Tagged definitions (56)
Showing 1-10 from 56

Όπως πολύ σωστά είχε πει και κάποιος αστειάτορας παλαιότερα, η Ελλάς είναι το μοναδικό αφρικανικό κράτος της Ευρώπης. Αν ζιπάραμε κάποιον εν έτει 1965 και τον ανζιπάραμε εν έτει 2009, θα μπορούσε κάλλιστα να πάει σε οποιοδήποτε καφενείο και να συμμετάσχει σε πολιτική συζήτηση. Οι λόγοι προφανείς, συν τον Ιζνογκούντ Μητσοτάκη. Δηλαδή έχουμε καταφέρει το ακατόρθωτο. Την κληρονομική Δημοκρατία, μοναδική ελληνική πατέντα.

Και φτάνουμε στον συμπαθέστατο κατά τα άλλα Γ.Α.Π.. Ο οποίος, έχοντας το κληρονομικό δικαίωμα, του έλαχε:

• να πρέπει να ζήσει στην Ελλάδα. Δηλαδή, σε ξένη χώρα, κάτι σαν ξενιτιά, αφού πρέπει να συνεννοείται και να βγάζει λόγους στα ελληνικά, στα οποία ως γνωστόν δυσκολεύεται. Επίσης τι θα λέει στα reunion με τους συμφοιτητές του που, στο Ελλάντα, τα επεισόδια του «lost», παίζονται με δύο χρόνια καθυστέρηση;
• να πρέπει να ηγηθεί ενός σοσιαλιστικού (what is this;) κόμματος. Στην αμερικάνικη βιβλιογραφία, δεν υφίσταται αυτός ο όρος. Υπάρχει ο όρος μικτή οικονομία ή σουηδικό μοντέλο. Φανταστείτε τι μελέτη έριξε το παιδί, για να αποκτήσει (χωρίς επιτυχία) το σοσιαλιστικό προφίλ, και λέγειν. Μόνο το μουστάκι του πέτυχε!!!

• να ηγηθεί ενός αφρικανικού κράτους. Στα αμερικάνικα βιβλία, διδάσκεσαι την διοίκηση καλολαδωμένων συστημάτων και εκ παρασκηνίου πολιτική ανατροπή αντιαμερικανικών καθεστώτων. Δεν διδάσκεσαι πώς να κυβερνάς ένα μπάχαλο, από τη θέση της τσατσάς. Το οποίο για να είμαστε δίκαιοι, δεν διδάσκεται πουθενά.

  Αν αυτό δεν είναι καραμπινάτη περίπτωση του «αμαρτίαι γονέων, παιδεύουσι τέκνα», τι να πω; Σε μία νορμάλ κατάσταση ο G.A.P., θα ήθελε να είναι (και θα ήταν) καθηγητής Πανεπιστημίου στην Βοστόνη και να επισκέπτεται την Ελλάδα τα καλοκαίρια, για να δείχνει στα παιδιά του, τις ομορφιές της Αφρικής (και θυμηθείτε με σε 10 χρόνια).

Οπότε η αναφορά στον Γ.Α.Π. κρίνεται απαραίτητη όταν:

• κάποιου δεν του πάει το ρολάκι (στην πολιτική σκηνή) που πρέπει να παίξει, δεν πείθει δηλαδή, παρά τις καλές προθέσεις.
• κάποιος ζει σε λάθος χώρα, όχι για οικονομικούς μετανάστες, μιλάμε για τζάκια. Κάτι σαν τους λόρδους που ζούσαν στις αποικίες χάριν της βασίλισσας, ενώ θα προτιμούσαν να κατουρούν το γράσο της αυλής του παλατιού, και παθαίνουν σύγχυση, σχετικά με το που βρίσκονται.

• σε όσους πρέπει να βάλουν (αμερικανιά) ή να τους βάλουν το αρχικό του πατέρα τους, σαν σφήνα μεταξύ ονόματος και επιθέτου, για να αυτοπροσδιοριστούν ή να τους προσδιορίζουν.

  Από την άλλη, αναφορά στον G.A.P. χρησιμοποιείται για:

• στελέχη επιχειρήσεων, κουστουμαρισμένα γκόλντεν γκρικ μπόυζ, που καθημερινά χρησιμοποιούν πιο πολλούς αγγλικούς όρους από ελληνικούς, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται στον σχηματισμό μιας πρότασης αποτελούμενης αμιγώς από ελληνικές λέξεις.

