Tagged definitions (15)
Showing 1-10 from 15

Η λέξη προέρχεται εκ της λεκτικής συνουσίας των λέξεων παράθυρα και μουρμούρα. Μιλάμε για μια συνουσία χωρίς δημιουργία που οδηγεί στην πολλαπλή εκμετάλλευση του θεατή. Μιλάμε για τη διοργάνωση συζήτησης πάνω σε φλέγοντα θέματα που απασχολούν τον κόσμο (άρα προσδοκάται τηλεθέαση) από δημοσιοκάφρο, που για λόγους τηλεθέασης, έχει προσκαλέσει άτομα που με το παραμικρό παίρνουν φωτιά. Έτσι προκύπτει μια ατέλειωτη τηλεοπτική μουρμούρα μεταξύ των καλεσμένων των τηλεοπτικών παραθύρων. Κι όσο πιο πολλά είναι τα παράθυρα, τόσο πιο δυνατό γίνεται το κοκτέιλ της αναμπουμπούλας. Αυτό είναι λοιπόν το reality show που λέγεται παραθυρομουρμούρα.

Ο στόχος των προσκεκλημένων δεν είναι η αποκάλυψη της αλήθειας, η ενημέρωση του κόσμου, η καλοπροαίρετη εξέταση των απόψεων και η σύνθεση τους ώστε να δημιουργηθεί μια κοινώς αποδεκτή πρόταση που θα τυγχάνει της κοινής αποδοχής των παρισταμένων, αλλά και της αποδοχής των θεατών, αλλά το καπέλωμα των αντιθέτων μέσω τρικλοποδιών και φθηνών κόλπων εντυπωσιασμού.

Η ατέλειωτη μουρμούρα και χάβρα που επικρατεί μεταξύ των καλεσμένων στα τηλεοπτικά παράθυρα, διαθέτει διακοπές, επί διακοπών, ύβρεις τσαμπουκαλέματα, κινδυνολογίες, ψευδο-οράματα, αποτυχημένους σωτήρες, που θέλουν να ξανάρθουν για να σώσουν τον τόπο από τους νυν αποτυχημένους σωτήρες, που είχαν έρθει για να σώσουν τον τόπο απ’ αυτούς. Σωτήρες (νυν και τέως) που βουλιάζουν τον τόπο κάθε μέρα όλο και πιο βαθιά. Όλοι τους ποντάρουν στη λήθη του θεατή. Τον θεωρούν χαπατο και τον ταΐζουν κόντρα παραμύθι. Του πιπιλίζουν το μυαλό κι αυτός ελπίζει. Ελπίζει κι εμπιστεύεται. Το νοητικό επίπεδο του κόσμου μπορεί να είναι περισσότερο ανεπτυγμένο σε σχέση με το παρελθόν, αλλά φαίνεται πως οι λαοπλάνοι έχουν κάνει περισσότερα βήματα. Είναι απειροελάχιστες οι διαφορές των καλεσμένων, αλλά, σαν σωστοί λαοπλάνοι, τις μεγεθύνουν και ο καθένας ωραιοποιεί τη θέση του για να έχει λόγο υπάρξεως στο μέλλον. Αν βέβαια τεθεί θέμα που τους αγγίζει συλλογικά, όπως π.χ. η αύξηση των αποδοχών τους, ή το πόθεν αίσχος, τότε ισχύει η ρήση: Στη μάσα ενωμένοι στον αγώνα χωριστά.

