Tagged definitions (7331)
Showing 1341-1350 from 7331

... να πάρει γεύση από σκέψη.

Μ' άλλα λόγια σκέφτομαι πριν μιλήσω, μιλώ αφού έχω κάνει έστω μια ελάχιστη ανάλυση των δεδομένων, με λογικό ειρμό, ακόμα και αν τελικώς αποδειχθώ λάθος.

Η έκφραση κυρίως χρησιμοποιείται σαν ειρωνική και επιθετική προτροπή σε κάποιον που λέει ό,τι νά 'ναι. Ή σε αυτόν με τον οποίο διαφωνούμε για να υποβαθμίσουμε την διανοητική του επάρκεια.

Βλ. και εγκεφαλοκλάνι. Αντίθετο: βουτώ τη γλώσσα στον κώλο.

Έκφραση αδιαφορίας για την αντιπάθεια που προκαλέσαμε σε κάποιον. Η αδιαφορία αυτή είναι μερικές φορές βεβιασμένη και προσπαθεί να υποκρύψει την ανασφάλειά μας, μήπως κάναμε κάτι που δεν έπρεπε και συνεπώς μήπως φταίμε κι εμείς.

Στην λογική ότι δεν μπορείς να τα έχεις καλά με όλους, ότι κάποια στιγμή κάποιον θα δυσαρεστήσεις. Όσο περνάνε τα χρόνια όμως το αποδέχεσαι και βρίσκεις παρηγοριά στο ότι, ακόμα κι αν έχασες μια συμπάθεια, το άθροισμα από τους υπόλοιπους φίλους βγαίνει θετικό. Καταγράφεις την ζημιά και πας παρακάτω, όπως ένας πολιτικός σε προεκλογική περίοδο. Και επειδή εν προκειμένω «δεν κατεβαίνεις για δήμαρχος» που λένε, δεν αγχώνεσαι ιδιαίτερα.

Πρβλ. Τι είχαμε τι χάσαμε (ψωλέο σε ξεχάσαμε).

Λαϊκή θυμοσοφία σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο που σημαίνει «και εσύ είσαι δύστροπος και αρχίδι, αλλά κι εγώ μπορώ να είμαι εξίσου». Με αυτήν την έννοια, χρησιμοποιείται σε αντιπαραθέσεις στις οποίες οι δυο πλευρές φαίνεται να είναι ανυποχώρητες και αποφασισμένες να φτάσουν στα άκρα.

Ως προέλευση της φράσης, θεωρείται το εξής: Οι γεωργοί με το δρεπάνι στο δεξί χέρι χώριζαν τα στάχυα σε χέρια, τα έπιαναν με το αριστερό, τα κόβαν με το δρεπάνι που κρατούσαν στο δεξί χέρι και άφηναν κάτω τις χεριές με τα στάχυα προς την αυτή φορά. Με πέντε χεριές περίπου φτιάχνεται ένα χερόβολο. Το δεμάτι έχει πάλι 4-5 χερόβολα, προσέχοντας πάντα τα στάχυα να είναι προς την ίδια κατεύθυνση. Άμα τα χερόβολα δεν ήταν σωστά σε μήκος ή στοίχιση, αυτός που τα έδενε, δεν θα τα έκανε καλά δεμάτια.

Δηλώνει επίσης την αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης ή συνεργασίας, και την ηθελημένη υπονόμευση του αποτελέσματος.

Συνώνυμο: Όπως σπείρατε, θα θερίσετε.

Τη φράση χρησιμοποίησε και ο Άρης, και έτσι πέρασε στην ξύλινη γλώσσα της Αριστεράς.

Ελλειπτική πρόταση που σημαίνει «δεν ξέρω», «δεν καταλαβαίνω», «έχω πλήρη άγνοια», απομονωμένη από τη φράση δεν έχω ιδέα.

Έμμετρος και ποιητικός τρόπος για ν’ αποκαλέσεις τον άλλο πούστη. Ερανισμένο από την α-χτύ-πη-τη Ανθολογία νεοελληνικής αθυροστομίας της Μαρίας Κουκουλέ.

