Further tags

Επίθετο που προέρχεται από την εκφορά στα ελληνικά του αρκτικόλεξου BDSM (=Bondage, Discipline, Dominance, Submission, Sadism, and Masochism). Αυτολεξεί: Δέσιμο /Πειθαρχία, Κυριαρχία και Υποταγή, Σαδισμός και Μαζοχισμός. Η Δομινατρίχη παίζει εδώ σημαντικότατο ρόλο.

(από δω)
Μόνο που σας διαβάζουν και νεόκοπα μέλη του φόρουμ των οποίων θέλετε- δε θέλετε διαμορφώνετε την –ας την ονομάσουμε – πρώιμη μπιντιεσεμικη κουλτούρα.

Υπάρχει ένα ζωντανό και πολύ δυνατό δίκτυο υποτακτικών, το οποίο βεβαίως δεν μπορείς να γνωρίζεις, εκτός εάν γίνεις κι εσύ υ. Το δίκτυο αυτό διέπεται απο συγκεκριμένους κανόνες, άγραφους, εξειδικευμένους και μπιντιεσεμικότατους. Και βέβαια, τους ασπαζόμαστε ωραιότατα μεταξύ μας...:)

Ως λιγο μεγαλυτερη εχω ζησει ομορφες εποχες ευγενειας ( και ζω ακομη ας ειναι καλα ο Κυριος μου) σ ενα κοσμο μη μπιντιεσεμικο χωρις πρωτοκολα αλλα με κανονες καλης συμπεριφορας.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

ντολτσεβιτισμός, ντολτσεβιτιστής/ -ίστρια

Το ηθικό κίνημα του να ζεις τρυφηλή ζωή, να σ' αρέσει η καλοπέραση. Ντολτσεβιτιστές καλούνται οι φιλήδονοι οπαδοί των απολαύσεων και ακόλουθοι του εν λόγω κινήματος.

Εκ του ιταλικού Dolce Vita (=γλυκιά ζωή) και της κατάληξης -ισμός. Η ομώνυμη ταινία-σταθμός (1960) του Φεντερίκο Φελίνι προκάλεσε στην εποχή της μεγάλο θόρυβο και πάθη αποτελώντας τεράστια εμπορική επιτυχία.
Αϊσέ Νανά, η τουρκάλα που ενέπνευσε με ένα στριπτίζ της τον Φεντερίκο Φελίνι να δημιουργήσει την κλασική ταινία του «Λα Ντόλτσε Βίτα»H Ανίτα Έκμπεργκ βουτά στη Φοντάνα ντι Τρέβι κι ο Φελίνι δημιουργεί μία από τις κλασικότερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, 1960

(...) απ' την ταινία καθιερώθηκαν δύο όροι: ο Παπαράτσο, ο φίλος του Μαρτσέλο έδωσε το όνομά του στους απανταχού ρεπόρτερ ή αλλιώς... παπαράτσι και ο τίτλος, "Dolce Vita" μέχρι σήμερα υποδηλώνει την ευχάριστη, γλυκιά, ανέμελη ζωή, ό,τι δηλαδή έκανε ο ήρωάς μας...

Πηγή εδώ

Μας στόλιζε έτσι η μάνα μας όταν με τον αδερφό μου αρχίσαμε να παρακούμε τις σπαρτιάτικες αρχές της. Εγώ ήμουν η ντολτσεβιτίστρια, ντολτσεβιτιστής εκείνος, χαμένα κορμιά κι οι δυο και πύρκαυλοι θιασώτες του ντολτσεβιτισμού. Μέχρι τώρα δεν είχα ακούσει να λέει κανείς άλλος αυτή τη λέξη, όμως ιδού η σοδειά που δείχνει τον μαμαδισμό της μανούλας, before it was cool:

ΣΠ. ΖΑΓΟΡΑΙΟΣ, 1963. Σε συγχωρώ, γλυκιά μου αγάπη. Παράτησε την ντόλτσε βίτα προτού χαθείς και εσύ μια νύχτα

Και για σαντυγί, λίγοι ανέμελοι ντολτσεβιτιστές περιφέρουν το αχαχούχα τους ως ιερό δισκοπότηρο. (εδώ)

- επάγγελμα;
- ντολτσεβιτιστής (εδώ)

