Tagged definitions (288)
Showing 21-30 from 288

Αναφέρεται σε βραχύσωμο - συνήθως - θηλυκό με φλογερή ματιά και σπάνιο ταμπεραμέντο. Υποδηλώνει πόθο και/ή λαγνεία προς το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Πιθανολογείται πως προέρχεται από το καύλα και την κατάληξη ουδέτερων ουσιαστικών -όνι που προσδίδει τσαχπινιά αλλά και μεγαλείο (από το ιταλικό υπερθετικό πληθυντικού -oni).

Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία πρόκειται για πάντρεμα του όρου καύλα με το αηδόνι.

Σημείο των καιρών, παρατηρείται στη σόουμπιζ (κινηματογράφος-τηλεόραση-θέατρο).
Να μην συγχέεται με εν γένει πουστλέ εμφάνιση στα μήδια (π.χ. πρωινάδες, haute-κοπτοραπτούδες, κορδελλιάστρες κλπ) ή καφενόβιους αφορισμούς του τύπου «οι πούστηδοι κι οι οβραίοι έχουνε πιάσει τα πόστα», διότι είναι ειδικότερη έννοια. Εξ άλλου οι συνεπείς αδερφές είναι αξιότιμες.

Πρόκειται λοιπόν για σύχρονη κακέκτυπη έκδοση του πρωτότυπου στύλ του αξιολογώτατου Μαρίνου, που προβάλλει λουμπινίστικα απωθημένα, αποτυπωμένα σε χαριεντισμούς του τριπτύχου «λίγο σεξισμός, λίγο οτινανισμός και τ’ αγοριμού» δίκην χιούμορ, υποτιμώντας τη νοημοσύνη του κοινού για να τα κονομήσουμε.

Η δε πλάκα είναι οτι στη λούμπα της μίμησης-διάδοσης του πουστρομανιερίστικου ανθυποστύλ «it’s fun 2B gay» ξεπέφτουν τόσον οι γυναίκες (ας μην ξεχνάμε οτι γνωστή και ήδη εκλιπούσα παρουσιάστρια-τραγουδιάρα σημείωσε τεράστια επιτυχία ξεθάβοντας την καλιαρντή), όσο και άντρηδοι που ενσωματώνουν (απο άγνοια της αργκό) στην καθομιλουμένη τους, τα βαθειά λατινικά...

Κλασσικά παραδείγματα τα αστειάκια γνωστού αργυρώνητου τηλε-κήνσορα, η «θεατρική δουλειά» επιφανούς υπέρβαρου (ταλαντούχου ωστόσο) συνθέτη, η «φρεσκάδα» τηλεοπτικής σειράς της οποίας το σήμα έγινε ρίνγκ-τόνε λιπγκλοσσοφόρων πορτοκαλοκοκκινονύχων γκομενακίων προ ολίγων ετών, καθώς και γνωστό ζεύγος σκηνοθετών των μεγάλωνε κινηματογραφικώνε επιτυχιώνε, που διατυμπάνιζε εκδικητικά την ποσοτική υπεροχή των εισιτηρίων του έναντι της αδικομούνας της Υπολοχαγού Νατάσσας!

Αλλά κάτι τέτοιες συγκρίσεις έκανε κι ο Εθνικός μας Στάρ...

Ο Αλμοδόβαρ επεχείρησε απο τα 80’ς επισταμένως διά μέσου της (πραγματικής) ιβηρικής τρέλλας στα πλαίσια της πρωτοπορίας της λεγόμενης «Movida Madrileña», να απενοχοποιήσει την ομοσεξουαλική προτίμηση και καθημερινότητα, ενώ εν Ελλάδι μόλις και περί τα μέσα των 90’ς κατεβλήθη προσπάθεια να νομιμοποιηθεί αρπακολλατζήδικα (πουλώντας τρελλίτσα), η ετεροσεξουαλική συνεύρεση (!) λόγω της άκρατης συντήρησης της μπιρσιμόβιας-γιομπαζολίσιας τηλεόρασης των 80’ς και συν αυτή, όπως-όπως βρήκαν χώρο να ξετσουμίσουν τσόντα κι οι λούγκρες.

