Tagged definitions (7331)
Showing 5081-5090 from 7331

Σχολιασμός αποτυχημένης ενέργειας / προσπάθειας ή αμέλειας οικείου προσώπου με σαφές σεξουαλικό υπονοούμενο, ταυτόσημος του δημοφιλέστατου ''παρ' τ' αρχίδια μου'' (συνήθως άμεσος και με δόση κακεντρέχειας), συνοδευόμενος από ενδεικτική κίνηση του ενός ή και των δύο χεριών προς τα γεννητικά όργανα του ομιλούντος.

Μια παροιμία, που δεν μας την έμαθαν όταν έπρεπε. Υπάρχει μια σειρά παροιμιών με το μουνί, μεταξύ των οποίων και οι:

1. Το μουνί και το πριόνι, όποιος δεν το ξέρει ιδρώνει

2. Το μουνί και το δελφίνι να ησυχάσω δεν μ' αφήνει

3. Το μουνί σέρνει καράβι (με πολλές συμπληρώσεις, βλ. το αντίστοιχο λήμμα)

4. Το μουνί δεν είναι αρνί για να παίζει στα γρασίδια, το μουνί θέλει παιχνίδια και έναν μπούτσο με αρχίδια

5. Το μουνί δεν είναι βιόλα, να το παίζουνε πολλοί.

Και η δική μας:

1. Το μουνί και το χταπόδι, όσο το χτυπάς απλώνει (με ψευδο-ομοιοκαταληξία).

Για συμπλήρωση της παραπάνω λίστας, όσοι σλανγκιστές προσέλθετε!

Οι παραπάνω παροιμίες αποτελούν λαϊκές αθυροστομίες, συχνά αποκριάτικες και έχουν βαθιές ρίζες στη λαϊκή θυμοσοφία. Δεν είναι τυχαίο ότι το μουνί παρομοιάζεται με πολλά ποικιλότροπα φυσικά όντα (χταπόδι, δελφίνι, πριόνι, αρνί, βιόλα), αφού το μουνί είναι η μήτρα όλου του φυσικού κόσμου, αλλά και του καλλιτεχνικού και τεχνολογικού (βλ. εδώ), όπως έχει συλλάβει και η εσωτερική σοφία του μουνισμού.

Ειδικά το «το μουνί και το χταπόδι όσο το χτυπάς απλώνει» ομοιάζει με το «το μουνί και το πριόνι, όποιος δεν τα ξέρει ιδρώνει». Και τα δύο θέλουν να δείξουν την αξία της προσπάθειας, του κόπου, ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο εκ των προτέρων. Πρόκειται για τις αξίες των παραδοσιακών σιναφιών των ψαράδων στην μία περίπτωση, των μαραγκών στην άλλη, που θέλαν να περάσουν στους επιγόνους τις παραδοσιακές επαγγελματικές αξίες με τέτοια γνωμικά. Για το μουνί χρειάζεται μάθηση, όπως και για το πριόνι, αλλά αυτή η μάθηση κερδίζεται με πολλή εμπειρία και κόπο, όπως για να γευτείς το χταπόδι.

Πάντως, προς τιμήν του μουνιού, οφείλουμε να πούμε ότι είναι εύπλαστος δέκτης της διαμόρφωσης του τεχνίτη, και ευάπλωτος. Δηλαδή συνεργάζεται μαζί σου κι εντέλει η λαϊκή θυμοσοφία αφήνει ένα αισιόδοξο μήνυμα ότι θα είναι κάθε αύριο και καλύτερα. Εσύ πρέπει να κάνεις το καθήκον σου που είναι να χτυπάς, και τα άλλα θα έρθουν λίγο πολύ από μόνα τους.

Το «χταπόδι» βεβαίως δεν είναι τυχαία παρομοίωση. Το μουνί είναι η κατεξοχήν χταποδιάρα, αλλά και ο πούτσος είναι έχει την τάση να γίνεται χταπόδι, αν προετοιμαστεί κατάλληλα με θαλασσινό βιάγκρα. Έτσι το μουνί μπορεί σιγά σιγά να απλωθεί σαν χταπόδι μαλακωμένο από τις πλαγιοκοπήσεις του ετέρου μισού του, μέσα σ' ένα θαλάσσιο πηδύλλιο.

