ενός πουρεϊτζερ που βρίσκεται στην αρχή του τέλους της σεξουαλικής άνθησης του για το εργαλείο του.

Επειδή τον τρώνε οι ανασφάλειες, ψάχνει ολοένα για επιβεβαίωση της πίτας του. Ακούει κάποιους να του λένε «άσπρα μαλλιά στην κεφαλή κακά μαντάτα στην ψωλή». Τους απαντά: «μαλλί μπαμπάκι, ψωλή φαρμάκι»… Ωστόσο δεν ησυχάζει. Παρόλο που έχει καβατζάρει εδώ και χρόνια τα πενήντα, όταν ακούει το τραγούδι του Ζαμπέτα, ο «πενηντάρης» φτιάχνεται. Σκέφτεται, πως ο πενηντάρης στην εποχή του Ζαμπέτα, αντιστοιχεί σε έναν εξηνταπεντάρη ++ της σημερινής εποχής. Θέμα χουπουα βλέπεις. Ακούει το τραγούδι του Μπουγά, «Έλα στον παππού» και λέει μέσα του: «Περνάει ακόμα η μπογιά μου. Δεν ξόφλησα.».

Πάει καμιά μπαρότσαρκα για να μπανίσει κανα κόμματο και να προσφέρει την πίτα του σερβιρισμένη με παππουτσοθήκη βεβαίως βεβαίως. Πίτα που κάποτε ήταν ανάρπαστη αλλά… γήρας ουκ έρχεται... μόνον κι ο ανταγωνισμός από νέους και ωραίους στους πουτσομεζέδες καλά κρατεί. Όπου δει λοιπόν πιπίνι, φτιάχνεται. Πετάει «ωχ τα πόδια…», ωστόσο πολλές φορές το καμάκι του, αντί να πιάσει το πιπίνι, πιάνει μια κρύα χυλόπιτα, όταν η τύπισσα, αφού τον σκανάρει, τον αποκαλέσει απαξιωτικά γερομπισμπίκη και ραμολί. Τότε αυτός μένει με τα παντελονόψαρα και την πίτα του παππού ανα χείρας.

Ένα όφωνο αλλιώτικο απ' τ' άλλα. Με αυτό, ορισμένες αξιέπαινες κυρίες που ζουν ανάμεσά μας, δίνουν κανονικά ρεσιτάλ. Ο λυτρωτικός και καθαρτικός χαρακτήρας μιας υψηλής τέχνης απαιτήσεων.

Το πέτσινο μικρόφωνο θέλει να το πονάς, θέλει να το ματώνεις. Η επιτυχία στο άθλημα επ' ουδενί πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Απαιτείται μακροχρόνια τριβή με το αντικείμενο, στοχοπροσήλωση, συνέπεια και συνέχεια. Πάνω απ' όλα πρέπει να το αγαπάς το άθλημα. Όχι «πιάσαμε όλοι από 'να μαρκούτσι και την είδαμε τραγουδιστές». Όχι αγάπη μου, δεν είναι τόσο απλό.

Όροι επομένως όπως πέτσινο μικρόφωνο, κλαρίνο ή βουκολική φλογέρα, υπογραμμίζουν τον εξόχως συναγωνιστικό χαρακτήρα της εν λόγω αγαθοεργού και θεαρέστου πρακτικής. Δεν είμαστε όλες ίσα κι όμοια, πώς να το κάνουμε. Άλλες το 'χουν, άλλες δεν το 'χουν. Όπως σημειώνω και στα παραδείγματα εδώ, η πεολειχία ελάχιστα απέχει από την αναγόρευσή της ως επισήμου ολυμπιακού αθλήματος. Τα όργια (διαγωνισμοί τσιμπουκιού) που έκαναν οι αγγλίδες σε θέρετρα όπως Φαληράκι Ρόδου, Λαγανάς Ζακύνθου, Κάβος Κερκύρας κ.ο.κ., δεν σοκάρουν όπως παλιά την ελληνική καθημερινότητα.

Και μια τελευταία βελτσιά, έτσι να μην ξεχνιόμαστε: οι πεολειχιάστρες αποτελούν τους σύγχρονους συνεχιστές μιας μακράς και αγλαούς προφορικής παράδοσης, εκπρόσωποι μιας αειθαλούς κουλτούρας προφορικότητας. Παράδοση που ξεκινά απ' τον Όμηρα, τους ραπ-σωδούς και τους αοιδούς, την αρχαϊκή ποίησις της Σαπφούς και του Αλκμάνα, συνεχίζεται εν τη Ρωμανία με τον Διγενή Ακρίτα και τα λοιπά άσματα του ακριτικού κύκλου, περνάει κι απ' τα Δημοτικά Τραγούδια. Με τις υγείες σας.

Το χέρι ή η παλάμη.

Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, η οργανική χημεία αποτελεί τον κλάδο της χημείας που μελετά τις ενώσεις του άνθρακα. Εδώ φρενάρει η βιβλιογραφία και αρχίζει το slanging.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λέγοντας οργανική χημεία αναφερόμαστε στο ερωτικό συνταίριασμα των εραστών στο κρεββάτι, ή σε οποιοδήποτε άλλο χώρο ερωτικών αθλοπαιδιών.

Λέγεται έτσι, λόγω του ότι εκεί τον πρώτο λόγο, τον πρωταγωνιστικό ντε, τον έχουν τα πρωταγωνιστικά όργανα της κλασσικής ερωτικής σύζευξης. Τα γεννητικά όργανα των εραστών ντε!

Γιαυτό και η βασικότερη χημική αντίδραση αυτής της οργανικής χημείας είναι:

πέος + αιδοίον-----------> παιδίον

Η παρτούζα πάλι, αποτελεί κλάδο της οργανικής χημείας και μάλιστα σύνθετο, αφού εμπλέκει περίπλοκα γεφυρώματα.

Δες και ενόργανη γυμναστική.

Το ντουφέκι κι ο μπαργαλάτσος, μοιάζουν λόγω:

• Σχήματος,
• Βλητικής δυνατότητας,
• Σημειολογίας περί κυνηγητικής φύσης του χρήστη τους.

Οπότε μιλώντας για ντουφεκιά, μιλάμε για τη διαφυγή ριπών σπέρματος από την κάννη, πεοβόλου όπλου, στο πεδίο της ερωτικής μάχης.

Αντίθετα με την κλασική έννοια της ντουφεκιάς, ντουφεκιάς που μπορεί να επιφέρει το θάνατο, η συγκεκριμένη ντουφεκιά μπορεί να επιφέρει τη δημιουργία, συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία μιας νέας ζωής.