Tagged definitions (82)
Showing 31-40 from 82

Στα τηλεοπτικά παραθύρια είναι πλέον δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιος μιλάει και ποιος διακόπτει, οπότε το «σας παρακαλώ μην με διακόπτετε όταν μιλάω», αλλάζει έτσι, σύμφωνα με την θρασύτητα των μαϊντανών και των δημοσιοκάφρων.

Παλιά εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης στα '80ς, η οποία καθιέρωσε ως δημοσιοκάφρο τον Γιώργο Παπαδάκη. Εννοείτο στον τηλεοπτικό «αέρα» της «ζωντανής» αναμετάδοσης, αλλά η έκφραση σλανγκίστηκε για να δηλώσει τον μπαργαλάτσο και τους δυο συγκατοίκους του.

Ασίστ: πιάνω πουλιά στον αέρα.

Μια έκφραση που όπως ξέρουμε όλοι σημαίνει «εύκολο».

Μας ενδιαφέρει όμως επειδή αναφέρεται συγκεκριμένα και στα θέματα εξετάσεων (βλ. Πανελληνίων). Κατά τα καλοκαίρια της δεκαετίας του '90 ειδικά, είχε γίνει σωβρακολάστιχο και από τα ΜΜΕ αλλά και από τους μαθητές που μιλούσαν στους δημοσιογράφους που περίμεναν έξω από τα εξεταστικά κέντρα.

Παίζει σε ένα δίλεπτο ρεπορτάζ, η λέξη «βατό» να ακουγόταν 20 φορές.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι αν τελικά ΟΛΑ τα θέματα ήταν βατά, τότε γιατί αποτελούσε γεγονός άξιο αναφοράς;;;;;

Ο τηλεφάπας. Αυτός που στηρίζεται αποκλειστικά στην τι-βί για να διαμορφώσει άποψη. Ο καλύτερος πελάτης των τηλεδημοσιοκάφρων. Συνήθως εκτός από την σκλήρυνση κατά τσιμεντόπλακας, πάσχει και από οσφυαλγίες από τις πολλές ώρες που περνάει στον καναπέ.

Το δηλητήριο το οποίο καταδικάζονται να πάρουν όσοι παρακολουθούν το δελτίο του Star με αναρίθμητα χαζορεπορτάζ από τη Μύκονο ...

Η ενημέρωση που προσφέρουν τα περισσότερα κανάλια, ιδίως σε δελτία ειδήσεων με πολλά παραθύρια και παραθυρομουρμούρα, όπου ο ένας ξεχέζει τον άλλο μέχρι τελικής πτώσεως.

Παραλλαγή του Κοκκαλιστάν. Λόγω των ΜΜΕ που έχει υπό τον έλεγχό του ο Λαμπράκης.

Όρος που μεταχειρίζονται οι απασχολούμενοι σε τηλεοπτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η μεγάλη άνθιση της ιδιωτικής τηλεόρασης στη χώρα μας, την τελευταία 20ετία, οδήγησε στην ανάπτυξη ενός νέου ιδιώματος που αφορά τις τεχνικές δυνατότητες του μέσου καθώς και τα πάσης φύσεως προβλήματα που ανακύπτουν λόγω αυτών. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι όροι του τηλεοπτικού ιδιολέκτου είναι ξενόφερτοι, ιδίως αγγλικοί.

Η αράχνη λοιπόν, είναι το σήμα / λογότυπο του εκάστοτε τηλεοπτικού σταθμού, όταν αυτό προβάλλεται φαρδύ πλατύ στο κέντρο της τηλεοπτικής εικόνας (και σε γκουμούτσα γραμματοσειρά), προς εξασφάλιση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Επειδή το εν λόγω σήμα είναι συνήθως λευκού χρώματος και σχετικά θαμπό (ώστε να κουτσοβλέπει κανείς κι από κάτω του) ονομάστηκε αράχνη (αν και θα 'πρεπε να το πουν ακριβέστερα ιστό αράχνης, αλλά τρέχα γύρευε τώρα).