• αμερικανόπληκτους που από την πολλή αμερικανιά της τηλεόρασης, φλιπάρουν και καταντάνε λίγο γραφικοί,

• όσους από τους Δυτικούς μιλάνε για πράσινη ανάπτυξη χωρίς να ζητάνε συγνώμη από τον υπόλοιπο πλανήτη που τον γάμησαν τα τελευταία 200 χρόνια για να έχουν SUV!

  πασσαδόρος για Γ.Α.Π. : allivegp

Χαρακτηρισμός για την Ευρώπη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση ή ειδικότερα την Ευρωζώνη.

Κατ' αρχήν, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μεταφορά στα ελληνικά του Euroland (δες), το οποίο δηλώνει βασικά την Ευρωζώνη, δηλαδή τη ζώνη των χωρών που χρησιμοποιούν το Ευρώ.

Πράγματι, πολλές φορές χρησιμοποιείται με αυτήν την ειδική σημασία. Ωστόσο, επειδή το δοκιμότερο είναι ο όρος Ευρωζώνη, ορισμένες φορές το Ευρωλάνδη λειτουργεί ως ένας ήπιος μειωτικός χαρακτηρισμός. Μπορούμε εξάλλου να το βρούμε να χαρακτηρίζει γενικότερα την Ευρώπη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι σε αντίθεση με τον ελληνοπρεπή όρο Ευρώπη, το Ευρωλάνδη, του οποίου το δεύτερο συστατικό ανάγεται σε παλαιογερμανική λέξη, που έχει όμως επιβιώσει και στα αγγλικά και στα γαλλικά, εκφράζει περισσότερο μία Ευρώπη κυριαρχούμενη από Γερμανούς ή γερμανικά φύλα με την ευρύτερη έννοια, όπως λ.χ. τη φραγκική Ευρώπη του Καρλομάγνου που συμπίπτει με τον σκληρό πυρήνα της αρχικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλοτε πάλι, το Ευρωλάνδη μπορεί να υπονοεί ότι είναι σαν όλη η Ευρώπη να έχει γίνει μια ενιαία χώρα, ισοπεδώνοντας με την ομοιομορφία της τις πολιτισμικές διαφορές και ιδιοπροσωπίες των επιμέρους λαών. Με κάποια κλικ καχυποψίας παραπάνω θα μπορούσαμε ίσως να θεωρήσουμε ότι παραπέμπει και σε τριτοκοσμικές χώρες, πρώην αποικίες, όπου έχει κοτσαριστεί α πουστεριόρι το -λάνδη και έχει επικρατήσει μέσω της αποικιοκρατίας, παραπέμποντας έτσι σε μία Ευρώπη όπου λαμβάνει χώρα μια εσωτερική αποικιοκρατία, αν και αυτή η ερμηνεία είναι πιο τραβηγμένη. Σε κάθε περίπτωση, η χρήση του όρου είναι ρευστή, απλώς ήθελα να θίξω έναν ήπιο και ελαφρό μειωτικό χαρακτήρα που έχει ο όρος, καθώς στα ελληνικά χρησιμοποιείται ενίοτε με μια δόση ευρωσκεπτικισμού, χωρίς ωστόσο να αποτελεί ένα καθαυτό εθνοφαυλιστικό.

Λέγεται κι έτσι το ντιμπέιτ, υφιστάμενο μια αντιμεταχώρηση (το λένε και είναι απλό!) κατά τα φαλάκρα- καράφλα, χούφτα- φούχτα κ.ο.κ. Η λολοπαιγνιώδης αυτή αντιμεταχώρηση υπονοεί ότι το ντιμπέιτ (μεταξύ πολιτικών αρχηγών συνήθως, αλλά και γενικότερα), ή δίβατον πορτοκαλιστί ή ντημπέη αλεφαντιστί, αναδίδει μια αποφορά σκατίλας όπως ένας μπιντές, ή έχει ένα επίπεδο μπιντέ ή μπιντέ, κι αυτοί που το ακούνε καταλαβαίνουν ότι πρέπει να κάνουνε καλού κακού κανά μπιντέ για αυτά που θα ακολουθήσουν.

Σλανγκασίστ: Στο ΔγιαλοΧτήνος.

