Tagged definitions (630)
Showing 521-530 from 630

Αναφέρεται σε όλους αυτούς που ενώ ακούν διάφορα είδη μουσικής... θα πάνε στο techno party βρε αδερφέ! Θα προδώσουν δηλαδή το είδος μουσικής που ακούν το οποίο δεν συνδέεται καν με την techno.

Ο χαρακτηρισμός έχει διπλή έννοια, ανάλογα με την ετυμολογική επιρροή της λέξης μπουζούκι:

1. O κεφάλας (περσική επιρροή)

Επί οθωμανικής περιόδου, ο μεγάλος ταμπουράς (με την τρύπα του ηχείου μπροστά), λόγω περσικής γλωσσικής επιρροής, λεγόταν bozorg (بزرگ ), που σημαίνει μεγάλο στα Περσικά (συνώνυμο του οθωμανικού büyük). Η λέξη ελληνοποιήθηκε ως μπουζούκι που σημαίνει μεγάλος ταμπουράς.

2. O ξεροκέφαλος, δηλ. ο έχων χαλασμένο κεφάλι (τούρκικη επιρροή)

Πολλοί προσπάθησαν να συνδέσουν το μπουζούκι με το πιο κοντινό ηχητικά τουρκικό bozuk, που σημαίνει χαλασμένο, κατεστραμμένο. Είναι καταφανές πως αυτό δεν ισχύει, αφού το μπουζούκι ο μεγάλος ταμπουράς (bozorg-i) ήταν και είναι μια χαρά κουρδισμένο και αγαπημένο όργανο, ο οποίο ουδείς θεωρούσε χαλασμένο. Άπειρες φωτογραφίες και παλαιές γκραβούρες βεβαιώνουν του λόγου το αληθές με απλή πληκτρολόγηση στο γούγλοεικόνες. Βλ. επίσης μελέτες των Νίκου Φρονιμόπουλου (επισκεύασε τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη), Ηλ. Πετρόπουλου, Δημ. Σταθακόπουλου και τόσων άλλων.

Ιστορική περέκβαση: το μπουζούκι ανήκει στην αρχαία οικογένεια των Πανδουροϊδών εγχόρδων οργάνων της ανατολικής μεσογείου, που στο διάβα των αιώνων είχε τα ονόματα: πανδουρίς ή τρίχορδον, φάνδουρος, ταμπούρα, ταμπουράς (π.χ του Ρήγα Φεραίου και του Μακρυγιάννη) και πολλά άλλα ονόματα ανάλογα το μέγεθος, τις χορδές, το κούρδισμα και το μέρος που το έπαιζαν ( π.χ bulgari, dort teli, iki teli, cura, baglama, saz, liogari κ.λ.π.) Τέλος, το αμερικάνικης προέλευσης μπουζούκι που χρησιμοποίησαν οι ρεμπέτες αποτελεί υβρίδιο κατασκευής μάλλον του Επ. Σταθόπουλου που πάντρεψε στις ΗΠΑ, τον παλιότερο παραδοσιακό μπουζουκοταμπουρά με το μαντολίνο και έβγαλε ένα νέο όργανο/ υβρίδιο, το τρίχορδο ρεμπέτικο μπουζούκι με τάστα και μηχανικά κλειδιά/γρανάζια που πια δεν ήταν απλός μπουζουκοταμπουράς, αλλά συγκερασμένο όργανο. Κάτι που έγινε και λίγο αργότερα (κατ' άλλους παράλληλα) και με το 4χορδο μπουζούκι.

Χαϊδευτικά:

• Κομμάτι (ή μέχρι πρότινος και δισκάκι) χιπ χοπ,
• Πιτσιρικάς ή πιπινάκι με χιπχοπικό λουκ και λαϊφστάλιν. Άλλως, το ραπερόνι.

Ο Notis Σφακιανάκης.

Χρησιμοποιείται ευρύτατα από μπουζουκόβιους οι οποίοι έχουν ύψιστο κόλλημα με τον «Άρχοντα» Notis.

Ένα έγχορδο όργανο ταστάρει, ή, πιο συγκεκριμένα, μία χορδή ταστάρει σε κάποιο τάστο, όταν, πατημένη στο συγκεκριμένο τάστο, κατά την ταλάντωση αγγίζει και άλλα τάστα. Εναλλακτικά λέμε και τρίζει.

Το ταστάρω βγαίνει βέβαια απ' το τάστο (καθεμιά απ' τις μικρές μεταλικές ράβδους στην... έ, στην ταστιέρα, το επάνω μέρος του μπράτσου), που είναι παρμένο απευθείας απ' τα ιταλικά· σύμφωνα με Μπαμπινιώτη έχουμε tasto < tastare («ψηλαφώ»), μεσαιωνική λέξη που προήλθε λέει από συμφυρμό δύο λατινικών ρημάτων, του tangere («αγγίζω») και του gustāre («γεύομαι»).

