Tagged definitions (1575)
Showing 881-890 from 1575

Το θηλυκό του πουτσαράς, όπως το όρισαν οι Γεωργία και Ironick.

Πουτσαρίνα, δηλαδή, είναι η γενναιόκαρδη, η λεοντόκαρδη, η λεβέντισσα γυναίκα, η πουτσαρόκαρδη.

Λ.χ. εδώ αναφέρεται ως καρδιτσιώτικος ιδιωματισμός για την «γεροδεμένη, δραστήρια γυναίκα», εδώ για την λεβέντισσα, εδώ ως αρτινός ιδιωματισμός με την ίδια σημασία, ενώ ο σλάνγκαρχος Λύο Καλοβυρνάς αναλύει εδώ το γεγονός ότι ως πουτσαρίνα χαρακτηρίζεται η γυναίκα με κότσια.

Αφήνω σε γιαλόμες και σε οπαδούς της κορεκτίλας να διερωτηθούν περί τον σεξουαλικό προσανατολισμό της πουτσαρίνας και περί του μήπως είναι σεξιστικό να χαρακτηρίζουμε την γενναία γυναίκα με παράγωγο της λέξης πούτσα, και μήπως είναι πιο politically correct εκφράσεις όπως ρίχνω δυο μουνιά. Λένε άλλωστε ότι η κλειτορίδα είναι κι αυτή πούτσα κατά μια έννοια.

Τέλος, α πουστεριόρι δόθηκε η παπαρετυμολογία ότι πουτσαρίνα είναι η τσαρίνα της πούτσας, την οποία εν παρόδω και καταγγέλλουμε.

Η γιαγιά που τυγχάνει κατά κύριο λόγο να είναι και σλανγκομούνα. Όχι ότι αν δεν είναι λέγεται αλλιώς, αλλά να, εκεί στη Σετινσουλία, οι γιαγιάδες είναι όντως και πολύ άτομα.

Λέγεται φυσικά και βάβω, αλλά και νόνα.

Κυριολεκτικά εκεί που καθίζουμε τον κώλο. Συνήθως περιγράφει ένα καρεκλάκι ξύλινο που δεν το λες έπιπλο (δλδ σε καμιά περίπτωση ένα σκαμπό -θα ήταν απαξιωτικό), ή ό,τι θα μπορούσε σε ώρα ανάγκης να παίξει τέτοιο ρόλο (π.χ. ένα τελάρο, ή μια άδεια κάσα από μπύρες).

1. Χαϊδευτικά, το φανταράκι που υπηρετεί στη Γκατζολία.

2. Το πραγματικά περίφημο γάλα «Ροδοπάκι» που διατίθονταν στο ΚΨΜ όταν εγώ υπηρετούσα.

Παρεμπιπτόντως το Μίλκο δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά του. Εννοείται πως οι ντόπιοι δεν το αποκαλούν ποτέ έτσι.

Ιδιωματισμός της Λήμνου. Λέγεται και «κομματάκι». Χρησιμοποιείται χωρίς άρθρο κι εκφράζει πολύ λίγη ποσότητα μη μετρήσιμου ουσιαστικού.

Ιδιωματισμός της Λέσβου που εκφράζει τον πολύ μεθυσμένο άνθρωπο. Συνώνυμο του κομμάτια. Από το τούρκικο davul που σημαίνει τύμπανο. Συνήθως το λάμδα και το γιώτα συγχωνεύονται στο τέλος, λόγω της Μυτιληναϊκής διαλέκτου.

Ο ζωηρός, αυτός που κάνει ζημιές, αταξίες. Χαρακτηρισμός κυρίως για μικρά παιδιά. Ίσως το δεύτερο συνθετικό, αν πούμε ότι είναι σύνθετη λέξη, αναφέρεται στην ταραχή που προκαλεί ο χαρακτηριζόμενος.

Ο λαίμαργος, ο φαταούλας στην αργκό των Ιωαννίνων. Απαντάται συνήθως ως π'στόβλιακο.

Ανοιχτή πίτα με άγρια χόρτα και φέτα που παρασκευάζεται στην περιοχή της Ηπείρου. Λέγεται και μπλατσαριά και προέρχεται από την τοπική λέξη μπλετς που θα πει γυμνός, ασκεπής.

Το σχετικά ογκώδες, δυσκίνητο και/ή αργοκίνητο όχημα ή γενικότερα πράγμα.

Ετυμολογικά προκύπτει από τον ορισμό του κουραδά.