Αράχνη πέφτει συνήθως στην οθόνη, όταν πρόκειται για αποκλειστικά ρεπορτάζ ή αποκλειστικές εικόνες που πρέπει να προστατευτούν απ' τον ανταγωνισμό. Αυτά ισχύουν βέβαια περισσότερο στη θεωρία, καθώς ουκ ολίγες φορές έχει παρατηρηθεί το ιλαρό φαινόμενο 2 ή και περισσότεροι σταθμοί να προβάλλουν την ίδια εικόνα (π.χ. απευθείας λήψεις από κάποια πυρκαγιά ή άλλη καταστροφή), έχοντάς την καλύψει με την αράχνη τους. Να το αποδώσει κανείς αυτό στο φόβο των Ιουδαίων ή στην εφαρμογή της παλιάς παροιμίας «φύλαγε τα ρούχα σου»; Είναι μια άποψη. Ο κάπως πιο υποψιασμένος δεν θα δυσκολευτεί να καταλάβει πως η αράχνη δεν είναι παρά άλλη μια μορφή επίδειξης δύναμης, μια δήλωση του στιλ «είμαι εδώ, με βλέπετε, έχω τη δύναμη να προβάλλομαι». Τέσπα, αυτά είναι πράγματα γνωστά απ' την εποχή του Μarshall McLuhan («το μέσο είναι το μήνυμα»)... Όπως ακριβώς μια διαφήμιση η οποία δεν λέει τίποτα για τα ουσιαστικά πλεονεκτήματα του διαφημιζόμενου, μόνο προβάλλει γιγαντιαίο το εταιρικό λογότυπο (π.χ. coca-cola)...

Ενοχλητικές αράχνες δεν συναντά κανείς μόνο στους τηλεοπτικούς δέκτες του, αλλά και στο ίντερνετ, π.χ. σε φωτογραφίες από συλλογές μουσείων, όπου έχουν καθίσει στη μέση το λογότυπο του σάιτ ή το όνομα του μαλάκα που τράβηξε τη φωτογραφία. Δεν υπάρχει πιο απτή ίσως απόδειξη για την πλήρη εμπορευματοποίηση της Τέχνης. Βέβαια θα αντιτείνει κανείς ότι το χρήμα και η τέχνη πήγαιναν πάντα πακέτο (βλ. Μέδικοι), αλλά έλεος πλέον. Έχεις να προβάλλεις μια ωραιότατη και σφιχτή power-point παρουσίαση και, θες δε θες, θα μάθουν όλοι οι ακροατές σου σε ποια σάιτ σεργιανούσες για να μαζέψεις το υλικό σου.

(από ο αυτοκτονημενος, 27/05/09)

Δουλεύω πάρα πάρα πολύ. Από την συνήθεια των δημοσιογράφων, ιδίως του Κακαουνάκη να ευλογάνε τα γένεια τους (pun intended) ότι εχουν δουλέψει πάρα πολύ, λέγοντας: «Εμείς στο (όνομα καναλιού/ εφημερίδας) κάνουμε ρεπορτάζ». Είναι πολύ αστείο, όταν λέγεται από δημοσιογράφο του Σταρ.

Πηγή: Χαλικούτης.

Φράση κλισέ, που την χρησιμοποιούν δημοσιογράφοι και πανελίστες, με την οποία προετοιμάζουν το ακροατήριο για κάποια υπερβολή, ή για – απλά - μία μαλακία ακόμα. Από την άποψη προειδοποίησης, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, γιατί συνήθως τις παπαριές που λένε τις τρώμε απροειδοποίητα.

Αλλά τέσπα, η φράση αυτή, πιο πολύ σημαίνει, «παρακαλώ προσέξτε τι λέω», παρά οτιδήποτε άλλο.

Η φράση ανήκει στην κατηγορία εκφράσεων, που ανά καιρούς γίνονται της μόδας στον προφορικό λόγο, χωρίς λόγο και αιτία. Όπως ένα καιρό, όλοι οι πολιτικοί χρησιμοποιούσαν το «θέλω να πιστεύω» (νόημα ουδέν!!! Ή πιστεύεις ή ελπίζεις ρε μπάμια).

Οι λέξεις που ακολουθούν την φράση και η σημειολογία τους είναι:

• H υπερβολή, που σημαίνει αυτά που λέω είναι τόσο ανούσια, ώστε αν δεν υπερβάλω, δεν θα μου δώσει κανείς σημασία.
• H αγένεια, που σημαίνει ότι μόλις διέκοψα έναν μαλάκα συνομιλητή που έλεγε μαλακίες, αλλά εγώ θα τις πω καλύτερα.
• Tο αδόκιμο της έκφρασης, (μιλάω τέλεια ελληνικά, αλλά...).
• O ενικός (ή η οικειότητα), που σημαίνει ότι όλοι οι επώνυμοι είμαστε κολλητοί.
• O πληθυντικός, που σημαίνει είμαι πολύ πιο νέος από εσάς.
• Μπορείτε βέβαια να βάλετε και οτιδήποτε θέλετε μετά, αφού ουσιαστικά η έκφραση δεν σημαίνει τίποτα. Είναι μία προειδοποίηση!

Ας μας συγχωρεθεί αν δεν είναι σλανγκ, αλλά... μπορεί και να είναι!