Tagged definitions (13)
Showing 1-10 from 13

Η φράση υποδηλώνει καλοπέραση.

Στην έκφραση χρησιμοποιούνται επιθετικοί προσδιορισμοί που είναι γενικά συσχετισμένοι με αρνητικές καταστάσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως συνδέονται με εξόχως θετικές καταστάσεις.

Έτσι η τεχνητή μελανοποίηση οδηγεί στην παρουσίαση της θετικότητας της κατάστασης με αρκετά χιουμοριστικό τρόπο. Βέβαια, για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να χρησιμοποιηθεί κατάλληλη γλώσσα σώματος.

Ευφημισμός για την κυβίστηση, το κωλοτουμπίδι, το είπα, ξείπα, και χέζω την παρόλα μου του σύγχρονου Έλληνα πολιτικού.

Η απόλυτα δόκιμη αυτή έκφραση πέρασε ανεπιστρεπτί στο πάνθεο της ξύλινης νεογλώσσας μόλις προχθές, όταν η Πρόεδρος της Βουλής επί κυβερνήσεως #πρώτη-φορά-αριστερά, αναφερόμενη σε παλαιότερη δέσμευση του Αλέξη Τσίπρα...

...σχολίασε με κάθε ειλικρίνεια ότι η κατάργηση του Μνημονίου «με ένα νόμο» ήταν ένα απλό σχήμα λόγου.

Μερικά χαρακτηριστικά τσίου απ' εδώ κι απ' εκεί:

Μερικά ακόμα μήδια που αναρτήθηκαν στο νέτι:

από

Hommage στα λήμματα της +CΟΥΛΤΩC+

Με γάμα και τρία ή περισσότερα όμικρον στο όχι. Για έμφαση στη γάργαρη κακεντρέχεια, την εκδικητικότητα και την ανεπαίσθητη απειλή που αναβλύζει η φράση ντε.

Σημασία: Γνωρίζω τι θέλεις από τη ζωή σου και σε ενημερώνω με μεγάλη και σιχαμερή χαρά μου ότι δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Όσο περισσότερα όμικρον στο όχι, τόσο μεγαλύτερη η ήττα για το θύμα και η χαρά για το καθίκι που μιλάει. Μπορεί η μοίρα του θύματος ή της έκβασης των γεγονότων να είναι στα χέρια μου την στιγμή αυτή και δηλώνω ότι δεν θα του κάνω τη χάρη επειδή μπορώ, ή μπορεί απλά να έχω στη διάθεσή μου επιπλέον στοιχεία, οπότε γνωρίζω και ανακοινώνω με αυτό το γλαφυρό και καθαρματικό τρόπο τα νέα.

Για επίταση, λες και δεν έφτανε που σου γαμάω την ψυχολογία, σε βρίζω κιόλας λέγοντάς σε καργιολάκι, γεγονός που σηματοδοτεί α) την προκλητικότητα της ανακοίνωσης (αυτό που θες δεν θα γίνει και πόσο το φχαριστιέμαι και για να ξέρεις, σου ρίχνω και χαριστική βολή και σε λέω και καργιολάκι χα χα) β) την ευθύνη που επισύρεται στο θύμα (αυτό που θες δε θα γίνει, τι περίμενες τέτοιο καργιολάκι που είσαι και καλά να πάθεις).

Ως ατάκα ξεκίνησε να καθιερώνεται κάπου στα μέσα του 2014 κι έγινε συνήθεια στα στέκια κοινωνικής δικτύωσης, σε σημείο εθισμού για μερικούς, έγινε σελίδα στο φβ, κι άλλη, κι άλλη, έγινε τραγούδι, έγινε meme, το καθετί.

Η ρήση αυτή αναφέρεται σε ζευγάρι όπου ο άνδρας είναι κοντός και η γυναίκα ψηλή. Η ρήση αυτή αναφέρεται σε ζευγάρι, λόγω της γειτνίασης των κοντινών Αθηναϊκών εκκλησιών της Μητρόπολης (Ευαγγελισμός Θεοτόκου) και του Αγίου Ελευθερίου και του γεγονότος πως ο Άγιος Λευτέρης και η Παναγία είναι διαφορετικού φύλου. Το γεγονός πως η ρήση αναφέρεται σε ψηλή γυναίκα και σε κοντό άνδρα αντιστοιχίζεται με τη μεγάλη διαφορά ύψους που υπάρχει μεταξύ της Μητρόπολης( Παναγία παραπέμπει σε γυναίκα) και του Αγίου Λευτέρη (παραπέμπει σε άνδρα), όπου η πρώτη είναι αρκετά ψηλότερη από τη δεύτερη. Γενικότερα η Μητρόπολη έχει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από το εκκλησάκι του Αγίου Ελευθερίου, αλλά η ρήση αυτή δίνει έμφαση στη διαφορά ύψους.