αρχικά δίνω την εντύπωση του στρυφνού αλλά είναι μέσα στο προφίλ που θέλω να προωθήσω: του περιζήτητου ντολτσεβιτιστή εργένη. (εδώ)

-Ανένταχτοι Άφραγκοι Ντολτσεβιτιστές. θα κατέβω στις επόμενες (εδώ)
-Μαζί σου.
-εγώ θα είμαι με τους μετανοημένους ντολτσεβιτιστές που δε θα βγάλουν τη γλυκιά ζωη από τη ζωη τους ποτέ. RT

αργοτερα το παιδι θα μαθει ποσο εξαιρετικα αρρωστημενη ψυχολογικα ηταν κ ειναι η κυρια μανταμ σουσου ντολτσεβιτιστρια του κ@λεου, που σιγουρα δεν τη λες γιαγια! (εδώ)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Ξεκινάμε από τα προφανή. Το ρήμα προκύπτει (ή απ'αυτό το ουσιαστικό; η κότα και τ' αβγό...) από την εύκαμπτη, ελαστική, ισχυρά τεντωμένη δωρική κορδά που μας πήραν οι λατίνοι κι έτρεψαν σε chorda, επέστρεψε στα πάτρια κατά το μεσαίωνα ως κόρδα και πλέον την λέμε χορδή.

Ολόκληρο ταξίδι στο χωροχρόνο δηλαδή για να ανέβει μια συλλαβή ο τόνος σε μια λέξη που έμελλε στην σημερινή της μορφή (μετά και τις αλλαξοκωλιές των ουρανικολήκτων και την τροπή του α σε η) να ξαναρίξει τον τόνο και τελικά να θυμίζει αγενές αέριο. Κι όποιος το πιστέψει είναι έτοιμος για έδρα καθηγητού γλωσσολογίας.

Κορδώνω σημαίνει «τεντώνω στα όρια σπασίματος», «στρετσάρω».

Πάμε στα δικά μας γιαβάς-γιαβάς. «Τον». Ποιον; Εκεί εντοπίζεται όλο το παν. Ποιον μπορεί να κορδώνω; Ποιον επιτέλους, αν όχι «αυτόν» που μας χαρακτηρίζει ως φύλο.

Και τι μπορεί να σημαίνει η πλήρης έκφραση τον κορδώνω; Κατ' ελάχιστο σηματοδοτεί ακόμα ένα σουρεαλιστικό (βλ. πέος ως έγχορδο) και σκοπίμως βερσατίλ στη χρήση διαμάντι της πελοποννησιακής αργκό, από εκείνα που λατρεύουμε να απευθύνουμε και μισούμε να μας απευθύνουν.

Τον κορδώνω στη θετική του χροιά σημαίνει την ετοιμότητα προς διακόρευση, γενικώς προς δράση, συνεκδοχικά το πάθος, τον ενθουσιασμό για αυτό που επίκειται να γίνει.

Στην αποθετική -και συχνότερη, εννοείται- διάστασή του, σημαίνει την τεμπελιά και δη εκείνη την τεμπελιά που χαραμίζει τις μετρημένες στύσεις που δικαιούται ο ανήρ στη διάρκεια μιας ζωής (οι οποίες δεν θα είναι ποτέ αρκετές, όσες κι αν είναι). Το χείριστο είδος απραξίας δηλαδή, η αεργία, η αναβλητικότης.

Άβυσσος η ψυχή του Πελοποννησίου. Όσο αβυσσαλέα είναι η σχέση του με φτούνο το θαυμάσιο πράμα που χαρίζει ηδονές και σκορπίζει τιμωρίες. Εάν λοιπόν το χρησιμοποιείς σωστά, τον κορδώνεις και προχωράς. Εάν όχι, τότε κάθεσαι και τον κορδώνεις.

Αναλυτικά:

Η πελοποννησιακή εκδοχή του ανδρισμού, κατ' επέκταση της ωφέλιμης χρήσης του ανδρικού μορίου, εστιάζεται κι ευδοκιμεί στις δύο κυρίαρχες δραστηριότητες του είδους μας, τον πόλεμο και τον έρωτα*. Πρόκειται για μαθητεύουσα δια βίου κατάσταση που απαιτεί διαρκή εγρήγορση (κόρδωση, ετοιμότητα) κατά τη λήψη αποφάσεων που μπορούν εν δυνάμει να θέσουν εν αμφιβόλω** τον ανδρισμό τινός.