Ο δε δημοσιοκάφρος, αντί να προσπαθεί να αμβλύνει τις αντιθέσεις ώστε να προκύψει ένα πολιτισμένος διάλογος που θα γεφυρώνει, τουναντίον με τις ενέργειες του προκαλεί και επιδιώκει τη βαβούρα και το μπάχαλο για να ανεβάσει τη θερμοκρασία και την ένταση και να εγκλωβίσει τους τηλεθεατές που έκατσαν να ενημερωθούν. Για το δημοσιοκάφρο, παρ' όλο που το κανάλι του έχει κάποια πολιτική γραμμή, το κύριο μέλημα του δεν είναι να υποστηρίξει τη γνώμη των καλεσμένων που τάσσονται πλησίον προς τη γραμμή του καναλιού, αλλά την αποτροπή του θεατή να κάνει ζάπινγκ και να πάει σε άλλη παραθυρομουρμούρα, γιατί, γι' αυτόν τα ποσοστά τηλεθέασης μετράνε. Κι αν καταφέρει να σκοράρει κόντρα στους απέναντι (απέναντι κανάλια) και το κανάλι του θα πάρει τα εύσημα κερδίζοντας κι απ’ τις διαφημίσεις που πέφτουν ανάμεσα στην «ενημέρωση». Έτσι κι αυτός εδραιώνεται καλύτερα στη θέση του. Γι' αυτό λοιπόν προκαλεί με τις ενέργειες του την παραθυρομουρμούρα, την ένταση και το χαλασμό. Κι όταν η κατάσταση, ξεφύγει, τότε προσπαθεί με στημένες κι άκομψες διαδικασίες να μαζέψει την κατάσταση που ο ίδιος δημιούργησε, τόσο με την επιλογή των ατόμων, όσο και με το δαύλισμα της φωτιάς, που έντεχνα κατά τη διάρκεια της κουβέντας μεθόδευε. Παίζει τη δική του θεατρική παράσταση, το δικό του Καραγκιόζ μπερντέ για να γοητεύσει το εγκλωβισμένο κοινό του, τους θεατές που, αντί να ενημερωθούν, γίνονται μάρτυρες σε μια ποδοσφαιροποίηση του πολιτικού λόγου. Στο τέλος αυτοί, αντί να είναι ανακουφισμένοι, αισθάνονται μπερδεμένοι και απογοητευμένοι. Ωστόσο, την άλλη μέρα θα επαναλάβουν το ίδιο λάθος. Θα κάτσουν ξανά σαν άλογα όντα να φάνε το τηλεοπτικό σανό που θα τους προσφέρουν οι λογής εισαγγελάτοι, που απ ότι φαίνεται είναι μάστορες στη δουλεία τους και δε διαθέτουν κανένα ίχνος τσίπας πάνω τους. Ο «καλύτερος» δε απ' αυτούς, καταλήγει αρχιδη(ι)μοσιοκάφρος. Αντί αυτοί να βρεθούν στο καρφί, συνεχίζουν τις μηχανορραφίες τους.

Ενας εκ των μεγάλων μαγίστρων σε θέματα διοργάνωσης παραθυρομουρμούρας (από GATZMAN, 11/11/08)

Εκ του αρκτικόλεξου Δ.Ο.Λ. (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και του επιθέτου δόλιος. Πρόκειται για μπανεύκολο λογοπαίγνιο επικριτών του εν λόγω οργανισμού για τους κατά την γνώμη τους δόλιους τρόπους με τους οποίους έχει επηρεάσει την πολιτική ζωή στην Ελλάδα, ήτοι Λαμπρακιστάν. Επίσης, μπορεί να ειπωθεί για την ίδια την χώρα ή το κράτος που είναι ΔΟΛια (με συνίζηση του ιώτα), δηλαδή κατακαημένη, όταν αποτελεί έρμαιο μεγαλοεκδοτών. Αρκετά συχνή η χρήση της έκφρασης στα μπλογκς, ιδίως τα δεξιά. Τελευταίως, χρησιμοποιήθηκε και η έκφραση ΔΟΛιοφθορές για τις δολιοφθορές στο συγκρότημα κατά τα πρόσφατα επεισόδια. Χούμορ!

Ο αλήτης αναλυταράς, ή αλλιώς ο δημοσιοκάφρος (ή καλεσμένος δημοσιοκάφρου) του οποίου οι analύσεις ευνοούν τις εγχώριες και διεθνείς αλήτ.

Πρόκειται για ένα λολοπαίγνιο που διαδίδεται ραγδαία τον τελευταίο καιρό κυρίως στον γραπτό διαδικτυακό λόγο. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε το μεγεθυντικό αναλυταράς για τους αναλυτές που παρουσιάζουν υπερβολική οίηση και επίφαση επιστημονικότητας, που εντάσσουν το σκεπτικό τους σε μεγαλεπήβολα αφηγήματα, και που προσπαθούν να κάνουν μυστιφικέισιο στον απλό ή και αδαή λαό που τους ακούει. Χαρακτηριστική είναι η χρήση ξύλινης γλώσσας και επιστημονικής τζάργκον μαζί με ένα υφάκι ὡς ἐξουσίαν ἔχοντος. Πλέον βλέπουμε φού και φού και το λολοπαίγνιο (βλ. λ.χ. Οι Αληταράδες κι οι Αναλυταράδες) και την ίδια τη γραφή αναληταράς, για να περιγράψει ένα πολύ γνωστό θέαμα. Τον αναλυτή (συχνά οικονομαλόγο ή φιλόσοφο της ευθύνης) που με ύφος χιλίων καρδιναλίων κουνάει επιτιμητικά το δάκτυλο στην κυρα-περμαθούλα που ζούσε πάνω από τις δυνάμεις της επισημαίνοντας άλλον έναν λόγο γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Δεν είναι πάντοτε σαφές αν ο αναληταράς analύει έτσι επειδή είναι μίσθαρνο όργανο της ελίτ της αλήτ, ή απλώς για να ικανοποιήσει τον δικό του ναρκισσισμό (ή και τα δύο). Πάντως αποτελεί το πιο σύγχρονο σκέλος (και ιδεολογικό εποικοδόμημα) από ένα τρίπτυχο νεο-αλητείας που γνωρίζει ριβάιβαλ στις μέρες μας θυμίζοντας εποχές καταδικασμένες στην συνείδηση του λαού, μαζί με τους ασφαλήτες και τους νεο-ταγματαλήτες.