Ακολούθησε η λαίλαπα των φυλλάδων του γνωστού επαρχιώτη εστέτ (sic), που διαμόρφωσε «άποψη» συμμεριζόμενος το καλτ του σεξουαλικού τιραμισουρεαλισμού, κατά το δημώδες «στη μάπα πάρε τα ευθύς, που λέει και το Νίτρο - ο γιάπης δεν εμπόραγε και κάθησες στο Μήτρο».

Υπ’ αυτήν την σύγχυση, όντως η Αθήνα κατέστη η Μητρόπολη της Ελλάδας...

Καίτοι είναι συγκινητική μια κραυγή κοινωνικής αποδοχής, εν τούτοις τέτοιες μανιέρες ουσιαστικά αποτελούν το δούρειο ίππο της ψευτο-ανέμελης ταραντέλλας στην μίζερη καθημερινόπιτα της κυρα-Περμαθούλας (η οποία περιφρονείται εμμέσως αφού καταξιώνεται το μοντέλο του σταρχιδιστικού «να περνάμε καλά»).

Η δε «παρεΐστικη» ατμόσφαιρα καθηλώνει τον θεατή σε ρόλο οφθαλμοπόρνου, αφού οι πύλες του χαβαλέ παραμένουν ερμητικά κλειστές γι’ αυτόν.

Άσε που διαιωνίζουν διαδραστικά το μπανάλ πρότυπο του νεήλυδος, που εμφανίζεται ως «βασιλικότερος του βασιλέως», προκειμένου να ενταχθεί στις κοινωνικές δομές, όμοια όπως κάνουν σήμερα οι αλλοδαποί αλλά και οι κνίτες της μεταπολίτευσης, που αμιλλώντο τας κορασίδας της αστικής τάξεως, προκειμένου να ψ/πείσουν το κοινό της Αλλαγής, ότι δεν βαστούν πλέον κονσερβοκούτια, αλλά άνθη...

Κρύβουν υπεραναπληρωματικά έναν βαθύτατο συντηρητισμό, προσκομίζοντας εκπρόθεσμα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων τύπου «δικαίωμα στον ομόφυλο γάμο» κλπ, ο οποίος αφ’ ενός είναι από μακρού παρωχημένος (δηλ. κλασμένος) θεσμός για την ίδια την «φυσιολογική κοινωνία», αφ’ ετέρου προσβάλλει τον ίδιο τον πυρήνα της κουλτούρας της διαφορετικότητας.

Είναι επίσης γνωστή η μούφα της πλαστής αυτοϋπονόμευσης (έστω και ως αυτοκριτική), η οποία σπεύδει να καλύψει όλα τα τυχόν κενά της επερχόμενης κριτικής, ώστε να την «εκμηδενίσει» a priori και να μην πληγωθεί ο ναρκισσισμός του απολογουμένου (άνευ κατηγορίας).

Τέτοια καμώματα όμως και ανέντιμα είναι και μεταβάλλουν άδικα εκόντες-άκοντες τους κοινωνούς της λοιπής ομόφυλης πραγματικότητας σε τζουτζέδες, όπως κατηγορήθηκε κι ο Ζαμπέτας για τα τερτίπια του, που κατέστησαν προσιτή στους νεόκοπους αστούς τη λαϊκή κουλτούρα για να βγάλει το ψωμάκι του, με την διαφορά ότι ο τελευταίος είχε μιαν ανεπαίσθητη ειρωνική λάμψη στο βλέμμα κι ένα κρυμμένο μαχαίρι στο λόγο...

Αφιερούται τη(ι) Χότζαινα(ι).

Η αρχέτυπη γυναικούλα, η άνεργη νοικοκυρά, η κατίνα, η μανίτσα που βγαίνει στο παράθυρο να φωνάξει τον Κωστάκη να παρατήσει το ποδόσφαιρο και να ανέβει να πιει το αυγό του.

Η θείτσα έχει και συγκεκριμένη στολή, που αποτελεί συντηρητικό ντύσιμο, όπως ταγέρ, μακριά φούστα-παντελόνια, κοντό μαλλί με φράντζα κλπ.

Η θείτσα συνήθως είναι μεγάλης ηλικίας, αλλά οι αραχνομούνες ενδέχεται να εξελιχτούν σε θείτσες από νεαρή ηλικία.

Μεσσαλίνα (είσαι μια Μεσσαλίνα εσύ...): Χαρακτηρισμός για μια γυναίκα σκληρή, αδίστακτη και ανενδοίαστη, φιλήδονη, ακόλαστη και διαστροφική, επιθυμητή, αλλά μοιραία για όσους την πλησιάζουν.

