Tagged definitions (2226)
Showing 701-710 from 2226

Εκ του χριστουγεννιάτικου παιδικού τραγουδιού Ο Μικρός Τυμπανιστής και του τούμπανο δηλαδή της σλανγκιάς που περιγράφει τον μυώδη άνθρωπο που δεν έχει καθόλου λίπος, αλλά είναι πρησμένος και σφριγηλός με την καλή έννοια. Ο μικρός τουμπανιστής είναι ο ανθρωπότυπος που περιέγραψα και στο μισή μπουκιά σπανακόρυζο, δηλαδή αυτός που προσπαθεί να υπεραναπληρώσει μια φυσική του μειονεξία, εν προκειμένω το χαμηλό ανάστημα, με το να γίνει μπιλντέρι σφίχτερμαν.

Προσωπικά, το χρησιμοποιώ για γκόμενες τ. πιπινέζα οι οποίες αναπληρώνουν το μη λεβέντικο παράστημα με το να γίνουν πολύ σφριγηλές και τουμπανιασμένες, και επαληθεύουν έτσι το ρητό του λαού μας ψηλό μουνί για παρέλαση, κοντό για κρεβάτι. Λόγω προδιαγραφών δεν μπορεί βέβαια να αρθεί στο ύψος ενός θεόμουνου, μπορεί όμως να αποτελέσει ένα καθ' όλα τίμιο καυλέτο και δη μανιτζέβελο στις κρεβατικές εχθροπραξίες λόγω χαμηλού κέντρου βάρους και έλλειψης λίπους. Το αρσενικό γραμματικό γένος δεν πρέπει να προβληματίζει, γιατί οι γυναίκες τούμπανα συχνά αποδίδονται με αυτό όπως στα μούναρος, κόμματος, τσολιάς, πούτανος/ κοντοπούτανος, και εξάλλου το κοντό ανάστημα παραπέμπει σε gender-neutral παιδί τ. γουτσιστικού διπαί, πρβλ. και τη συνήθεια των γυναικείων υποκοριστικών σε ουδέτερο γένος, λ.χ. Αννιώ, Μαρινιώ. Βρασταμανιστί: τουμπανομεζές.

Σημείωση για τον γερμανό μεταφραστή: Πρόκειται για λολοπαίγνιο με χαμηλή διάδοση. Το ίδιο δε παιδικό άσμα έχει σλανγκιστεί και ως μικρός τυμπανιστηρτζής.

Είδος κουρέματος, γνωστότατο στην αργκό των κομμωτών, το οποίο είναι κοντό καρέ που τελειώνει σε απόλυτη ευθεία στο ύψος των αυτιών. Η ονομασία του προέρχεται, προφανώς, από την ομοιότητα του κουρέματος με καπελάκι.

Έδωσε βροντερό παρών στα τέλη του 80 με αρχές του 90, τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες βρίσκοντας όμως συντριπτικά περισσότερη εφαρμογή στα ανοιχτόχρωμα αγοράκια.

Η κόμμωση ήταν λιγάκι εξεζητημένη (γι αυτό το επέτρεπαν μόνο οι προχώ γονείς στα παιδιά τους) με αποτέλεσμα σχεδόν όλα τα κοριτσάκια να προτιμούν τους κατόχους της, για τον ίδιο λόγο που τα αγοράκια δείχνανε ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτές που φορούσανε φούστα λαμπάντα ή φούστα-μπλούζα με κρόσσια (τα οποία δεν ήταν ξεχωριστά αλλά αποτελούσαν προέκταση του υφάσματος και δημιουργούνταν από το κάθετο και περίτεχνο σκίσιμο της μπλούζας) ή, ίσως σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες, πουκάμισο δεμένο κόμπο στο κάτω μέρος του και άλλα τέτοια ωραία.

Κατά την συγγραφή του λήμματος ανακάλυψα ότι αποτελεί υποκατηγορία του καρεδάκια και ότι στην Αγγλική συναντάται είτε ως bowl cut, είτε ως mushroom cut και σπανιότερα ως pot cut (απ' όπου και τα μύδια).

