Tagged definitions (2188)
Showing 721-730 from 2188

Ουσιαστικό που χρησιμοποιείται για τον χαρακτηρισμό ενός πολύ όμορφου ή σέξυ άνδρα (υπερβολικά όμορφου). Συνώνυμο του κούκλος, θεός, καύλαρος, μανάρι κλπ κλπ κλπ αναρίθμητα. Το αρσενικό αντίστοιχο της λέξης «πατόμουνο».

Λέξη εξαιρετικά κλασσική, χτυπάει κάμποσο.

Πρόκειται για το κατ' εξοχήν μπινελίκι που απευθύνεται σε κάποιον του οποίου οι ιδέες, τα λεγόμενα ή οι πράξεις προσήκουν σε ιδεολόγο ή δηλωμένο υποστηρικτή της χούντας της επταετίας. Αν και δικτατορίες είχαμε και παλιότερα σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο, η χούντα, όπως και το Κόμμα και η πρεσβεία, είναι μία, αυτή του '67-'74. Βεβαίως, το κράτος και ο μηχανισμός του κράτησε την απαιτούμενη συνέχεια των θεσμών, «σταθερότητα» στο νιούσπηκ, οπότε τα χουντόσκυλα έχουν ιδεολογική συγγένεια με τους υποστηρικτές παλαιότερων (και επερχόμενων) δικτατορικών καθεστώτων, αλλά δεν χαρακτηρίζονται έτσι γι αυτό.

Ή ελλαδέμπορος. Εκ των Ελλάδα και έμπορος, αποτελεί λογοπαίγνιο με την λέξη λαδέμπορας.

Ας αναλύσουμε τα τρία αυτά αντικείμενα αναφοράς. Το -έμπορας αποτελεί συχνότατο β' συστατικό στην σλανγκ. Συνδέεται συνήθως με την πρόταση ψευδών. Ένας -έμπορας μπορεί να βγάζει όντως και λεφτά, όπως λ.χ. ο Λιακό από τα βιβλία του, αλλά κυρίως προτείνει ένα (ζωτικό κατά το μάλλον ή ήττον) ψεύδος προς συναισθηματική επένδυση. Ένας -έμπορας πουλάει φιδιές (φιδέμπορας), ψωλιές (ψωλέμπορας), αρχιδιές (αρχιδέμπορας), σκατιές (σκατέμπορας) ή κουραδιές (κουραδέμπορας). Ο -έμπορας δηλαδή πουλάει τρέλα, τρελίτσα, παραμύθα, μούρη, μαγκιά, ιστορία, και άλλο αέρα. Τα πουλάει γιατί έχει αγοραστικό κοινό που ψάχνει για μαγκιά, μούρη, ιστορία κ.τ.ό., επειδή δεν τα έχει. Ο -έμπορας μπορεί να βεβηλώσει κιόλας κάτι ιερό πουλώντας το, λ.χ. ο χριστέμπορας. Ή μπορεί να προσδώσει πλασματική αξία σε κάτι ευτελές με το να το βγάλει στην αγορά, λ.χ. ο κακαδέμπορας, ο τσοφλέμπορας ή ο τυρέμπορας.

Ο ελλαδέμπορας κάνει όλα τα παραπάνω. Καπηλεύεται ό,τι ιερό υπάρχει στον Ελληνισμό. Αλλά ταυτοχρόνως και προσδίδει ψευδή σημασία σε ό,τι ευτελισμένο διαθέτουμε. Κυρίως πουλάει μαγκιά, μούρη, ιστορία σε έναν λαό που τα πληρώνει όσο όσο για να τα αποκτήσει.

Χαρακτηριστικό της νεώτερης ελληνικής ιστορίας είναι μάλιστα ότι προτάθηκε μια μεγάλη πληθώρα Ελληνισμών προς πώληση. Βλ. λ.χ. εδώ. Όπως ανέφερε κάπου ο Χότζας είμαστε ένα από τα λίγα έθνη που ξεκίνησε μια διαφωτιστική επανάσταση (τ. Γαλλική, Αμερικανική) και τελείωσε μια (β)ρομαντική επανάσταση (τ. Ιταλική, ενοποίηση Γερμανίας). Κάθε γενιά διανοουμένων ή και κάθε ατομικός στοχαστής που σεβάστηκε τον εαυτό του έβγαλε κι έναν διαφορετικό Ελληνισμό για πούλημα. Λ.χ. ο διαφωτιστικός ουνιβερσαλιστικός Ελληνισμός του Κοραή, η ελληνική συνέχεια του Παπαρρηγόπουλου, Ελληνισμός απευθείας απ' την αρχαία Ελλάδα, Ελληνισμός με ή χωρίς Βυζάντιο, Ρωμανισμός, φυλετικός Ελληνισμός, γλωσσικός Ελληνισμός, πολιτισμικός Ελληνισμός, πολιτειακός Ελληνισμός, εδαφικός Ελληνισμός, Ελληνοχριστιανισμός, χουνταλο-Ελληνισμός, νεορθόδοξος Ελληνισμός, νεο-οθωμανικός Ελληνισμός, νεο παγανιστικός Ελληνισμός. Ή στις πιο ποπ εκδοχές Ελλάδα της γιουροβύζιον, του τσολιά ή της Ολυμπιάδας. Η σύγχρονη Ελλάδα μοιάζει με ένα ατέλειωτο σούπερ μάρκετ Ελληνισμών, όπου πολλοί αγοράζουν Ελληνισμούς αλά καρτ, ανάλογα με τις εκάστοτε επιδιώξεις, χωρίς να είναι δυνατόν να συγκροτηθεί μια ενιαία συλλογικότητα, ούτε καν ένας διχασμός, αλλά μάλλον ένας σουπερμαρκετίσιος κατακερματισμός, όπου ο κάθε ελλαδέμπορας επιλέγει δημαγωγικά το target group του για να διαφημίσει την ιδιωτική βερσιόν του.