Συνώνυμο: γυναίκα - αράχνη.

Ειρωνικά για μια γυναίκα που είναι ακριβώς το αντίθετο από τα ανωτέρω, αθώα, μαζεμένη και παιδί του κατηχητικού.

Η Μεσσαλίνα ως ιστορικό πρόσωπο

Η Βαλέρια Μεσσαλίνα, Ρωμαία αυτοκράτειρα, σύζυγος του κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερού της αυτοκράτορα Κλαύδιου, φιλόδοξη και καπάτσα, ο άντρας της την είχε στα ώπα ώπα, τον έκανε ό,τι ήθελε και επίσης μαζί την αυτοκρατορία του. Απέσπασε από τον Κλαυδιάκο τα απίστευτα διοικητικά αξιώματα, απέκτησε μεγάλη δύναμη και ουσιαστικά κυβερνούσε η ίδια το μαγαζί, πήρε τον τίτλο της Αυγούστας, τα γενέθλιά της έγιναν δημόσια γιορτή, εν ολίγοις της κακομοίρας, γαμούσε και έδερνε.

Παρόλο το μέγεθος της επιρροής της, ήταν ανασφαλής, γιατί ο Κλαύδιος ήταν για να πεθάνει, είχανε και δυο παιδάκια την Κλαυδία Οκτάβια (παρ: μοντέλο τούρμπο της σκόντα) και τον Βρετανικό (παρ: πλοίο που μάζεψε τους επιζήσαντες από τον Τιτανικό), ήτανε να γίνει αυτοκράτορας ο Βρετανικός, συνεπώς όποιος έμπαινε μπροστά έτρωγε μεγάλη ήττα από την μάνα Βαλέρια που ήθελε να διασφαλίσει το μέλλον των παιδιών της (αχχχ μανούλες μωρέ, αμάρτησε για τα παιδιά της ).

Το τί βρόμες της βγάλανε δεν λέγεται, τί όργια λέει διοργάνωνε, τί λέει είχε και ιδιωτικό μπουρδέλο, μάζευε όλες τις κυρίες της ανώτατης κοινωνικής τάξης και ξεσκιζόντουσαν ομαδικώς, ήταν λέει νυμφομανής, έκανε και κόντρες με την πιο διάσημη πόρνη της Ρώμης για το ποια θα πάρει περισσότερους άντρες σε μια νύχτα και την άφησε πίσω παρασάγγας (και καλά το γκίνες της εποχής), άστα να πάνε.

Το βατερλώ της αυτοκράτειρας προήλθε από τον έρωτα και τα λουλούδια. Καραμπίνα - καραμπίνα αλλά γυναίκα με πάθη, έπιασε και ερωτεύτηκε η καψερή έναν παντρεμένο. Όπως την είχε ψιλοψωνίσει μάλλον το 'χασε, τόσο μεγάλο πάθος της προέκυψε με τον Γάιο Σίλιο, που τον έβαλε να χωρίσει την γυναίκα του και του 'ταξε να τον κάνει αυτοκράτορα στην θέση του αυτοκράτορα, συνωμοτώντας μαζί του για να φάνε μπαμπέσικα τον Κλαύδιο. Έλα όμως που ήτανε ηλίθια (ο έρωτας τυφλώνει) κι έπιασε και τον παντρεύτηκε (διγαμία λέμετε) μπροστά σε μάρτυρες. Σο, του τα προφτάσανε του κερατά τα ρουφιανάκια κι αυτός άφησε τα παιδιά του ορφανά δίνοντας εντολή να την σφάξουν σαν κουνέλι (όπως και έγινε).

Οι μόνοι που την έκλαψαν λένε, ήταν τα παιδιά της (πωωω), ενώ ο Κλαυδιάκος όταν του είπαν ότι έγινε το φονικό, ούτε ανατρίχιασε καν, το μόνο που είπε ήταν «μου βάζεις λίγο κρασί ακόμα;».

Η φήμη της Βαλέριας Μεσσαλίνας - μια ερασιτεχνική ιστορική ανάλυση:

[Ανοίγει παρένθεση: Η ιστορία όπως καταγράφεται, ποτέ δεν είναι αντικειμενική, ανάλογα ποιος την γράφει έχουμε το πέρσοναλ τάτς. Σο, όχι ότι το κορίτσι ήταν και παναγίτσα, και τα μισά από όσα καταγράφηκαν να ήταν σωστά, αλλά μεγάλο μέρος από όλη αυτή την λάσπη ενδέχεται να οφείλεται στους εχθρούς που έκανε.