α. Γυναίκα που συχνάζει ή εργάζεται σε σκυλάδικα, κωλάδικα και λοιπά νυχτερινά καταστήματα διασκέδασης και μετα-νυχτερινής μαζικής εστίασης.

β. Γυναίκα που ομοιάζει με γυναίκα που συχνάζει ή εργάζεται σε σκυλάδικα, κωλάδικα και λοιπά νυχτερινά καταστήματα διασκέδασης και μαζικής εστίασης.

γ. Γυναίκα που ομοιάζει με σκύλα (θηλυκό του σκύλου) εμφανισιακά και μόνο.

δ. Γυναίκα που γουστάρει σκυλάδες ή και σκύλους.

ε. Άνδρας ομοφυλοφιλικών παραδόσεων και κατευθύνσεων και που ομοιάζει ή φέρεται ως γυναίκα μίας εκ των ανωτέρων κατηγοριών.

Δεν θα πρέπει να την μπερδεύεται με την σκύλα (κοινώς bitch) ή το σκυλί. Η σκυλού ακόμα κι αν είναι είναι άνδρας, έχει αρχίδια. Πολλές σκυλούδες τυχαίνει να είναι λεσβίες αλλά να μην το γνωρίζουν.

Έκφραση που προσγειώνει σκληρά στην πραγματικότητα κάποιον που δεν διαθέτει την απαραίτητη εγρήγορση (π.χ. κοιμήσης, αργόστροφος κλπ) ή επιδεξιότητα (π.χ. ατσούμπαλος, άγαρμπος κλπ) ή ρώμη (κακαντράκι, φιλάσθενος κλπ) ή εμφάνιση (χλωμός, κουρασμένος κλπ), προκειμένου ν’ ανταποκριθεί επαρκώς στις απαιτήσεις μιας ομάδας ή παρέας.

Οι περισσότεροι αθρώποι, αγωνιούντες μην χαρακτηρισθούν αποσυνάγωγοι (ξέροντας τί τους περιμένει), μοχθούν ν’ αποδείξουν στην κοινότητα ότι διαθέτουν τουλάχιστον μιαν από τις παραπάνω αρετές επιβίωσης (είτε κραυγάζοντας την ειδίκευσή τους – είτε υποτιμώντας των άλλων). Μερικοί τις καλλιεργούν κιόλας.

Η έκφραση απηχεί την αντίληψη ότι η μαλακία αδυνατίζει και το σώμα και το πνεύμα (το ίδιο κάνει, αλλ’ όχι αντίστροφα).

Η Φύση (και η κοινωνία) ξερνάει τον αδύναμο. Η συμπόνια δεν πασπαλίζει πάντα το ψωμί της ανάγκης.

Πάντως, ο αρχιδεσμοφύλακας ενός ξερονησιού στην Γαλλική Γκυιάνα, πιστός στον Κανονισμό που επιτάσσει ένα minimum ενδιαφέροντος από καθήκον, σύστησε στον Papillon (F.J. Schaffner 1973), να μαλακίζεται όσο το δυνατόν λιγότερο, για να μη ρέψει εντελώς, (δεδομένων των -ούτως ή άλλως- απάνθρωπων συνθηκών) κατά την διάρκεια της διετούς (!) απομόνωσής του, παραβλέποντας ωστόσο, τα καταπραϋντικά ψυχικά ευεργετήματα των κατά μόνας ηδονών...

Βλ. εδώ για την κοινωνικά απαιτούμενη ετοιμότητα και εδώ για τις συνέπειες της έλλειψής της.

Αυτός που είναι κομμάτια από καταχρήσεις, αλκοόλ, ναρκωτικά, σεξ, εθισμούς, από τα σκατά της ζωής, ο αποδιοργανωμένος, ο καμένος.

Επίσης:

1. Τεμάχιο χασίς, τσίκα, δοντιά.

2. Όχι μόνο η ωραία γκόμενα (έτερος ορισμός), αλλά γενικά ο ωραίος τύπος, ο ωραίος άνθρωπος, ο Ζαγοραίος, το περιβόλι.

