Tagged definitions (77)
Showing 1-10 from 77

Άλλη μια λέξη για τον ωτορινολαρυγγολόγο. Εκ του ωριλά και ψώρα.

Πηγή: Γκάτσμαν.

Ψυχανάλα αποκαλούν οι σλανγκοπαρμένες γιαλόμες:

• Τον ψυχαναλυτή (άκα: σρίνκη, ψι),

  Υπονοεί ότι η ψυχανάλυση είναι μια φλώρικη, γλυκερή, καραμελοδραματική διαδικασία, οπότε χρησιμοποιείται για να μειώσει τον κάθε επίδοξο ψυχανάλα (εδώ)

• Την ψυχανάλυση περ σε.

  Πολύ στην ψυχανάλα το 'ριξα. Κουφάλα ελενίτσα... (εκεί)

Άλλη μια σλανγκιά εις -α.

Περιγράφει κάθε μπύρα που προτιμούν οι χτίστες όταν κάνουν το διάλειμμα τους γύρω στις 14:00 ντάλα μεσημέρι. Στέλνουν το θύμα στο κοντινό περίπτερο από όπου αγοράζει μπύρες, πατατάκια, κρουασάν και αν βρει κανένα frappe. Από τις περιπτερόμπυρες κλασσικές χτιστόμπυρες είναι οι φτηνές Άλφα, Βεργίνα, Ηeineken, Amstel. Βέβαια παρατηρείται ιδιαίτερη προτίμηση στην Amstel η οποία έχει ανέλθει σε σήμα κατατεθέν της χτιστόμπυρας.

Χασάπης στην περίπτωση αυτή είναι ο άγαρμπος τεχνικός οπτικοακουστικού υλικού (τεχνικός προβολής, μοντέρ κττ) που δεν δίνει δεκάρα για τη δουλειά του και την εκτελεί ορθά-κοφτά με την τεχνική με την οποία οι χασάπηδες δίνουν μια στη σπάλα, πχ, και την κάνουν δέκα κομμάτια. Συνώνυμο του σκιτζής.

Ως επιφώνημα, ακουγόταν τον παλιό (καλό;) καιρό στους σινεμάδες όταν ο τεχνικός προβολής ξεχνιόταν (κοιμόταν; γαμούσε;) και κοβόταν ο ήχος της ταινίας ή κόλλαγε κάποιο πλάνο. Το κοινό τότε είτε χειροκροτούσε για να διαμαρτυρηθεί, ή φώναζε «χασάπηηηη!» μπας και ξυπνήσει το παλικάρι και δει ο κόσμος την ταινία. Αυτά βέβαια προ ντιβιντί και νεότερης τεχνολογιάς.

Χασάπης είναι και ο μοντέρ ο οποίος πετσοκόβει το υλικό του, με αποτέλεσμα να «πηδάνε» τα κατ, να μπαινοβγαίνουν άτσαλα οι σκηνές γενικώς.

(Παλιά, πριν τα αυτόματα ακυρωτικά μηχανήματα): Ο εισπράκτορας, ιδίως στα λεωφορεία της Σαλονίκης, που περίμενες στην ουρά, να σου βγάλει εισιτήριο και καπάκι να το σκίσει (ακυρώσει).

Απαξιωτικό κράξιμο, συχνά συνοδευόμενο από την ιαχή φτεραααα!

Απευθύνεται τόσο σε ομοφυλόφιλους, όσο και σε μαλθακά άτομα και πάσης φύσεως λουλούδες.

Φτερού είναι το παρατσούκλι του Αντρέα, ενός αγνώστων λοιπόν στοιχείων cult μικροπωλητή φτερών, ο οποίος επί 40 τουλάχιστον χρόνια περιφέρεται κουνάμενος - λυγάμενος στους δρόμους της Αθήνας φωνάζοντας με επιτηδευμένη θηλυπρέπεια Φτεράααααα!

Η Φτερού είναι πάντα ετοιμόλογη και δεν χαρίζεται σε όσους επιχειρούν να την κράξουν. Όπως διηγείται ο Κ. Παπασπήλιου στο Οι ωραίοι των Αθηνών, η Φτερού κάποτε έκανε ρόμπα κάποιον κουραδόμαγκα με καρό κοστουμάκι λέγοντάς του «Το τραπεζομάντιλο που φοράτε, το έχω κι εγώ σπίτι μου».

Σύμφωνα με ανεξακρίβωτo αστικό μύθο, η Φτερού δεν είναι αδελφή αλλά υποδύθηκε την εν λόγω persona για να σπουδάσει τα παιδιά της.

Οι φοιτητοπατέρες αποτελούν φυλή αιώνιων φοιτητώνε που, συνεπικουρούμενοι από τα πολιτικά κόμματα που τους μισθοδοτούν, λύνουν και δένουν στο χώρο του πανεπιστημίου.

Ηλικίας τυπικά σαρανταφεύγα, τα εν λόγω τέρατα κατεβάζουν τα ρολά του πανεπιστημίου κατά βούληση (εδώ), χειραγωγούν τις πρυτανικές αρχές και ορίζουν ποιοί φοιτητές θα ενταχθούν σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα (εδώ). Σύμφωνα με τον Πανούση (τον Τζιπάκο ντε, όχι τον άλλον), ακόμα ότι ο γιός του έπρεπε να προσκυνήσει φοιτητοπατέρες του Κόμματος προκειμένου να πάρει τα πανεπιστημιακά του συγγράμματα (εδώ).

Πέον δε να σημειωθεί ότι το Ελλαδιστάν είναι η μόνη ίσως χώρα του Ευρωπαϊστάν όπου ανθεί το φαιδρό αυτό μπουμπούκι. Οι εν λόγω φοιτητοσυνδικαλοπατερνάλες εδραίωσαν την παντοδυναμία τους στα ογδόνταζ επί Πασοκιστάν (εδώ), παρέμειναν φορτσάτοι επί φιλελευθεριστάν, και όπως διαφαίνεται από το νέο νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα ζήσουν δόξες πανηγυρικές επί Μπαλταστάν (εδώ).

Εκ τηλεόρασης νεοντελάλης, ο οποίος διασώζει μία ή και τις δύο από τις παρακάτω ιδιότητες του παλιού καλού ντελάλη:

1. Αποτελεί έναν μεσάζοντα μεταξύ του καθεστώτος και του υπηκόου. Παλιότερα ανήγγελε τα αποφασισθέντα, σήμερα τα διερμηνεύει κομψότερα στα παραθύρια, διατηρώντας ωστόσο έναν τυπικό χατζηαβατισμό.

2. Διαλαλεί την πραμάτεια του την οποία και πουλάει προνομιακά. Σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι η απαραίτητη φωνάρα.

ΤΕΙ του κώλου, συνήθως κάπου στο διάολο.

Συνεκδοχικώς, ο διαιτητής αθλητικού αγώνα. Όταν αποσύρεται λέμε ότι κρεμάει την σφυρίχτρα, ενώ όταν δεν είναι δίκαιος / ικανός λέμε πάρτε του την σφυρίχτρα. Ένας διαιτητής που σφυρίζει πολύ εύκολα λέγεται σφυρίχτρα με πολλά στραγάλια, ενώ για έναν που δεν δίνει τίποτα και σφυρίζει λίγο μπορεί να ειπωθεί ότι του έκλεψαν το στραγάλι.