Κρατάω μια πισινή γιατί, σε όλες τις ανδροκρατούμενες κοινωνίες, όταν μια γυναίκα ανέβει ψηλά, αρχίζουνε να βγαίνουν οι βρόμες με το παραμικρό. Είμαι σίγουρη ότι όποιος δουλεύει σε εταιρία, έχει ακούσει για την μεγαλοδιευθύντρια ότι έφτασε εκεί κάνοντας πίπες και κανείς δεν αναρωτιέται όλες οι άλλες που κάνουν πίπες γιατί δεν έγιναν μεγαλοδιευθύντριες. Γιατί ο άνθρωπος είναι ζηλόφθονας και γουστάρει τη λάσπη, εξού και πουλάνε αντίτυπα οι κωλοφυλλάδες και έχουν τηλεθέαση οι μεσημεριανούδες.

Να επισημανθεί επίσης ότι, η εξουσία είναι μεγάλο αφροδισιακό, με αποτέλεσμα τα μουνάκια να προσφέρονται στο πιάτο στους έχοντες αυτήν και, στην περίπτωση γυναικών σε υψηλά αξιώματα, να έχουμε πρόστυχες φαντασιώσεις στον ανδρικό πληθυσμό (παρ: να παίρνεις την μεγαλοδιευθύντρια που λέγαμε στα τέσσερα πάνω στο γραφείο της και να φωνάζεις «σε γαμάω μωρή καριόλα που δεν μου 'γραψες τις υπερωρίες»). Και ποιος είναι αυτός που αντιστέκεται τόσο σθεναρά στους πειρασμούς, ειδικά αν την έχει ψωνίσει και λιγάκι, οι έχοντες την εξουσία γίνονται με αυτό τον τρόπο ευάλωτοι σε εκβιασμούς κ.λπ. - το πολύ να πηδήξει μετά από τον 4ο όπως πρόσφατο παράδειγμα του πολιτικού μας βίου.

Σο, θα τα πήρε τα λεγεωναριάκια της, τί να της κάνει ο παππούς και σε εποχές χωρίς μπλε χαπάκια, αλλά δεν τους κάθισε κι άσχημα, κοτζάμ αυτοκράτειρα πηδάγανε και μετά κάνανε το κομμάτι τους.

Εν κατακλείδι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μεγάλο μέρος από όλη αυτή την τρομερή φήμη της αυτοκράτειρας να προέκυψε από εραστές που φάγανε χυλόπιτα και πιπατζούδες που παρά τις προσπάθειές τους δεν έφτασαν εκεί που έφτασε αυτή. Κλείνει η παρένθεση. ]

Άλλες μοιραίες γυναίκες που έμειναν στην μυθολογία / ιστορία:

****Μήδεια*: σκοτώνει την νεότερη γυναίκα του άντρα της αλλά και τα ίδια τα παιδιά της.
****Κίρκη*: απολάμβανε τα αρσενικά και μετά τα μεταμόρφωνε σε γουρούνια (που έχουν την ίδια μούρη)
****Σειρήνες*: τραγουδούσαν «έλα στην αγκαλιά μου» και όταν πήγαιναν μαγεμένοι κατα κει, τους έτρωγαν.
****Ωραία Ελένη*: τι να πει κανείς εδώ, για το μουνί της πέθανε πολύς κόσμος.
****Λίλιθ:η πρώτη γυναίκα του Αδάμ, τον εγκατέλειψε, επειδή δεν δεχόταν την υποταγή, το γύρισε στους δαίμονες μετά και γεννούσε δαιμονάκια.
****Δαλιδά: τον αγαπημένο της Σαμψών τον πρόδωσε χαλαρά.
****Σαλώμη*: χορεύει με τα χίλια πέπλα, προκαλεί παραζάλη, της τάζουν ό,τι θέλει και ζητάει το κεφάλι του κακομοίρη του Ιωάννη.
****Κλεοπάτρα*: έκανε παιγνίδι με όχι έναν, αλλά δύο ρωμαίους αυτοκράτορες, κουμάντο σε όλη την Ρώμη μετά, αλλά την έφαγε το μαύρο φίδι. ****Λουκρητία Βοργία*: έκανε αμέτρητους γάμους ανάλογα με τις πολιτικές ίντριγκες, όποιος είχε μεγάλη δύναμη γινόταν ο επόμενος άντρας της και όλοι είχαν μαύρο τέλος (βοηθούσε και το σόι της).
****Μάτα Χάρι*: έχουμε εξειδικευμένο λήμμα πάτε να δείτε τι κουμάσι ήταν και του λόγου της.