Μητρόπολη (από GATZMAN, 09/07/08)

Αγιος Λεφτέρης (από GATZMAN, 09/07/08)

Η πολιτική αναμέτρηση με τη μορφή τηλεοπτικής μονομαχίας, η τηλεμαχία δηλαδή.
Από το αγγλικό debate.

Γράφει ο Ν. Σαραντάκος:
Σε κάποιο διαδικτυακό βήμα συζητήσεων, κάποιος υποστήριζε, και μάλιστα με ύφος χιλίων καρδιναλίων, ότι: Στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπάρχει η λέξη δίβατον < δύο + βήμα (ομιλίας)=δύο βήματα (βάθρα) ομιλίας. Από τη λέξη αυτή προήλθε το ξενόγλωσσο debate (ντιμπέιτ). Συνεπώς η συζήτηση, η συνομιλία περισσοτέρων των δύο ατόμων κακώς χαρακτηρίζεται ως debate. Φυσικά, όλη αυτή η «εξήγηση» είναι για τα πανηγύρια.

Το αγγλικό debate ετυμολογείται προφανέστατα από το γαλλικό debattre που έχει την ίδια σημασία, συζητώ, αλλά αρχικά σήμαινε ‘παλεύω’ (αν έχει δει κανείς μερικά ντιμπέιτ βρίσκει διάφανη την ετυμολογία) και είναι από το λατινικό battere, χτυπάω κάποιον. Εκτός αυτού, λέξη δίβατον δεν υπάρχει στα αρχαία ελληνικά. Όταν τα υποστήριξα αυτά στο Διαδίκτυο, ο συντάκτης μου απάντησε με στόμφο ότι υπάρχουν και λέξεις που δεν τις κατέγραψαν τα λεξικά. Απάντησα ως εξής:
Λέξη δίβατον, έγραψα και επιμένω, δεν παραδίδεται στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Μπορεί να υπήρξε και να είναι αμάρτυρος τύπος, αλλά δεν έχετε καμιά απόδειξη γι' αυτό. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό εξασθενίζει απελπιστικά την πρότασή σας.

Όπως καταλάβατε, αυτό είναι το πρόβλημα με τις ωραίες και άπιστες ετυμολογήσεις: ρίχνει ο παλαβός μια πέτρα στο πηγάδι, και μετά πρέπει ο γνωστικός να πέσει μέσα για να τη βγάλει· δηλαδή, πρέπει να αφιερώσεις χρόνο και κόπο για να ανασκευάσεις μια άποψη που ο άλλος βγάζει από την κοιλιά του στο πι και φι.

Τηλεμαχία λοιπόν, αλλά έλα που του Αλέφα το γλωσσικό κριτήριο έχει διαφορετική γνώμη!
Ελληνοποιήθηκε έτσι και ηχητικά, το ντιμπέιτ σε ντιμπέη.

Απορία: Γιατί έγινε ντιμπέη κι όχι ντιμπέι;

Τεχνική ανάκρισης. Ο Ε και ο Φ ανακρίνουν τον Χ· ο Ε υιοθετεί εχθρική στάση απέναντι στον Χ ενώ ο Φ φιλική, με απώτερο στόχο ο Χ να εμπιστευθεί τον Φ αντιδρώντας στην πίεση του Ε. Ευνόητα, ο Φ είναι ο Καλογιάννης και ο Ε ο Κακογιάννης.

Η τεχνική είναι ψιλοπασίγνωστη χάρη στην αστυνομική λογοτεχνία και, κυρίως, φιλμογραφία. Δε γνωρίζω αν η κουβέντα όντως ακούγεται στην πιάτσα, ή αν πρόκειται απλώς για ευφάνταστη επινόηση του Πέτρου Μάρκαρη (βλέπε παράδειγμα)· με μία πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο συμπεραίνουμε μάλλον το δεύτερο, αλλά όποιος ξέρει θετικά ας μας πει. Πρόκειται πάντως για μία εκδοχή του καλός μπάτσος - κακός μπάτσος που ακούγεται ενδεχομένως ομαλότερα στο αφτί ως απόδοση του αντίστοιχου αγγλικού και είπα να το θέσω υπόψιν των υποτιτλιστών ανάμεσά μας.

