Tagged definitions (631)
Showing 321-330 from 631

Είναι τα παλιά, καλά, αξεπέραστα κομμάτια κλασικού ροκ.

Μιλάμε για εποχές 70', 80' και για δημιουργούς ACDC, IRON MAIDEN, DEEP PURPLE, THIN LIZZY, JETHRO TULL, BLACK SABΒATH κλπ παλαιότερα που μας σημάδεψαν. Όχι τα σημερινά αδελφίστικα.

Το αντίθετο του φώλς στις ερωτήσεις κλειστού τύπου τρου-φώλς. Αυτό. Και γαμώ τις σλανγκιές, ε;;

Νταξ, παίζει και στις μεταλλιές όταν αναφέρεται σε άτομα/συγκροτήματα που υποτίθεται το (έπικ και τέτοια) μέταλ άτιτιουντ δεν το πουλάνε, αλλά το βιώνουνε (με έμφαση στο υποτίθεται). Βασικό θέμα στις συζητήσεις έφηβων μεταλλάδων, σχεδόν πάντα χαρακτηρίζει τους μάνογουωρ ως λέξη, αν και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε συζητήσεις χωρίς μεταλλικά συμφραζόμενα για να χαρακτηρίσει τύπο σκληρό και μόνο μπλακ.

Χαρακτηρισμός που αναφέρεται σε κομμάτια uplifting trance, ένα είδος ηλεκτρονικής μουσικής (αντικειμενικά κακής ποιότητας) που ήταν στις ακμές του στο τέλος δεκαετίας '90 - αρχές '00. Κύριοι εκπρόσωποι ήταν ονόματα όπως Cyan, Cherouvim, Holymen, Starchildren κλπ, οι περισσότεροι Έλληνες. Τα κομμάτια εμφανίζονταν συνήθως σε συλλογές όπως Transistance και Melodic Morning, αν και κάποια συγκροτήματα έβγαζαν και ολόκληρα albums. Η μουσική συνδέθηκε στενά με μεγάλα μαζικά πάρτυ στα οποία γινόταν διακίνηση ναρκωτικών, ενώ μετά από μερικά χρόνια ξεχάστηκε τελείως σαν είδος. Το uplifting δεν πρέπει να συγχέεται με το goa και το psychedelic trance (π.χ. Astral Projection, Infected Mushroom) το οποίο προέρχεται κυρίως από το Ισραήλ ενώ μουσικά είναι πολύ πιο ενδιαφέρον. Σήμερα ελάχιστα ακούγεται αυτό το είδος, ίσως μόνο από κάποιους παλιούς fans και κυρίως για λόγους νοσταλγίας.

Φίλτατοι συσσλανγκισταί,

Είναι μήνες που έχω στο πρόχειρό μου προς επεξεργασία, εμπλουτισμό κλπ κάποια λήμματα, όλα παρμένα από το Βιβλιοδρόμιο 7-8 Ιαν. 2006,
άρθρο Μαρίας Μαρκουλή.

Αποφάσισα ότι δεν έχω καμία έμπνευση ή περαιτέρω γνώσεις να τα επεξεργαστώ. Ούτε και έχει νόημα να τα αντιγράψω απλά, όπως έκανα με κανα δυο άλλα από τη λίστα αυτή (δεν τα θυμάμαι τώρα). Επίσης δεν χωράει να τοποθετήσω όλο αυτό το κατεβατό στο ΔΠ.

Σκέφτηκα λοιπόν να τα χώσω όλα μαζεμένα εδώ ώστε, όποιος θέλει, να τσιμπήσει ό,τι θέλει, να το δουλέψει και να το αναρτήσει ως αυτόνομο λήμμα, αναφέροντας πάντα την δημοσιογράφο ως πηγή.

Αν περάσει κανα μηνάκι και ουδείς έχει ενδιαφερθεί, τότε θα τα κοπιάρω απλά ένα-ένα και θα τα αναρτήσω ξεχωριστά.

Τα παραθέτω ως εκ τούτου στο Παράδειγμα. Πιθανόν κάποια να τα έχουμε ήδη ή κάποια να μην ευσταθούν και τόσο.

Όποιος διαλέξει κάποιο, ας το δηλώσει στα Σχόλια ώστε να ξέρουμε ότι το λήμμα είναι υπό επεξεργασία.

Α, και δεν βαθμολογείτε εδώ, εννοείται.

Είναι ο «πνευστός» που δεν έχει κουρδίσει σωστά το όργανό του· ο τόνος του είναι είτε λίγο χαμηλότερα, είτε λίγο ψηλότερα από το σωστό. Κατά άλλη εκδοχή γράφεται με γιώτα, ψιλοχάμηλος, και σημαίνει ότι το κούρδισμα είναι κατά τι χαμηλότερο από αυτό που πρέπει, κοινώς ψιλοχαμηλότερα.