Ειδικά το λογοπαίγνιο με τον λαδέμπορα έχει σημασία, καθώς ως λαδέμπορας εννοείται αυτός που πουλούσε λάδι στην μαύρη αγορά κατά την γερμανική κατοχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οπότε θίγεται το γεγονός ότι το πούλημα Ελληνισμού έχει μια μακρά ιστορία σύμπραξης ή έστω συμπόρευσης με φαινόμενα δωσιλογισμού, αυταρχισμού, αντιδραστικού καθεστωτισμού. Πολλές φορές δηλαδή ο Ελληνισμός πουλιέται με τις ευλογίες ενός αυταρχικού καθεστώτος.

Πάντως τα διαδιχτυακά ευρήματα δείχνουν ότι η έκφραση χρησιμοποιείται από μια πληθώρα ατόμων διαφορετικών ιδεολογικών αφετηριών. Χρησιμοποιείται και από αυτούς που κατακρίνουν τον εθνικισμό. Αλλά χρησιμοποιείται και από πολλούς πατριώτες που θέλουν να καυτηριάσουν ότι κάποιοι άλλοι δήθεν πατριώτες είναι σε αντίθεση με τους ίδιους κάπηλοι του Ελληνισμού. Λ.χ. ένας παγάνας μπορεί να αποκαλέσει ως ελλαδέμπορο έναν οπαδό του Ελληνοχριστιανισμού με την λογική ότι ο χριστιανισμός είναι ιουδαϊκή άρα σιωνιστική θρησκεία και εχθρός του αυθεντικού Ελληνισμού. Αντιστρόφως, ένα watchdog της ορθοδοξίας μπορεί να αποκαλέσει ως ελλαδέμπορο έναν αρχαιοελληνιστή λ.χ. δωδεκαθεϊστή ως έχοντα κοινά με την μασονία. Ένας ακροδεξιός μπορεί να πει ελλαδέμπορο τον Καρατζαφέρη, επειδή δεν τον βρίσκει αρκετά δεξιό. Ή, το συνηθέστερο, πολλοί «καθαρόαιμοι» Έλληνες θα πουν ελλαδέμπορο κάποιον σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη στη λογική ότι είναι μαϊμού και όχι γνήσιος υπηρέτης του Ελληνισμού. Ασφαλώς η έκφραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από αριστερούς ή διεθνιστές ή οποιονδήποτε μη εθνικιστή, αλλά ο γούγλης δείχνει ότι χρησιμοποιείται κυρίως σε ενδο-πατριωτικές διενέξεις περί του ποιος είναι ο αυθεντικός Έλληνας και ποιος ο αιρετικός ελλαδέμπορος.

Ως προς τα πρόσωπα στα οποία απευθύνεται συνήθως ο χαρακτηρισμός νομίζω ότι στην ψηφοφορία εδώ έχουμε τις τοπ ενδείξεις, αλλά βέβαια αποδίδεται και σε πολλούς άλλους.

Κατάρα, λοιπόν, στον ελλαδέμπορα και σπέκια στον Mr Cadmus που ανάρτησε το λήμμα στο Δ.Π.

Μακρόσυρτο, γκρινιάρικο καντήλι που συνοδεύεται από την χαρακτηριστική γκριμάτσα ''στραβωμένο-στόμα-λίγο-πριν-το-εγκεφαλικό'' (ούτως ώστε να βγαίνει το ''αααα'' πιο παχύ και πιο δραματικό).