«Έτερον εκάτερον», σε χαριτωμενίστικη εκτέλεση αστειάτορα.

Από τραγούδι της Ρίτας Σακελαρίου, σε στίχους Γιώργου Παυριανού και μουσική Νίκου Τερζή, που έχει ως εξής:

Έδωσα δέκα καφετιά
κι έκλεισα πρώτη θέση
στο Μέγαρο για μια βραδιά
να πάω όπου μ' αρέσει.
Είχα χτενίσει τα μαλλιά
και φόραγα τακούνια
κι ο παίδαρος απ' τα παλιά
χτύπησε τα κουδούνια.

Εγώ δεν πάω, δεν πάω Μέγαρο
θα μείνω με τον παίδαρο.

Έδωσα δέκα καφετιά
μα τώρα τα πετάω
στο Μέγαρο δεν θέλω πια
μονάχη μου να πάω.
Κι άμα θελήσω μουσική
πηγαίνω στο κρεβάτι
εγώ κι ο παίδαρος εκεί
ακούμε την Ενάτη.

Εξ ου και η έκφραση «την ακούει την Ενάτη» κατά το την τρίζει την όπισθεν. Το τραγούδι κυκλοφόρησε στις αρχές των '90ς, όταν ακόμα υπήρχαν καφετιά, και το Μέγαρο Μουσικής ήταν στα χάι του. Η έκφραση δηλώνει το δίλημμα μεταξύ κουλτούρα να φύγουμε αφενός, και χουχουλιάρικων καταστάσεων που από γουτσισμό μπορεί να εξελιχθούν και σε γαμιστερές καταστάσεις αφεδύο. Ασφαλώς, επικρατεί η δεύτερη λύση. Για ένα παρόμοιο δίλημμα βλ. σούσι ή τσιμπούσι;

Ο άντρας ο χτυπημένος από τη ζωή και τις κακουχίες της που παίζει μπουζούκι για να παρηγορηθεί.

Ο όρος έχει βγεί από τον μεγάλο ηθοποιό του έθνους Νίκο Ξανθόπουλο, από την ομώνυμη ταινία Γιακουμής - μια Ρωμαίικη καρδιά.

Συνήθως χρησιμοποιείται για αυτούς οι οποίοι κλαίγονται συνεχώς για την πάρτη τους, με απώτερο σκοπό να τους λυπηθείς και να τους καβατζώσεις (κυρίως οικονομικά). Συνηθίζεται η έναρξη της κλάψας να γίνεται με την λέξη: «Μάνααα...», αφού συνήθως κλαίγονται στη μάνα τους για λύπηση και χαρτζιλίκι.

Υπάρχει φυσικά και η δεύτερη και σημαντικότερη χρήση, η οποία αναφέρεται σε υπερβολικά πλούσια ή νεόπλουτα άτομα, με απαραίτητη προϋπόθεση την κατοχή σκάφους ως μουνοπαγίδα. Συνήθως κυκλοφορούν με πουλοβεράκι στους ώμους και σορτσάκι Nautica και κόβουν βόλτες στις μαρίνες σε ακτίνα κοντινή στο σκάφος. Μιλάνε στο κινητό μεγαλόφωνα και κανονίζουνε το επόμενο μπακουροπάρτυ στο σκάφος. (Ο Γιακουμής της ταινίας κοιμότανε σε βάρκα και όλο το story έπαιζε γύρω από αυτό).

Η χρήση αυτή του όρου γίνεται με εντελώς αντίστροφη λογική από αυτήν του αγαπητού παιδιού του λαού! Σε αντίθεση με τον Ξανθόπουλο - που ήταν χαμάλης στο καρνάγιο - τα άτομα αυτά συνήθως δεν δουλεύουν.

Η λέξη που δηλώνει την ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στη νομιμότητα και την παρανομία. Αυτό σημαίνει ότι κάτι παράνομο/αντικανονικό στην πράξη δεν τιμωρείται ούτε διώκεται. Εξ ου και το επίθετο νομιμοπαράνομος/η.

Σημειώνεται βέβαια ότι η λέξη καθιερώθηκε από τα μέλη του ΚΚΕ τη δεκαετία του '20 και του '30 με την αντίθετη σημασία, δηλαδή για να περιγράψουν τις περιόδους που το κόμμα ήταν μεν νόμιμο αλλά κυνηγιόταν σαν να ήταν παράνομο.