Το ταστάρισμα ή τρίξιμο είναι γενικά ανεπιθύμητο φαινόμενο (ακουόμενο), ειδικά σε ακουστικά όργανα –σε ηλεκτρικά μπορείς να το παραβλέψεις (παρακούσεις) όσο είναι βυσματωμένα, καθώς το ταστάρισμα δεν περνά στον ενισχυτή. Οφείλεται σε ελλιπή ή λανθασμένη ρύθμιση του οργάνου, συχνά αφού χαμηλώσεις τις χορδές για ευκολότερο παίξιμο (μειώσεις δηλαδή την απόσταση ανάμεσα στο ύψος των χορδών και την ταστιέρα, την απόσταση που λέγεται στην κιθαριστικήν και άξιον), ή αφού βάλεις χορδές άλλου (μικρότερου) διαμετρήματος, και άλλα.

Αντιμετωπίζεται με διάφορους τρόπους και κατά περίπτωση, ανάλογα και με το παίξιμο που έχει ο κάθε παίχτης: από την απλή αλλαγή σε βαρύτερες χορδές, έως, λιμάρισμα του προβληματικού τάστου, σήκωμα των χορδών, ρύθμιση της βέργας του μπράτσου (αν προβλέπεται στο όργανο) και λοιπά μαστόρικα –που αν δεν το 'χεις τότε καλύτερα άσ' το στο μάστορα, γιατί τ' οργανάκι σου έχει μνήμη και θυμάται και κρατάει και μούτρα άμα λάχει.

Η έκφραση έχει καθιερωθεί κυρίως σε σχέση με το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο, που αναφέρεται στην ιστορία του Νίκου Κοεμτζή. Πρόσφατα έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για την πορεία του Άκη Τσοχατζόπουλου.

Όταν λέμε «μακρύ ζεϊμπέκικο του τάδε» ή «για τον τάδε» περιγράφουμε μια διαδικασία αργή και βασανιστική και εντέλει μάλλον μοναχική, όπως άλλωστε μοναχικός είναι και ο χορός του ζεϊμπέκικου. Ενίοτε θυμίζει το «η άνοδος και η πτώση του τάδε» με την έννοια ότι περιγράφουμε την μοναχική πορεία της ζωής ενός ανθρώπου που γνώρισε την δόξα του κόσμου τούτου μόνο για να περιπέσει στο τέλος στην αποτυχία και την μοναξιά. Άλλοτε πάλι δεν υπάρχει άνοδος, αλλά μόνο πτώση. Ή, έστω, τονίζουμε ότι η επώδυνη διαδρομή θα έχει πάρα πολλά επεισόδια, οπότε πρέπει να οπλιστεί κανείς με υπομονή μάλλον απέλπιδα.

Πάσα: Vrastaman από το μακριά βόλτα, μακρύς περίπατος.

Υπάρχουν πολλές μεγάλες κατηγορίες ερεθισμάτων που σε κάνουν να θέλεις να φορέσεις το κράνος σου, να αδράξεις το εργαλείο σου, να καβαλήσεις το αντικείμενο του πόθου σου και να αρχίσεις να γαμάς και να δέρνεις κατά το δοκούν (για να παραφράσω τον επικό ορισμό του Cunning στο λήμμαν επικίλα).

Αναλογιστείτε πόσο μουνόγαλα ανέβλυσαν λυσσάρες πασοκομούνες στα ογδόνταζ ακούγοντας Carmina Burana, πόσοι στρατόκαυλοι μουσικώθηκαν κατά την βαγνερική επίθεση ελικοπτέρων στην Αποκάλυψη Τώρα, πόσα χρυσαύγουλα ύψωσαν τον αριστερό βραχίονα παρακολουθώντας Leni Riefenstahl σε γιουτουμπάκι, πόσα ΚΝΑΤ ένιωσαν ταξικό σκίρτημα ακούγοντας Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φράνς σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς καθώς περιφρουρούσαν την Αμερικανική πρεσβεία, πόσοι καφρομεταλλάδες σχημάτισαν κέρατα με τα δάχτυλά τους ακούγοντας Gorgoroth, πόσες κρυφές αυτοερεθίστηκαν πρωκτικά με το Go West των Pet Shop Boys, πόσοι κερατούκληδες στραγγάλισαν τη γκόμενά τους και την έκαναν για Βραζιλία με μια επική μουνάρα και μετά ξύπνησαν ή διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για εγχειρισμένη (βλ. επικό φέηλ), κ.ο.κ.

Ασίστ: Τζίζας.

