Tagged definitions (845)
Showing 361-370 from 845

Η κατά βάση λόγια αυτή έκφραση χρησιμοποιείται στην καθημερινή ομιλία για να περιγράψει ένα χώρο - ή σπανιότερα μια γενικότερη κατάσταση - όπου κόσμος μπαίνει και βγαίνει, έρχεται και φεύγει, σε άσχετες και άκυρες ώρες, χωρίς κανείς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Μια φάση ψιλοαλαλούμ δηλαδής, φάση οτινανισμού, όπου ο όποιος έλεγχος έχει (ή τείνει να) χαθεί...

Κι όταν μιλάμε για κόσμο, εννοούμε πολύς κόσμος, λαός κι έτσι - χωρίς βεβαίως να λησμονούμε οτι το «πολύ» είναι άκρως σχετικό, άλλο μέτρο ισχύει π.χ. για ένα ιδιωτικό σπίτι και άλλο για τα γραφεία, ας πούμε, ενός πολιτικού κόμματος.

Το σλανγκ στοιχείο έγκειται ασφάλουσλυ στην ειρωνεία που η έκφραση υποκρύπτει. Με έναν λίαν εύσχημο, ευφημιστικό τρόπο, δηλώνεις πως οι συνθήκες που επικρατούν σε έναν χώρο / μια κατάσταση, προσιδιάζουν σε αυτές ενός μπουρδέλου, ενός κερχανείου (κκελχανείου εις την κυπριακήν). Το οποίον μπουρδέλο νοείται, φυσικάουα, τόσο κυριολεκτικώς όσο και μεταφορικώς.

Πρόκειται φυσικά για μπαμπαδίστικη έκφραση, μπαμπαδισμό. Σπάνια έως ποτέ θα ακούσεις π.χ. έναν κάγκουρα με τα μαλλιά φράχτη και με κωλοπειραγμένο παπί να την μεταχειρίζεται.

Αντιθέτως, βγαίνει πολύ συχνά απ' τα χείλη απηυδισμένων μαμάδων και μπαμπάδων, φρικαρισμένων με τα καμώματα του κανακάρη (ή κανακάρισσας) τους, που πλέον χρησιμοποιεί την πανίερη οικιακή εστία ως ένα είδος ξενοδοχείου: μπαινοβγαίνει χωρίς να αλλάζει κουβέντα με κανέναν, αποφεύγει μετά βδελυγμίας να συνεστιαστεί στο παραδοσιακό τραπέζωμα, δεν σκουπίζει τα παπούτσια του στο χαλάκι της εισόδου, πετάει τα ρούχα του όπου βρει, και άλλα ανατριχιαστικά παρόμοια. Το χειρότερο και σημαντικότερο όμως, είναι που κουβαλάει μαζί του διάφορα άγνωστα στους γονείς πρόσωπα, υπόπτου ηθικής υποστάσεως. Η τυπολογία αυτών των εισβολέων της οικιακής ειρήνης, ανεξάντλητη: από μαλλιάδες και αρβυλοφόρους χεβιμεταλλάδες μέχρι ρεϊβούδες γκόμενες με ροζ μαλλιά και 600 σκουλαρίκια σε κάθε αυτί...

Παραδόξως, αυτές οι μπαμπαδίστικες εκφράσεις, το σφάξιμο με το γάντι ένα πράμα, πιάνουν καμιά φορά τόπο εκεί όπου τα κατά ριπάς μπινελικώματα και οι τσιρίδες αποτροπιασμού, το μόνο που καταφέρνουν είναι να μουλαρώσει ο νουθετούμενος και να συνεχίσει ακάθεκτος το ίδιο βιολί... Αυτή είναι η μαγεία της γλώσσας: το τιμημένος π.χ. μπορεί ενίοτε να ακουστεί πιο βαρύ, πιο δηκτικό, πιο φαρμακερό από το γαμημένος...

Ακολουθεί κοινωνιολογικό σχόλιο. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη.

