Tagged definitions (16)
Showing 1-10 from 16

Αυτός που ξέρει ή κάνει ότι ξέρει σωστά Ελληνικά.

Πρώτο συστατικό σε χιλιάδες ατάκες που κυκλοφόρησαν μετά τον Δεκέμβριο του 2007, μέσα στο γενικό αλαλούμ της Ζαχοπουλιάδας, με στόχο την γελοιοποίηση του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου - πρύτανη του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, φωτεινού παντογνώστηκαι, κατά ορισμένους, πρώτου ρουφιάνου.

Η υπόθεση Ζαχόπουλου και ό,τι επακολούθησε, προβλημάτισε: συγκεχυμένες πληροφορίες, ένα απίθανο μείγμα προσωπικής τραγωδίας και τσοκαρίας, σοβαρές οι υπόνοιες για διαφθορά και δεδομένη η ανεπάρκεια αλλά και η αλαζονεία των ΜΜΕ - ήταν, λοιπόν, ποτέ δυνατόν να υπάρξει άλλη αντίδραση από το να γίνει χοντρή πλάκα;

Μέχρι τα τέλη Μαρτίου 2008, πάνω από 5.000 τέτοιες ατάκες είχαν καταγραφεί στην ιστοσελίδα www.makisfacts.com, που έχει ως πρότυπο το www.chucknorrisfacts.com, δικτυακό τόπο αφιερωμένο στον γνωστό Αμερικανό ήρωα ταινιών δράσης.

Η έκφραση 'Ο Μάκης ξέρει ...' συμπληρώνεται από κάτι που είναι:

1. το άκρον άωτον της υπερβολής, η/και
2. σουρεαλιστικό λογοπαίγνιο ή/και
3. τελείως παράλογο, ή/και
4. αντίθετο με τους νόμους της Φυσικής - σε αυτό το Σύμπαν.

Με την ίδια κεντρική ιδέα - ότι, δηλαδή, το ερευνητικό δαιμόνιο του Τριανταφυλλόπουλου είναι πάνω από τα ανθρώπινα μέτρα - κυκλοφορούν και πολλές άλλες έκφρασεις που δεν υιοθετούν μεν την σύνταξη 'ο Μάκης ξέρει ...' αλλά τον γελοιοποιούν εξίσου αποτελεσματικά (βλ. παραδείγματα). Βέβαια, θα δούμε αν εν τέλει όλα αυτά τον ξεφτιλίσουν όντως ή θα τον κάνουν ακόμη πιο καλτ.

Η έκφραση 'ο Μάκης ξέρει ...' τείνει ήδη να αυτονομηθεί από τον Τριανταφυλλόπουλο και χρησιμοποιείται - με αλλαγή ή και όχι του ονόματος - για να ταπώσει τον ξερόλα και εν γένει παπαρολεβιέπου υπάρχει σε κάθε παρέα.

Μνημονική ικανότητα.

Από την διαφήμιση των καταστημάτων για κινητά «Γερμανός» με τον Αντώνη Καφετζόπουλο. Το σλόγκαν είναι «το κινητό θέλει τον Γερμανό του». Φαντάζομαι πως η διαφήμιση στηρίζεται στο ότι οι Γερμανοί φημίζονται για την ακρίβεια, πειθαρχία ή και σκληρότητά τους. Οπότε η έκφραση λέγεται για κάποιον που έχει ταλέντα, αλλά πρέπει να μπει σε πρόγραμμα και πειθαρχία. Θέλει φτιάξιμο. Λέγεται και ειρωνικά για τα σκάνδαλα με τη Ζήμενς: «Ο πολιτικός θέλει τον Γερμανό του / για να γίνεις κυβέρνηση, θέλεις τον Γερμανό σου».

Η πλέον κλασική διαφήμιση των '70ς και '80ς είχε το σουρεαλιστικό σλόγκαν με ύφος σαράντα καρδιναλίων: Είκοσι εννιά κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν Skip. Αυτοί ξέρουν!.

Λόγω και του γκροτέσκου αυτού του σλόγκαν, η φράση έμεινε όταν συνιστούμε κάτι. Και παραφράζεται, εννοείται, ανάλογα με τα γούστα μας.

Επίσης, η φράση έχει μείνει και ως είκοσι εννιά κατασκευαστές πλυντηρίων ψάχνουν να βρουν τον τριακοστό.

Το ρήμα υπό διάφορες μορφές χρησιμεύει ως πιο σλανγκέ εκδοχή διαφόρων εκφράσεων οι οποίες είναι ήδη σλανγκ:

- ως «την ψαχουλεύομαι» σημαίνει «την ψυλλιάζομαι», παίρνω γραμμή.