Συνάγεται δε πελοποννησιακώς ότι έχεις κατακτήσει το νόημα της ζωής του άρρενος αν αφενός εντρυφείς στις χαρές της (διαμέσου των απολαύσεων που γενναιόδωρα μοιράζει το εν κορδώσει πέος) κι αν αφετέρου γνωρίζεις τι θα ειπεί να είσαι άνδρας (ήτοι να διατηρείς τη στύση σου- το υψηλό ηθικό σου σε κάθε έκφανση των δραστηριοτήτων σου). Ω! Είναι λιτοί οι βίοι των Πελοποννησίων ανδρών, λιτοί κι απέριττοι.

Ως δε προς την αποθετική χρήση, άντρας βεβαίως δεν είναι όποιος τον έφαγε κτλ (είναι άλλωστε ανύπαρκτα τέτοιου τύπου διλήμματα κάτ' απ' τ' αυλάκι) αλλά ούτε είναι άντρας όποιος απόσχει, δεν συνεισφέρει στο νταραβέρι, δεν επιφέρει ποικίλες μεταβολές δια της βροντερής εν κορδώσει κοινωνικής του παρουσίας στον εκάστοτε χώρο. Οι εν οίκω κορδώσεις άνευ μαρτύρων είναι ωσαύτως άνευ ουσίας.

Αντώνυμο ο ακόρδωτος/ξεκόρδωτος/αξεκόρδωτος. Παράγωγο η μονοκορδωσιά, ήτοι η χωρίς χαλάρωση του πέους δισυνεχόμενος συνουσία, την οποία συχνάκις χρησιμοποιούν μεταφορικώς οι πελοποννήσιοι για να περιγράψουν εξουθενωτικές κι ανελεήτως αδιάλειπτες συνθήκες. Αξίζει δικό της λήμμα αλλά δε βαριέσαι.

κυριολεκτικώς: Την πήδηξε δυο φορές μονοκορδωσhά.

μεταφορικώς: Πήγα άυπνος στη δουλειά (δι’ υπαλλήλους) / μετά το τρένο ανέβηκα βαπόρι (δια ταξιδιώτας) / είχα συνεχόμενα ραντεβού από τις 5 έως τις 10 (δι’ ελευθέρους επαγγελματίας) / σε μια μέρα επισκέφθηκα Ναύπακτο-Πάτρα και Αίγιο(δια πωλητάς) => το πήγα/με πήγε μονοκορδωσhά.

Έτερες συγγενείς χρήσεις βλ. σχετ. τα κόρδωσα ήτοι «τα τίναξα», αλλά να μην συγχέουμε τα σώβρακα με τα πουκάμισα.

Ως προς τα του λήμματος, ξεκινώντας από το αποθετικό:

Πλάτων: Τζώρτζ, αύριο λήγει η προθεσμία για τα ταμεία, πετάξου να αιτηθείς τη δοσοποίηση.
Γιώργος: Αμάν! Αύριο λήγει;
Πλάτων: Αφού κάθεσαι και τον κορδώνεις.. μια βδομάδα είναι που στο λέω..

Το θετικώς διακείμενο:

Πλάτων: .. Και που λες μπαίνει μέσα ο ρουμάνος κι αρχίζει το γκριντάφ.. «Από δω και μπρος» λέει «θα στέλνετε με φαξ τα τιμολόγια στο γραφείο αμέσως μόλις τα πάρετε». Τον κορδώνω κι εγώ και του λέω «Κε Διευθυντά εμάς μας έχουν φάει οι δρόμοι, στο λογιστήριο έγινε η μαλακία, εμείς θα τα ακούσουμε πάλι;»
Γιώργος: Κι αυτός τι είπε;
Πλάτων: Ε; τι να πει.. δεν τον έπαιρνε.


* Όπως λακωνικά διευκρίνισε ο θρυλικός εκπαιδευτής Χάρτμαν των πεζοναυτών του Κιούμπρικ, αναπαύοντας επί δεξιού ώμου το M-14 και κραδαίνοντας με την αριστερή την τσουτσούνα του, «αυτό είναι το ντουφέκι κι αυτό ειν’ το πιστόλι, αυτό είναι για να μάχομαι και το άλλο για διασκέδαση». Όλο και κάποια ριζούλα από τα άγια χώματα θα συνυπήρχε μέσα του. Το δίδαγμα είναι προφανές: «οπλίζω» και «κορδώνω», ναι μεν φαίνονται συναφή, πλην αλλ' όμως πρέπει να διαχωρίζονται με σαφήνεια.

