Tagged definitions (7331)
Showing 4791-4800 from 7331

Λέγεται στο τάβλι, όταν ένας παίκτης ρίξει τα ζάρια έξω από την ξύλινη επιφάνεια του ταβλιού, στο κενό, ή όπου αλλού. Εννοείται ότι ο τοιούτος παίκτης μόνο αν είχε μια σκάφη, γούρνα (κρητιστί) ή μπανιέρα θα του έφτανε για να μην ρίξει τα ζάρια στον γάμο του Καραγκιόζη. Μετά λέμε: «σπάσ' τα και ξαναρίχτα».

Clopy paste από Χαλικούτη και Ιησού.

Χαρακτηρισμός για άτομο που συναγωνίζεται το πρακτορείο Reuters στο πόσο γρήγορα μαθαίνει τα νέα και πόσες λεπτομέρειες γνωρίζει γύρω από αυτά και σε πόσο κόσμο τα αναμεταδίδει. Το να συγκρίνει κανείς το αυτί της γης με έναν κοινό /-ή κουτσομπόλη /-α είναι σαν να συγκρίνει το CNN με το Τηλεάστυ. Κοινώς ο κουτσομπόλης απέχει παρασάγγας από το αυτί της γης. Ο κουτσομπόλης πχ (ναι ο κουτσομπόλης, οι άντρες είναι χειρότεροι από τις γυναίκες), θα σου πει ότι γαμήθηκε η Νατάσα με τον Ηλία προχθές. Μμμμ! Μεγάλη δουλειά! Το αυτί της γης θα σου το είχε πει προχθές (δέκα λεπτά μετά το συμβάν), θα ήξερε πού το έκαναν, πώς το έκαναν, πόσες φορές το έκαναν, τι έλεγε η Νατάσα όταν το έκαναν, σε πόση ώρα έχυσε ο Ηλίας, που «της τα έφερε» όταν έχυσε, πόσα τσιγάρα κάπνισαν αφού το έκαναν κτλ.

Απροσδιόριστη μονάδα μέτρησης ποσότητας καταναλωθέντων ξιδιών. Και όταν λέμε ξίδια, εννοούμε ξίδια, όχι γκόρντον σπέης και μαλακίες, και δη αυτά που φορολογούνται σκληρά (οπότε όχι μπύρες ή κρασιά).

Συντάσσεται υποχρεωτικά είτε με το καταναλωθέν ξίδι, είτε με την λέξη ξίδια όταν θέλουμε να αποφύγουμε τις διευκρινίσεις ή τα ανακατέψαμε.

Παρά το απροσδιόριστο του μεγέθους, είναι εμφανές ότι η ποσότητα που περιέχει ένα τελωνείο προκαλεί ακραία συμπτώματα μέθης και συνεπώς η φράση θα πρέπει να χρησιμοποιείται αναλόγως.

Έκφραση που ισοδυναμεί με το κάν' το λιανά, είναι μια παράκληση, δηλαδή, στον ομιλητή να επαναλάβει αυτό που είπε με πιο κατανοητό τρόπο - γιατί έτσι όπως τα 'πε πριν, δεν καταλάβαμε.

Προέλευση:
Στην αργκό του μπαρμπουτιού, αλλά και του εθνικού μας σπορ (τάβλι, ντε!), σπάω σημαίνει κουνάω τα ζάρια πριν τα ρίξω. Εξού και η προτροπή «σπάσε», όταν ξεκινάει το παιχνίδι.

Η κίνηση έχει θεμελιώδη σημασία στο τελετουργικό, αφενός επειδή έτσι αποδεικνύεις - θεωρητικά - ότι δεν κάνεις μπαγαποντιές και δεν «τσιμπάς» τα ζάρια, και αφετέρου επειδή με το κούνημα «σπας» την τύχη, δηλαδή μηδενίζεις το σκορ, σα να λέμε, με τη θεά Τύχη αυτοπροσώπως. (Γι' αυτό και οι προληπτικοί παίχτες, αν έχετε προσέξει, όσο πιο πολύ χάνουν, τόσο πιο μανιωδώς κουνάνε τα ζάρια. )

Όταν ρίχνεις τα ζάρια, και όσο ακόμα κυλάνε, ο συμπαίκτης έχει το δικαίωμα να σε σταματήσει αν υποπτεύεται ότι τα «τσιμπάς». Τα αρπάζει όπως κυλάνε, στα ξαναδίνει στο χέρι και λέει «σπάσ' τα και ξαναρίχτα». Είναι σα να σου λέει «δε σε πολυεμπιστεύομαι, για να σε δω πάλι» - βλέπε παράδειγμα 2. Καμιά φορά το κάνει και χωρίς να σε υποπτεύεται, μόνο και μόνο για να σου σπάσει την τύχη (αν έχεις ξεκωλωθεί στις διπλές, π.χ.) ή, ενδεχομένως, τα νεύρα.

