Εις -στάν εθνικό αυτοφαυλιστικό ή πολιτικό φαυλιστικό, που δηλώνει την Ελλάδα ως μια χώρα όπου γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστούν οι αρχές του φιλελευθερισμού πλην με τρόπο αρκούδως ανατολίτικο και υπανάπτυκτο.
Ο όρος, βεβαίως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με μια πλειάδα τρόπων:
α) Στην πιο ακραία μορφή του στρέφεται εναντίον του ίδιου του πυρήνα του φιλελευθερισμού, ή, περισσότερο, του νεοφιλελευθερισμού, για να δηλώσει ότι παρά τις αξιώσεις του τελευταίου για ορθολογισμό και ατομική πρωτοβουλία, στην ουσία αποτελεί ο ίδιος μία ανορθολογική κατασκευή, την οποία ακολουθούν άκριτα οι αντίστοιχοι ταλιμπάν της απόλυτης ελευθερίας των αγορών, της δημιουργικής καταστροφής, της πλήρους άρσης των περιορισμών από το κράτος και την κενωνία, της απορρύθμισης και αποχαλίνωσης κ. ταλ., που εντέλει οδηγούν σε νεοβαρβαρικές καταστάσεις.
β) Περισσότερο, όμως, θίγει το πώς εφαρμόζεται (#νοτ) ο φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. Εντάσσεται έτσι σε μια σειρά από -σταν, όπως τα Διαφωτιστάν, Εκσυγχρονιστάν, Μεταρρυθμιστάν, άντε και το Μνημονιστάν, τα οποία υπονοούν ότι η ιδιότυπη (μη) εφαρμογή δυτικών αξιών, θεσμών και πρακτικών γίνεται στο Ελλαδιστάν με εξίσου ανορθολογικό και υπανάπτυκτο τρόπο όσο είναι και η αντίσταση των ανατολίτικων δυνάμεων αδρανείας. Το εν Ελλάδι Φιλελευθεριστάν είναι, λοιπόν, η χώρα όπου μεγαλόστομα πρωκτάγματα φιλελευθερισμού συνυπάρχουν κατ' ανάγκη με δεξιό αυταρχισμό παλαιάς κοπής, με το ελλαδικό κρατιστάν- νταβατζιδιστάν, με νεοποτισμό (κατά Αλέξη Τσίπρα), πελατειακό κράτος και λοιπές συντηρητικές δυνάμεις.
γ) Πιο συγκεκριμένα, ως πολιτικό πλέον φαυλιστικό, δηλώνει έναν, ας πούμε, νοερό τόπο όπου δραστηριοποιείται το τρελό παρεάκι των νεοφιλελέδων στην Ελλάδα. Από τα κώματα Δράση, ΦΙΣ (και Δημιουργία Ξανά για κάποιους πάσχοντες από Τζημερίτιδα), ανεβαίνοντας σε Γέφυρες για να πέσουν μετά σε Ποτάμια, οι φιλελέδες έχουν συμπήξει τη δική τους ελίτ της αλήτ που αρθρώνεται και γύρω από ορισμένους χώρους, όπως είναι λ.χ. το βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone, το σάιτ Protagon, διάφοροι διαδικτυακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί και δραστηριότητες στις παρυφές της χιπστεροσύνης που βλέπουμε σε Free Press έντυπα, σε προγράμματα TEDx και σε ομάδες νέας κοπής εις -ιστας. Και βεβαίως τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Με το τσουβάλιασμα παρόμοιων διαφορετικών δραστηριοτήτων σε ένα εις -σταν φαυλιστικό επιτυγχάνεται με μάλλον ειρωνικό τρόπο η απαξίωσή τους, καθώς αυτό που συνήθως θίγεται δεν είναι ο οπισθοδρομικός τους χαρακτήρας, όπως συνήθως με τα εις -σταν, αλλά αντιθέτως ο ελιτισμός τους και το γεγονός ότι αποτελούν έναν μικρόκοσμο από γκρουπούσκουλα χωρίς μεγάλη επιρροή στην ελληνική κενωνία.
1. -Παρλεβού νεοφιλελέ;
-Αχ, όχι καμάρι μου, δεν είμαι απ' το Φιλελευθεριστάν!
2. Διότι μόνο στο Φιλελευθεριστάν του καζινοκρατικοδίαιτου καπιταλισμού μία επιχείρηση συνεχίζει να υπάρχει ακόμη και όταν δεν μπορεί να πληρώσει το εργατικό της δυναμικό. Πουθενά αλλού! Στον κανονικό καπιταλισμό (βλέπε Γερμανία, ας πούμε) την επόμενη ημέρα έχει βάλει λουκέτο και πάει για βρούβες. Αλλά ας πάει στην οργή κι αυτό Στο Φιλελευθεριστάν του καζινοκρατικοδίαιτου καπιταλισμού ζούμε με τους όρους τους δικούς του θα μιλήσουμε. [...] ΕΠΙΣΗΣ, βάζεις λουκέτο, λες «χάσαμε» και πας για βρούβες, αν εξακολουθείς να έχεις στο Φιλελευθεριστάν που λέγεται Ελλάδα της κρίσης, ένα μαγαζί με 800 εργαζόμενους! Όμως...
3. Δηλαδή δεν μας έφτανε ο Πάσχος θα χουμε και Βαγγέλη ; Μα τι διάολο κάνουν εκεί στο φιλελευθεριστάν τους κλωνοποιούν ;
Να γελάς και να ειρωνεύεσαι που απεργός πείνας πεθαίνει και μετά να κλαίγεσαι ότι σε βρίζουν. Μόνο στο φιλελευθεριστάν. (Από το Τουίτερ).
Επιπλέον, ο Άδωνις Γεωργιάδης μπορούσε ως υπουργός να απευθύνει τα μηνύματά του άμεσα σε ένα ασύγκριτα ευρύτερο ακροατήριο από αυτό που θα ονειρευθούν ποτέ τα γκρουπούσκουλα του ελιτίστικου φιλελευθεριστάν, που αδυνατούν να αντιληφθούν την έννοια του πολιτικού και που τον απορρίπτουν με τη (απίθανη) σνομπίστικη κατηγορία ότι είναι… βιβλιοπώλης. (Γεωργιάδου απρόσμενον εγκώμιον εδώ).