** Στις παρανοϊκές τους στιγμές οι Πελοποννήσιοι βλέπουν δαίμονες τέτοιας αμφισβήτησης ακόμα και στον τρόπο που κρατάνε το ποτήρι του κρασιού.

πεζοναύτες εν κορδώσει

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Βαρύς απαξιωτικός και υποτιμητικός χαρακτηρισμός προσώπου του οποίου η συγκεκαλυμμένη ανοησία περνάει αποκαλυπτήρια. Συνήθως έχει προηγηθεί μια τυπική κατάσταση στα πλαίσια τετριμμένων δραστηριοτήτων στην οποία κάποιος απέτυχε εντυπωσιακά (προς έκπληξη και του τρελού του χωριού) να ανταποκριθεί σωστά σε κάτι βλακωδώς απλό, με τρόπο μάλιστα που κινεί τρομακτικές και ανησυχητικές εικασίες.

-Πάρε το συρραπτικό και κόλλα το δελτίο εκεί.
Ο άλλος εκείνη τη στιγμή δεν επιτυγχάνει τον συσχετισμό και σε κοιτάει αφηρημένα.
-Άντε ρε τι περιμένεις;
Κατόπιν ψυχολογικής πίεσης απλά πατάει το συρραπτικό στο δελτίο που κρατάει και σε ξανακοιτάει.
-Άλλο κάρο με πατάτες...

Έπειτα απ' αυτό το συμβάν (το οποίο καταγράφτηκε στα κοινωνικά πρακτικά ως διανοητικό δυστύχημα) το άτομο θεωρείται πλέον καθαρός πνευματικός κίνδυνος και αποφεύγονται τυχόν συναναστροφές μαζί του προκειμένου να αποφύγουμε κηδεία και άλλων εγκεφαλικών κυττάρων.

Επισημαίνεται ότι ο χαρακτηρισμός δεν αντανακλά τον περήφανο τρόμπα της γειτονιάς που φέρει το ατρόμητο λάβαρο της βλακείας, αλλά κάποιον που πασχίζει να καμουφλάρει την κουταμάρα του για να αφομοιωθεί με τους τριγύρω του, δείχνοντας καθ' αυτόν τον τρόπο όσο πιο νορμάλ μπορεί χωρίς να στρέφει βλέμματα υποψίας πάνω του.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Στην εκλογοσλάνγκ το μπετό σημαίνει τον αριθμό σίγουρων ψήφων που πρόκειται να λάβει, βρέξει-χιονίσει, ένα κόμμα ή ένας υποψήφιος. Διακρίνεται από τον "αέρα", δηλαδή τις αβέβαιες ψήφους που παίζονται.

1) - Πώς θα πάμε στο χωριό μπάρμπα;
- Καλά παιδί μου, έχουμε 30 ψήφους μπετό.
2) - Έμαθα ο κυρ Κώστας κατεβαίνει για κοινοτάρχης και μπορεί να βγει.
- Ναι και μου είπε ότι έχει 100 μπετό και 10 αέρα.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Γνωμικό που σημαίνει ότι θα δώσουμε μια περίοδο χάριτος, θα ανεχτούμε πολλά, θα κάνουμε το κορόιδο, αλλά παρ' όλ' αυτά, υπάρχουν όρια. Και προειδοποιούμε τον άλλο να μην το γαμήσει και ψοφήσει. Το γνωμικό εξάλλου τονίζει την αξία του μέτρου που είχαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Φανταζόμαστε κάποιον σύζυγο, που ήταν ανεκτικός στις πορδές της συμβίας του, χωρίς για αυτό να του χαλάει η ερωτική διάθεση, αλλά μέχρι κάποιου σημείου. Το γνωμικό αυτό που λέγεται και με εκθλίψεις "σ' αγαπώ κυρά να κλάν'ς αλλά μην το παρακάν'ς" το βρίσκω να κάνει μια νέα καριέρα ως πολιτικός σχολιασμός στο Διαδίκτυο με διαφορετικές αφορμές θεωρούμενων υπερβολών και δήλωσης ανοχής τους έως κάποιου ορίου. Η έκφραση δηλαδή πολλές φορές απευθύνεται σε κάποιον προς τον οποίο είμαστε ευνοϊκώς διακείμενοι, λ.χ. μπορεί να είναι ομοϊδεάτης μας, ο πρόεδρος του κόμματος που ψηφίσαμε κ.ο.κ., αλλά τονίζουμε ότι δεν πρέπει να εκμεταλλευτεί την ανοχή μας.