Όμως αν σε πιάσει το χταπόδι δεν σ' αφήνει να ησυχάσεις, κι αυτό είναι το κοινό που έχει με το δελφίνι στην ετέρα παροιμία. Η παροιμία με το δελφίνι είναι μια νταλγκαδοπαροιμία για τις δυσανεξίες του έρωτα, που εκφράζει υπέροχα ο Τζίμης Πανούσης στο άσμα του Παραρτήματος.

Trivia: για μια εναλλακτική εκδοχή του δελφινιού, βλ. εδώ. Για άλλο νταλγκαδοέμπνευση του Πανούση, βλ. το λήμμα: «Μαύρη χελώνα μ' έχει κατουρήσει».

Κατά το του-ντου λιστ, που περιλαμβάνει όσα θέλουμε να κάνουμε, υπάρχει και η λίστα του ντου, την οποία συντάσσει ο σωστός αναρχικός και όχι ο μπάχαλος ή ο φρίκος και περιλαμβάνει αυτά που θέλει να κάνει σε περίπτωση ντου, πεσίματος και τα λοιπά.
Κατ'αυτόν τον τρόπο, οι έχουσες πολιτικό υπόβαθρο αναρχικές, αντιεξουσιαστικές κτρ ομάδες, ή και γενικότερα ο κόσμος που δεν αποκηρύσσει την πολιτική βία δεν παρεκτρέπονται, αλλά στοχεύουν την δράση τους. Αμέ.

Ενός κακού μύρια έπονται, και συνήθως η γκαντεμιά δεν μας χαϊδεύει σαν ανοιξιάτικη βροχούλα, αλλά μας ραπίζει αδυσώπητα σαν καταιγιστική πλημμύρα, το φελέκι μου μέσα!

Η έκφραση «μαύρη χελώνα μ' έχει κατουρήσει» εκφράζει αυτό ακριβώς το αβάσταχτο angst. Όταν δηλαδή όλα τα κακά της μοίρας σου σε παραγουλιάζουν διαδοχικά σαν το άμοιρο χταπόδι στο βράχο της πουτάνας ζωής καθώς η κουφάλα ο δημιουργός σου γνέφει σαδιστικά με το Μητσοτάκειο χαμόγελό του.

Αλλά πού θα πάει, θα γυρίσει ο τροχός. Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη!

Πρόκειται για εναλλακτική προστακτική του σκύβω.

Παιδία, λέγαμε σγούψε στους φρεσκοκουρεμένους συμμαθητές μας πριν τους δώσουμε το απαραίτητο σκαμπιλάκι.

Με την απώλεια της αθωότητας που επιφέρει ο μπαμπέσης χρόνος, το σγούψε ευλογημένε/η μοιραίως αποκτά σεξουαλική χροιά.

Η προχώ έκδοση της λέξης προχωρημένος.

Κάτι αντίστοιχο της έκφρασης «σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι».

Έκφραση που έχει τις ρίζες της σε ατάκα του Μάνου Χατζηδάκι.

Η ατάκα είχε περίπου ως εξής: Μία από τις κάμποσες φορές που ο μεγάλος μας συνθέτης Μάνος Χατζηδάκις βγήκε από την ντουλάπα, αναφέρθηκε σε μία συνήθη προκατάληψη ή και πραγματικό φαινόμενο, ως εξής (στο περίπου): «Για μας τους καλλιτέχνες, λένε ότι είμαστε ή αριστεροί ή ομοφυλόφιλοι. Πάντως εγώ αριστερός δεν είμαι!».

Η ατάκα έμεινε διάσημη για πολλούς λόγους:

α) Περιέγραφε με χιούμορ ένα φαινόμενο, που σκανδαλίζει πολλούς ομοφοβικούς και εθνόκαυλους, ή αποτελεί απλώς προκατάληψή τους, ήτοι την ομοφυλοφιλία και αριστερίστικες τάσεις στους κύκλους της τέχνης.

β) Ήταν ένας πετυχημένος αυτοσαρκασμός του Χατζηδάκι, που αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα ότι οι καλλιτέχνες της γενιάς του ήταν στρατευμένοι αριστεροί, όπως ο έτερος γίγας Θεοδωράκης, ή και ο Σαββόπουλος (ο Θεός να τον κάνει αριστερό!), ο Λοΐζος κ.ο.κ. Ο Χατζηδάκις αντιθέτως αντιπροσώπευε την δεξιά κουλτούρα.

