Tagged definitions (32)
Showing 1-10 from 32

Update του μπερδεύω την πούτσα με την βούρτσα. Το παθαίνουν όσοι μπερδεύουν τα παρακάτω:

1. Την Έλενα Πούτση με την Μάρθα Βούρτση.

2. Τους Τουπαμάρος με το μουνί της Μάρως.

3. Τον τεφροδέκτη με τον σπερμοδέκτη.

4. Τα τρόλεϊ με τα βερίκοκα, επειδή έχουν το ίδιο χρώμα.

Μάρθα Βούρτση (από Khan, 15/08/09)

Η νεόκοπη αυτή ατάκα αποτελεί ταυτολογία-ωδή στα σφαιρικά θέλγητρα της χιλιοτραγουδιαμένjης ρουμπενσικής ελληνίδας βυζαρούς. Αυτής που ακόμα κι αν είναι ψιλομπάζο, προξενεί λιμβικό ταράκουλο στον ορμονικά ενεργό άρρενα πληθυσμό δια της βυζαναδείξεως.

Πέον να σημειωθεί ότι η έκφραση γέννησε πληθώρα παραλλαγών που γίνηκαν βάιραλ στο νέτι και απανθίζουμε προς τέρψιν του συναγωνιστή σλάνγκου:

• γυναίκα χωρίς βυζάρες = άντρας χωρίς λαχτάρες
• γυναίκα χωρίς βυζί = μοτέρ χωρίς μπουζί
• γυναίκα χωρίς βυζιά = Ελλάδα χωρίς νησιά
• γυναίκα χωρίς γόβες = αμάξι δίχως ρόδες
• γυναίκα χωρίς καμπύλες = Εκάλη χωρίς βίλες = υποβρύχια δίχως τορπίλες
• γυναίκα χωρίς κόλπα = πόλεμος δίχως όπλα
• γυναίκα χωρίς κώλο = μπατάρια χώρις πόλο = Ελλάδα χωρίς Βόλο = λιμάνι χωρίς μώλο = τοστ χωρίς Dirollo = στρατός χωρίς στόλο = Εκκλησία χωρίς θόλο
• γυναίκα χωρίς μπαλκόνια = σπίτι δίχως σαλόνια
• γυναίκα χωρίς νάζι = χειμώνας δίχως χαλάζι
• γυναίκα χωρίς νάζια = μηχανή χωρίς γκάζια
• γυναίκα χωρίς παχάκια = τούρτα χωρίς κεράκια
• γυναίκα χωρίς πιασίματα = αμάξι χωρίς κρατήματα = φουρτούνα δίχως κύματα
• γυναίκα χωρίς στήθος = σπίτι χωρίς τοίχος
• γυναίκα χωρίς στριγκάκι= Luna Park χωρίς τρενάκι
• γυναίκα χωρίς χουφτώματα = σπίτι χωρίς κουφώματα

Σ.ς.: οι υπόλοιποι που προτιμάτε τις γυναίκες σας παστές σαν φωτοτυπία ταφόπλακας παρακαλώ περάστε στο φουαγιέ για ένα ντεκαφεϊνέ, γουλιά και φέρετρο. Στη συνέχεια θα σάς παραλάβει ειδικό πουτσύλατο-ασθενοφόρο με προορισμό το Ακτινολογικό, Αβύζου και Ακώλου (γωνία).