  1. Η Δήμαρχος από τη πόλη τους έλεγε να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι για να έρθουν καλύτερες μέρες, ενώ αυτοί οι δόλιοι της απαντούσανε «σ’ αγαπώ Κυρά να κλάνεις, αλλά μην το παρακάνεις». (Ένα μικρό χωριό που ανήκε εις την Δύση- αλληγορία για την Ελλάδα).
  2. Είπαμε καλός ο τσαμπουκάς, τον είχαμε ανάγκη ως λαός, έτσι να πάρουμε μια στάλα κουράγιο, να σηκώσουμε κεφάλι. Αρκεί να μην περάσουμε τα εσκαμμένα. Να μην χάσουμε κι άλλα. Κι αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι με το "πᾶν μέτρον ἄριστον" το επανέλαβαν αιώνες μετά θυμόσοφα γεροντάκια με ροζιασμένα χέρια και καθαρό βλέμμα. "Σ'αγαπώ Κυρά να κλάνεις, αλλά μην το παρακάνεις". (Έχουμε πια ψιλολαοκρατία).
  3. Με συνέντευξή του στη «Real News», ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνει: «Εμείς θα κερδίσουμε τις εκλογές. Σε κρίσιμες στιγμές σαν και αυτές που βιώνουμε, ο ελληνικός λαός θέλει καθαρές λύσεις, και δίνει καθαρές εντολές». Και όλα αυτά τα δηλώνει για μια μάχη που δεν έχει καν αρχίσει. Και δεν έχει αρχίσει γιατί ο Σαμαράς δεν έχει σηκώσει το Γάντι δεν έχει ζητήσει εκλογές. Και έτσι έχουμε την χιουμοριστική- σουρεαλ κατάσταση η κυβέρνηση να μιλά καθαρά 180 ψήφους και ο υποτιθέμενος νικητής των επόμενων εκλογών να μιλά για εκβιασμό. Στην περιοχή μας αυτό το λέμε “τρία π’λια και δυο τσόνια”. Σχόλιο: Και μιά παροιμία που λένε στο χωριό μου.. “Σ’ αγαπώ κυρά να κλάνεις, αλλά μην το παρακάνεις”. (Εδώ).

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Επίθετο που χρησιμοποιείται σε όλα τα γένη, για να προσδώσει στο άτομο, αντικείμενο, ενέργεια ή κατάσταση, το άρωμα που αποπνέει το θέμα της λέξης πουταν-.
Ο Hank το εισήγαγε ως ουσιαστικό, για "τον πούτανο που αρχίζει ωραία και τελειώνει με πόνο...", δηλ. Πουτανικός, όπως Τιτανικός.

Ήδη στο σάη εμφανίζεται σε σχόλια όπως,

πουτανική κριτική |γκομενοφάση
ενδο-πουτανική αλληλεγγύη |τρελό γαμήσι
«Κάλλιον λιμπιν-τιάρα πουτανική παρά fuckιόλιον οθωμανικόν» |φακιόλα

  1. - αντε ντε...όλοι οι πουριτανοί εδω μαζεύτηκαν.. :Ρ
    - οι πουτανικοι ενοεις... (εδώ)
  2. - Η κόρη μας τελείωσε φέτος την ανωτάτη πουτανική.
    - Και που βρίσκεται τώρα το καλό μου;
    - Κάνει την πρωκτική της.
  3. ρε σημερα στην παραλια ολοι ειχαν τυφλωθει απο το πουτανικο γυαλισμα μου. (εδώ)
  4. -Γιατί ξηγιέσαι έτσι ρε?
    -Δε μπορώ να σου πω, ειναι πουτανικό μυστικό. (εδώ)
    Όχι πολιτική σήμερα. Μόνο πουτανική.

αλλά και πουτάνικο

  1. Πουτάνικο κουνούπι, στο λαιμό να σου κάτσει! (εδώ)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Η λέξη που δηλώνει την ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στη νομιμότητα και την παρανομία. Αυτό σημαίνει ότι κάτι παράνομο/αντικανονικό στην πράξη δεν τιμωρείται ούτε διώκεται. Εξ ου και το επίθετο νομιμοπαράνομος/η.