Ασίστ: Hank

Χαρακτηρισμός γυναίκας, που από το λαιμό και κάτω λαμβάνει βαθμολογία άριστα αλλά που από πρόσωπο δεν βλέπεται... Οπότε πετάς το κεφάλι και τρως το υπόλοιπο...

Απαξιωτικό κράξιμο, συχνά συνοδευόμενο από την ιαχή φτεραααα!

Απευθύνεται τόσο σε ομοφυλόφιλους, όσο και σε μαλθακά άτομα και πάσης φύσεως λουλούδες.

Φτερού είναι το παρατσούκλι του Αντρέα, ενός αγνώστων λοιπόν στοιχείων cult μικροπωλητή φτερών, ο οποίος επί 40 τουλάχιστον χρόνια περιφέρεται κουνάμενος - λυγάμενος στους δρόμους της Αθήνας φωνάζοντας με επιτηδευμένη θηλυπρέπεια Φτεράααααα!

Η Φτερού είναι πάντα ετοιμόλογη και δεν χαρίζεται σε όσους επιχειρούν να την κράξουν. Όπως διηγείται ο Κ. Παπασπήλιου στο Οι ωραίοι των Αθηνών, η Φτερού κάποτε έκανε ρόμπα κάποιον κουραδόμαγκα με καρό κοστουμάκι λέγοντάς του «Το τραπεζομάντιλο που φοράτε, το έχω κι εγώ σπίτι μου».

Σύμφωνα με ανεξακρίβωτo αστικό μύθο, η Φτερού δεν είναι αδελφή αλλά υποδύθηκε την εν λόγω persona για να σπουδάσει τα παιδιά της.

Η (συνήθως χοντρή και άσχημη) γκόμενα που έχει τεράστια, μα τεράστια βυζιά.

βαρουφίτσες, βαρουθείτσες

Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες βαρουφακιστριώνε:

• Η βαρουφίτσα - κατά το ρουβίτσα, η φανατική οπαδός του Γιάννη με το ένα ν, του επονομαζόμενου και Μπαρουφάκη. Είναι αυτή που ουρλιάζει «Γιάνηηηη!!!!» σε κατάσταση υστερίας, όταν αυτός βγαίνει στα διεθνή φόρα με το χέρι στις τσέπες, το φανταιζί πουκάμισο, το τσαβό κασκόλ μπούρμπερι, και με οκταπάκετο που θα ζήλευε ακόμα κι ο ζανουάρ.
• Η βαρουθείτσα - η ωριμότερη σε σωματική ηλικία βαρουφίτσα. Μην πάει όμως ο αρρωστημένος νους σας σε μιλφομάνες και τζιλφόνια, η τυπική βαρουθείτσα φέρνει προς κυρία Λουκά και δεν θα την πηδούσες ούτε με εκατό μπύρες και χίλιες καπότες (οι μερακλήδες εξαιρούνται).

Η αποθέωση της γυναικείας παρακμής.

Υπάρχουν λογιώ-λογιώ γριές. Οι «γραίες 30 ετών» (Ροΐδης), οι γριές, οι γριές, οι γιαγιές, οι γιαγιές,, οι θεούσες, οι θειόκες, οι μπαμπόγριες, οι τσατσόγριες, οι σκατόγριες, οι κακόγριες, οι κωλόγριες, οι ξεκωλόγριες.

Οι τελευταίες ενίοτε σχετίζονται και με το ξεκωλόσημο, όταν εμπίπτουν στην κατηγορία των γυναικών που, στο άνθος της ηλικίας τους, έκαναν τατού παντού και τώρα είναι γεροντοχίπισσες, δηλαδή λείψανα της εποχής των λουλουδιών, και φέρουν απάνω τους αυτά τα περασμένα μεγαλεία που διηγώντας τα να κλαις. Διατηρούν και όλο το παλαιορόκ στυλάκι, προς τιμήν τους ίσως, αλλά είναι πάνθλιψη να τις βλέπεις.