Ασίστ:Gatzman

Βλαστήμια - βρισιά που παίζει σε ιαμβικό μη καταληκτικό δεκαεξασύλλαβο (δηλαδή είναι παντού της μορφής βραχύ - μακρό, ή άτονο - τονισμένο, όπως θέτε πείτε το και στο τελευταίο ληκτικό μέτρο). Προκύπτει πιο πολύ από αμηχανία, παγωμάρα. Όταν αμέριμνοι στα καλά καθούμενα, σκάει κατάσταση που σηκώνει βρισίδι αλλά είμαστε ντεφορμέ και αντιδρούμε με ό,τι πρόχειρο κατεβάζει η γκλάβα με μισαναμένα τα αίματα (το ρεύμα δεν έχει ακόμα κατέβει). Ταυτόχρονα η συνέχιση σε στίχο με το "γαμώ το τουμπερλέκι σου" δείχνει πως η αρχική πρόθεση δεν ήταν ούτε διαπληκτισμός, ούτε το ότι τρώγομαι με τα ρούχα μου να τσαντιστώ, αλλά η κουφαμάρα με βρήκε out of the blue, έμεινα μαλάκας και είπα να τηνε περιπαίξω λιγάκι. Βρισιά στιγμής πιο πολύ για πλάκα και επειδή κάνει ομοιοκαταληξία το τουμπερλέκι, εύθυμη στο τσακίρ κέφι.

Αν το "φελέκι" είναι από την τύχη στα τούρκικα, δεν έχεις λόγο να βλαστημήσεις του αλλουνού παρά μόνο τη δική σου, γιατί αυτή σε αφορά άλλωστε άμεσα. Εδώ του βρίζεις του αλλουνού πράγματος ή προσώπου που σου την κάνει την πατάτα, αλλά επειδή θέλεις να του μαμήσεις το φασαριόζικο τουμπερλέκι του σώνει και ντε στα πλαίσια του τιραμισουρεαλισμού που σε διαποτίζει εκείνη τη στιγμή.

Παροιμία που συμβουλεύει να ξεχωρίζουμε την εργασία μας από το σεξ γιατί αλλιώς υπάρχουν άσχημα αποτελέσματα και δεν αξίζει να ρισκάρει κανείς τη δουλειά του για μια ερωτική κατάκτηση.

Χιουμοριστική παραλλαγή κατά τη γραφή της έκφρασης «τον παίζω».

Η ευστοχία της οφείλεται στο γεγονός ότι ενώ ακούγεται και διαβάζεται ως μία εντελώς political correct έκφραση αναφερόμενη στον ηθοποιό Γιάννη Μπέζο, παρ' όλα αυτά μπορούμε να υπονοήσουμε κάτι όχι και τόσο σεμνό.

Έκφραση που την λέμε συνήθως στον άχρηστο τύπο ο οποίος παριστάνει τον γνωστικό! Η παρακίνηση ενός αρσενικού να αφήσει οτιδήποτε κάνει και να ασχοληθεί με τρίχες δηλαδή ένα θηλυπρεπές και όχι σκληρό επάγγελμα! Η συνέχεια για τον υπεράμπαλο είναι "και άμα δε μπορείς καθόλου, γίνε κομμωτής του κώλου"!

Ανώδυνη γυναικεία έκφραση περασμένων χρόνων (όταν οι γυναίκες δεν ήταν τόσο αθυρόστομες ώστε να πουν στα αρ...δια μας ή στο μ...νί μας), η οποία εκφράζει με σεμνό και τσαχπίνικο τρόπο την άποψη «σας έχω γραμμένους».

Γείωση με την οποία μπορεί κανείς να απαντήσει σε κράξιμο, είτε που κάνουν στον ίδιο, είτε και σε τρίτο πρόσωπο, και η οποία είναι αρκετά αποτελεσματική, γιατί ο κράξας θα δυσκολευτεί να αποδείξει ότι σε κανένα βάθος του υποσυνειδήτου του δεν έχει κανέναν θαυμασμό για το αντικείμενο του κραξίματος. Υπονοείται ασφάλουσλυ η ψυχανάλατη θεώρηση ότι κάποιος που κράζει (από ένα σημείο υπερβολής κραξίματος και πέρα τουλάστιχον) υπεραναπληρώνει (overcompensation που λένε και στο χωριό μου) το γεγονός ότι θα ήθελε να είναι σαν αυτόν που τον κράζει ή και ότι έχει απωθήσει αυτήν την επιθυμία του. To πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ότι, όπως ξέρει και η τελευταία γιαλόμα, κάποιος που κράζει τους ομοφυλόφιλους (τ. πνίχτε τον με λουκουμόσκονη! ή κάτι άλλο πιο ψαγμένο) είναι ο ίδιος απωθημένος ομοφυλόφιλος. Γιατί άντρας που δεν έχει αδιαφορήσει για το κράξιμο, δεν είναι άντρας. Παρόμοια μπορεί να ισχύουν και για κάθε είδος bullying.

