Tagged definitions (68)
Showing 1-10 from 68

Στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων, είναι συνθηματικό με σλανγκική αποκοπή (που λέω κι εγώ) για το ακάποτο, το σεξ χωρίς προφυλακτικό. Ακά βασικά είναι το ακάποτο στοματικό σεξ που είναι και το συνηθέστερο, οι μερακλήδες που προχωρούν σε περαιτέρω σεξ χωρίς προφυλάξεις επιζητώντας τη δόξα ή την ανέλιξη στη στρατιωτική ιεραρχία συνήθως το διευκρινίζουν, λ.χ. "ακά γαμήσι" κ.ο.κ.

Ο ανθυπασπιστής στον στρατό. Είναι ο βαθμός που παίρνουν οι καραβανάδες προτού γίνουν αξιωματικοί.

Στο στρατιωτικό ιδίωμα, ο ανθυπασπιστής λέγεται συχνότατα ανθύπας (με σλανγκική αποκοπή). Από εκεί, με μια ηχηροποίηση του θήτα γίνεται αντύπας, ώστε να θυμίζει τον ομώνυμο λαϊκό τραγουδιστή. (Ή, αναλόγως με τα προσωπικά γούστα, και τον ήρωα Διγενή Αντύπα του Χάρρυ Κλυνν που έμεινε διάσημος για την ατάκα ημίθεος και βάλε, ή τον Αντύπα που χαιρέτησε ο Σαββόπουλος αφήνοντας πίσω του μια τρύπα).

Πάσα: Χότζας.

Νταλαβέρια. Χρησιμοποιείται κυρίως για ναρκωτικά.

Είναι και μουσικό όργανο, είναι και λουλούδι, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει ως βρισιά, προερχόμενη με αποκοπή από το μαλακοβιόλα ή πιο σεμνά από το χαζοβιόλα. Στα συν του ως βρισιά το ότι ομοιοκαταληκτεί με το καριόλα.

Το γαμοσλανγκοπροθήμα βλαχο- προσδίδει σε σχεδόν οποιαδήποτε λέξη μια ουρδεσάνς χυδαίου και νεοπλουτίστικου. Σιγουράκι. Στα πλαίσια αυτά, βλαχοφιλελέδες αποκαλούνται τα πρηξαρχίδια που παπαγαλίζουν καμαρωτά χυδαίες φιλελέ ή νεοφιλελέ κασέτες, συχνά χωρίς να καταλαβαίνουν τι λένε.

Το εν λόγω μπινελίκι εξαπολύεται, inter alia:

• Από κάθε απόχρωσης ιδεολογικό αντιπάλο των φιλελέδων.
• Προς μνημονιακούς κ.ά. πρετεντέρηδες που επιμένουν ότι μόνο με Blut und Αμμοχάλικο θα καταστούμε ανταγωνιστικοί προκειμένου να βγούμε στις αγορές.
• Προς όσους αυνανίζονται πρωκτικά στην τουαλέτα ανακράζοντας «Μέρκελ τράβα την πρίζα τώρα!»
• Από ολντ σκουλ μεγαλοαστούς φιλελεύθερους προς νεοφώτιστες νεοβλαχοφιλελέρες (πιχί τον εκ Θεσσαλικού κάμπου ορμώμενο Θάνο Τζήμερο). Βλ. παράδειγμα 4.

• Από καραμανλικούς, λαϊκούς δεξιούς, αυγά, κ.ά. λεβέντες στα αριστερά του Καλιγούλα που βγάζουν φλύκταινες με τα όσα αποκλίνοντα πολιτικοκοινωνικά πρεσβεύουν οι δρασυριζαίοι νεοφιλελέφτ νεοφιλενινιστές (Κχανκ ©): τα ΛΟΑΤ του Γ. Βαλλιανάτου, τους αναξιοπαθούντες γυφτοσκοπιανούς που υπερασπίζεται το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, τους φωταδιστές Νίκους Δήμους που επιμένουν να αποκαλούν τα Ίμια Καρντάκ κ.ταλ.

  Βλ. και: βλαχοδήμαρχος, βλαχοκυριλέ, βλαχόμαγκας, βλαχομπαρόκ, βλαχοντίσκο, βλαχοντιτζέι, βλαχορόκ, βλαχοτηνέιτζερ, βλαχοτρέντι, βλαχοχιπστέρι κ.ταλ.

Πάσα από το δουπού και πρώτο μήδι: ΜηΧεΣω.

Όταν η τηλεόραση δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον, προσπαθείς να αποφασίσεις τι θα δεις και χρησιμοποιώντας το τηλεχειριστήριο κάνεις γρήγορη αλλαγή καναλιών σχεδόν μηχανικά. Δηλαδή το γρήγορο ζάπινγκ.

Χωρίς να το καταλαβάινει, λες στον άλλο ότι είναι για το πέος / πούτσο.

Ο «Αχιλλέας» βγαίνει από το ονοματεπώνυμο ενός παλιού πρόεδρου του πανιωνίου, τον Αχιλλέα Μπέο... Οπότε... Αχιλλέας Μπέος > Πέος > Πούτσος

Η εκμετάλλευση στα κομμέ, -δεν ξέρω αν είναι αυθεντικό κομμέ, είναι περισσότερο κάτι σαν το ψυχανάλα, θεωρείται κάπως πιο μαγκίτικο να κόψεις αυτή την κατάληξη που καθιστά τη λέξη κάπως λόγια.

Το βρίσκουμε ήδη (1954) στο άζμα σε στίχους Χρήστου Γιαννακόπουλου και μουσική Μιχάλη Σουγιούλ "Σβήστε με απ' τον χάρτη".

Ασφαλώς έχει και πολιτικοοικονομική διάσταση "εκμετάλλα αθρώπου από άθρωπο" κτλ. Γενικά είναι μεν παλαιός μαγκίτικος σχηματισμός, αλλά λέγεται και σήμερα για να αποφορτίσει μια συζήτηση μαγκίτικα να μη φανεί ότι χρησιμοποιούμε υπερβολικά τεχνικούς όρους ξέρωγω.

Σημαίνει: «Ελένη ονομάζομαι, σου λένε!»

Από τις βορειοελλαδίτικες διαλέκτους που δεν χορταίνουν φωνήεντα (να πώς να περιγράψεις κάποιον που μιλά έτς).

Μια θεία με περήφανα αφτιά ρωτά ένα περαστικό κοριτσόπουλο:
- Πώς σι λεν;
- Ελέν(η), απαντά η μικρή.
- Πώωωως;
- Ελέν, ξαναλέει η τσούπα.
Στην τρίτη ερώτηση απαντά το: Ελέν(η) με λέν(ε) σε λέν(ε), τονίζοντας το πρώτο λε με νεύρο και απελπισία.

Χρησιμοποιείται για να σχολιάσει κάποιος τη μειωμένη ακοή κάποιου άλλου ή/και την αντιληπτική του βραδύτητα. Τέλος, για να σχολιάσει εμμέσως πλην σαφώς το δυσνόητο αξάν.