- ως «ψαχουλεύω + αντικείμενο» σημαίνει «ψάχνω κάτι» με την έννοια «γνωρίζω κάτι καλά», «έχω εμπειρία από κάτι» (βλ. πιο κοντινό σχετικό λήμμα ψακτικές). Σε αντίθεση με το «ψάχνω», που χρησιμοποιείται σχεδόν για κάθε θέμα που μπορεί να «ψαχτεί», δηλαδή για το οποίο μπορεί να υπάρξει εις βάθος γνώση, συνήθως ψαχουλεύουμε τη ζωή, τις γυναίκες ή/και τους άντρες, και γενικά τα πλέον ουσιώδη πράγματα. Σπάνια μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως «την έχω ψαχουλέψει με (κάτι)».

- ως μετοχή, «ψαχουλεμένος» μπορεί να αναφέρεται ειρωνικά ή όχι σε κάποιον/κάτι ψαγμένο... στην περίπτωση που δεν υπάρχει ειρωνεία, μιλάμε για κάτι το πολύ ψαγμένο...

Από το ψαχουλεύω (από Τριανταφυλλίδη) = ανασκαλεύω κάπου με τα χέρια μου, συνήθ. για να βρω κτ, ψάχνω να βρω κτ. επάνω μου.

Βίκυ ή Βικούλα είναι η wikipedia, η μεγάλη ηλεκτρονική διαδραστική εγκυκλοπαίδεια, σλανγκιστί. (Βικιπαίδεια, ελληνιστί (;))

Eκφράσεις: «Να ρωτήσουμε την Βικούλα».
«Η Βικούλα είσαι;», κατά το Μα ποιος είσαι, η ΔΟΜΗ;

Αλλαντικά Βίκη (από GATZMAN, 20/02/09)

Σάιμπερπανκ επεξήγηση για την εντυπωσιακή ετοιμότητα της μνήμης μας.

Οι καλοί χρόνοι απόκρισης έχουν να κάνουν με αναμνήσεις για γεγονότα ή και περιγραφές που στους συνομιλητές μας φαίνονται χαμένα στις ομίχλες του χρόνου. Κι αυτό είτε επειδή συνέβησαν παλιά στο Τέξας, είτε διότι ξεφουρνίζουμε απίστευτες λεπτομέρειες την στιγμή που ο φουκαράς απέναντί μας δεν θυμάται καλά-καλά τι κρατάει στα χέρια του χωρίς να το δει.

Ετυμολογείται (προφ) από τις συντομεύσεις στην επιφάνεια εργασίας (desktop) του υπολογιστή, που σε γλιτώνουν από την εξοντωτική αναζήτηση ενός αρχείου ή ενός προγράμματος στα κατάβαθα των σκληρών σου δίσκων.

Εκ του συστημένου (ενν. γράμματος ή δέματος), εννοούμε το να ξέρει κάποιος ακριβώς σε ποιον άνθρωπο, χώρο ή γραφείο πρέπει να κατευθυνθεί για να γίνει η δουλειά του. Δεν είναι απαραίτητο να έχει συστηθεί κυριολεκτικά με τον άνθρωπο που θα συναντήσει, αρκεί να φτάσει ως εκεί χωρίς άσκοπες αναζητήσεις και μπερδέματα.

Η παραπάνω διάκριση γίνεται λιγότερο λεπτή και περισσότερο ξεκάθαρη στο χώρο των βιντεοπαιχνιδιών (κυρίως FPS) όπου και ακούγεται με την σλανγκική έννοια. Σημαίνει πως εντοπίζω τον εικονικό εχθρό και του επιτίθεμαι καθοδηγούμενος με αθέμιτο τρόπο από κάποιον που ξέρει που βρίσκεται (κάποιον οθονάκια, κάποιον ρουφιάνο από την άλλη ομάδα, κάποιον τσητερά).

Άλλη μια φράση από το ιδιόλεκτο του μοναδικού παμμεγιστοτιτανοτεράστιου Νίκου Αλέφαντου, την οποία χρησιμοποιούμε για να μειώσουμε τον συνομιλητή μας και να γείρουμε προς την πλευρά μας την πλάστιγγα των εντυπώσεων σε μια λεκτική αντιπαράθεση.

Με τη φράση αυτή, αυτοαναγορευόμαστε σε βαθείς γνώστες - ειδήμονες του αντικειμένου της συζήτησης και ταυτόχρονα υποβιβάζουμε τον συνομιλητή μας σε ρόλο μαθητή - ουραγού, που δε φτουράει μία σεταμάς και το καλό που έχει να κάνει, είναι να ακούει και να μαθαίνει από τη σοφία μας.