Η έκφραση διαδόθηκε αρκετά από μια ποστιλάτη διαφήμιση του Jumbo, που αφού μας τα κάνανε τσουρέκια με τις τουματσιές διαφημίσεις τους και το ατενσιοχοριλίκι τους, και αφού όλοι έκραξαν την τρασίλα των τζαμποτράγουδων, ήρθαν να μας ζητήσουν και τα ρέστα ότι και καλούα τους κράζουμε επειδή τους θαυμάζουμε και όχι επειδή λέω εγώ τώρα μας τα κάνανε ζέπελιν.

O εμπνευστής της ατάκας Σωκράτης Πετίδης, εκ της Ανίτης Πάνια ορμώμενος, στη συνέχεια εξηγήθηκε και στον τα πάντα όλα Θέμο:

Όπου διαπιστώνουμε και το σίκουελ: "Με κρίνεις; Με απομακρύνεις!". Η ατάκα "Κράζεις; θαυμάζεις!" άλλωστε είναι και καλά ένα κοινωνικό μήνυμα κατά του bullying, αυτής της μάστιγας της εποχής μας, προτρέποντας τους μπουλιζόμενους να είναι αμάσητοι, γιατί αυτό που συμβαίνει είναι ότι κατά βάθος τους θαυμάζουν.

Η χρήση της φράσης βεβαίως επεκτάθηκε για κάθε είδος κραξίματος. Λίγο πολύ αυτό που μας λένε τους τελευταίους μήνες είναι ότι πρόσωπα τόσο παρόμοια ή ετερόκλητα, όπως ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, η Μενεγάκη, ο Μπόμπολας, ο Μαρινάκης, ο Πάγκαλος, ο Βενιζέλος κ.ά. όλοι κράζονται επειδή θαυμάζονται.

Μπορούμε βεβαίως να παρατηρήσουμε ότι η ατάκα φτάνει να δημιουργήσει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία παροτρύνοντας τον κάθε σπάστη πρώτα να μας τα σπάσει με εγωπάθεια, επιδειξιομανία, προσοχοπουτανιά και μετά να βγαίνει και από πάνω ότι ανταποκρίνεται στη βαθύτερη υποσυνείδητη επιθυμία μας να είμαστε σαν αυτόν. Από μια καθαρά λογική άποψη, θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει την κυκλικότητα του επιχειρήματος, και να καθιερωθεί έτσι αυτό το επιχείρημα σαν ένας ιδιαίτερος τύπος σοφιστείας, θα λέγαμε the κράζεις- θαυμάζεις fallacy. Από την άλλη όμως η ψυχανάλα μπορεί να έχει την αξίωση ότι είναι βαθύτερη και από τη συνειδητή λογική, οπότε η γείωση είναι απολύτως ανίκητη. Εξάλλου, ακόμη κι αν υποτεθεί ότι μέσω moral hazard η ατάκα παροτρύνει στην εγωπάθεια και την προσοχοεκπόρνευση θέτοντας το burden of proof στους ώμους του κράζοντος, από την άλλη μπορεί να προσφέρει διέξοδο σε θύματα μπουλισμού και να καταστεί έτσι κοινωνικώς προοδευτική (λέμε τώρα).