Η μετατροπή της παραδοσιακής οικιακής εστίας σε απλό υπνώνα (τον οποίο οι ένοικοι επισκέπτονται μόνο το βράδυ για να ξεραθούν στον ύπνο) ή ξενοδοχείο (όπου καθένας μπαινοβγαίνει χωρίς την υποχρέωση του - έστω στοιχειωδώς - λόγον διδόναι), αποτελεί σύμπτωμα μιας γενικότερης αποδιάρθρωσης των παραδοσιακών θεσμών. Η οικογένεια, προνομιακό αντικείμενο της κοινωνιολογικής έρευνας, βάλλεται πανταχόθεν. Ο χαρακτήρας της δεν παραμένει σταθερός, μετασχηματίζεται. Από το αρχαίο πατριαρχικό πρότυπο και την διευρυμένη οικογένεια, περάσαμε σιγά-σιγά στην πυρηνική ή συζυγική οικογένεια, ενώ τώρα πλέον τείνουμε σταθερά προς την μη-οικογένεια. Σε ένα συνέδριο στο οποίο πρόσφατα παρέστην, μια από τις εισηγήσεις είχε τον εύγλωττο τίτλο «Σπιτικά χωρίς κουζίνα»....

Το μπουρδέλο αλλά και ο κάθε άτυπος τόπος συνδιαλλαγής αγοραίου έρωτα (γραφεία συνοικεσίων, κωλόμπαρα, ιεροί ναοί, πεζοδρόμια, κ.α.).

Ο όρος βιζιτάδικο χρησιμοποιείσαι ευρύτατα για πιάτσες όπου τα ΛΟΑΤ κάνουν ψωνιστήρι (βλ. τρίτο παράδειγμα).

Εκ της βίζιτας.

Καφενείο και γενικά χώρος υγειονομικού ενδιαφέροντος όπου η τιμή των προσφερόμενων δεν συνάδει με την ποιότητα αυτών.

Συναντάται σε αεροδρόμια, σταθμούς, πορθμεία, πλατφόρμες αντλήσεως πετρελαίου και πέριξ της Πλατείας Αχρηστοτέλους.

Λεξιπλασία από τα συμπαθέστατα Starbucks και το ελληνικότατο ρήμα αρπάζω.

Χαλκίδα.

Η ψωροκώσταινα Ελλάδα, όταν πλέον δεν κυβερνάται από Κωστίκες, όπως οι Κώστας Καραμανλής, Κώστας Σημίτης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος Καραμανλής κ.ά., αλλά από Γιωρίκες, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου. Η έκφραση μάλλον δηλώνει μειωμένη αισιοδοξία ότι μπορεί η Ψωροκώσταινα να βγει από το τέλμα της ψώρας της. Σημειωτέον ότι το ίδιο λογοπαίγνιο είχε πέραση και το 1980 όταν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (πρεσβύτερο) περάσαμε στον Γεώργιο Ράλλη, ενώ η Ψωροκώσταινα- Ψωρογιώργαινα έμπαινε στην Ε.Ο.Κ. ως ο φτωχός συγγενής.

Trivia: Ο όρος «Ψωροκώσταινα» χρονολογείται από την απαρχή του ελληνικού κράτος, καθώς προέρχεται πιθανώς κατά τον Μπάμπη από «το προσωνύμιο γνωστής ξεπεσμένης αστής που ζητιάνευε στο Ναύπλιο την εποχή του Καποδίστρια και που παρά την φτώχια της συνεισέφερε στον έρανο για το ελληνικό κράτος». Για τον πλήρη θρύλο δες εδώ, εδώ και εδώ. Γενικά στην απαρχή του ο όρος έθιγε το ότι το φτωχό ελληνικό κράτος βασιζόταν για την ύπαρξή του περισσότερο στην εθελοντική συνδρομή και προσπάθεια των κατοίκων του παρά στην επιστημονική οργάνωση και διαχείριση των εσόδων του (Μπάμπης). Χρησιμοποιείτο δε χλευαστικά κατά την Βαυαροκρατία.

Ψωροκώσταινα και Ψωρογιώργαινα. Άντε και έγιναν ξάνα εκλογές και βγήκε πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ,άντε και έκανε αυτοδύναμη κυβέρνηση,πέστε μου τι έγινε;Θα σας πω έγω ΤΙΠΟΤΑ δεν έγινε. Θα περάσουν λίγες μέρες στο μέλι και μετά θα αρχίσουν τα όργανα!! Άδεια ταμεία βρήκαμε,τεράστια μαύρη τρύπα,δεν το περιμέναμε,αλλιώς τα ξέραμε,
οπότε αύτα που τάξαμε θα τα κάνουμε όχι τώρα, αλλά σε μερικά χρόνια. Για τώρα πάρτε μερικούς νέους φόρους, βέβαια δεν φταίμε εμείς αλλά οι άλλοι... Και ο Χατζηπετρής όπως λέει και το άσμα.
Και κλάμα εμείς που φάγαμε χλαπάτσα πάλι.... Αύτο επαναλαμβάνεται τα τελευταία τριάντα χρόνια και θα επαναλαμβάνεται όσο δεν αλλάζουμε ρότα σαν λαός και βολεύομαστε με τα ρουσφέτια,όσο φορολογούνται μόνο
οι μισθωτοί, και όσο οι νταβατσίδες και τα καρτέλ θα κάνουν ότι θέλουν, γιατί έχουν εξαγορασεί συνειδησείς.Και η μεγάλη πλάκα είναι ότι η ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ θα αρχίσουν την αντιπολίτευση....!Ρε γαμώτο θα μας κουφάνουν τελείως.