Συνώνυμο του αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννάνε οι κότες. Δηλαδή όλος ο θόρυβος, ο ντόρος και η προσοχή πέφτουν σε ένα γεγονός, ενώ ταυτοχρόνως ένα άλλο πολύ πιο σημαντικό γεγονός γίνεται αθόρυβα και περνά προς στιγμήν απαρατήρητο, ενώ οι συνέπειές του θα φανούν αργότερα. Προφ η εικόνα αναφέρεται στην προσπάθεια αρκουδιάρηδων να προκαλέσουν χορό της αρκούδας με χτύπημα κροτάλων. Όμως η αρκούδα μπορεί και να χορέψει σε ανύποπτη στιγμή μακριά από το κροτάλισμα. Η έκφραση είναι επίκαιρη στον σύγχρονο μηντιακό πολιτισμό, όπου συχνά τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης στρέφουν εντέχνως την προσοχή του κοσμάκη σε μια δευτερεύουσα λεπτομέρεια, ενώ την ίδια στιγμή μια κοσμοϊστορική αλλαγή μπορεί να μείνει εκτός δημοσιότητας.

Πάσα: Gatzman.

Στίχος του ρεφρέν από ομότιτλο τραγούδι της Ρίτας Σακελλαρίου σε σύνθεση Γιάννη Καραλή (1987).

Θίγεται εν προκειμένω η αιώνια διαπάλη ανάμεσα στο μιλφέιγ και το παστάκι (άκα το κούγκαρ και το γατάκι). Εδώ η έμφαση είναι στα πλεονεκτήματα της σαραντάρας που έχει πολλά πράγματα (υπερ)διπλάσια από την εικοσάρα: Εκτός από τα χρόνια, και εμπειρία, πείρα, χιλιόμετρα, κατ' ελπίδα λεφτά, και παρ' ελπήδα κιλά. Πόσω μάλλον που οι σύγχρονες σαραντάρες χάρη σε μια σειρά από μοντιφιές και καλή διατήρηση μπορούν να μοιάζουν τουλάχιστον με τριαντάρες αντί για σπασμένα μιλφέιγ.

Πάσα: Gatzman.

Το γραμμάριο, ως μονάδα μέτρησης πρωτίστως σκονών. Βέβαια, αν η πρέζα έδινε φτερά, τότε τα πρεζόνια θα 'ταν νυχτερίδες.

Ατάκα από αστεϊσμό 2 ταχυτήτων που αυτονομήθηκε και πλέον λειτουργεί ως χαρακτηρισμός του συνηθισμένου καλουπιού της Ελλεεινίδας, δείγμα της οποίας μπορείτε να βρείτε οπουδήποτε σερβίρονται μοχίτα.

Η ορίτζιναλ στιχομυθία ξεδιπλώνεται κάπως έτσι:

[I]- Πω ρε φίλε, τι παστάκι είναι αυτό απέναντι;
- Δε λέω, καλούλα είναι αλλά μου φαίνεται πως είναι σαν το ΙΕΚ.
- Τί ΙΕΚ ρε τρόμπα;
- Ξινή.[/I]

Αφού η στιχομυθία έχει ξεδιπλωθεί και λιάζεται είναι τουλάστιχον ακατόρθωτο να την ξαναδιπλώσεις και να την ξαναξεδιπλώσεις στο ίδιο άτομο οπότε η ατάκα «του ΙΕΚ», ακολουθώντας τον δαρβίνειο μονόδρομο, εξελίσσεται μοναχή της. Χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει την ανοργασμική, μονίμως με περίοδο γκόμενα που τίποτε σε όλον τον κόσμο τούτο δεν είναι αρκετό γι' αυτήν. Την ξινή.

Η στιχομυθία έχει διαμορφωθεί κατάλληλα για τον εξυπνάκια του τουίτερ (134 χαρακτήρες, αν φύγουν οι παύλες χωράει και το @όνομαέλληνα/ελληνίδαςσόουμπιζάκια).

Αντιλαμβάνεσαι τον υπαινιγμό;

Καταφέρνεις να πιάσεις την κλωστή της κρυφής σκέψης μου, να αρπαχτείς απ' αυτήν και να την αφήσεις να σε οδηγήσει πίσω από τα προφανή εκεί που βρίσκεται η αλήθεια; Μπορείς να ταυτιστείς με τον ειρμό της, έχεις την απαραίτητη αντίληψη και κρίση για να πιάσεις τον ώμο μου και να με ακολουθήσεις;

Και πέρα από τις ποιητικές μαλακίες: καταλαβαίνεις ρε τι σου λέω, την ανθίζεσαι τη δουλειά, σακκουλετζέμ; Έχει υπονοούμενο το πράμα δεν είναι ό,τι φαίνεται, άντε, δώσ' του μια προσπάθεια παραπάνω, εγώ θα στα εξηγώ όλα; Γκέγκε; Μπήκες; Έλυσες το γρίφο; Το 'πιασες το νόημα;

Εμφατικό και χαριτωμενιά για λιγότερη μαγκιά και επιθετικότητα: με πιάνjεις;