Γνωμικό που σημαίνει ότι θα δώσουμε μια περίοδο χάριτος, θα ανεχτούμε πολλά, θα κάνουμε το κορόιδο, αλλά παρ' όλ' αυτά, υπάρχουν όρια. Και προειδοποιούμε τον άλλο να μην το γαμήσει και ψοφήσει. Το γνωμικό εξάλλου τονίζει την αξία του μέτρου που είχαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Φανταζόμαστε κάποιον σύζυγο, που ήταν ανεκτικός στις πορδές της συμβίας του, χωρίς για αυτό να του χαλάει η ερωτική διάθεση, αλλά μέχρι κάποιου σημείου. Το γνωμικό αυτό που λέγεται και με εκθλίψεις "σ' αγαπώ κυρά να κλάν'ς αλλά μην το παρακάν'ς" το βρίσκω να κάνει μια νέα καριέρα ως πολιτικός σχολιασμός στο Διαδίκτυο με διαφορετικές αφορμές θεωρούμενων υπερβολών και δήλωσης ανοχής τους έως κάποιου ορίου. Η έκφραση δηλαδή πολλές φορές απευθύνεται σε κάποιον προς τον οποίο είμαστε ευνοϊκώς διακείμενοι, λ.χ. μπορεί να είναι ομοϊδεάτης μας, ο πρόεδρος του κόμματος που ψηφίσαμε κ.ο.κ., αλλά τονίζουμε ότι δεν πρέπει να εκμεταλλευτεί την ανοχή μας.

Γνωμικό που μπορεί να συσχετιστεί με το αντίστοιχο γνωμικό καλή κι η μαλακία, αλλά με το γαμήσι γνωρίζεις κόσμο, καθώς εξαίρει τα πλεονεκτήματα της συνουσίας, εν προκειμένω της αλλαξοκωλιάς, για την κοινωνικοποίηση και την επαγγελματική άνοδο. Κυρίως λέγεται για να χαρακτηρίσει διάφορα φαινόμενα, όπως κλειστές συντεχνίες όπου για να γίνεις ηγούμενος πρέπει να σε γαμήσει ο προηγούμενος, σινάφια όπου έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζεις κόσμο και να σε γνωρίζει κόσμος (ενίοτε και με τη βιβλική έννοια) για να καθιερωθείς στο κουρμπέτι. Το σημαντικό σε αυτές τις κοινότητες είναι η αλλαξοκωλιά. Ο ερώμενος του προηγουμένου θα γίνει ηγούμενος, ο μούτσος που γαμούσαμε θα γίνει εβέντσουαλι καπετάνιος. Αλλά και αντιστρόφως δεν μπορείς να βγεις αλώβητος: άμα είδες πλάτη, θα δεις και μαξιλάρι, περσινός κολομπαράς, φετινός πούστης.

Οπότε το γνωμικό μάλλον παροτρύνει να αφεθείς απλά σε αυτή την διαδικασία (αν θεωρήσουμε ότι το γνώρισες είναι αόριστος αντί προστακτικής), ή ούτε καν παροτρύνει, απλώς περιγράφει ότι ήδη το έκανες. Ή μπορεί, αν λεχθεί απ' έξω, και να διαπιστώνει κριτικά μια κατάσταση που είναι τάτσι μήτσι κότσι, όλοι τα έχουνε κάνει πλακάκια με όλους και δεν μπορείς να επικεντρώσεις την κριτική σου σε ένα μεμονωμένο κακό. (Ασφαλώς η έκφραση χρησιμοποιείται και μεταφορικά, όχι μόνο με τη στενή σεξουαλική σημασία). Σε παρόμοια περιβάλλοντα, δεν μπορεί να επισυμβή πραγματική καινοτομία, ακόμη κι αν αλλάξει ο κολιές, θα γίνει βραχιόλι.

Υπάρχουν δύο εκδοχές, παρεμπιφτού, το δώσε κώλο- πάρε κώλο και το πάρε κώλο- δώσε κώλο. Ως λάτρης της ιεραρχίας προτίμησα αυτήν που περιγράφει με χρονική σειρά την ανέλιξη, αν και η άλλη ακούγεται λίγο καλύτερα στο μέτρο.