γριάλιτι, γρια-lity

Ριάλιτι με γρέντζες και γιαγιόνια που άμα λάχει μπορεί να αποδειχθούν και κουγκαρονίντζα.
Στην Αμερική το ριάλιτι παιχνίδι Extreme.Cougar.Wives έχει προκαλέσει αίσθηση και πολλά σχόλια, γιατί το βασικό του θέμα είναι οι ερωτικές σχέσεις ηλικιωμένων γυναικών με πολύ νεαρούς άνδρες. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις οι διαφορές ξεπερνούν και τα 40 χρόνια.
Στα καθ' ημάς, ο όρος υπάρχει πριν το 2004 ("Άγαμοι Θύται"), αλλά έγινε βάιραλ μετά την ανάδειξή του από το ράδιο Αρβύλα:

Κατά πρώτον, μια σημασία μάλλον νέας κοπής είναι το νησί, όπου ένα ζευγάρι πάει και κάνει τον γάμο του, κατά κανόνα σε θερινούς μήνες, έτσι, για το φολκλόρ, χωρίς να έχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με το νησί που να δικαιολογεί κάτι τέτοιο. Γιατί το γαμονήσι είναι το νέο γαμοχώραφο. Συνήθως το κάνουν: α) Πολύ πλουσιέξ, γιατί μπορούν, και γιατί θέλουν να δώσουν μία χλιδαία νότα επίδειξης. β) Ψαγμένοι και χιπστεράδες (με ευρεία έννοια) που ψάχνουν ερ-emo-νήσια να παντρευτούν για τα μαγικά τοπία και την εξπήριανς. γ) Ορισμένες φορές, όλως αντιθέτως, νεόπτωχοι, οι οποίοι θέλουν να αποφύγουν τα έξοδα του τραπεζιού με τους συγγενείς και πάνε σε ένα ερημικό γαμονήσι να παντρευτούν εκεί σε πολύ στενό κύκλο και η τσιγκουνιά να περάσει και ως άποψη.

Βεβαίως, πρόκειται για λολοπαίγνιο με τα συγγενή γάμος (το μυστήριο, ο θεσμός) και γαμάω, όπως και τα γαμοχώραφο, γαμοβάφτιση, γαμοβάπτιση, γαμιτζής, γαμίστας, γαμοβιντεάς (και βοηθός). Καθώς και στα υπόλοιπα, μπορεί να παίξει και με τη σημασία της βρισιάς (βλ. παράδειγμα).

Για την κατηγορία των πλουσίων, καλά γαμονήσια είναι, νομίζω, η Σαντορίνη και η Αντίπαρος. Για τους ψαγμένους τα Κουφονήσια. Καλά γαμονήσια είναι και τα κοντινά στην Αθήνα, όπως η Κύθνος, που παίζει και στις τρεις κατηγορίες, ή τελείως κοντά η Αίγινα. Από τον γούγλη μαθαίνω ότι τρελό γαμονήσι είναι και οι Σπέτσες. Φαντάζομαι και η Ύδρα και ο Πόρος. Από την άλλη ουδέποτε έχει γίνει γάμος στην Ίφκινθο (μάλλον είναι ελευθεροσχεσίτες εκεί κιέτσ')

Γενικότερα, βεβαίως, με το γαμονήσι βρίζουμε κι ένα οποιοδήποτε νησί. Λέγεται πολύ από κωλοφάνταρα που κράζουν Λάθος Ήταν Μάνα μου Να Ορκιστώ Στρατιώτης και περιμένουν την απολήμνωση, από φοιτητάμπουρες και μετανάστες για το νησί, από γιατρούς που κάνουν αγροτικό ή δασκάλους σε ακριτικά νησιά, από όσους δεν συμπαθούν τους κουμπάρους κ.ά.

Μια τρίτη σημασία, ασθενή βεβαίως και όχι παγιωμένη, την οποία βρήκα στο γούγλη, είναι το νησί όπου πάει κάποιος με ειδικό σκοπό να γαμήσει ή να γαμηθεί. Τα γαμονήσια είναι σε αυτήν την περίπτωση νησιά, που θεωρείται ότι θα είναι πιο εύκολο να κάνεις κάτι σαν one night stand up comedy που λέει κι ο Χαλικούτης ή μια αγάπη για το καλοκαίρι στάσου, μύγδαλα! κιετς. Ευτυχὠς ή δυστυχώς, γίνεται και σε εμάς σεξοτουρισμός σε μια εποχή όπου έχουμε γίνει τα γαμονήσια της Ευρώπης.