Πρόκειται για εκ L.A. ορμώμενη αμερικλανιά που θέλει αυθόρμητα πλήθη και συγκεντρώνονται αστραπιαία σε δημόσιους χώρους (συνήθως μετά από ιντερνετικό κάλεσμα), να κάνουν κάποιο κουλαριστό χορογραφικό ή άλλο εικαστικό μπροστά σε ανυποψίαστους περαστικούς και στη συνέχεια να τιγκανά σε χρόνο ντετέ. Το βινδεάκι θα αναρτηθεί στο συσιφόνι με την ελπίδα να γίνει βάιραλ. Εκ του αγγλικάνικου flash mob (αστραπόχλος ή μπακαλοφλασιά). Συγγενικό με τα smart mob, τα οποία όμως προβάλουν κάποιο κοινωνικό, πολιτικό ή επιχειρηματικό χάπενινγκ.

Στο ημέτερο L.A., τα φλάσμομπ δουλεύονται σχεδόν αποκλειστικά από διαφημιστές (σμαρτ μομπ) καθώς είμεθα ξύπνιοι και ουχί αμερικλανάκια. Ο Ε.Ο.Τ. πρόσφατα λάνσαρε σε παγκόσμια πρώτη και μια εγχώρια παραλλαγή, το στούπιντ μομπ (μπακαλοφλασιά): πρόκειται για κακογυρισμένη και στερούμενη κάθε καλτίλας ντεμεκιά με πληρωμένους κομπάρσους και πανάκριβη παραγωγή στο Λονδίνο που προβάλει την κατά τα λοιπά ευειδέστατη Όλγα Κεφαλογιάννη και χρεώνεται στον ήδη κουρεμένο εγχώριο φορολογούμενο.

Το όνομα Αρίων λειτουργεί ως προσδιορισμός και δεν κλίνεται.

Η όχι και τόσο συμπαθής συνομοταξία τρεντοκάγκουρων, swagουρων και λοιπών τρέντουλων, ανεξαρτήτως φύλου. Ο ορισμός αναφέρεται στις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες. Διασκεδάζουν σε κλαμπ και κλαμπάκια, ρεμπετάδικα, ναμαγαπάδικα, σκυλάδικα και ανθυποσκυλάδικα.

Διατείνονται ότι ακούνε τα πάντα και χωρίζουν την μουσική σε ελληνικά (ό,τι παίζει το Mad) και ξένα (ό,τι παίζει το MTV), εξ ου και τα παρακάτω παθογνωμονικά ευρήματα άτινα έμπειρος ιατρός δύναται να αλιεύσει με σωστή λήψη ιστορικού:

• Εγώ ακούω τα πάντα! Από κλασική μουσική μέχρι hip-hop.

και

• Τι μουσική ακούς; Ελληνικά ή ξένα; (ερώτηση προς τον συνομιλητή τους)

Παραφθορά, από τα μουσικά βλαβεία Αρίων.

Όταν την παραμονή του «καλοκαιριού τση αγάπης» οι Strawberry Alarm Clock τραγουδούσαν για θυμιατά από πιπερόριζα και ο Scott McKenzie υπενθύμιζε στους μεταβαίνοντες στο San Fransisco να πλέξουν λουλούδια στις κοτσίδες τους, ο Mick Jagger ήθελε να τα βάψει όλα μαύρα και οι Velvet Underground περιμένανε τον βαποράκι τους με $26 ανά χείρας.

Η σκοτεινίλα ή νταρκίλα ως état d' esprit στην μουσική, στον κινηματογράφο, στην ζωγραφική, κ.ταλ. ασκεί έντονη γοητεία. Συχνά δρα ομοιοπαθητικά με συνέπεια να εκτιμούμε περισσότερο τα όσα χρώματα μας μοιράζει η τράπουλα τση πουτάνας τση ζωής. Εξερχόμενος από προβολή του Eraserhead, είναι δυνατόν να μην θέλεις να αγκαλιάσεις το σκατουρημένο κουτσούβελό σου, να φιλήσεις την πεθερά σου και να σφίξεις το χέρι του εργοδότη σου; (ή, αντίστοιχα, να πανηγυρίσεις που είσαι ελεύθερος, άτεκνος και άνεργος;)

Μιλάμε πάντα για καλώς εννοούμενες εντεχνindie πχοιοτικές καλτιές και ψαγμενιές, μακριά από εμάς οι μόνο μπλακ νταϊνταήδες και οι χρήζοντες emoκάθαρση γκοθάδες με τις μανιοκαταθλιπτικές τους γκόμενες που ξημεροβραδιάζονται σε πεθαμενάδικα. Αυτές είναι κακώς εννοούμενες σκοτεινονταρκίλες.

Προσοχή: το λήμμαν να μην συγχέεται με μαύρα ακούσματα και γκιραπιές.

Ασίστ για την παραλλαγή νταρκίλα: Pirate Jenny.