(Ετυμολογία: α στο διάολο=> ασταδιάλο => ασσστεεάααλο)

Κυριολεκτικά σημαίνει μαλακίζομαι (εκ του Πατρινού επιθέτου μινάρας που σημαίνει μαλάκας).
Χρησιμοποιείται όμως κατά κύριο λόγο μεταφορικά προς όσους ξεστομίζουν ή κάνουν μαλακίες. Το λέμε επίσης και σε όσους το έχουν κάψει τελείως.

Είδος σκατόφατσας.

Κυριολεκτικά είναι ο νταβάς, ή αυτός που εικάζουμε λόγω εμφάνισης, αύρας, κύρους, ότι είναι νταβάς. Για να είναι χαρακτηριστική νταβατζόφατσα πρέπει να είναι και άσχημος, να έχει αποτυπωθεί στην φάτσα του το ψήσιμό του στην ζωή και τη νύχτα, λ.χ. με ουλές κ.τ.ό.

Ακόμη μπορεί να ειπωθεί για κάποιον που έχει ύφος ή μάλλον έξη αποτυπωμένη στο πρόσωπο νταβατζή με την μεταφορική έννοια, δηλαδή διεφθαρμένου εκμεταλλευτή που απαιτεί παντοειδή νταβατζιλίκια. Νταβατζόφατσες βρίσκει κανείς συχνά μεταξύ δημόσιων λειτουργών.

Επίσης για κάποιον άσχημο και μεγάλης ηλικίας που κυκλοφορεί με θεόμουνο. Σε αυτή την περίπτωση η νταβατζόφατσα ορίζεται όχι αφ' εαυτής, αλλά συνταγματικά από την συνάφειά της, δηλαδή είναι το θεόμουνο που καθιστά τον ηλικιωμένο άσχημο νταβατζόφατσα (αν και μπορεί απλά να είναι σκατόφατσα με την καλή έννοια, όπως την ορίζει ο Χαλικούτης).

Δεν με νοιάζει, γράφω κάτι ή κάποιον στα παλιά μου τα παπούτσια. Κυριολεκτικά σημαίνει σε γράφω στ' αρχίδια μου.

Εναλλακτική ορθογραφία: σεκιμέ καντάρ.

Κόψε την σπερματολογία: επαγγελματική αργκό πολιτικών και δημοσιοκάφρων, συνώνυμη του «κόψε τις μαλακίες».

Συμβολικά παραπέμπει στην άντληση σπέρματος, που αποτελεί άλλωστε το απόγειο του τάκα-τάκα. Με την ίδια λογική, και οι Γάλλοι αποκαλούν τους παπάρες foutriquets.

Η σλανγκιά χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον σ. Δ. Ρέππα το 2000 και έκτοτε υιοθετήθηκε διακομματικά (βλ. παραδείγματα).

Υπάρχει βέβαια και η κυνική άποψη ότι οι πολιτικοί και δημοσιοκάφροι είναι, στο σύνολό τους, αγράμματα και ακαλλιέργητα υβρίδια μπαμπουίνου και γυμνοσάλιαγκα που συγχέουν την σπερματολογία (ιατρικό κλάδο) με την σπερμολογία (διάδοση κακόβουλων φημών). Καταδικάζουμε απερίβραστα τις άνανδρες αυτές σπερματολογίες που αποκλειστικό σκοπό έχουν να υποσκάπτουν το δημοκρατικό μας πολίτευμα!

(πάσα: GATZMAN)

- Εχθές, ο υπουργός Οικονομίας (Γιώργος Αλογοσκούφης) διαβεβαίωσε ότι δεν τίθεται θέμα προσφυγής της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, απαντώντας σε σχετική αναφορά του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, κατηγορώντας το ΠΑΣΟΚ για ανεύθυνη σπερματολογία.
(εδώ)

Συνώνυμο του τρόμπας, στο πιο γελοίο και ιδιαίτερα εύηχο.

Δεν ξέρω αν υπάρχει γενικότερα, και το μόνο χτύπημα στο νέτι είναι από ποστ του μπρο μου στους 4Τ, αλλά την αγαπάω αυτή τη λέξη και την καταθέτω.

Βλέπε και μαλακαντρέας για το φαινόμενο της βάφτισης του κατέχοντος την ιδιότητα.

Ακόμη μία ανάπτυξις επί το προσβλητικότερον του άντε και γαμήσου, όπου ο υβριζόμενος όχι μόνο γαμιέται, αλλά επιπλέον γκαστρώνεται, γεννά και κατεβάζει και γάλα στη συνέχεια. Με τον τρόπο αυτό προσδίδεται στην ύβρι «γαμήσου», που έχει κατά το μάλλον ή ήττον βραχυχρόνιες συμπαραδηλώσεις, χρονικό μήκος μηνών ή και ετών (γαμήσι, εγκυμοσύνη, γεννητούρια, θηλασμός), ενώ ταυτόχρονα προκαλούνται οι συνειρμικές συμπαραδηλώσεις «λεχώνα» και «αγελάδα».