Ξεκωλόγρια είναι και η γριά τσατσά που φαίνεται από χίλια μίλια ότι κάποτε τον έπαιζε στα δάχτυλα μα τώρα της έχει μείνει η μνήμη της εμπειρίας, η πικρία απέναντι στη ζωή και η καρακιτσάτη εμφάνιση.

Ξεκωλόγριες λέμε και νεότερες γυναίκες, πενηντάρες περίπου, οι οποίες είναι πουρές με τα όλα τους, αλλά το παρακάνουν και γίνονται γελοίες, γουτσίζοντας συνέχεια, φορώντας πιπινίσια φουστάκια, ή, αντιθέτως, είναι λυσσάρες και καυλιάρες -ακόμα πιο θλιβερό όταν εμφανισιακά δεν τις παίρνει.

Τέλος, ξεκωλόγρια ορίζεται και η πιο δύστυχη μερίδα των γυναικών, γυναίκες τρελλές που περιφέρονται στους δρόμους σε άθλια κατάσταση πλην αλλ' όμως με προκλητική εμφάνιση, που παραμιλούν, που κατουράνε όρθιες, που είναι ψιλοάστεγες ή κοντεύουν, που αποτελούν τον περίγελω των άλλων (στην περίπτωση αυτή κολλάει καλύτερα το Ξελωλόγρια), και που ουδείς γνωρίζει πού και πώς καταλήγουν -σε κανα νεκροτομείο στα αζήτητα, για ιατρικά πειράματα ή μάθήματα ανατομίας, όπως πολλοί άστεγοι.

Η νεόκοπη αυτή ατάκα αποτελεί ταυτολογία-ωδή στα σφαιρικά θέλγητρα της χιλιοτραγουδιαμένjης ρουμπενσικής ελληνίδας βυζαρούς. Αυτής που ακόμα κι αν είναι ψιλομπάζο, προξενεί λιμβικό ταράκουλο στον ορμονικά ενεργό άρρενα πληθυσμό δια της βυζαναδείξεως.

Πέον να σημειωθεί ότι η έκφραση γέννησε πληθώρα παραλλαγών που γίνηκαν βάιραλ στο νέτι και απανθίζουμε προς τέρψιν του συναγωνιστή σλάνγκου:

• γυναίκα χωρίς βυζάρες = άντρας χωρίς λαχτάρες
• γυναίκα χωρίς βυζί = μοτέρ χωρίς μπουζί
• γυναίκα χωρίς βυζιά = Ελλάδα χωρίς νησιά
• γυναίκα χωρίς γόβες = αμάξι δίχως ρόδες
• γυναίκα χωρίς καμπύλες = Εκάλη χωρίς βίλες = υποβρύχια δίχως τορπίλες
• γυναίκα χωρίς κόλπα = πόλεμος δίχως όπλα
• γυναίκα χωρίς κώλο = μπατάρια χώρις πόλο = Ελλάδα χωρίς Βόλο = λιμάνι χωρίς μώλο = τοστ χωρίς Dirollo = στρατός χωρίς στόλο = Εκκλησία χωρίς θόλο
• γυναίκα χωρίς μπαλκόνια = σπίτι δίχως σαλόνια
• γυναίκα χωρίς νάζι = χειμώνας δίχως χαλάζι
• γυναίκα χωρίς νάζια = μηχανή χωρίς γκάζια
• γυναίκα χωρίς παχάκια = τούρτα χωρίς κεράκια
• γυναίκα χωρίς πιασίματα = αμάξι χωρίς κρατήματα = φουρτούνα δίχως κύματα
• γυναίκα χωρίς στήθος = σπίτι χωρίς τοίχος
• γυναίκα χωρίς στριγκάκι= Luna Park χωρίς τρενάκι
• γυναίκα χωρίς χουφτώματα = σπίτι χωρίς κουφώματα

Σ.ς.: οι υπόλοιποι που προτιμάτε τις γυναίκες σας παστές σαν φωτοτυπία ταφόπλακας παρακαλώ περάστε στο φουαγιέ για ένα ντεκαφεϊνέ, γουλιά και φέρετρο. Στη συνέχεια θα σάς παραλάβει ειδικό πουτσύλατο-ασθενοφόρο με προορισμό το Ακτινολογικό, Αβύζου και Ακώλου (γωνία).

Ασίστ:Gatzman