Πάσα (Δ.Π.): Δεινόσαυρος.

Κακός χαρακτηρισμός για την «Αυριανή», εφημερίδα την οποία ο Μάνος Χατζιδάκις θεωρούσε χειρότερη κι από το AIDS. Η πατρότητα του λογοπαίγνιου στο όνομα του εκδότη Κουρή αποδίδεται στην γηραιά παρθενοπουτάνα «Εστία», η οποία ωστόσο λόγω μυξοπρεπισμού περιοριζόταν στο κουριάς.

Όπως επισημαίνει ο deinosavros, παίζει και «η ευρηματικότατη λέξη Κουράδιο, ο ραδιοφωνικός σταθμός της Αυριανής στα 80ζ (δια χειρός Γιάννη Ιωάννου στον Τρίτο Δρόμο)».

Αποτρεπτικό για άρρενες εφήβους. Χρησιμοποιείται για να φοβερίσει τους πρωτάρηδες και να τους δυσχεράνει την επίδοση στο άθλημα. Δημιουργεί ψυχολογικά τραύματα στην σχέση τους με τον έρωτα και δη τον στοματικόν και το γυναικείο φύλο, γενικότερα.

Αποτελεί ένα από τα πιο σκληρά γκρανγκινιόλ σεξ σποτς. Δεν βλέπεται. Αν δεν τον θέλετε, κυρία μου, αν σας ενοχλεί, ξαμολήστε το! Χωρίς αναστολές!

Αντί να ρίχνουν «αντι-διεγερτικά» στο γάλα των στρατευμένων, θα μπορούσαν οι σιτιστές να το παίζουν στο κψμ.

Ασθένεια η οποία εκδηλώνεται συνήθως σε άτομα της τρίτης ηλικίας και οφείλεται στην επί μακρόν και αδιάλειπτη παρακολούθηση της πρωινής εκπομπής του Γιώργου Αυτιά. Κύριο σύμπτωμα της πάθησης που εμφανίζουν οι ασθενείς είναι η τυφλή εμπιστοσύνη σε όσα λέει ο εν λόγω παρουσιαστής στην εκπομπή του και η άκριτη αναπαραγωγή τους. Κάποιοι θεωρούν ότι δεν πρόκειται για ασθένεια αλλά για λανθάνουσα μορφή αίρεσης.

Η ενημέρωση που προσφέρουν τα περισσότερα κανάλια, ιδίως σε δελτία ειδήσεων με πολλά παραθύρια και παραθυρομουρμούρα, όπου ο ένας ξεχέζει τον άλλο μέχρι τελικής πτώσεως.

Το δηλητήριο το οποίο καταδικάζονται να πάρουν όσοι παρακολουθούν το δελτίο του Star με αναρίθμητα χαζορεπορτάζ από τη Μύκονο ...

Τα τρομερά και φοβερά ερωτήματα ή για-τον-πούτσο-μυστήρια που θέτουν δημοσιογραφίσκοι, είτε στην διαφήμιση της εκπομπής τους, είτε πριν τις διαφημίσεις κατά την διάρκεια της εκπομπής τους. Οι δημοσιογρίφοι θέτονται από τους δημοσιογραφίσκους με το σκεπτικό ότι υπάρχουν τόσο ηλίθιοι τηλεθεατές, που θα ψαρώσουν αν τους πεις ότι σε λίγο θα αποκαλύψουν πως έφαγε το τελευταία πιτόγυρο ο Ψωμιάδης πριν ντυθεί ζορό και θα κάτσουν να δουν την σκατο-εκπομπή τους. Δυστυχώς υπάρχουν τέτοιοι τηλεθεατές, γι' αυτό υπάρχουν και τέτοιοι δημοσιογραφίσκοι που θέτουν αυτούς τους δημοσιογρίφους! Οι δημοσιογρίφοι πρέπει να τονιστεί ότι πιάνουν μια ευρεία γκάμα από ηλίθια και άχρηστα θέματα, όπως τι είπε ο τάδε στον τάδε, πώς έκανε η τάδε ξανθιά το τάδε, τι στρινγκ φόρεσε η τάδε όταν την έπιασε κόψιμο και πάει λέγοντας...

Από το πουλί (τσουτσούνι) + αγγλική κατάληξη iger.

Εμπνευσμένο από το γνωστό βραβείο για δημοσιογράφους ανά την υφήλιο.

Απονέμεται σε κάθε ανεπιθύμητο στη παρέα συνοδευόμενο απαραίτητα από κοσμητικό επίθετο ή ουσιαστικό. Συχνά ο αποχωρών το απονέμει και ο ίδιος στην αφεντιά του.