Το Παρίσι, αποκλειστικά για τους έλληνες διαβιούντες εκεί ή για όσους πέρασαν κάποια περίοδο της ζωής τους, όπως το εράσμους.

Για κάποιους εμπεριέχει και το υφάκι «νταξ τι είναι το παρίσι, σαν την παλάμη μου το ξέρω», για τους νορμάλ απλά δείχνει αγάπη προς την πόλη, και την εξοικείωση.

Το καταθέτω γιατί όντως το λένε (λέμε) σχεδόν όλοι και (ίσως λόγω της λέξης που της ταιριάζει) δεν έχω ακούσει κάτι ανάλογο, πχ για το Λονδίνο, παρ' όλο που βρωμάει απ' τους έλληνες πολύ παραπάνω απ' το Παρίσι, ή οποιαδήποτε ανάλογη πόλη. Ε, τώρα, Λονδινούλι δεν το λες με την καμία...

(Το λογοπαίγνιο με το παριζάκι αποφύγετέ το, πολύ μπανάλ και εύκολο).

Προφανώς έκφραση μεγαλοποίησης της αρεσκείας ενός ατόμου ως προς ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, κατάσταση κλπ...

Χρήζει περαιτέρω ανάλυσης

Στη λίμνη των Ιωαννίνων Παμβώτιδα, υπήρχε ένα σημείο, λίγο μακρύτερα από τα ταβλοκαφενεία, που το λέγανε «το δώδεκα». Ο μύθος επισημαίνει ότι επειδή ήταν το βαθύτερο, (δώδεκα μέτρα έως το βυθό) εκεί ρίχνονταν όσοι ξέφευγαν από το Ψυχιατρείο, που τότε ήταν παραλίμνιο και ακόμη όσοι απελπισμένοι αποφάσιζαν να κόψουνε την άλυσο αφήνοντας τον μάταιο τούτο κόσμο για πάντα.

Εκτός του ότι οι λίμνες είναι φορτισμένες αιώνες τώρα με θρύλους για τέρατα, για απόκοσμες υπάρξεις, για στυγερές δολοφονίες αθώων, πλην εκπάγλου καλλονής νεανίδων που ανατάρασσαν τα πάθη, για παλικάρια που χάνονται στα νερά τους αναζητώντας την άπιαστη θηλύτητα, το μέρος εκείνο ανέδυε και κάτι από τη μοιραία και σκοτεινή γοητεία της εθελουσίας εξόδου στο Επέκεινα.

Το Κωσταλέξι, το χωριό όπου βρέθηκε το 1978 έγκλειστη σε ένα υπόγειο επί 29 χρόνια για πολιτικο-οικογενειακούς λόγους μια κοπέλα, είναι σε όλους γνωστό. Για περαιτέρω πληροφορίες και γνώμες, δείτε αυτό και αυτό.

Κωσταλέξι λέμε σήμερα αφενός την κατάσταση μιζέριας, αλλά και ένα ψυχολογικά ή/και εμφανισιακά μίζερο και τρισκακόμοιρο, απροσάρμοστο άτομο -μεταφορικά πάντα.

Παρεμφερή λήμματα: γκάου, αρούγκανος, περιορισμένης ευθύνης, μπουνταλάς, νταού κατάσταση, γκαγκά, τουντς, γκαούγκαγκας, γκαούγκαλος, ούγκαλος, ασβός, βρωμέας, βρωμύλος, λερέτης, λεχρίτης, μπιχλάντεν, μπίχλερμαν, μπόχας, Πασχάλης, τυροβρωμίκουλας, χλέμπουρας, λιμοξίφτερος.

Η λέξη χρησιμοποιείται και για να χαρακτηρίσει έναν τρισάθλιο χώρο.

Κωσταλας Αλέξης (από GATZMAN, 19/10/09)

Ο υπερπλήρης.