Επίσης, όποτε το ζάρι κάνει τα δικά του και προσγειώνεται διαγωνίως ή έξω απ' το τάβλι (ή τον προκαθορισμένο χώρο για το μπαρμπούτι), δεν πιάνεται και πρέπει να ξαναρίξεις. Συχνά τότε ο συμπαίκτης προτρέπει «σπάσ' τα και ξαναρίχτα». Το οποίο ακούγεται αθώο, αλλά όταν συνοδεύεται από υφάκι μαγκίτικο (και πάντα συνοδεύεται από υφάκι μαγκίτικο), ισοδυναμεί με πείραγμα. Είναι σα να σου λέει «άχρηστε, όπου να' ναι τα πετάς, ξαναδοκίμασε μπας και κάνουμε δουλειά!» - βλέπε παράδειγμα 3.

Το νόημα της παραπάνω φράσης είναι πολυσχιδές, καθώς ακριβώς ανακλά τον πλούτο που έχει η ελληνική γλώσσα συγκεντρώσει γύρω από την ομιλία και τον έναρθρο λόγο. Η φράση λοιπόν προκύπτει από την αντιπαράθεση:

α. της ομιλίας ως λόγου, δηλαδή όχι μόνο ως του πρωταρχικού μέσου ορθού σκέπτεσθαι του νοήμονος ανθρώπου, αλλά και ως βάσης ενός κώδικα ηθικής που βασιζόταν στην άμεση διανθρώπινη συναλλαγή (βλ. και λογοτιμήτης)

β. με το πέρδεσθαι ως λόγου του κώλου, που χρησιμοποιείται μεταφορικά για να δηλώσει την τελείως αποστερημένη από νόημα ομιλία, εξ ου και την ομιλία η οποία δεν δεσμεύει τον άλλο (βλ. παραπλήσιο νόημα στο μιλάνε όλοι, μιλάνε και οι κώλοι, όπου ακριβώς το να μιλάει κάποιος απαξιωμένος όπως ο κώλος, καθιστά και αυτό που λέει απαξιωμένο, δηλαδή κουβέντα του του κώλου, καθώς και το μαγκιά, κλανιά και κώλο φινιστρίνι, όπου η κλανιά είναι ίδιον του πορδήθεν μάγκα).

Ο ερωτών «μιλάμε ή κλάνουμε;» μπορεί να εγκαλεί κάποιον είτε για έλλειψη σοβαρότητας έναντι σοβαρού αντικειμένου συζήτησης, ή για την προκλητική ανευθυνότητά του στην τήρηση συμφωνιών. Η φράση στη δεύτερη και πιο σοβαρή περίπτωση ουσιαστικά δοκιμάζει τη σχέση και το κατά πόσο αυτή μπορεί να βασίζεται στην εμπιστοσύνη.

Παράφραση της γνωστής, και κάποτε χρήσιμης και αντικειμενικής από ότι μου λέει ο πατέρας μου, ο θείος μου και ο Τάσος που έχει το καφενείο Το Στέκι Του Φιλάθλου, αθλητικής εκπομπής από τότε που μετακόμισε στην ΝΕΤ εκ της ΕΤ1. Ο λόγος είναι ότι την Κυριακή ασχολείται αποκλειστικά με τα θέματα που αφορούν τις τρεις μεγάλες Αθηναϊκές ομάδες ενώ για τις υπόλοιπες παίρνει μπρος μετά τα μεσάνυχτα δηλαδή Δευτέρα. Ωσεκτουτού, για κάποιους η εκπομπή χωρίζεται σε δύο features: την Αθηναϊκή Κυριακή και την Για Τους Υπόλοιπους Δευτέρα.

