Tagged definitions (36)
Showing 1-10 from 36

- Μου προσέφερε το Axe της.

- Τι λέει ο νέος γκόμενος;
- Ε δεν μπορώ άλλο, τον έκοψα τον μαλάκα. Σκάει μόνο όταν έχει αναδοσιές. Σπίτι του.
- Ε κράτα τον και συ για σέρβις.
- Πολύ καλή ιδέα ρε κολλητή!

1. Ήταν σκοτάδι πήχτρα και μια μπόχα λίμναζε μουχλιασμένης ανθρωπίλας και τσιγαρισμένου κρεμμυδιού. Αθέατο, κάπου γύρω μας, ένα ραδιόφωνο μετάδινε από το Κάιρο αράπικα ερωτικά τραγούδια, όλο στριγγλιά και λάγγεμα. Πίσω απ' τις σαρακοφαγωμένες πόρτες τους, τ' αχτάρικα βγάζαν ένα μπερδεμένο πυρό χνώτο από μπαχαρικά. Σκιές μας κόβαν ξαφνικά τον δρόμο και μας καλησπερίσαν στα αράπικα, φιλήσυχα ή λίγο ειρωνικά. Το ραδιόφωνο έσβησε απότομα. Συναγερμός. Πάνω από την Αίγυπτο πετούσαν τα γερμανικά βομβαρδιστικά. (Στρατής Τσίρκας, Ακυβέρνητες Πολιτείες Α΄, Η Λέσχη, Αθήνα: εκδ. Κέδρος, 1960, σ. 215).
2. Η Ανθρωπίλα δεν είναι όμορφη, δεν είναι κομψή, δεν είναι λογοτεχνίζουσα λέξη. Μια λέξη που υιοθέτησα ...παίζοντας, κόντρα στην υποτιθέμενη ...συνώνυμη της, την ...ανθρωπιά. [...] Και μοιάζει θαρρείς η λέξη μου, να προβοκάρει , τα υψιπετή του Ουρανού. Αν μύρο αναβλύζει από τα υψιπετή της ...ανθρωπιάς, μυρωδιά εκκρίσεων, ιδρώτα, σπέρματος, αίματος λες και μυρίζει η ...ανθρωπίλα. Ένας Ουρανός...κόντρα σε μια Γη. [...] Και η Ανθρωπίλα είναι ο δικός μου, ο Γήινος ο Ουρανός. Είναι η μυρωδιά του φόβου του κάθε Χριστού που φωνάζει «Ηλί, Ηλί λαμά σαβαχθανί», είναι ο πόνος της κάθε Παναγιάς που θρηνεί σπαραχτικά «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;», είναι οι Πέτροι που σκιάζονται και λιποτακτούν, είναι οι Ιούδες που προδίδουν, είναι οι Θωμάδες που ψάχνουν να ακουμπήσουν τον τύπο των ήλων, είναι οι Μαγδαληνές που ταπεινές ερωμένες, γονατίζουν. [...] Κι όσων οι φωνές απο το πληθος για Ιησού υψώνονται, είναι αυτοί που έχουν να κάνουν εικόνισμα, την ελπίδα της γήινης Ανάστασης, δοξάζοντας το πιο μεγάλο έργο τέχνης που πλάστηκε ποτέ. Τον κάθε Άνθρωπο. Δοξάζοντας το μόνο μεγαλείο του, όχι την τελειότητα, αλλά την απόλυτη ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ του, λουσμένη στις πολλές αδυναμίες του... Δοξάζοντας την μόνη σωτηρία του, τη θαλπωρή της ...Ανθρωπίλας που ανακουφίζει μοιραζόμενη το βάρος του Σταυρού. [...] Σε όποια Ανάσταση κι αν προσβλέπετε συχωριανοί μου, σας την εύχομαι. Απλά, όπως αρμόζει στις μέρες που διαβαίνουμε, σας εξομολογήθηκα και τη δική μου. Την Ανάσταση της ...Ανθρωπίλας. Με τον προσήκοντα σεβασμό...στη Γη. (Κατερίνα).
3. Μύριζε ο αγέρας σαπημένα φρούτα, λιβάνι κι αποκρουστική βαριά ανθρωπίλα. (Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο).
4. Λοιπόν, εγώ νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος βγάζει μια ξεχωριστή μυρωδιά. Δεν την καταλαβαίνουμε γιατί μπερδεύονται οι μυρωδιές, δεν ξέρουμε ποια 'ναι δική σου και ποια δική μου. Καταλαβαίνουμε μονάχα πως ο αγέρας βγάζει μια βρώμα και τήνε λέμε ανθρωπίλα. Άλλοι την ανασαίνουν σαν λεβάντα. Εμένα μού ΄ρχεται να κάνω εμετό. Ας είναι. Αυτό είναι άλλου παπά τροπάρι. (Νίκος Καζαντζάκης, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά).
5. Η σέλφι του Τσίπρα στο Αργος (αγάπη ρε, και ανθρωπίλα!) (Νίκος Ξυδάκης στο Τουίτερ).
6. -Μετά δε μυρίζει ο άλλος ανθρωπίλα, αλλά σαν απορρυπαντικό. Μπλιάχ! ...
   -Μπλιάχ! Και ποιος σου είπε ότι θέλει ολος ο κόσμος να μυρίζει την... ανθρωπίλα σου? (Εδώ).

Μυρίζει βαρβατσουλιά ο άπλυτος.

1. - Τα έμαθες για τον Νικόλα; - Τι, για πε;
   - Να ρε, επιχείρησε να αυτοκτονήσει ο φουκαράς...
   - Γιατί μωρέ ο καημένος;
   - Έχασε στο χρηματιστήριο και πήγε και πήδηξε από το μπαλκόνι του στον πρώτο όροφο.
   - Καλά ρε με δουλεύεις, αφού μου λες «επιχείρησε»!
   - Ναι ρε, καλά λέω, τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη και πιάστηκε από το ρείθρο του πεζοδρομίου και γλύτωσε.
   - ;;;;;;;;;

- Άντε, πάμε!
- ...Πότε πρόλαβες κιόλας και έκανες ντους;
- Σιγά μην πλυθώ... Ένα γαλλικό έκανα και πολύ είναι.
- ...

- Ντένιαρα έναν γκιολέ, βρώμσε όλο το σπίτ. (Από το λεξικό στο www.tzedes.gr)

1. Μπήκαμε. Μύριζε η παράγκα μυρωδιές, πούδρες, σαπούνια, γυναικίλα.
   - Κι αυτά τα μασκαραλίκια τι είναι, δε μου λες; φώναξα βλέποντας αραδιασμένα απάνω σ' ένα κασόνι τσαντάκια, μοσκοσάπουνα, κάλτσες γυναικείες, ένα κόκκινο ομπρελίνο, δυο μποτιλάκια μυρωδιά.
   - Δώρα... μουρμούρισε ο Ζορμπάς με σκυμμένο το κεφάλι.
   - Δώρα;! Έκαμα προσπαθώντας να αγριέψω. Δώρα;
   - Δώρα, αφεντικό. Μη θυμώσεις. Για την καημένη την Μπουμπουλίνα. Λαμπρή ζυγώνει. Άνθρωπος είναι κι αυτή.
   Κατάφερα να κρατήσω τα γέλια. (Νίκος Καζαντζάκης, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Αθήνα: Τυπ. Δημητράκου, 1946).
2. Και δεν τον πρόδωσε, δεν τον φανέρωσε ποιος ήτανε σε κανένα, μήτε γνώρισε ποτέ άλλον άντρα, πιστή στ' όνομα που της δώσανε στη Νάξο, Αριάγνη, η πιο αγνή δηλαδή. Χρόνια τον κράτησε μακριά της. Στο ίδιο κρεβάτι, ναι- μα τίποτ' άλλο. Σπάραζε, παρακαλούσε, σήκωνε χέρι. Εκείνη: Αριάγνη. Έμπλεξε αυτός με άλλες, ξενοκοιμότανε, βρωμοκοπούσε γυναικίλα και μυρωδιές, ας τον χαίρονταν οι πατσαβούρες τέτοιον άντρα που δεν είχε αντρισμό. (Στρατής Τσίρκας, Αριάγνη, Αθήνα: εκδ. Κέδρος, 1962).
3. Και σαν γλυκοκοιμότανε τη νύχτα στο κρεβάτι, μ' εμένα τον χωριάτη, εγώ τρυγιαίς εμύριζα, σύκα, μαλλί, τραγίλα, και τόση βαρβατίλα, κι εκείνη πάλι μύριζε κρόκους και μύρα τόσα, παιχνίδια και φιλήματα που δεν τα ΄λεγε η γλώσσα, και γυναικίλα κι έρωτα και γκάστρωμα και γέννα (Αριστοφάνους Νεφέλαι, σε μετάφραση Γεωργίου Σουρή, 1900)

Στάνταρ το διηύθυνε γυναίκα. Η γυναικίλα αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα και ήταν πνιγηρή. Δεν ήταν μόνο τα διακριτικά rechaud με άρωμα βανίλιας και κανέλλας, οι απαράμιλλου γούστου καναπέδες με τα έθνικ μαξιλάρια - με τα καλύμματα κεντημένα στο χέρι σαφώς - ήταν... (Η μπλογοτέχνης Αγγελική Μαρίνου εδώ)

Το ανθρώπινο δέρμα δεν πρέπει να μυρίζει ανθισμένα ανοιξιάτικα άνθη αλλά "δερματίλα"!!! Σεξ με αντρίλα και γυναικίλα. Πλύσιμο μόνο με νερό. (Γλάιφο).

Παντως για μενα, η γυναικιλα (ναι, η λεξη θηλυκοτητα δε μου αρεσει, ειμαι βλάχος, τι να κανουμε..) στη γυναικα δε χρειαζεται να ειναι μετρημενη. (Ινσόμνια).

1. Η εξαιρετική φωτογραφία είναι από δω. Μόνο που ο μουσάτος στο πίσω μέρος του κάδρου -είτε βρέθηκε εκεί από φωτογραφική άποψη είτε όχι- καταστρέφει στα μάτια μου την αρμονία της εικόνας, σπάζοντας την γυναικίλα με την αντρόφατσά του. (Ο μπλογοτέχνης Old Boy εδώ).
2. Πολλές γυναίκες μαζί. Δυο, δυο. Τρεις, τρεις. Τέσσερις, πέντε... [...] Κουτσομπόλες όλες αντάμα, ραντεβού στην Βασ. Σοφίας. Δυο, τρεις τέσσερεις, φιλιούνται σταυρωτά, διαισθάνονται αμέσως αν η αύρα του φιλιού είναι θετική -και ναι της Τ είναι σταθερά αρνητική- χαριεντίζονται από κεκτημένη ταχύτητα, είναι σε φόρμα (Η Τ το ‘χει πάντα το προβληματάκι της, ποιος της φταίει που έχει να δει άντρα από τότε που βάφτισε τον γιό της;). Όλες μαζί. Κάτι σαν αδελφότητα ας πούμε. Αδελφότητα πολύπειρων, δυνατών, ευαίσθητων, χαρισματικών (middle aged) γυναικών. Αδελφότητα ανώριμων, ανασφαλών, εξαρτημένων, μαλακισμένων θηλυκών -αν και όχι τόσο, τώρα πια. Η ηλικία και τα «δώρα» της. Έχει και το middle age τα θετικά του… Δεν είναι πολύς καιρός που αυτή η «γυναικίλα» μου έφερνε ναυτία. Μου μύριζε γκρίνια, αγαμία, μπιρίμπα, μούχλα. (Εδώ).

Αν τεκνοποιήσεις με γυναίκα, μπορεί να κολλήσει το παιδί γυναικίλα και να βγεί με κέρατα και ουρά. (Μπουντουσουμού).

Άρα το pride είναι και για εμάς. Και πού ξέρεις μπορεί να ανακαλύψουμε και μια άλλη μας πλευρά που δεν τολμούσαμε. Σκατά στη γυναικίλα! (Ίντυ)

- Πόσο άρωμα έβαλες ρε Μαρία; Μας φλόμωσες με αυτήν την αηδία!
- Αν θες να ξέρεις φοράω το Allure και κάνει 80 ευρώ τα 50ml.
- Τι Allure και κατούρ μου λες μωρή; Αυτό είναι σκέτο δακρυγόνο!

Ακούγεται επίσης η λέξη «θρασουλέα» για την άσχημη μυρωδιά, ιδίως αυτήν που αναδίδεται από ακάθαρτο αποχωρητήριο ή μετά από σφουγγάρισμα με βρώμικο χρησιμοποιημένο νερό. πηγή

θρασουλέα και θρασουλέ : οσμή αβγού ή υπολλειμάτων ξινισμένου φαγητού σε μαγειρικά σκεύη πηγή