3. Από την μουσική, το κομμάτι είναι το μέρος που πρέπει να εκτελέσει ένας συγκεκριμένος μουσικός. Οπότε η έκφραση κάνω το κομμάτι μου σημαίνει κάνω αυτό που ξέρω να κάνω καλά και το ευχαριστιέμαι. Συνήθως λέγεται άσ' τον να κάνει το κομμάτι του, δηλαδή δεν πειράζει που μας τα πρήζει με το να κάνει χίλιες φορές τα ίδια (=της ψωλής του τον χαβά), άσε τον να ευχαριστηθεί, τ. ψωλίστ.

4. Στην εκλαϊκευμένη Ψυχολογία, είναι έκφραση όπως το θεματάκι, και σημαίνει ότι η / ο μάλλον ερασιτέχνις γιαλόμα(ς) κατατέμνει τον ψυχισμό σου αναλυτικώς σε κομμάτια και σου λέει σε πιο κομμάτι τα πας καλά και σε πιο λιγότερο. Πρόκειται για ένα εκλαϊκευτικό αναλυτικό εγχείρημα που θα έκανε έναν σοβαρό ψυχανάλατο να φρίξει, αλλά έχει το πλεονέκτημα ότι δεν σε τρομάζει, καθώς μπορείς να εστιάσεις στα προβλήματά σου ένα ένα. Κυρίως έχει μείνει ως έκφραση λαϊκότροπης χειραγώγησης.

Βλ. επίσης τις εκφράσεις είμαι κομμάτια, πηγαίνω κομμάτια, κόμματος, κομμάτι από τούρτα, κομματιανός.

Πάσα: Χότζας, Μπούμπης.

Όρος που αφορά την γυναικεία ένδυση κυρίως, χωρίς να αποκλείεται και η αντρική. Το πολύ κοντό ρούχο για το επάνω μέρος του σώματος. Συνήθως πλεκτό ή σακακοειδές.

Λέγεται έτσι γιατί θυμίζει τα ζακετάκια που φοράνε στα μωρά για την ημέρα του βαφτισιού τους και δίνει την εντύπωση ότι το έχεις από τότε και εξακολουθείς να το φοράς. Παρόλο τον μπαμπαδισμό της όμως (αντίστοιχη κρυάδα με το «μπήκε στο πλύσιμο;» που λεγόταν για τα μίνι όταν πρωτοσκάσαν ή για τα κάπρι ή για τα κοντά μπλουζάκια, ή το άλλο: «απόκριες έχουμε;»), η λέξη τείνει να καθιερωθεί.

Το κοντό λοιπόν πανω-φόρι είναι αξεσουάρ που βαστά πολύ πίσω στον χρόνο. Στα δικά μας, παίζει και σε παραδοσιακές στολές, όπου λεγόταν «μπαμπουκλί», βλ. εδώ.

Όπως οι πουτάνες έγιναν ερωτικές αναπληρώτριες και το Γουδί, Γουδή, έτσι και το πτωχό πλην άτιμο «κάνω δίαιτα» συμμορφούμενο στις υποταγές της κορεκτίλας μεταλουμπαδιάστηκε στο και καλούα μουράτο «κάνω διατροφή».

Υπάρχουν δυο τρεις μεγάλες κατηγορίες κατηγορίες σφυρίχτερμαν οι οποίες ενίοτε αλληλεπικαλύπτονται:

• Ο ομοερωτικός σ(ωματ)οδομιστής που αθλείται και ψωνίζεται στο σιδεράδικο της γειτονιάς,
• O γκέουλας τροχονόμος (κατά Ironick),
• Ο σφίχτερμαν που τον έχει σφυρίχτρα (κατά Jeanoir).

Οι σφυρίχτερμεν χαρτογραφούνται τόσο σε μπουτς όσο και σε φαμ παραλλαγές.

Ετυμολογία: εκ των σφυρίχτρα (δύο πρώτες περιπτώσεις), σφυρίχτρα (δεύτερη) και σφίχτερμαν.

Χρησιμοποιείται συνήθως για άτομα περασμένης ηλικίας στα οποία διακρίνεται μια αραίωση στην περιοχή του κεφαλιού (aka καράφλα), δίνοντας έτσι την αίσθηση πρωκτού χωρίς την κάλυψη εσώρουχου.