Η έκφραση χρησιμοποιείται κυρίως για τα πνευστά, καθώς είναι γνωστό ότι είναι δυσκολότερο το κούρδισμα των πνευστών οργάνων, παρά των εγχόρδων· ο «έγχορδος» που δεν έχει κουρδίσει σωστά είναι απλώς φάλτσος ή παράτονος.

Αν και έχω παίξει κλαρινέτο αρκετές φορές με τη μπάντα του Δήμου Θεσσαλονίκης (1980-1982), την έκφραση την άκουσα πρώτη φορά από τον Δημήτρη Βάμβα, πρώτο όμποε της Κ.Ο.Α. στην κυριακάτικη εκπομπή της ΕΤ1 «Μικρά Πορτραίτα» της 6ης Δεκεμβρίου 2009.

Υπενθυμίζω ότι το «κούρδισμα» των πνευστών γίνεται συνήθως με αυξομείωση του μήκους του ηχητικού σωλήνα μετακινώντας κατάλληλα μέρος του σωλήνα. Το όμποε είναι αρκετά «ιδιότροπο» και λόγω της δυσκολίας που παρουσιάζει στο κούρδισμα, χρησιμοποιείται για να δίνει τον τόνο της ορχήστρας (συνήθως 443 Hz για το μεσαίο λα).

Περισσότερο κοινωνικό φαινόμενο παρά λήμμα σλανγκ. Αξίζει αναφοράς, όμως, καθότι εξηγεί τα λήμματα τύπου κουτσουμπήλω, του γκουντουμπήτρου, Έφη Βώδη και ίσως άλλα που να μου διαφεύγουν.

Πρόκειται για τον ξεπεσμό, για την ντεγκαντάνς της παραδοσιακής μουσικής της Πελοποννήσου και της Ρούμελης που επήλθε όταν ανακαλύφθηκε το έκο/ντηλέυ και άρχισε η κατάχρηση στα πανηγύρια, τα οποία πλέον είναι πιασοκωλιά στα ίσα και δεν έχουν καμία σχέση με τις παραδοσιακές θρησκευτικές και αγροτικές εορτές.

Η μουσική είναι κάτι που μόνο μακρινά θυμίζει παραδοσιακά τραγούδια, όταν παίζουν και τέτοια, αφού έχουν αντικατασταθεί από τα πανηγυριώτικα καψουροτράγουδα. Το είδος αυτό αντιδιαστέλλεται με τα καψουροτράγουδα εθνικής οδού, διότι συνδέεται άμεσα με το σφαγιασμένο παραδοσιακό τραγούδι, και συνεπώς έμμεσα με το ίδιο το παραδοσιακό τραγούδι, ενώ το καψουροτράγουδο της εθνικής οδού κατάγεται από το ρεμπέτικο. Παναγία βόηθα...

Παρατηρούμενα φαινόμενα, εκτός από τα άθλιας ποιότητας ποτά και φαγητά σε εξωφρενικές για πανηγύρι τιμές είναι η ορχήστρα αγκαζέ το μισό βράδυ και χορεύω μόνο εγώ και η πάρτη μου και άμα σηκωθείς παίζει τσαμπουκάς (και γαμώ τις γιορτές δηλαδή) και η απανταχού παρούσα επίδειξη πλούτου σε στυλ βλαχομπαρόκ.

Η ορχήστρα αποτελείται από: κλαρίνο, βιολί, φωνή, ηλεκτρική κιθάρα και μπάσο, ντραμς, πλήκτρα και τουμπερλέκι. Τον βασικότερο ρόλο όλων, όμως, τον παίζει ο ηχολήπτης που τερματίζει το ντηλέυ και νομίζεις ότι βρίσκεσαι στη σπηλιά του νταβέλη, σε σημείο που τελικά η όλη (υπο)κουλτούρα του σύγχρονου πανηγυριού να χαρακτηρίζεται από αυτό.

Το όνομα του μεγάλου γερμανού μουσουργού Μπετόβεν εκφράζει κατά μιαν έννοια την ποιότητα. Αν αντικατασταθεί με κάποιο άλλο π.χ. Μπεζαντάκου, αυτομάτως η ποιότητα υποβαθμίζεται. Εν τούτοις η συγκεκριμένη έκφραση χρησιμοποιείται με σκοπό να ειρωνευτούμε κάποιον που παραπονιέται ότι αυτό που αγόρασε δεν είναι και το καλύτερο.

Ένα όφωνο αλλιώτικο απ' τ' άλλα. Με αυτό, ορισμένες αξιέπαινες κυρίες που ζουν ανάμεσά μας, δίνουν κανονικά ρεσιτάλ. Ο λυτρωτικός και καθαρτικός χαρακτήρας μιας υψηλής τέχνης απαιτήσεων.

Το πέτσινο μικρόφωνο θέλει να το πονάς, θέλει να το ματώνεις. Η επιτυχία στο άθλημα επ' ουδενί πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Απαιτείται μακροχρόνια τριβή με το αντικείμενο, στοχοπροσήλωση, συνέπεια και συνέχεια. Πάνω απ' όλα πρέπει να το αγαπάς το άθλημα. Όχι «πιάσαμε όλοι από 'να μαρκούτσι και την είδαμε τραγουδιστές». Όχι αγάπη μου, δεν είναι τόσο απλό.