Η φράση αυτή είναι δηλωτική απορίας, κατάπληξης και αγανάκτησης ταυτόχρονα, σε ίση μάλιστα αναλογία.

Έχει τις ρίζες της στις θεϊκές δηλώσεις που έκανε ο Νιγηριανός ποδοσφαιριστής του Εργοτέλη Πάτρικ Ογκουνσότο μετά τη λήξη ενός κρίσιμου αγώνα ΟΦΗ-Εργοτέλη διαμαρτυρόμενος για πέναλτι-φάντασμα που έδωσε ο διαιτητής σε βάρος της ομάδας του, και το οποίο την καταδίκασε σε υποβιβασμό. Ο καταιγιστικός, γεμάτος πάθος και λυρισμό αυθόρμητος λόγος του, μπορεί να παραλληλιστεί μόνο με αυτόν του άλλου μεγάλου πυλώνα του σύγχρονου ποδοσφαίρου, Εδεσσαίου παράγοντα κ. Μάτσιου.

Κατακλείδα και κορωνίδα των δηλώσεων του κ. Ογκουνσότο, αποτελεί το αγωνιώδες, προαιώνιο ερώτημα «Πώς γένιν αυτό;» που δεν θα απαντηθεί ποτέ και που δείχνει ότι ο κ. Ογκουνσότο απλά δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι βρίσκεται στη χώρα της παράγκας.

Πολιτική σλανγκ από τα άδυτα του φοιτηταριάτου. Ως Μαϊούνης ορίζεται η περίοδος των μεγάλων φοιτητικών και μαθητικών κινητοποιήσεων κατά της σχεδιαζόμενης τότε κατάργησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, τον Μάιο και Ιούνιο του 2007. Η ένωση σε μία λέξη του Μαΐου και Ιουνίου προέκυψε από την ανάγκη γρήγορης αναφοράς στα γεγονότα του 2007, όταν χρειαζόταν σε μεταγενέστερες φοιτητικές συνελεύσεις μία δοξαστική υπενθύμιση.

Φιλοσοφικός όρος της Νεοελληνικής Γλώσσας, ιδιαίτερα προσφιλής στους κύκλους των λεγόμενων πασοκικών φιλοσόφων, των νεοπαπαρολόγων και γενικότερα των πολιτικών αεριτζήδων.

Πρωτοχρησιμοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2008 από τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου σε μια ομιλία στην Κοζάνη. Πρόκειται για ένα επαναστατικό και ριζοσπαστικό εφεύρημα της παγκόσμιας ρητορικής: παραπλανητική καταφατική πρόταση με σκοπό την παραδοχή πτώχευσης δίχως ενεργοποίηση CDS και χωρίς να αποτελεί πιστωτικό γεγονός.

Φράση με τεράστιο γλωσσολογικό ενδιαφέρον, αφού η προσθήκη αρνητικού προσήμου πριν από το ρήμα (λεφτά δεν υπάρχουν) δεν αλλοιώνει το νοηματικό της περιεχόμενο.

Για παρακμιακούς σφίχτερμεν και σβάρτσους, που δεν τους πάει καθόλου η σφιχτεροσύνη, αλλά τους χαλάει.

Από τον Χ. Τσέκο, που είχε αναλάβει την Εθνική ομάδα Άρσης Βαρών και τους έδινε διάφορα περίεργα σκευάσματα, που αποδείχτηκαν παράνομα. Σε μια αποθήκη του βρέθηκαν πολλές ληγμένες ουσίες, το 2004, ενώ φημολογείτο ότι πολλοί σβάρτσοι συνέχιζαν να κάνουν ουρές για να πάρουν τις ουσίες. Από τότε, όταν βλέπουμε ένα παρακμιακό μπιλντέρι χρησιμοποιούμε αυτήν την έκφραση.

Χ. Τσέκος (από Dirty Talking, 15/03/09)

Επίθετο εμπνευσμένο από την επικαιρότητα (βλ. Χρήστος Ζαχόπουλος, 2008). Έτσι αποκαλείται ο κατά βάση ασχημάντρας που χρησιμοποιεί την όποια εξουσία έχει για να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις. Συνήθως το ερωτικό κάλεσμα απευθύνεται σε υφιστάμενες υπαλλήλους του.

Μπορεί επίσης έτσι να αποκαλείται και ο ιδιαίτερα ευτραφής ερωτύλος που του αρέσουν οι πίπες αλλά και ο αποτυχημένος αυτόχειρ.