γ) Ήταν ένας πολύ χιουμοριστικός τρόπος να βγει απ' την ντουλάπα.

Από τότε όταν έχουμε αμφιβολία για ύποπτο, και τελικά διαπιστώσουμε ότι έχει αρραγή δεξιά φρονήματα, το τελευταίο αυτό γεγονός λειτουργεί ως το κρίσιμο στοιχείο για να πούμε «πάντως αριστερός δεν είναι!» και να τον εντάξουμε στην χορεία των κιναιδουάρδων.

Σημειωτέον ότι υπάρχει και ψυχολογική βάση: Πολλοί γκέι κάνουν υπεραναπλήρωση για την περιθωριοποίησή τους, με το να ενταχθούν σε κυρίαρχα δεξιά πρότυπα εθνικού καθωσπρεπισμού. Ως προς την ακροδεξιά απόκλιση, το φαινόμενο σχετίζεται με το λήμμα γκεϊστάπο. Παραδείγματα αποτελούν από την μυθοπλασία ο ακροδεξιός του American Beauty και από την πραγματική ζωή ο ακροδεξιός Αυστριακός πολιτικός Georg Heider (Θεός σχωρέστον!), που ύστερα από μια καριέρα άτεγκτης ακροδεξιάς πολιτικής αποδείχθηκε μετά θάνατον ότι «πάντως αριστερός δεν ήταν». Βέβαια ο θάνατός του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ήταν αρκετά περίεργος, -η εκδοχή της δολοφονίας δεν αποκλείστηκε- και οπωσδήποτε πολύ τραγικός.

Η φράση χρησιμοποιείται κι από τους αριστερούς ως επίρρωση του ανδρισμού τους.

Για κάποιο περίεργο λόγο συνηθίζεται να λέμε έτσι το «της μόδας». Το γλωσσικό φαινόμενο λέγεται «υπεραστισμός». Δηλαδή σχηματίζονται ψευδοκαθαρεύουσες, ή ψευδολόγιες εκφορές, που δεν έχουν καμία γραμματική δικαιολογία, επειδή σε κάποιους τους καύλωσε έτσι σλανγκικώς κι οι υπόλοιποι ακολουθούμε σαν πρόβατα για να μην υστερήσουμε. Σημειωτέον ότι ένας υπεραστισμός συμβαίνει κάθε φορά που ξενικός όρος με -d, μεταφέρεται στα ελληνικά με δέλτα, όπως το μόδα που έχει ήδη υποστεί έναν υπεραστισμό και δεν λέγεται «μόντα», αλλά και τα μοδέρνος, μοδίστρα, μοδέλο, μορταδέλα.

Από το «λαχαίνω», σημαίνει κυριολεκτικά «άμα τύχει», πλην σλανγκικώς έχει απωλέσει κάθε ιδιαίτερο νόημα και λέγεται ως ένα πασπαρτού συμπλήρωμα του λόγου, συνοδευόμενο απ' το επίσης πασπαντού ναούμ. Συναγωνίζεται σχεδόν την λέξη μαλάκας σε πολυσημία. Υποθέτω ότι έχει διατηρήσει μια έννοια σχετικά με την τύχη, δηλαδή σημαίνει κάτι σαν «λαμβανομένων όλων των περιστάσεων/τροπών της τύχης» ή «παρά την οποιαδήποτε τροπή της τύχης», ή «σε κάθε τροπή της τύχης», ή «αν έρθει ο κατάλληλος καιρός».

Αποτελεί μέρος και της πλήρους εκφράσεως «και πάσης Ελλάδος άμα λάχει ναούμ'». Συχνά αποτελεί εμφατικό επαίνου, λ.χ. «είσαι και ο πρώτος άμα λάχει ναούμ'», «είσαι και πολύ μεγάλος άμα λάχει ναούμ'», και σπανιότερα βρισιάς «είσαι και πολύ μαλάκας άμα λάχει ναούμ'». Ήταν της μοδός στα '80ς κι έδωσε το όνομά του και σ' ένα καλτ εστιατόριο στην Καλλιδρομίου, στα Εξάρχεια.