Όροι επομένως όπως πέτσινο μικρόφωνο, κλαρίνο ή βουκολική φλογέρα, υπογραμμίζουν τον εξόχως συναγωνιστικό χαρακτήρα της εν λόγω αγαθοεργού και θεαρέστου πρακτικής. Δεν είμαστε όλες ίσα κι όμοια, πώς να το κάνουμε. Άλλες το 'χουν, άλλες δεν το 'χουν. Όπως σημειώνω και στα παραδείγματα εδώ, η πεολειχία ελάχιστα απέχει από την αναγόρευσή της ως επισήμου ολυμπιακού αθλήματος. Τα όργια (διαγωνισμοί τσιμπουκιού) που έκαναν οι αγγλίδες σε θέρετρα όπως Φαληράκι Ρόδου, Λαγανάς Ζακύνθου, Κάβος Κερκύρας κ.ο.κ., δεν σοκάρουν όπως παλιά την ελληνική καθημερινότητα.

Και μια τελευταία βελτσιά, έτσι να μην ξεχνιόμαστε: οι πεολειχιάστρες αποτελούν τους σύγχρονους συνεχιστές μιας μακράς και αγλαούς προφορικής παράδοσης, εκπρόσωποι μιας αειθαλούς κουλτούρας προφορικότητας. Παράδοση που ξεκινά απ' τον Όμηρα, τους ραπ-σωδούς και τους αοιδούς, την αρχαϊκή ποίησις της Σαπφούς και του Αλκμάνα, συνεχίζεται εν τη Ρωμανία με τον Διγενή Ακρίτα και τα λοιπά άσματα του ακριτικού κύκλου, περνάει κι απ' τα Δημοτικά Τραγούδια. Με τις υγείες σας.

Έκφραση από την σλανγκοηρωική δεκαετία των έιτιζ, μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα, όπως τα παρακάτω:

1. Πιο κυριολεκτικά το είδος Techno-country, όπως αναπτύχθηκε από συγκροτήματα, καθώς οι Rednex. (Σ.ς.: Αξιοσημείωτο ότι η βλαχοντίσκο ανθεί στην Βαλτική).

2. Κομμάτια-ποστίλες που συνδυάζουν ετεροκλήτως ρυθμούς της Εσπερίας, λ.χ. ραπ, με ρυθμούς της καθ' ημάς Εώας, λ.χ. μπουζουκάκι, τσιφτετελάκι κ.ο.κ.

3. Συναφώς, η συνήθεια κέντρων να εναλλάσσουν ξενόφερτο ντάμπα ντούμπα με ελληνάδικη μουσική, συνήθως από κάποια προκεχωρημένη ώρα και πέρα.

4. Η πλειοψηφία των τραγουδιών που παίζονται στην γιουροβύζιον συνδυάζοντας και καλούα παγκοσμιοποιημένη μονοτροπία με πολιτισμική ιδιαιτερότητα.

Εν κατακαυλείδι, τόσο ο όρος βλάχος όσο και ο όρος ντίσκο εννοούνται στην ευρύτατη δυνατή έννοια, σημαίνοντας ο μεν βλάχος τον τοπικισμό, η δε ντίσκο, κάποιο ξενόφερτο ή παγκοσμιοποιημένο άκουσμα. Συνεκδοχικά, η έκφραση περιγράφει και αντίστοιχη ετερόκλητη συμπεριφορά. Σύγκρινε με το βαλκανικό Turbofolk.

Ασίστ: Αυτό το βρήκα μόνος μου.

Το γαβ είναι η μονάδα με την οποία μετράμε το πόσο σκυλάδικο είναι ένα τραγούδι. Είναι δηλαδή ότι ακριβώς είναι το kg για την μάζα, το Joule για την ενέργεια, το Watt για την ισχύ και το Ampere για την ένταση του ρεύματος.

Η κλίμακα του «σκυλάδικου» έχει εύρος 10 γαβ. Δηλαδή ένα τραγούδι όταν βαθμονομηθεί στη κλίμακα του σκυλάδικου, θα πάρει μια τιμή από 0 έως 10 γαβ. Ενδεικτικά αναφέρω ότι τραγούδια που προσεγγίζουν τα 8 γαβ δύσκολα γίνονται ανεκτά για πάνω από 2 λεπτά από κάποιον που δεν είναι αυτό που λέμε δηλωμένος σκύλος. Ενδεικτικά επίσης αναφέρω ότι ο εν λόγω σκύλος, κάνει μπαμ από το χιλιόμετρο, λόγω του χαρακτηριστικού ντυσίματος του, που περιλαμβάνει συν τοις άλλοις λαμέ σακάκι, ανοιχτό πουκάμισο (συνήθως με φλοκάτη από μέσα), από 17 δαχτυλίδια σε κάθε χέρι, γαρύφαλλο στο αυτί και πονηριά στο μάτι και πάει λέγοντας.