1) - Ρε μη καπνίζεις μπάφο δημόσια, θα σε τσακώσουνε!
- Χαλάρωσε μαν, εδώ στη Καλαμάτα ο μπάφος είναι στη νομιμοπαρανομία!
2) Όλοι ξέρουν ότι το να διπλοπαρκάρεις σε αυτό το δρόμο είναι νομιμοπαράνομο. Μόνο εμένα γράψανε!
3) Μην δίνεις με το σταυρό στο χέρι πανελλήνιες! Αντέγραψε στις τουαλέτες! Οι επιτηρητές αφήνουν αυτή την νομιμοπαρανομία.

Σημειώνεται βέβαια ότι η λέξη καθιερώθηκε από τα μέλη του ΚΚΕ τη δεκαετία του '20 και του '30 με την αντίθετη σημασία, δηλαδή για να περιγράψουν τις περιόδους που το κόμμα ήταν μεν νόμιμο αλλά κυνηγιόταν σαν να ήταν παράνομο.

"Έπεσε ο Πάγκαλος αλλά δεν χαλαρώσαμε γιατί από την παρανομία περάσαμε στη νομιμοπαρανομία, όπως τη λέγαμε" (Από το "Αναμνήσεις από τη ζωή της ΟΚΝΕ", Αύρα Παρτσαλίδου, 1976, Σύγχρονη Εποχή)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Η (σλανγκική) πάθηση του να συμπεριφέρεσαι σαν γυναικούλα, γυναικουλίστικα, δηλαδή με κατινιές, μικρότητες, δειλίες, ανασφάλειες, φλυαρίες, κουτσομπολιά και όλα όσα χαρακτηρίζουν τα χειρότερα σεξιστικά στερεότυπα για μια γυναίκα.

  1. το πιασες το νόημα. ΕΝΤΕΧΝΙΛΑ = ΓΥΝΑΙΚΟΥΛΙΑΣΗ όλα σ'αυτόν τον άξονα περιστρέφονται. (Ο Mikeius κράζει έντεχνο εδώ).
  2. κυριολεκτικά άθλιες μου έρχεται να τις χτυπήσω. Βάλτε ΤΕΛΟΣ στην ΓΚΟΜΕΝΙΑΣΗ και στη ΓΥΝΑΙΚΟΥΛΙΑΣΗ! Ένας αγανακτισμένος άντρας! (Έλεος πια κορίτσια!).
  3. Η κατινια και η γυναικουλιαση δε κοιτα συνορα. (Όλγα Κεφαλογιάννη: Με φλέρταρε ο Ομπάμα. Δεν το παίζω γκόμενα).

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Το ουσιαστικό του ρήματος ρεφάρω. Συναντάται με δύο έννοιες:

  1. Η επενάκτηση των χαμένων (π.χ. σε τυχερά παιχνίδια).

    Είμαι στην ψιλορέφα. Δέν παίζω άλλο, να μη χάσω και τα σώβρακα.

  2. Οικονομικά ανταλλάγματα, μίζα, λάδωμα.

    Από το τραγούδι κάτω στα λεμονάδικα του Βαγγέλη Παπάζογλου.
    "Κυρ αστυνόμε μη βαράς γιατί κι εσύ το ξέρεις
    πως η δουλειά μας είν' αυτή και ρέφα μη γυρεύεις."

Επίσης υπάρχει και στα "Παιδιά της Πιάτσας" του Τσιφόρου η έκφραση

"θά'χετε ρέφες"

με την προαναφερόμενη έννοια. (Δυστυχώς έχω δώσει το βιβλίο "δανεικό κι αγύριστο" και δεν μπορώ να δώσω άλλες λεπτομέρειες. Αν τό'χει κάποιος, ας βοηθήσει).

Με βάση την δεύτερη έννοια μπορούμε να κατευθυνθούμε και σε άλλη ετυμολογία, από το τουρκικό refah που σημαίνει ευημερία, αφθονία, ευκολία εδώ. (Το θεωρώ πιθανότερο η "ρέφα" του πρόσφυγα Βαγγέλη Παπάζογλου να προέρχεται από το τουρκικό refah, που είναι και εννοιολογικά εγγύτερο στο συγγεκριμένο στίχο, από το ιταλικό rifare).

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified