Tagged definitions (7597)
Showing 3011-3020 from 7597

Από την ονομασία των 3 πρώτων φθόγγων στη βυζαντινή μουσική, πα-βου-γα.

Συνώνυμο του αναχρονισμού, της πίστης στην παράδοση με παρωπίδες, του αποτροπιασμού έναντι κάθε τινός νεοτεριστικού σχήματος.

Χρησιμοποιήθηκε σε συγκεκριμένες περιστάσεις, κυρίως στο μεταίχμιο της μεταβολής μεταξύ παλαιότερων τάσεων σε νεότερες, με εφαλτήριο κυρίως τις καλλιτεχνικές συγκρούσεις ρευμάτων. Ιδιαίτερα στο λαικό τραγούδι, όταν εισέρρεαν τάσεις από μάμπο, τσατσά, σουίνγκ κ.α. ξένα μουσικά είδη, όπως έκαναν οι χιώτηδες της εκάστοτε περιόδου, τότε οι αμετανόητοι, οι τυφλοί πίστοί στους δρόμους τους βυζαντινούς του ρεμπέτικου κ.α. που απέρριπταν αυτήν την τάση, χαρακτηρίζονταν ως παβουγαδιστές.

Έτσι, επεκτάθηκε η χρήση του προσδιορισμού και σε άλλους τομείς.

Σλανγκιστί: το ακριβώς αντίθετο. Με διάθεση εντελώς ειρωνική και μια στάλα απογοήτευσης, ο χρήστης αναφωνεί το λήμμα σχολιάζοντας στόχο που δεν επετεύχθη.

Εναλλακτικά:

• ... να πας για έναν καφέ.
• ... να πάρεις μια σοκολάτα.

• ... να φας μια τυρόπιτα.

  Είναι οι λέξεις που κάθε εγγόνι χαίρεται να ακούει όταν πηγαίνει έπειτα από καιρό στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού.

Συνοδεύεται από το χώσιμο 50ευρου ή και παραπάνω στην τσέπη του εγγονιού, όσο πιο κρυφά γίνεται από τους υπόλοιπους, αν τυγχάνει να υπάρχουν.

Ο γενικός κανόνας προτείνει ότι το παιδί κατά την διάρκεια της πράξης πρέπει να αρνείται, φωνάζοντας: «Μα όοοοχιιι γιαγιά, δεν χρειάζεται, μα είναι πολλά, όχι δεν θα τα πάρω!!» με την μία παλάμη όρθια σε στάση άρνησης και την άλλη ανοιχτή και τεταμένη για να τα πάρει.
Η άρνηση μπορεί να κρατήσει αρκετά για ξεκάρφωμα και να εκφραστεί με διάφορους τρόπους και κινήσεις, ή και καθόλου, αν υπάρχει η ανάγκη.

Το ποσό εξαρτάται από το ύψος της σύνταξης, την ματαιοδοξία του γηραιότερου, μα κυρίως από την συχνότητα επαφής των δύο γενεών.

Αν, ας πούμε, το παιδί με ζει με την οικογένεια στην Κρήτη και η γιαγιά στην Αλεξανδρούπολη, τόπο καταγωγής της, τότε βέβαια οι αναλογίες θα είναι εντελώς διαφορετικές από ότι αν κατοικούσαν όλοι στην ίδια πόλη και οι επισκέψεις είναι συχνές.

Τώρα, όσο και να μην το παραδέχονται, όλα τα παιδιά θα ξενερώσουν αν δουν την γιαγιά να κραδαίνει εικοσάευρο, καθώς αυτό θα σήμαινε αναθεώρηση του προϋπολογισμού και βραχυπρόθεσμων σχεδίων. Και πάλι όμως, θα καταλάβουν ότι για να συμβαίνει αυτό, η γιαγιά τους ή ο παππούς τους δεν θα είναι σε οικονομική ευχέρεια για να δώσουν περισσότερα. Εκτός αν είναι κωλόπαιδα.

Τα κρατάει ειδικά για αυτό το σκοπό από την σύνταξή της ή το υστέρημά της και σίγουρα θα πονάει όταν δεν θα μπορεί να προσφέρει κάτι καλύτερο. Λες και χρειάζεται.

Είπαμε πριν ότι το κάνει κρυφά. Όσο γίνεται δηλαδή. Οι γονείς προσπαθούν να το αποτρέπουν για να μην κακομαθαίνει το παιδί, ή γιατί ξέρουν οτι σιγά-σιγά τα βάζει στην άκρη για να πάρει το μηχανάκι ή την μηχανή που του έχουν απαγορεύσει, αν είναι αγόρι. Αν είναι κορίτσι, δεν ξέρω τι στο μπούτσο κακό θα ήθελε να τα κάνει.

Βέβαια, η γιαγιά θα συνεχίσει να δίνει 50άρικα ακόμα κι αν μάθει οτι ο εγγονός της τα έκανε bungee jumping, ζητώντας του όμως πρώτα να μην ξανακάνει τέτοια πράματα. Εκτός κι αν μάθουν ότι τα κάνει «άλλα πενηντάρικα», αλλά εκεί ξεφεύγει το πράγμα.

Αν όμως μιλάμε για μηχανή τότε συνήθως αλλάζει το ζήτημα. Το επίδομα κόβεται, και μαζί με τον παππού, του τάζουν ότι θα δώσουν τα μισά λεφτά με τους γονείς για να του πάρουν αμάξι. Αν βέβαια το παιδί είναι βαθιά μηχανόβιος δεν πρόκειται να δεχθεί τέτοιο ξεπούλημα. Θα την πάρει και μόνος του. Λίγοι όμως έχουν τα αρχίδια για το κάνουν αυτό.

Τέλος, αν το εγγόνι δεν νιώθει και πολλά για τους δικούς του, είναι και ολίγον μουνόπανο δηλαδή, θα προβεί σε διάφορες ενέργειες προκειμένου η τυρόπιτα που θα αγοράσει να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και σύντομα μάλιστα. ΠιΧί, σε ελαφριά μορφή, θα κάνει τον σταυρό του πριν αρχίσει το φαγητό του ή θα προσπαθήσει για μια καλή πράξη. Στην εκκλησία όμως 7 το πρωί την Κυριακή δεν θα πάει για τον σκοπό αυτό, είπαμε!

Αναρτήθηκε με αμφιβολία στο ΔΠ από τον Χότζα τον οποίο και ευχαριστώ.

Είμαι μέσα στην ξηρή ηδονή. Ξηρασία ρε παιδάκι μου, πώς το λένε.

Όπως λέμε της πούτσας, παλικάρι της φακής κλπ.

Ειρωνική έκφραση, που περικλείει όλα τα εκατέρωθεν ad hominem ψευδο-επιχειρήματα μεταξύ των υπερμάχων Αθήνας – Θεσσαλονίκης, λόγω της γνωστής χαζο-διαμάχης περί του φύλλου/ζύμης κλπ του εν λόγω εδέσματος.

Δηλαδή μεταφορικώς σημαίνει: Μάταιος αγών του οποίου το πεδίον δόξης ενν είν’ λαμμπρόν...

Σχετικά: Διένεξη περί όνου σκιάς, καβγάς για το πάπλωμα, η μάχη για το κουραδόκαστρο, της κοντής ψωλής τα μαλλιά της φταίνε, δυο κίναιδοι μαλώνανε σε ξένο γαμιστρώνα κλπ.

Το εργάκι έχει ως εξής: Οι φερόμενοι Αθηναίοι περιπαίζουν πειραχτηριακά τους φερομένους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι τσιμπάνε και τους «αντιμάχονται» (κολακευμένοι ωστόσο που τους επέλεξαν για τετ-α-τετ σύγκρουση οι πρωτευουσιάνοι).

Όμως, και στις δυο περιπτώσεις η ύπαρξη knot-dictionary υποβάθρου δεν λείπει, αφού ούτε οι πλείστοι από τους μεν κρατάνε από τον Κόδρο, ούτε κι οι πρόγονοι των δε έκαναν ποτέ Ανάσταση στη Ροτόντα.

Τα παιχνιδάκια αυτά θα ήσαν επικίνδυνα αν δεν ήσαν γελοία κι έτσι, ακόμα και ο συμπαθής γιαουρτοφάγος Νομάρχης, δεν αποτελεί απειλή για την εδαφική αρτιμέλεια της χώρας...

Τα samples (σαμπλς) που χρησιμοποιούνται στο χιπ-χοπ (και τα υπο-είδη του, π.χ. η low bap) και στην ηλεκτρονική μουσική (και τα υπο-είδη της).

Η ανακόντα είναι ο υπερθετικός του φιδιού με την σημασία του πέοντος (βλ. άλλον ορισμό), αλλά ΚΑΙ με την σημασία του ψέματος. Είναι το υπερβολικό αλά Βαρόνος Μυγχάουζεν ψέμα που ο ψευδόμενος το γαμάει και ψοφάει αγγίζοντας τον τιραμισουρεαλισμό. Δηλαδή η γνωστή Άννα Κόντα.

Ασίστ: Τζόνι Μπλακ.

Το «μου» χρησιμοποιείται δόκιμα ως κτητική αντωνυμία συμπάθειας.

Στη (δια)λεκτική όμως πάλη σλανγκικών και μη φιλοφρονήσεων, χρησιμοποιείται δίκην προγαμιαίου σάλιου: συμβολικά, κάνουμε κάποιον δικό μας πριν τον κάνουμε δικό μας.

Ανήκει στο οπλοστάσιο πολλών ευπροσήγορων φυλών (βέλτσοι, νυφίτσες, κυρα-περμαθούλες, κ.α.) με σκοπό το με-το-γάντι άδειασμα των συνομιλητών τους.

Ασίστ: ο johnblack μου.

…ή αναλυτικά Φόρος Αφαιρούμενου Χρόνου. Κατά τα πρότυπα του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας ΦΠΑ, ο Φ.Α.Χ. βρίσκεται και αυτός στο 19% και ολοένα και αυξάνεται. Καταβάλλεται, ή για να ακριβολογήσουμε, προκαταβάλλεται στην υπό συγκατοίκηση γκόμενα ή την σύζυγο, προκειμένου να μπορέσει ο άντρας να αφοσιωθεί σε οποιαδήποτε ασχολία – χόμπι τον ευχαριστεί. Π.χ. για μια δίωρη απουσία (120 λεπτά) από το σπίτι για ποδόσφαιρο (1 ώρα καθαρός χρόνος + 1 ώρα ντους και μετακινήσεις από και προς το γήπεδο ), ο άντρας θα αναγκαστεί να προκαταβάλλει χρονικά το 19%, δηλαδή 22,8 λεπτά σε άχρηστη ενασχόληση, ή σε δουλειές οι οποίες μπορούν να γίνουν οποιαδήποτε άλλη στιγμή.

Πουλ-λή Μούρ-η Τζά-μπα Φρά-γκα

(Όπου πουλλή, το γνωστό και ως πολλή)

Δηλαδή, όλο φιγούρα και καθόλου αποτέλεσμα, όλο μόστρα και μηδέν εις το πηλίκον.

Λέγεται για περιστάσεις όπου, ενώ μας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι θα γίνουμε μάρτυρες γεγονότων τόσο εντυπωσιακών που θα τα θυμόμαστε για πολύ καιρό, τελικά μάπα το καρπούζι.

Το αρκτικόλεξο εκφράζει απογοήτευση, κυρίως για τα χαμένα χρήματα που δώσαμε για να δούμε κάτι δήθεν σπουδαίο. Ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο σε τέτοιες καταστάσεις, καθώς πολλές φορές, μόνο και μόνο ο χαμένος χρόνος και η προσοχή που αφιερώσαμε είναι αρκετά για να ξεστομίσουμε το Πουλ Μουρ Τζα Φρα.

Ασίστ: Ράδιο Αρβύλα