Η σκέψη, φαντάζομαι, πίσω από αυτή την ενέργεια είναι ότι οι οπαδοί της τριάδας είναι αντικειμενικά περισσότεροι οπότε και έχουν προτεραιότητα. Αλλά μάλλον κανείς δεν σκέφτηκε πως όλοι πληρώνουν το «πάνελ» της εκπομπής και επιπλέον αυτοί οι όλοι δεν είναι βαμπίρ, δεν έχουν αϋπνίες, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι/φοιτητές/αργόσχολοι, δεν είναι οπαδοί των τριών μεγάλων ομάδων αλλά κανονικοί άνθρωποι που το τραγούδι των Λουκιανού Κηλαηδόνη και Ημισκουμπρίων Νωρίς τους αγγίζει. Μάλιστα, η εν λόγω καθυστέρηση δεν οφείλεται σε ο,τιδήποτε μπορεί να κατανοήσει ή έστω να δικαιολογήσει κανείς αλλά στην φλυαρία και στην, ενσωματωμένη στο ελληνικό γένος, ανάγκη να δείξει ποιος τα έχει βαρύτερα το κάθε φερέφωνο παλιός ποδοσφαιριστής (ισχύει και για το θηλυκό του πάνελ αυτό αλλά στην ζυγαριά μπαίνει άλλο ζευγάρι πράματα %:)=Β).

Παραδόξως, αυτό που συμβαίνει ενοχλεί όλους ανεξαιρέτως τους οπαδούς. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί αντίδοτο στην απέραντη βλακεία που θα έσωζε πολύ κόσμο αλλά και όλοι όσοι βρίσκονται κοντά στους «συντελεστές» έχουν αρνηθεί τεράστια ποσά, σύμφωνα με πληροφορίες, για να εκτελέσουν μερικά απλά συμβόλαια θανάτου. Τέλος, υπάρχουν και οι περίεργοι που, πως να το κάνουμε ρε παιδί μου, γουστάρουν Μίνο και πουρουπουπού. Για αυτούς δεν υπάρχει γυρισμός.

Μεταφορική έκφραση, η οποία σημαίνει ότι είμαι σκληρός και δεν χαρίζομαι σε κανέναν.

Πιθανώς να προέρχεται από τους συμπαθέστατους μπαρμπάδες ή θείες καστανάδες, οι οποίοι προσφέρουν στον υποψήφιο πελάτη κανά δυο κάστανα, για να δοκιμάσει το εμπόρευμα, πριν την αγορά.

Ο σκληρός, αντιθέτως, ουδέποτε θα έκανε κάτι τέτοιο.

Τα κάστανα που χαρίζονται δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που βγαίνουν από τη φωτιά... (βλ. βγάζω τα κάστανα από τη φωτιά).

Ατάκα του Λάκη Λαζόπουλου από τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους». Το έλεγε ως χορεύτρια.

Γενικά το λένε χορεύτριες, αλλά και ο οποιοσδήποτε κλαψομούνης, για οποιαδήποτε δυσκολία- αναποδιά.

Όταν το λέει χορεύτρια, η απάντηση στο «τι τραβάμε» είναι εύκολη.

Βρίσκομαι σε μία ανεκδιήγητη κατάσταση, την οποία δεν μπορώ να διαχειριστώ. Είμαι στα πρόθυρα της κατάρρευσης, βλ. επίσης δεν την παλεύω.

Έκφραση που προέρχεται από το δυσάρεστο και λυπηρό θέαμα εξαρτημένων ατόμων, τα οποία μόλις έχουν πάρει τη δόση τους.

Ο τορβάς, λέξη προελεύσεως τουρκικής [τουρκ. torba] περιγράφει δύο αντικείμενα:
1. Το γνωστό ταγάρι, τσάντα δηλ. κατασκευασμένη από πανί ή μαλλί
2. Τη γνωστή ταΐστρα που χρησιμοποιείται για διάφορα οικόσιτα ζώα.
Σημειωτέον ότι, η ίδια λέξη υφίσταται αυτούσια και στις σλαβικές βαλκανικές γλώσσες, αλλά και στα αλβανικά.

Μεταφορικά, η έκφραση χρησιμοποιείται για να εκφράσει:
1. ότι κάποιος κινδυνεύει (το γνωστό αμερικανικό put my ass on the line).
2. ότι κοροϊδεύουμε ή εξαπατούμε κάποιον με δόλο (τον έβαλα στον τορβά).
3. ότι δυνάμεθα να συνουσιαστούμε με κακομούτσουνο ερωτικό σύντροφο (θα την έπαιρνα μόνο με τορβά στο κεφάλι).

Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδος συναντάμε και τη μορφή «τουρβάς» ή «ντουρβάς».